Saturday, July 18, 2015

ျဖဴစင္ေသာ ဆရာမေလး မျဖဴစင္


တစ္ည ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာင္းကို ၿမိဳ႕ကဆရာမေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ပဲ့ေထာင္သမားက ေက်ာင္း ကိုလာပို႔ေပးသြားတာ။ ဆရာမေလးအမည္က မျဖဴစင္တဲ့။ အမည္နဲ႔ ႐ုပ္နဲ႔ အလုပ္နဲ႔ အလြန္လိုက္တယ္။ ဆရာမ ေလးနဲ႔အတူ ၂ ႏွစ္အရြယ္သားေလးတစ္ေယာက္၊ ၆၈ ႏွစ္အရြယ္ အဖြားတစ္ေယာက္လည္း ပါတယ္။ သူ႔သားနဲ႔ သူ႔ မိခင္ႀကီးလို႔ သိရတယ္။

ဆရာမေလးက ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာင္းနဲ႔ တြဲဘက္ေက်ာင္းအျဖစ္ လုပ္ထားတဲ့ ကၽြန္းေတာရြာကို ခုမွခန္႔လိုက္တာ။ အဲဒီေက်ာင္းကို မူလတန္းအဆင့္ တိုးျမႇင့္လိုက္တာ မၾကာေသးဘူး။ ဆရာမေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာ တယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာသြားတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ရြာက ဆရာမေလးတစ္ေယာက္ ငွားသင္ေနရတာ မႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္းေတာကို ကၽြန္ေတာ့္ရြာကေန ၅ မိုင္ေလာက္ေ၀းေသးတာေၾကာင့္ သူတို႔မိသားစုကို ကၽြန္ေတာ့္ အေဆာင္ မွာပဲ ညအိပ္ေစၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ေစာေစာ တာ၀န္က်တဲ့ ရြာကိုသြားရမွာ။ ၅ မိုင္ခရီးကို ကုန္းေၾကာင္း သြားရမွာဆိုေတာ့ သူတို႔ မိသားစုကို ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ မျဖဴစင္က
"ဆရာရယ္ .. ၀က္ျဖစ္မွေတာ့ မစင္မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး" လို႔ ရယ္ၿပီး ေျပာတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မိုးတြင္းလည္းျဖစ္၊ လယ္ကန္သင္း႐ိုးေတြေပၚက ေလွ်ာက္ရတာဆိုေတာ့ ဆရာမေလးလည္း တဗိုင္းဗိုင္း ေခ်ာ္လဲ၊ သူ႔အေမလည္း ရႊံ႕ေတြ ဗြက္ေတြနဲ႔ေပါ့။ သမီးနဲ႔ ေျမးကို စိတ္မခ်လို႔ လိုက္လာတာ ကၽြန္ေတာ္က မေမာဘူးလား အဖြားဆိုေတာ့ "ဒီလိုပဲ ပါရမီျဖည့္ရတာေပါ့ေလ" တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာမေလးရဲ႕ သားေလးကို တစ္လမ္းလံုး ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးေပၚမွာ ခြထိုင္ေစၿပီး ေခၚခဲ့တာ။ ကေလးက ေပ်ာ္ေနေတာ့တာပဲ။
ကၽြန္းေတာေရာက္ေတာ့ ရြာလူႀကီးေတြေခၚ။ ဆရာမေလးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပး။ သူတို႔ ေနဖို႔ စားဖို႔ေတြအားလံုး စီစဥ္ ေပးၿပီး ရြာကိုအပ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းကိုလည္း သြားၾကည့္ၿပီး ဆရာမကို အပ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရြာ ပူးေပါင္း ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းမွာ ဆရာ၊ ေက်ာင္းသားအျပည့္အစံုျဖစ္လာေတာ့ ပီတိျဖစ္မိသေပါ့ဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ႏွစ္လေလာက္ေနေတာ့ သတင္းေရာက္လာတယ္။ မျဖဴစင္ရဲ႕ မိခင္ႀကီး ဆံုးၿပီတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္းေတာကို ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားရတယ္။ အေအးဒဏ္နဲ႔ ငွက္ဖ်ားအခံေၾကာင့္ နယ္ေျမကလည္း ၾကမ္းေတာ့ ငွက္ဖ်ားျပန္ထၿပီး ဆံုးသြားရတာ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာမရဲ႕ သားေလး ကလည္း သိပ္ၿပီးေနမေကာင္းဘူး။ အသုဘ ကိစၥၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ခဲ့တယ္။ ကေလးကို ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ ေျပာ ခဲ့တဲ့အျပင္ က်န္းမာေရးမွဴးကိုလည္း မွာခဲ့ရေသးတယ္။
ေနာက္တစ္ပတ္အၾကာမွာ မျဖဴစင္ရဲ႕ သားေလး ဆံုးၿပီဆိုတဲ့ သတင္း ထပ္ၾကားရျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္းေတာကို လိုက္သြားၿပီး အေျခအေနေတြကို သံုးသပ္ရေတာ့တယ္။ ၿမိဳ႕ကေန ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ နယ္ေျမကို ေရာက္လာေတာ့ ဒဏ္မခံႏိုင္ရွာဘူး။ မိခင္ေရာ သားပါဆံုးတယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ဒီေက်ာင္းမွာ ဆက္ၿပီး လုပ္ခိုင္းရင္ စိတ္ပ်က္မွာစိုးရိမ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာင္းကို လိုက္ခဲ့ဖို႔နဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာင္းက ေဒသခံ ဆရာမတစ္ေယာက္ကို တစ္လေလာက္ လႊတ္ေပးထားမယ္။ ဆရာမကိုလည္း ၿမိဳ႕ကို အျမန္ဆံုး ျပန္ေျပာင္း ႏိုင္ေအာင္ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးနဲ႔ သြားေဆြးေႏြးေပးမယ္လို႔ စီစဥ္လိုက္ရတယ္။
ဒါေပမဲ့ မျဖဴစင္က ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို
"ဆရာ .. ကၽြန္မ ဒီရြာမွာပဲ ဆက္လုပ္မယ္။ သားနဲ႔ အေမဆံုးသြားတာကို လက္ေလွ်ာ့ၿပီး ကၽြန္မ ျပန္လိုက္ရင္ ကၽြန္မကုိ ယံုၾကည္စိတ္နဲ႔ လိုက္ခဲ့တဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သစၥာေဖာက္ရာ ေရာက္သြားမွာေပါ့။ ကၽြန္မ ဒီရြာမွာပဲ တစ္သက္လံုး ဆက္လုပ္မယ္။ ကၽြန္မ သားေလးနဲ႔ အေမ ေခါင္းခ်သြားတဲ့ရြာကို ကၽြန္မပစ္မသြားဘူးဆရာ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာင္းဆရာဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္အေလးျပဳခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ေလးစားခဲ့ရတဲ့ ဆရာမတစ္ ေယာက္နဲ႔ ႀကံဳေတြ႔လိုက္ရလို႔ ပီတိျဖစ္လိုက္တာဗ်ာ။ မျဖဴစင္လို ဆရာမေလးေတြ မ်ားမ်ားေပၚထြန္းပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။
၁၈.၇.၂၀၁၅

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...