Wednesday, February 24, 2016

အႏွဳလက္နဲ႕ ေရႊခြက္ကိုႏွဳိက္ေနတဲ့ ဦးဘုန္း(ဓာတု) မႏၱေလးရဲ႕ အေတြးမွား အေရးမွား စြယ္ေတာ္စာစုမ်ား (ေမာင္ေသြးခၽြန္)

Aye Thandarsoe

'အမ်ဳိးသားေရးသမုိင္းေခတ္ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ ေရပလုံစီကေလးေတြထပြက္သံကုိလည္း အခါ အားေလ်ာ္စြာ ၾကားခဲ့ရတယ္။ “ဦးဘုန္း(ဓာတု)မႏၲေလး” ဆုိတာလည္း ေခတ္ေရစီးထဲက ေရပလုံစီ ကေလးတစ္ခုမွ်သာပါပဲ။ ေခတ္ေရစီးသံထဲမွာ ေရပလုံစီေလးေတြထပြက္သံကုိလည္း တစ္ခါတစ္ရံၾကား ခဲ့ရတယ္။ ဦးဘုန္း(ဓာတု)ရဲ႕ “ပန္းေသနတ္” စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲတုန္းက အေနာ္ရထာ၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရားစတဲ့ မင္းတရားႀကီး ေတြအေၾကာင္း သမုိင္းဘာသာရပ္မွ မသင္ေပးဖုိ႔ (ဝါ) ျဖဳတ္ ပစ္ဖုိ႔ ေရႊဉာဏ္ေတာ္စူးေရာက္စြာနဲ႔ ကေယာင္ကတန္း ေတာင္မွန္းေျမာက္မွန္းမသိ ေျပာဖူးခဲ့တယ္။

သူ႔အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ဘုရင့္ေနာင္တုိ႔ အေနာ္ရထာတုိ႔ ဆုိတာ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စစ္ဘုရင္ႀကီးေတြျဖစ္လုိ႔ ဒီဘုရင္ႀကီးေတြအေၾကာင္း သင္ယူနာၾကားတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြၾကားမွာ အမုန္းတရားအမုန္းစကားေတြ စြဲထင္ကုန္မွာစုိးလုိ႔တဲ့။ ဓာတုေဗဒက်ဴရွင္ဆရာက သမုိင္းဘာသာရပ္ကုိ လူတတ္လုပ္ၿပီး ဆင္ဆာျဖတ္ေနတာေလ။ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ဘုရင့္ေနာင္တုိ႔ အေလာင္းမင္းတရားတုိ႔ကုိ ဖယ္ႏႈတ္လုိက္ရင္ သမုိင္းဘာသာရပ္ဆုိတာေတာင္ ရွိမွာမဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ သမုိင္းခါးျပတ္၊ သမုိင္းေခါင္းျပတ္ႀကီးျဖစ္သြားေတာ့မယ္။ ဓာတုေဗဒ ဘာသာရပ္မွာေရာ ေအာက္ဆီဂ်င္၊ ဟုိက္ဒရုိဂ်င္၊ ႏုိက္ထရုိဂ်င္ စတဲ့ ဟုိဂ်င္ ဒီဂ်င္ေတြ မသင္ဘဲ ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားၿပီး “ဓာတုအတတ္ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ေစသတည္း” လုိ႔ လုပ္လုိ႔ရပါသလား။ သမုိင္းဆုိတာ အရွိတရားပါ။ အရွိတရားကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ ျငင္းပယ္ေနရသလဲ။ ဘုရင့္ေနာင္က ဦးဘုန္း(ဓာတု)ရဲ႕ ေခါင္းကုိ မျဖတ္ပါဘူး။
ဦးဘုန္း(ဓာတု)တစ္ေယာက္ အမ်ဳိးသားသစၥာေဖာက္ျဖစ္သြားရင္ေတာင္မွ ဘုရင့္ေနာင္က ေခါင္းျဖတ္သတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရင့္ေနာင္က သူကုိအႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ႀကံတဲ့ ဗညားဒလကုိေတာင္ ခြင့္လႊတ္တယ္။ အဲဒီေလာက္ ထိ ေမတၱာတရားႀကီးမားတယ္။ အုိင္အက္စ္ေခၚ အစၥလာမၼစ္ႏုိင္ငံအဖြဲ႕ကေတာ့ သူတုိ႔ဘာသာတူအခ်င္းခ်င္းေတာင္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ေနတာ။ သူတုိ႔ဘာသာထဲမဝင္လုိ႔ကေတာ့ ပန္းေသနတ္နဲ႔ ပစ္မွာမဟုတ္ဘူး။
တကယ့္ေသနတ္အစစ္ႀကီးနဲ႔ ပစ္ရင္ေတာင္ က်ည္ဆံကုန္မွာစုိးလုိ႔ ေခါင္းျဖတ္သတ္မွာ၊ ဦးဘုန္း(ဓာတု)ကုိ ဟုိဂ်ပန္သတင္းေထာက္ကုိ ျပန္ေပးဆြဲသြားသလုိ ဓားစာခံအျဖစ္ ဖမ္းထားမယ္ဆုိပါစုိ႔။ ဦးဘုန္းတစ္ေယာက္ အာေပါက္ေအာင္ေမတၱာစကားေတြေျပာေနလည္း အုိင္အက္စ္ေတြက လႊတ္ေပးမယ္မထင္နဲ႔၊ ေဒၚလာသန္းႏွစ္ရာေလာက္နဲ႔ ေရြးရင္ေတာ့ လႊတ္ေကာင္း လႊတ္ေပလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ဦးဘုန္းေရ သမုိင္းကုိ ဆင္ဆာမျဖတ္ခ်င္ပါနဲ႔။ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ေတြအေၾကာင္း သင္ယူဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ မင္းဆုိးမင္းညစ္ေတြအေၾကာင္းေလ့လာၿပီးေတာ့လည္း သမုိင္းသင္ခန္းစာယူႏုိင္ပါတယ္။
ဘုရင့္ ေနာင္တုိ႔ အေလာင္းဘုရားတုိ႔ စစ္တုိက္ခဲ့တယ္ဆုိတာလည္း အလကားေနရင္း အားလုိ႔ယားလုိ႔ တုိက္ခုိက္ ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမင္းႏွစ္ပါးရဲ႕ တူညီတဲ့သစၥာအဓိ႒ာန္ျပဳခ်က္က “ငါတည္းသာသနာျပဳႏုိင္ရင္ ငါကေအာင္ျမင္ပါေစ၊ သူတည္းသာသနာျပဳႏုိင္လွ်င္ သူကေအာင္ျမင္ပါေစ” တဲ့။ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးက ဘုရင့္ေနာင္သစၥာဓိ႒ာန္ျပဳခဲ့ပုံကုိ စံနမူနာေကာင္းယူၿပီး အဲဒီလုိသစၥာဆုိခဲ့တာပါ။ ကမၻာ့သမုိင္းမွာ ဘယ္ဘုရင္ မင္းမွ အဲဒီေလာက္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ သစၥာအဓိ႒ာန္ျပဳတာမ်ဳိးမရွိခဲ့ပါ။ ငါႏုိင္ဖုိ႔သာ အဓိက၊ ငါေအာင္ဖုိ႔သာ ပဓာန ဆုိတဲ့မူဝါဒေတြၾကားမွာ “သူကသာသနာျပဳႏုိင္လွ်င္ သူေအာင္ပါေစ” လုိ႔ အလြန္တရားမွ်တစြာ သူ႔အတြက္ ဆုေတာင္းေပးတဲ့ ဘုရင္မ်ဳိး ကမၻာ့သမုိင္းမွာေတာင္မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။
ေဘးေလာင္းေတာ္၊ ဘုိးေလာင္းေတာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဘုရင္ေတြစစ္တုိက္ခဲ့တယ္ဆုိတာ သာသနာေတာ္ႀကီး အတြက္ပါ။ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခ်ီးေျမွာက္ဖုိ႔အတြက္ စစ္တုိက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဇာတိပုညဂုဏ္မာနဆုိတာ သမုိင္းေကာင္းအစဥ္အလာ၊ သမုိင္းေၾကာင္းအေမြအႏွစ္ပါပဲ။ ဆရာေဇာ္ ဂ်ီက ဇာတိမာန္စာဆုိႀကီး ဦးလြန္းလုိ႔၊ ဆရာႀကီးသခင္းကုိယ္ေတာ္မႈိင္းကုိ ခ်ီးမြမ္းအေလးျပဳခဲ့တာ ဆရာႀကီးဟာ သမုိင္းရာဇဝင္ထဲက သူရဲေကာင္းေတြအေၾကာင္း စာဆုိစာဖြဲ႕ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ေတြကုိ ေတာ္လွန္ဖုိ႔ ႏႈိးေဆာ္ လမ္းျပခဲ့လုိ႔ပါပဲ။ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာသာမက ကမၻာ့သမုိင္းမွာပါ ေမာ္ကြန္းထုိးရေလာက္ေအာင္ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ ဘုရင့္ေနာင္တုိ႔၊ အေလာင္းဘုရားတုိ႔အေၾကာင္းေတြသာမက မင္းရဲေကာင္းပုံတုိ႔လုိ တပ္မွဴးငယ္ေတြ၊ အမတ္ဒိန္ တုိ႔ သမိန္ဗရမ္းတုိ႔လုိ သူရဲေကာင္းေတြအေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အႀကိမ္မ်ားစြာ ထပ္ခါထပ္ခါ သင္ၾကားေန ရပါလိမ့္မယ္။ ဦးဘုန္း(ဓာတု)မႏၲေလးက မႀကံအပ္မစည္ရာသမုိင္းကုိ ဆင္ဆာျဖတ္ဖုိ႔ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ သူကုိယ္တုိင္ကေတာ့ သမုိင္းစကားေတြေျပာခဲ့ေရးခဲ့တာေတြရွိခဲ့ပါတယ္။
၂၀၁၄ ႏုိဝင္ဘာလက ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ “စြယ္ေတာ္ (ေန႔စြဲ အေတြးရသစာစု)” စာအုပ္မွာ အေလာင္းဘုရားတုိ႔ သီေပါမင္းတုိ႔အေၾကာင္းေတြ ေျပာက္တိေျပာက္က်ား ေျပာလာတာေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ သမုိင္းစကားေတြကုိ ဦးဘုန္း(ဓာတု)မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာႏုိင္ရဲ႕လား။ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးအေၾကာင္းကုိ ဒီလုိေျပာထားပါတယ္။ “၁၇၁၄ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ ဖြားျမင္တယ္။” (စာ-၈၀) “အသက္ ၅၈ ႏွစ္အထိ ေနခဲ့ရတယ္။”(စာ-၈၁) “၁၇၆၀ ေမ(၁၁)ရက္ေန႔မွာ နတ္ရြာစံတယ္။” (စာ-၈၃) အဲဒီမွာ နတ္ရြာစံတဲ့ ၁၇၆၀ ခုႏွစ္ထဲက ဖြားျမင္တဲ့ ၁၇၁၄ ကုိ ႏႈတ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ သက္ေတာ္ ၄၆ ႏွစ္သာေနခဲ့ရတယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ ေပးလြင္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အသက္ ၅၈ ႏွစ္ထိ ေနခဲ့ရတယ္လုိ႔ ဆုိျပန္ တယ္။ ေမြး/ေသ ေန႔စြဲေတြ သူ႔ဟာသူေရးၿပီး သူ႔ဟာသူအမွားႀကီးမွားေနေလေတာ့တယ္။ ၁၇၆၀ ထဲက ၁၇၁၄ ခုကုိ ႏႈတ္ၾကည့္တာ အၾကြင္း ၅၈ ရသလား။ ဦးဘုန္း(ဓာတု)ဟာ သမုိင္းဘာသာရပ္မွာသာမက သခ်ၤာဘာသာ မွာလည္း အေတာ္ညံ့ဖ်င္းတာေတြ႕လုိက္ရတယ္။ နဂါးဗုိလ္ထိပ္တင္ေထြးျပဳစုခဲ့တဲ့ “ဘုန္းေဘာင္မဟာရာဇဝင္အက်ဥ္း” စာအုပ္ႀကီးမွာ “အေလာင္းမင္းတရားႀကီး သည္ ၁၀၇၆ ေတာ္သလင္းလျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔ညဥ့္ တစ္ခ်က္တီးေက်ာ္၊ ဓနသိဒၶိနကၡတ္၊ မြန္းတည့္၊ ၿပိႆာလက္၊ ကုန္းစန္း၊ သိဟ္တြင္ တနဂၤေႏြ၊ စေန၊ ကန္တြင္ ဗုဒၶဟူး၊ ေသာၾကာ မိႆတြင္ ၾကာသပေတး၊ ကရကဋ္တြင္ အဂၤါ၊ ၿဗိစၧာတြင္ ရာဟု၊ နကၡတ္စဥ္ ၂၂ လုံး ၂ပါဒ္၊ ၁၃ ဗိဇနာတြင္ ဖြားျမင္ေတာ္မူသည္” လုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
“သကၠရာဇ္ ၁၁၂၂ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၂ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္ မုိးေသာက္ယံအခ်ိန္တြင္ နတ္ျပည္ စံေတာ္မူသည္” လုိ႔ ေရးထားပါတယ္။ (စာ-၂၂၈၊ ၂၂၉ ရႈ) နတ္ျပည္စံ ၁၁၂၂ ဖြားေတာ္မူ ၁၀၇၆ သက္ေတာ္ ၄၆ ႏွစ္ေနသြားရပါတယ္။ ဦးဘုန္း(ဓာတု)က “အသက္ ၅၈ ႏွစ္အထိ ေနခဲ့ရတယ္” လုိ႔ ေရးလုိက္တာဟာ သြက္သြက္ခါေအာင္ မွားသြားေတာ့တာပါပဲ။ ဦးဘုန္း(ဓာတု)က အေလာင္းဘုရားအေၾကာင္း သူ၏ စာသင္ခန္းထဲမွာ ကေလးေတြကုိ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဖိန္႔ေျပာေျပာေနခဲ့ရာမွာ “ကၽြန္ေတာ္က လက္ထဲတြင္ကုိင္ထားေသာ ညဳိျမ၏ “ကုန္းေဘာင္ရွာပုံေတာ္” စာအုပ္ႀကီးကုိ ေထာင္ျပလုိက္ သည္” လုိ႔ စာမ်က္ႏွာ ၈၂ မွာေရးထားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကုန္းေဘာင္ရွာပုံေတာ္ကုိ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ သူေျပာသလုိ အေလာင္းဘုရားဟာ ၁၇၁၄ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၃ ရက္မွာ ေမြးတယ္လုိ႔ မပါ။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကုိ စတင္ထူေထာင္ခ်ိန္ကုိလည္း ျမန္မာသကၠရာဇ္နဲ႔ ၁၁၁၅ လုိ႔ ျပထားတယ္။
ဦးဘုန္း(ဓာတု)က အေလာင္းဘုရားရဲ႕ ေမြးေန႔ဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔အတူတူပဲ၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၃ ရက္လုိ႔ဆုိလုိက္ေတာ့ ကုန္းေဘာင္ မဟာရာဇဝင္က ျပဆုိထားတဲ့ ေတာ္သလင္းလျပည့္လုိ႔ေမြးရက္နဲ႔ အေတာ္ေဝးကြာေနတယ္။ ေတာ္သလင္းဆုိတာ စက္တင္ဘာ လဝန္းက်င္ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။ (ေစာရင္ ၾသဂုတ္၊ ေနာက္က်ရင္ ေအာက္တုိဘာေပါ့၊ ေဖေဖာ္ဝါရီအထိေတာ့ မေဝးကြာ မျခားနားလွဘူးထင္ပါတယ္)။ ဦးဘုန္း(ဓာတု)မႏၲေလးဟာ အေလာင္းဘုရားအေၾကာင္းကုိ “ေဖေဖာ္ဝါရီေန႔စြဲမ်ား” ဆုိတဲ့ အခန္းမွာေရးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္ေခါင္းစဥ္မွာလည္း (ေန႔စြဲအေတြးရသစာစု)လုိ႔ ညႊန္းထားတယ္။ ေန႔စြဲမွား အေတြးမွားေတြ လုိ႔ပဲ ဆုိရလိမ့္မယ္။ “နည္းနည္းဖတ္ၿပီး မ်ားမ်ားေတြးဖုိ႔” လုိ႔ ညႊန္းလုိက္ေသးတယ္။ မ်ားမ်ားေတြးလုိက္ရင္ ဦးဘုန္း(ဓာတု)ဟာ သမုိင္းကုိငါးျပားဖုိးမွ နားလည္သူမဟုတ္ေၾကာင္း ထင္ရွားတယ္။
မသိနားမလည္ဘဲ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြကုိ ဆရာလုပ္ေနေၾကာင္းလည္း ေပၚလြင္တယ္။ သူကုိယ္တုိင္ က မသိေၾကာင္း ဝန္ခံထားတာေတြ ေဖာ္ျပထားလုိ႔ပါပဲ။ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကေမးတယ္။ “……အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ်က တုိင္းျပည္တုိးတက္ေရးအတြက္ စစ္တုိက္ခဲ့ရတာဆုိ၊ ဆရာ သိသေလာက္ေျပာျပပါလား” “ငါလည္း အမ်ားႀကီးေတာ့ မသိဘူးကြ”(စာ-၈၂) ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကေမးျပန္တယ္။ “ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ ၁၁ ရွိတယ္ဆုိ၊ အေဖတူသား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပါသလဲခင္ဗ်” “မင္း ေမးခြန္းက ျမင့္လွေခ်လား၊ အဲဒီေလာက္အထိေတာ့ ငါလဲမသိဘူး”(စာ-၈၄) အဲဒီလုိ မသိဘဲနဲ႔ ဆရာႀကီးလုပ္ထားေၾကာင္း ထင္ရွားေပၚလြင္ေနပါတယ္။ စာသင္ခန္းထဲမွာ ၿပီးေတာ့ ေဟာေျပာပြဲေတြမွာ လက္လြတ္စပယ္ေျပာခ်င္ရာေျပာလုိ႔ရေပမယ့္ စာေပအျဖစ္ေရးသားျပဳစုရာမွာေတာ့ ရမ္းတုတ္ရင္ ယုတ္တမ္းစာရင္းဝင္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။
သမုိင္းအခ်က္အလက္ေတြေရးမယ္ဆုိရင္ စာအုပ္ႀကီး ေထာင္ျပေနရုံနဲ႔မလုံေလာက္ဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္မွတ္ၿပီး တုိက္ဆုိင္စစ္ေဆးဖုိ႔လည္း လုိေပလိမ့္မယ္။ ဦးဘုန္း(ဓာတု)မႏၲေလးရဲ႕ ယုတ္တမ္းေတြကေတာ့ ေျပာလုိ႔မကုန္ေသးပါဘူး။ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး အေၾကာင္းအေရးႀကီးတဲ့ သမုိင္းအခ်က္အလက္တစ္ခုကုိ ေဟာဒီလုိ လြဲလြဲမွားမွားေဖာ္ျပထားျပန္တယ္။ “၁၇၅၅ မွာ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕သစ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္တယ္လုိ႔ ဆရာမွတ္သားဖူးတယ္။ ရန္ကုန္ဆုိတဲ့ အမည္ကုိ လည္း အေလာင္းမင္းတရားႀကီးက ေပးခဲ့တာတဲ့။ ရန္ကုန္ဆုိတာ ရန္အေပါင္းကုန္ဆုံးျခင္းဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႔ မွည့္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူးတဲ့”(စာ-၈၃) အေလာင္းမင္းတရားႀကီးဟာ အတိတ္၊ နိမိတ္၊ စနည္း၊ တေဘာင္စတဲ့ ျမန္မာ့ရုိးရာ အဆင့္ျမင့္ပညာရပ္ေတြကုိ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္အသုံးျပဳခဲ့ေၾကာင္း သမုိင္းစာအုပ္ေတြထဲမွာပါၿပီးျဖစ္တယ္။ ဒဂုန္ကုိ ရန္ကုန္လုိ႔ သမုတ္ခဲ့တာလည္း “ရန္အေပါင္းကုန္ဆုံးျခင္း” အဓိပၸါယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ပုံႏွိပ္ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ နဂါးဗုိလ္ထိပ္တင္ေထြးရဲ႕ “ကုန္းေဘာင္မဟာရာဇဝင္အက်ဥ္း” မွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ဖတ္မွတ္ ႏုိင္ပါတယ္။
“ရန္ကုန္ဟုသမုတ္ေတာ္မူျခင္း” ဒဂုံၿမုိ႕ ရာေဟာင္းေတာျဖစ္၍ရွိသည္ကုိ ၿမဳိ႕သစ္တည္ရန္ ေတာၿခဳံပုတ္၊ ေပါင္း၊ အုိင္၊ အင္း၊ ကုန္း၊ ၾကည္း ရွိသည္မ်ားကုိ ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္း တူးဖုိ႔ေစသည္။ ၿမဳိ႕သစ္ကုိ က်ဳံး၊ ေျမာင္း၊ တံခါး၊ ျပအုိး စသည့္ ၿမဳိ႕၏ က်က္သေရမဂၤလာႏွင့္ျပည့္စုံစြာၿပီးေအာင္လုပ္ေတာ္မူ၍ သကၠရာဇ္ ၁၁၁၇-ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၇ ရက္ ၾကာသပေတးေန႔ၿပီးေလေသာ္- ရန္ခပ္သိမ္းတုိ႔ကုိ သည္ကေန႔ကစ၍ ကုန္လေအာင္လုပ္ႀကံေတာ္မူမည္ အမိန္႔ေတာ္ရွိ၍ ရန္ကုန္ဟု သမုတ္ေတာ္မူသတည္း။ (စာ-၁၁၄) အျခားေသာ သမုိင္းစာအုပ္ေတြမွာလည္း ဒီလုိပဲေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဦးဘုန္း(ဓာတု)က “ရန္ကုန္ဆုိတာ ရန္အေပါင္းကုန္ဆုံးျခင္းဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႔ မွည့္ယူခဲ့တာမဟုတ္ဘူး”လုိ႔ ဘာကုိ ကုိးကားၿပီး ဘာ့ေၾကာင့္ ေျပာႏုိင္ရတာလဲ။ ကုိယ္မသိမတတ္တဲ့ ဘာသာရပ္အေပၚ ဘာ့ေၾကာင့္ တတ္ေယာင္းကား ဝင္လုပ္ခ်င္ရတာလဲ။ သူ႔စာအုပ္ကုိ “ေန႔စြဲ အေတြးရသစာစု” လုိ႔ ညႊန္းထားတဲ့ ဦးဘုန္း(ဓာတု)ဟာ သမုိင္းရာဇဝင္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ လူအထင္ႀကီးေအာင္ မုိးေျပာဂ်ဳိးေျပာအလြဲအမွားေတြေျပာတတ္ရုံအဆင့္သာရွိေလေတာ့ သူ႔စာအုပ္အဖြင့္မွာပဲ ဒီလုိေရးထားတာေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
“စာသင္ခန္းထဲသုိ႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားက မဂၤလာပါ” ဟု ႏႈတ္ဆက္ၾကေလ၏။ “ကဲေဟ့ ေန႔စြဲတပ္ၾက၊ ငါတုိ႔လူမ်ဳိးေတြဟာ ေန႔စြဲေတြ မွတ္တမ္းေတြနဲ႔ အလုပ္မလုပ္တတ္ၾကဘူး၊ ဒီေန႔က ဇန္နဝါရီ ၁ ရက္ေန႔ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ မဂၤလာေနာ္”(စာ-၁၇) သမုိင္းရာဇဝင္စာအုပ္ေတြ ေကာင္းေကာင္းမဖတ္ဖူးေၾကာင္း သူ႔စကားက သက္ေသခံေနတယ္။ မွန္နန္း ရာဇဝင္ေတာ္ႀကီးတစ္အုပ္လုံး ေန႔စြဲေတြတင္းၾကမ္းျပည့္ပါရွိတာသိပါေလစ။ စာအုပ္စဖြင့္လုိက္တာနဲ႔ “သကၠရာဇ္ ၁၁၉၁-ခု၊ မွန္နန္းေတာ္ဦးတြင္ျပဳစုစီရင္ေတာ္မူေသာ မွန္နန္းမဟာရာဇဝင္ေတာ္ႀကီး” တဲ့။ မွန္နန္းက ပုဂံနဂါးေက်ာင္းေက်ာက္စာကုိ ကုိးကားၿပီး “သကၠရာဇ္ ငါးရာ့ေလးဆယ္၊ ၾကတုိက္ႏွစ္၊ ေတာ္သလင္းလဆန္း တစ္ဆယ့္ေလးရက္ေန႔၊ သီရိၾတိဘဝနာဒိတ်ာ ပဝရ ပ႑ိတ သုဓမၼရာဇာ မဟာဓိပတိ နရပတိစည္သူ အမည္ရွိေသာ အရိမဒၵနာျပည္ႀကီးအရွင္ျဖစ္ေသာ မင္းျမတ္” လုိ႔ ေန႔စြဲနဲ႔ အတိအက်ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
(မွန္နန္း၊ ပတြဲ၊ စာ-၃၀၅) အျခားေသာရာဇဝင္က်မ္းအေစာင္ေစာင္မွာလည္း ေန႔စြဲအတိအက်ေတြနဲ႔ပါပဲ။ ပုဂံေခတ္ကပင္ ေန႔စြဲေရးထုိးတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အျခားေသာ ပုဂံေက်ာက္စာေတြ စာရွည္သြားမည္စုိး၍ မေဖာ္ျပေတာ့ ပါ။ ဒီမွာဘက္ေခတ္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းတုိ႔ေရးတဲ့ သမုိင္းစာအုပ္ေတြမွာ ေန႔စြဲေတြ ေဖာ္ျပထားတာ ဦးဘုန္း(ဓာတု) မေတြ႕မိေလေရာ့သလား။ ဒါနဲ႔ေတာင္ ဆရာႀကီးေဒါက္တာသန္းထြန္းကုိ မတန္မရာ ကုိးကားထားေလေသးရဲ႕။ သမုိင္းဆုိတာ ႏုိင္ငံတစ္ခုရဲ႕ ႏွလုံးသား သမုိင္းမိသူဟာ ႏွလုံးသားမရွိသူ သမုိင္းသင္တယ္ဆုိတာ မအ ေအာင္လုိ႔ ဤစကားလုံးမ်ားျဖင့္ ဆရာႀကီးကုိ တစ္ဖက္သတ္ေလးစားေနသူ(စာ-၁၅၂) သမုိင္းဘာသာရပ္ကုိ ဆင္ဆာလုပ္ခ်င္သူ၊ သမုိင္းအမွားေတြေရးၿပီး သမုိင္းကုိ ဖ်က္ဆီးေနသူ ဦးဘုန္း(ဓာတု) ဟာ ႏုိင္ငံတစ္ခုလုံးရဲ႕ ႏွလုံးသားကုိ ဖ်က္ဆီးေနသူျဖစ္ေနပါၿပီ။
အႏူလက္နဲ႔ ေရႊခြက္ႏႈိက္သလုိ ဦးဘုန္း(ဓာတု) ဟာ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးရဲ႕ စကားကုိ ကုိးကားလုိက္ေသးရဲ႕။ “ငါ၏ အမ်ဳိးအႏြယ္ပင္ျဖစ္လင့္ကစား အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအတြက္ သက္စြန္႔ႀကဳိးပမ္း မေဆာင္ရြက္ဘဲ ကုိယ္က်ဳိးၾကည့္တတ္ေသာသူသည္ ငါ၏ အမ်ုိးအႏြယ္မဟုတ္”တဲ့။ (စာ-၈၁) ဒီေန႔ ဦးဘုန္း(ဓာတု)ဟာ အမ်ဳိးဘာသာ သာနသာ လႈပ္ရွားမႈေတြရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိေရာက္ေနတာ အားလုံးအသိပါ။ ဒါနဲ႔မ်ား အေလာင္းမင္းတရားႀကီးရဲ႕ “အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ” မွာတမ္းကုိ မအပ္မရာ ကုိးကားလုိက္ေသးတယ္။ စာအုပ္အဖြင့္ သီေပါမင္းအေၾကာင္း ေျပာရာမွာလည္း ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က- “ဘုရင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းဆုိတာ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိလုိ႔လားရွင့္” လုိ႔ ေမးတယ္။ “ဘုရင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကုိ အတိအက်သတ္မွတ္ထားတာေတာ့ ငါမဖတ္ဖူးဘူး” လုိ႔ ဦးဘုန္း (ဓာတု)က ဝန္ခံလုိက္ရရွာတယ္။(စာ-၂၂ရႈ) သနားစရာေကာင္းလုိက္တဲ့ ဦးဘုန္း(ဓာတု)ပါလား။ ဘုရင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္း(မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါး) ကုိ မသိဘဲ မဖတ္ဖူးဘဲနဲ႔ ဘုရင္ေတြကုိ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဟိတ္ဟန္ထုတ္ ဟန္ဓာတ္ခုတ္ၾကြားလုံး ထုတ္ေဝဖန္ျပေနတာ အႏူလက္နဲ႔ ေရႊခြက္ႏႈိက္ေနတာပဲလုိ႔ ဆုိလုိက္ခ်င္တယ္။
ေမာင္ေသြးခၽြန္
___________________________________________-
Credited by - နို င္'

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...