ဆဒၵန္လက္သစ္မ်ား
|
8:40 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ငတာကို ႐ူးသလားလို႔ေမးရင္ မ႐ူးဘူးလို႔ ေျပာရမယ္။ မ႐ူးဘူးလားလို႔ ေမးရင္လည္း ႐ူးတယ္လို႔ ေျပာရလိမ့္ မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကို လူတခ်ိဳ႕က ႐ူးတယ္ေျပာေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေသာ လုပ္ရပ္နဲ႔ အေျပာေတြက မ႐ူးဘူးလို႔ေျပာႏိုင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူကအေတြးေျပာေျပာတတ္ေတာ့ တစ္ခါ တစ္ေလ နားေထာင္ရတဲ့သူေတြဟာ သူ႔အလံုးထဲ၀င္သြားတတ္တာမ်ားတယ္။ ဥကၠ႒လို ဘာမွမသိတာကမွ ေကာင္းေသးေတာ့ ငတာေျပာတာကိုလည္း သူက နာရေကာင္းမွန္း နားလည္ခ်င္မွလည္း နားလည္တယ္။ အဲဒါ ကပဲခပ္ေကာင္းေကာင္းလို႔ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။
တစ္ေန႔ ငတာက "ေက်ာင္းဆရာ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေျပာေနၾကတဲ့ အစိတ္သားဆိုတာ
ဘာလဲဗ်" လို႔ လာေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လႊတ္ေတာ္ထဲက ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ
စစ္သားေတြအေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တယ္။
ငတာက ထသြားၿပီး ေသာက္ေရအိုးထဲကေန ဖန္ခြက္နဲ႔ ေရခပ္လာတယ္။ ေရက ဖန္ခြက္ထဲမွာ သံုးပံု တစ္ပံု ေလာက္ပဲ ပါလာတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖန္ခြက္ေထာင္ျပလိုက္ေတာ့
"ငတာရယ္ ငါ့ကို ပညာလာမစမ္းပါနဲ႔။ ခြက္ထဲကေရဟာ တ၀က္တိတိလား၊ တ၀က္ႀကီးမ်ားေတာင္လား ဆိုၿပီး ေမးမလို႔ မဟုတ္လား" လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့
"မဟုတ္ဘူး ေက်ာင္းဆရာ အဲဒါ သူငယ္တန္းအဆင့္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ က်ဳပ္ခြက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ေရဟာ ၂၅ က်ပ္သားေလာက္ရွိမွာေပါ့။ အဲဒါဘယ္ေလာက္ေလးသလဲ" တဲ့
"ဟာ .. ငတာရယ္ အစိတ္သားထည့္ထားတာ အစိတ္သားပဲရွိမွာေပါ့" လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့
"မွားတယ္ .. ေက်ာင္းဆရာ။ ခင္ဗ်ား .. အဲဒီေရတစ္ခြက္ကို လက္၀ါးေပၚတင္ၿပီး လက္ဆန္႔တန္းထားရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခံႏိုင္မယ္ ထင္သလဲ" တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထူးဆန္းတာေၾကာင့္ "ဆိုစမ္းပါဦးကြ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
"ေက်ာင္းဆရာ ခြက္ထဲကေရဟာ အစိတ္သားေလာက္ပဲရွိလို႔ ခင္ဗ်ား လက္ထဲမွာ အၾကာႀကီး ထားႏိုင္လိမ့္မယ္ ထင္ရင္မွားသြားလိမ့္မယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ဆိုရင္ လက္ေညာင္းသလိုျဖစ္လာမယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ဆိုရင္ လက္ကိုက္လာမယ္။ တစ္နာရီေလာက္ဆိုရင္ လႊတ္ခ်ခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာမယ္။ ၾကည့္ေနပါ ခင္ဗ်ား လက္ထဲက အစိတ္သားခြက္ဟာ လြတ္က်လာတဲ့ အခ်ိန္ရွိလာလိမ့္မယ္။ ဒီမွာ ေက်ာင္းဆရာ ဘယ္ေလာက္ ေလးတယ္ဆိုတာ ခံႏိုင္မႈအေပၚတည္တယ္ဗ်။ ခံႏိုင္သေလာက္ေလးတယ္။ မခံႏိုင္ေတာ့ရင္ လြတ္က်မွာ က်ိန္းေသတယ္" တဲ့။
"ငတာရယ္ … အဲဒီလက္ကို ေဒါက္ေတြနဲ႔ေထာက္၊ တိုင္ေတြနဲ႔ေျမႇာက္ထားရင္ေကာကြာ" လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာ လိုက္ေတာ့
"ဟဲ … ဟဲ .. ေက်ာင္းဆရာကလည္း သိရက္သားနဲ႔ ဆဒၵန္ဟူစိန္လက္သစ္ေတြ ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။ ဆဒၵန္သန္းေရႊ … ဆဒၵန္ခင္ညြန္႔ … ဆဒၵန္ … ဆဒၵန္ …"
"ငတာရယ္ မင္းကို ဆရာတင္ပါတယ္ကြာ"
၁၃.၇.၂၀၁၅
ငတာက ထသြားၿပီး ေသာက္ေရအိုးထဲကေန ဖန္ခြက္နဲ႔ ေရခပ္လာတယ္။ ေရက ဖန္ခြက္ထဲမွာ သံုးပံု တစ္ပံု ေလာက္ပဲ ပါလာတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖန္ခြက္ေထာင္ျပလိုက္ေတာ့
"ငတာရယ္ ငါ့ကို ပညာလာမစမ္းပါနဲ႔။ ခြက္ထဲကေရဟာ တ၀က္တိတိလား၊ တ၀က္ႀကီးမ်ားေတာင္လား ဆိုၿပီး ေမးမလို႔ မဟုတ္လား" လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့
"မဟုတ္ဘူး ေက်ာင္းဆရာ အဲဒါ သူငယ္တန္းအဆင့္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ က်ဳပ္ခြက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ေရဟာ ၂၅ က်ပ္သားေလာက္ရွိမွာေပါ့။ အဲဒါဘယ္ေလာက္ေလးသလဲ" တဲ့
"ဟာ .. ငတာရယ္ အစိတ္သားထည့္ထားတာ အစိတ္သားပဲရွိမွာေပါ့" လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့
"မွားတယ္ .. ေက်ာင္းဆရာ။ ခင္ဗ်ား .. အဲဒီေရတစ္ခြက္ကို လက္၀ါးေပၚတင္ၿပီး လက္ဆန္႔တန္းထားရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခံႏိုင္မယ္ ထင္သလဲ" တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထူးဆန္းတာေၾကာင့္ "ဆိုစမ္းပါဦးကြ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
"ေက်ာင္းဆရာ ခြက္ထဲကေရဟာ အစိတ္သားေလာက္ပဲရွိလို႔ ခင္ဗ်ား လက္ထဲမွာ အၾကာႀကီး ထားႏိုင္လိမ့္မယ္ ထင္ရင္မွားသြားလိမ့္မယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ဆိုရင္ လက္ေညာင္းသလိုျဖစ္လာမယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ဆိုရင္ လက္ကိုက္လာမယ္။ တစ္နာရီေလာက္ဆိုရင္ လႊတ္ခ်ခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာမယ္။ ၾကည့္ေနပါ ခင္ဗ်ား လက္ထဲက အစိတ္သားခြက္ဟာ လြတ္က်လာတဲ့ အခ်ိန္ရွိလာလိမ့္မယ္။ ဒီမွာ ေက်ာင္းဆရာ ဘယ္ေလာက္ ေလးတယ္ဆိုတာ ခံႏိုင္မႈအေပၚတည္တယ္ဗ်။ ခံႏိုင္သေလာက္ေလးတယ္။ မခံႏိုင္ေတာ့ရင္ လြတ္က်မွာ က်ိန္းေသတယ္" တဲ့။
"ငတာရယ္ … အဲဒီလက္ကို ေဒါက္ေတြနဲ႔ေထာက္၊ တိုင္ေတြနဲ႔ေျမႇာက္ထားရင္ေကာကြာ" လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာ လိုက္ေတာ့
"ဟဲ … ဟဲ .. ေက်ာင္းဆရာကလည္း သိရက္သားနဲ႔ ဆဒၵန္ဟူစိန္လက္သစ္ေတြ ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။ ဆဒၵန္သန္းေရႊ … ဆဒၵန္ခင္ညြန္႔ … ဆဒၵန္ … ဆဒၵန္ …"
"ငတာရယ္ မင္းကို ဆရာတင္ပါတယ္ကြာ"
၁၃.၇.၂၀၁၅
0 comments:
Post a Comment