Thursday, July 23, 2015

ဂီတခံစားမႈ


႐ုပ္ရွင္ျပခါနီး ႏိုင္ငံေတာ္အလံ အေလးျပဳလို႔ "ျပည္ေထာင္စုကို အသက္ေပးလို႔ တို႔ကာကြယ္မေလ..." သီခ်င္းသံၾကားတိုင္း ေဖာက္ေဖာက္ၿပီး သြားသြားစဥ္းစားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္။
"ဒီေခတ္မွာ ပိုၿပီးအႏၲရာယ္ႀကီးတာနဲ႔ ပိုၿပီး အေရးတႀကီး ကာကြယ္ဖို႔သင့္တာက အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းတပါးသားတို႔၊ နယ္ခ်ဲ႕ၿဗိတသွ်တို႔၊ ကြန္ျမဴနစ္တို႔လို အျပင္ကရန္သူေတြထက္ ဒီေျမ၊ ဒီပိုင္နက္အတြင္းမွာပဲ ရွင္သန္ေပါက္ဖြား၊ အုပ္စုဖြဲ႕၊ ေရာဂါပိုး ျဖန္႔ခ်ီ... လုပ္ေနၾကတဲ့ ယင္ေကာင္၊ ေလာက္ေကာင္ေတြ ပိုျဖစ္ႏိုင္ေလမလား..." လို႔။
ရာစုႏွစ္ဝက္ေက်ာ္အတြင္း ဒါ... တို႔ေျပ၊ ဒါ... တို႔ေျမႀကီးကို ဆိုင္သာဆိုင္ မပိုင္၊ လုပ္သာလုပ္ ဘာေကာင္းက်ိဳးမွ မရ၊ ေမြးသာေမြး ဘာအခြင့္အေရးမွ မရ..(လူတခ်ိဳ႕ ဒီအတြင္းေမြးၿပီး ဒီအတြင္းေသသြားၾကရ.)၊ လူတစ္စု စိတ္႐ူးေပါက္သလို ျခယ္လွယ္၊ အပိုင္စီး၊ သူတို႔သတ္မွတ္ခ်က္မွာ သာမန္လူအားလုံး သတ္မွတ္ခံၾကရ... ဒါေတြ ျဖစ္ေနတာ
အထက္ပါ ျပည္ပရန္ေတြထက္ ျပည္တြင္းဖြား ေလာက္ေကာင္ေတြေၾကာင့္လို႔ ခံစားရမိလို႔ေလ။ ကမ႓ာႀကီး မေၾကမြ၊ မပ်က္ဆီးခင္ကာလအထိ ဒီေတာ၊ ဒီေတာင္၊ ဒီေျမ၊ ဒီေရ၊ဒီကထြက္တဲ့သစ္၊ ဒီမွာေမြးတဲ့တိရစၧာန္၊ ဒီကရမယ့္သယံဇာတေတြအပါအဝင္ ဒီေျမမွာ အေျခခ်ခြင့္၊ ဒီေျမကထြက္သမွ် မွ်ေဝသုံးစြဲခြင့္၊ ဒီေျမမွာ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးခြင့္၊ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ခြင့္၊ အသက္ရႉခြင့္၊ အသစ္ထြင္ခြင့္၊ ေတြးခြင့္ေခၚခြင့္၊ ေဝဖန္ပိုင္းျခားပိုင္ခြင့္... စသည္ အားလုံးကို ဒီေျမဒီနယ္နိမိတ္အတြင္းမွာ ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ လက္ထက္ေတြကတည္းက မွီတင္းေနထိုင္ခဲ့ၾကသူေတြအားလုံး ညီတူမွ်တူ အျပည့္အဝ ပိုင္ဆိုင္ၾကသတဲ့။
အခု... ခင္ဗ်ားတို႔... အဲဒီလို ခံစားရလို႔လား???။ ။

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...