Wednesday, July 15, 2015

"တာေမြ နဲ ့ရြာသာႀကီး အေမအိုေမတၱာေႀကာင့္နီးပါတယ္" "ရွစ္ဆယ္႕ငါးႏွစ္ေက်ာ္ အဘြားအုိရဲ႕ မဆုံးႏုိင္တဲ႕ ေမတၱာ"


စိတ္က်န္းမာေရးေဆးရံု (ရြာသာႀကီး) အမ်ိဳးသားလူနာေဆာင္တစ္ခုရဲ႕ လူနာေတြၾကည့္ဖို႕ေနရာေပးထားတဲ့ ေနရာလြတ္ေတြမွာ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စု လူနာလာၾကည့္တဲ့ သူေတြနဲ႕ ေဆးရံု၀န္ထမ္းေတြသြားလာလွဳပ္ရွားေနပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕အေနာက္ဖက္မွာေတာ့ သံပန္းနဲ႕ကာရံထားတဲ့ အခန္းေလးေတြထဲမွာ အရြယ္စံုလူ (၅၀) ေက်ာ္ဟာ သံဇကာေတြရဲ႕ အျပင္ဖက္ကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း မိသားစု၀င္ေတြကိုလွမ္းေမွ်ာ္ႀကည့္ေနၾကပါတယ္။

ေလွကားထစ္ေလးေတြေပၚကို အသက္ (၈၀) ေက်ာ္အရြယ္ပိန္ပိန္ပါးပါးအဘြားအိုတစ္ေယာက္တေရြ ့ေရြ ့တက္လာတယ္။ဆံထံုးေသးေသးမွာျဖဴေဖြးေနတဲ့ ဆံပင္ေလးေတြစုစည္းထားတယ္။အညိဳေရာင္ထမိန္ အကၤ်ီအျဖဴလက္တိုေလး၀တ္ဆင္ထားတဲ့အဘြားအိုဟာခႏၶာကုိယ္ တ၀က္ ခန္႕ကုိ ေတာင္ေက်ာ္ျပီး ကုန္းေနတဲ့ေက်ာျပင္ကိုေတာင္ေ၀ွးတစ္ ေခ်ာင္းနဲ႕ေထာက္ကန္ကာ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္တစ္လံုးကို တစ္ဖက္က ဆြဲလာတယ္။
သူ ့ခႏၱာကိုယ္နဲ႕ မလိုက္ဖက္တဲ့ အိတ္ႀကီးထဲမွာေတာ့ ေကာ္ေရပံုးေလး ႏွစ္ပံုးရွိေနပါတယ္။ အေပၚထပ္ကိုေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေဘးဘီကိုတစ္ခ်က္ေ၀ွ႕ၾကည့္ၿပီး လူနာၾကည့္သူေတြထိုင္ရမယ့္ ထိုင္ခံုေလးေပၚကို ခပ္ေျဖးေျဖးထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္။
နွစ္မိနစ္ခန္႕အနားယူၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ပါလာတဲ့အိတ္ထဲကပံုးေလးေတြကို အျပင္ထုတ္ၿပီးဖြင့္လိုက္တယ္။ ပံုးတစ္ပံုးထဲမွာေတာ့ ေကာ္ဘူး၀ိုင္းအေသးစားေလးေတြနဲ႕ထည့္လာတဲ့ ဖက္ၾကမ္း (၅) လိပ္ခန္႔ပါတဲ့ဘူး ကြမ္းယာေလးေတြ အစီအရီထည့္ထားတဲ့ တစ္ဘူး၊ ဂ်င္းႏွပ္ၿပီးထည့္ထားတဲ့ဘူးေလးတစ္ဘူး လက္ဖက္ႏွပ္ထည့္ထားတဲ့ဘူးေလးတစ္ဘူး၊အပါအ၀င္ ေက္ာဖီမစ္ထုတ္ မိုင္လိုထုပ္အေသးစားေလးႏွစ္ထုပ္ထည့္ထားပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ေကာ္ဘူးေလးမ်ာေတာ့ ထမင္းထည့္ထားတဲ့ ထမင္းခ်ိဳင္တစ္ဆင့္ခ်ဳိင့္တစ္လံုး၊ ဖန္ခြက္တစ္လံုး၊ ေကာ္ခြက္တစ္လံုး၊ ပံုဂံျပားတစ္ျပား၊ ဟင္းထည့္ထားတဲ့ခ်ိဳင့္အေသးေလး ႏွစ္ခ်ိဳင့္ပါ၀င္ပါတယ္။ ပုဆိုး အက်ီ စြပ္က်ယ္ေတြထည့္ထားတဲ့ အ၀တ္တစ္ထုပ္၊ သရက္သီးမွည့္ေတြကို ခြဲစိတ္ၿပီးထည့္ထားတဲ့ ဘူးကေလးတစ္ဘူးပါ၀င္ပါတယ္။
ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြကို ဧည့္သည္ေတြထိုင္ဖို႕ထားထားတဲ့ခံုေလးေပၚသို႕အစီအရီစီၿပီးတာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္အဖြားအိုဟာ ေတာက္ပတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ဆရာ၀န္ေတြ သူနာျပဳဆရာမေတြနားေနတဲ့အခန္းကေလးထဲသို႕၀င္သြားပါတယ္။ ထို႕ေနာက္ဓါတ္ဘူးတစ္လံုးကိုင္ေဆာင္ၿပီးျပန္လည္ထြက္ခြာလာပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲေဆးရံု၀န္ထမ္းတစ္ဦးကလူနာေတြထားတဲ့ အခန္း၀မွေနၿပီးအထဲကိုလွမ္းၿပီးေျပာလိုက္ပါတယ္။ေမာင္ဦး မင္းအေမေရာက္ၿပီထြက္ခဲ့ေတာ့ ဟူဆိုကာ ခတ္ထားတဲ့ေသာ့ကိုဖြင့္လိုက္ပါတယ္။
ငါ့အေမလာျပီ
အခန္းထဲမွ အရက္ ၅ ေပ၈ လက္မခန္႕ အသက္(၄၅) ႏွစ္ေက်ာ္အရြယ္ရွိသူတစ္ဦးထြက္လာၿပီး အားကိုးေရာက္လာၿပီဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ အခန္းထဲမွာရွိတဲ့ ဘ၀တူ စိတ္မက်န္းမာျဖစ္ေနတဲ့သူေတြက္ုလွမ္းၿပီးေျပာလိုက္ပါတယ္။ 'ငါ့အေမေရာက္လာၿပီ ငါအျပင္ထြက္ဦးမယ္ တာ့တာ"ဆိုၿပီး ခုနက အဘြားအုိရွိရာေနရာေလးကို ေလ်ာက္လာပါတယ္။
အဖြားအိုဟာ သားျဖစ္သူရဲ႕မ်က္ႏွာကုိ ေတြ႕လိုက္တာနဲ႕ သား စားမင္းႀကိဳက္တဲ့ေကာ္ျပန္႕ေၾကာ္အေမ၀ယ္လာတယ္။ ဟင္းကလဲၾကက္သားဟင္း လာစားေခ်လူေလး လို႕ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႕ေျပာလုိက္ပါတယ္။
သားျဖစ္သူကလဲမိခင္ျဖစ္သူျပင္ဆင္ထားတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြကို ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္စားေသာက္ေနပါတယ္။ စားၿပီးေနာက္ သားျဖစ္သူဟာ ပါလာတဲ့ေကာ္ျပန္႕ေၾကာ္ေလးကို ယူစားၿပီး ပူလဲမပူေတာ့ဘူး၊ အေမ့ဟာကေအးေနၿပီ လို႕ေျပာၿပီးေကာ္ျပန္႕ေၾကာ္ႏွစ္ခုကိုဆက္တိုက္ေကာက္စားလိုက္ပါတယ္။
အဖြားအ္ုက သားျဖစ္သူကို ၾကည့္ၿပီးမွ မင့္ႏွယ္ကြယ္ တာေမြကေနဒီအထိ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ကားစီးလာရတာေလ ေအးကုန္ၿပီးေပါ့လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
မိခင္ျဖစ္သူက ပါလာတဲ့ အ၀တ္ထုတ္ထဲမွ အ၀တ္တစ္စံုထုတ္လိုက္ပါတယ္။ျပီးေနာက္ ေရွ႕ကို ညႊတ္ကိုင္းေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ခႏၵာကိုယ္ကို ေတာင္ေ၀ွးမပါဘဲ သားျဖစ္သူနားကိုကပ္လိုက္ၿပီး အ၀တ္ေတြေပေနၿပီသားရယ္ လဲရေအာင္ေနာ္လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သားျဖစ္သူရ႕ဲ ခႏၵာကိုယ္ရဲ႕ တစ္၀က္မက နိမ့္ပါးေနေပမယ့္ သားျဖစ္သူကို အကf်ီခြ်တ္ေပးပါတယ္။ သားျဖစ္သူက အ၀တ္မလဲခ်င္ဘူး ေကာ္ဖီအရင္ေဖ်ာ္ေပးမိုင္လိုနဲ႕ေရာေဖ်ာ္ေနာ္ ဒါေသာက္ပီးမွ အ၀တ္လဲမယ္လုိ႕ ပူဆာပါတယ္။
မိခင္ျဖစ္တဲ့ အဖြားအိုဟာ ခ်က္ခ်င္းပင္ေနာက္ျပန္လွည့္လိုက္ၿပီးပါလာတဲ့ ေကာ္ဖီမစ္ အထုတ္ေသးတစ္ထုပ္ မိုင္လိုထုပ္တစ္ထုပ္ကိုေဖာက္ၿပီး ခြက္ထဲကိုထည့္ ေရေႏြးထည့္ၿပီး ေသးေကြးတဲ့လက္နဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကို ခြက္ကေလးကိုင္ကာလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာေဖ်ာ္ေပးေနတဲ့ အေဖ်ာ္ဆရာတစ္ေယာက္လို ဒီခြက္ထဲကေကာ္ဖီကို အျခားတစ္ခြက္ သို႕ ရ ႀက္ိမ္ ၈ ႀကိမ္ခန္႕ေျပာင္းလိုက္နဲ႕ အေအးခံေပးျပီးမွ ေကာ္ဖီခြက္ကုိသူ႕သားလက္ထဲကုိထည္႕လုိက္ပါတယ္။
ရြာသာၾကီး စိတ္က်န္းမာေရးေဆးရုံ ဒုတိယ ရဲ႕ အျပင္ဘက္ ဧည္႕ေတြ႕တဲ႕ေနရာမွာ ဒီျမင္ကြင္းကုိ ေန႕စဥ္ ျမင္ေတြ႕ေနသူေတြ ဟာ အဖြားအုိကုိ ဂရုဏာသက္ၾကပါတယ္။
ေန ့စဥ္မပ်က္
မျမင္ဘူးတဲ႕သူေတြကေတာ႕ အထူးအဆန္းလုိ ၾကည္႕တာခံရေပမယ္႕ေဆးရံုမွ ဆရာ၀န္ေတြနဲ႕ ၀န္ထမ္းေတြက ေတာ့ အဆန္းတက်ယ္လုပ္ၿပီးၾကည့္မေနေတာ့ပဲ ေရာက္ၿပီလား အဖြားလို႕ ျပန္လည္ ႏွဳတ္ဆက္ၿပီးလုပ္စရာရွိတာကို သမရိုးက်လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္တစ္ခုလုိပဲႏွဳတ္ဆက္ၾကပါတယ္
အဖြားအုိ သူ႕သားကုိတေန႕မွ မပ်က္ကြက္ဘဲ လာေတြ႕တာ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ရွိၿပီျဖစ္တယ္လို႕ ေဆးရံု၀န္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္သူကေျပာပါတယ္။
သူက အဖြားအိုက သားျဖစ္တဲ့သူစိတ္ေရာဂါခံစားေနရတဲ့သူ႕ကို ညေနတိုင္း ထမင္းလာေရာက္ေကြ်းေနၾကပါ" ရြာသားႀကီးမဖြင့္ခင္ တံတားေလးမွာကတည္းက သားျဖစ္သူကို တစ္ရက္မပ်က္ထမင္းလာ ေကြ်းေနတဲ့ မိခင္တဦးျဖစ္တယ္လို႕ေျပာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ဒီေဆးရံုမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ ႏွစ္ရွိၿပီ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ သူတို႕ သားအမိကိုစသိတာပါ သားျဖစ္တဲ့သူက အရက္လြန္ၿပီးေၾကာင္သြားလို႕ ဒီေနရာကို မိခင္ျဖစ္သူကိုယ္တိုင္လာေရာက္အပ္ႏွံ ခဲ့ရတာလို႕ေျပာပါတယ္။
သားျဖစ္သူဟာ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ျပီျဖစ္ျပီး ေဆးရံုကျပန္ဆင္းရင္လည္း အရင္ပံုစံမ်ိဳးပဲျပန္ျဖစ္လာတယ္။ အရက္ေၾကာင္ၿပီးစိတ္ေဖာက္ျပန္တာေတြ အိမ္ရွိပစၥည္းေတြကို ရိုက္ခြဲတာ ပတ္၀န္းက်င္ကိုရန္ရွာတာ မိခင္ျဖစ္သူကို ရန္ျပဳလာတယ္ စိတ္ရိုင္းေတြ၀င္လာခဲ့တာေၾကာင့္ အိမ္မွာထားလို႕မရတာေၾကာင့္ စိတ္က်န္းမာေရးေဆးရံုမွာပဲ ေနထိုင္ေနရတာျဖစ္ပါတယ္။
အသက္ရွစ္ဆယ္ငါးႏွစ္နီးပါးရွိျပီျဖစ္တဲ႕ အဖြားအိုမွာ သားႏွစ္ေယာက္ရွိၿပီး ခင္ပြန္းျဖစ္သူဆံုးသြားတာ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၾကာၿပီ၊ သားတစ္ေယာက္ကလည္းဆံုးပါးသြားလို႕ သူဒီမွာ သားတစ္ေယာက္တည္းတြယ္တာ စရာရွိတယ္။ စိတ္မက်န္းမမာျဖစ္ေနတဲ့ သားျဖစ္သူကို ေန႕စဥ္ေက်ာက္ေျမာင္းတာေမြ မွေနၿပီးရြာသာႀကီးေဆးရံုကို ေန႕စဥ္လာေရာက္ထမင္းေကြ်းပါတယ္။သူ႕အတြက္ေတာ႕ ေန႕စဥ္ ကားသုံးဆင္႕စီးျပီးလာရတဲ႕ ခရီးဟာ သားမ်က္ႏွာကုိျမင္ေတြ႕ ရလုိ႕ မေမာဘူးဆုိတာကုိ အေရးအေၾကာင္းေတြ ထေနေပမယ္႕ ၾကည္လင္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာကေဖာ္ျပေနပါတယ္။
အနာဂတ္အစီအမံ
တာေမြေစ်းပုိင္းမနက္ပုိင္းေစ်းေရာင္းျပီး ရသမွ် စုေဆာင္းျပီး သူ႕ေသဆုံးသြားတဲ႕ အခါမွာသူ႕သားကုိ ေဆးရုံ ဆက္ျပီး ေစာင္႕ေရွာက္ႏုိင္ေအာင္လုိ႕ ေဆးရုံ ကုိလွဴဒါန္းထားပါတယ္။မနက္ပုိင္းေစ်းေရာင္းျပီး ရတဲ႕ ေငြနဲ႕ အိမ္ျပန္ထမင္းခ်က္ျပီးတာနဲ႕ သူ႕သားရွိရာ ရြာသာၾကီးေဆးရုံကုိေန႕စဥ္ သြားပါတယ္။ေက်ာက္ေျမာင္းမွာ သူ႕တူမနဲ႕ေနတယ္လုိ႕ေျပာေပမယ္႕ သူ႕နဲ႕အတူ ေဆးရုံကုိလာတာ တစ္ခါမွ ဘယ္သူမွမေတြ႕ဖူးပါဘူး။
သားျဖစ္သူကပါလာတဲ့အစားအေသာက္ေတြကို စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ ေဖ်ာ္ေပးထားတဲ့ ေကာ္ဖီကိုေသာက္ အ၀တ္လဲၿပီးေနာက္ အေမေဆးလိပ္ေကာ လို႕လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္။ မိခင္ျဖစ္တဲ့ အဖြားအိုဟာ ေဆးလိပ္ကိုလွမ္းေပးရင္း ခြ်တ္ထားတဲ့ အ၀တ္ေဟာင္းေလးေတြကို ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္နဲ႕ေခါက္ထည့္ေနပါတယ္။ ၿပီးေနာက္ ေရာ့ သရက္သီးေလးစားအုန္း စိန္တလံုးသရက္သီးေလး ခ်ိဳေနတာပဲလို႕ေျပာၿပီးသားျဖစ္သူကို ေကြ်းပါတယ္။
သားျဖစ္တဲ့သူက မစားခ်င္ဘူး မခ်စ္စုသရက္သီးပဲႀကိဳက္တာ မစားဘူး လို႕ေျပာလိုက္ပါတယ္။
မိခင္ျဖစ္တဲ့သူက တစ္လံုး ၅၀၀ ေတာင္ေပးရတာ စားပါသားရဲ႕ ရာသီေပၚတဲ့ အခ်ိန္မွ စားရတာ စားပါလို႕ ေခ်ာ့ၿပီးေကြ်းေနပါတယ္။
ဒီအခါမွ သားျဖစ္သူက ၁၀ ႏွစ္သားေလးလို အငမ္းမရစားေသာက္ၿပီး ေရာ့ကုန္ၿပီဆိုၿပီး ထည့္ထားတဲ့ ဘူးေလးကိုလွမ္းေပးလိုက္ပါတယ္။
မိခင္ျဖစ္တဲ့ အဘြားအိုဟာ သားျဖစ္သူ စားေသာက္ၿပီး ခ်ိဳင့္ေတြကို ေသခ်ာဆင့္ၿပီူေနာက္ပါလာတဲ့ဘူးေတြကိုျပန္ပိတ္ၿပီး ထည့္လာတဲ့ ေကာ္ပံုးထဲကို တစ္ခုျခင္းစနစ္တက်ျပန္ထည့္ေနပါတယ္။ ၿပီးေနာက္၀န္ထမ္းေတြနားေနတဲ့ အခန္းဘက္ကို ဓါတ္ဘူး ေလးကိုင္ေဆာင္ကာသာမန္ထက္ပိုကုန္းေနတဲ့ ခႏၵာကိုယ္ေလးနဲ႕ တစ္ေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာလာပါတယ္။
ဒီျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ေနတဲ့ အျခားလူနာရွင္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက အဖြားေပး ကြ်န္မလုပ္ေပးမယ္လို႕လွမ္းၿပီးေတာ့ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အဖြားအိုက မလိုပါ္ဘူးေအ၊ က်ဳပ္ဒီလိုလုပ္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္မကေတာ့ဘူး လုပ္ေနၾကပါ ကိုယ့္လူနာကို ဂရုစိုက္ၾကပါ။ ဒီေနရာကို ဘယ္သူမွ မေရာက္ခ်င္ၾကဘူးေလ သူတို႕ကိုပဲဂရုစိုက္လိုက္ပါလိ္ု႕ ေျပာၿပီး အခုနက ယူေဆာင္လာတဲ့ ဓါတ္ဘူးေလးကို ၀န္ထမ္းေတြနားေနရာအခန္းေလးဆီသို႕ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနပါတယ္။
ၿပီးေနာက္ေဆးေၾကာစရာရွိတာေတြကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေဆးေၾကာၿပီးေနာက္ လူနာေဆာင္ဖက္ကို တစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္လိုက္ ပါတယ္။ သားျဖစ္သူကလည္း စားေသာက္ၿပီး ေဆးလိပ္၂ လိပ္ခန္႕ကိုေသာက္ၿပီးခ်ိန္မွာ လက္ထဲမွာ ေနာက္ေန႕မနက္ေသာက္မယ့္ ေဆးလိပ္နဲ႕ကြမ္းယာထုပ္ကေလးကို ကိုင္ကာ မိခင္ျဖစ္တဲ့သူရွိရာသို႕ေရာက္လာပါတယ္။
မနက္ျဖန္ဘာစားမလဲ
ကဲ အေမျပန္မယ္သား ေနာက္က်ရင္ လိုင္းကားေတြက သိပ္ခက္တယ္။ ကားမရလို႕ တိုင္စီ စီးမယ္ဆိုရင္ မသက္သာဘူး၊ မနက္ျဖန္ဘာစားမလဲ လို႕ ၾကင္နာစြာနဲ႕ေမးျမန္းေနပါတယ္။
လူနာလာပို႕တဲ့ ဧည့္သည္ေတြဟာ အရြယ္နဲ႕မမွ်ေအာင္ သားျဖစ္သူကို ေန႕စဥ္ဘယ္လို လာၾကည့္တာလဲ ေမးျမန္းပါတယ္။
သူက” ငါမိဘတာ၀န္ေက်ခ်င္တယ္ သူ႕မွာ အားကိုးစရာ ငါတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ ကေလးကို ငါမေသခင္ပဲလုပ္ေပးရတာ၊ သူ႕ချမာ သနားစရာေအ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေနေနရတာ ျပင္ပကိုလဲ ထိေတြ႕မႈမရွိဘူး၊ ငါမလာေတြ႕ရင္ ေန႕တိုင္းသူဟို အခန္းထဲမွာပဲ ေနရမွာ” လို႕ေျပာပါတယ္။
သူ႕ကၽႊတ္ကၽႊတ္ေတြကုိ သိမ္းျပီးတာနဲ ႕သူသားသူ႕အေမကုိ မႏူတ္ဆက္ဘဲ သူ႕ရဲ႕ ေဆးရုံအခန္းထဲကုိ ျပန္၀င္သြားပါတယ္။
အဖြားအိုဟာ ညေနေစာင္းတာနဲ႕ ပါလာတဲ့ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ကေလးကို စြဲလ်က္ေတာင္ေ၀ွးေလးကို ကိုင္ကာ ေဆးရံုေလွကားေလး စီသို႕ ေျဖးေျဖးခ်င္းဆင္းသြားပါတယ္။
ေဆးရံုအေဆာက္အဦးရဲ႕ ေရွ႕ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ ဆိုင္ကယ္ တိုင္စီ သမားေလးက အထုပ္ ကေလးကိုလွမ္းယူလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႕ အဖြားအို ကို ဆိုင္ကယ္ေပၚေပြ႕ခ်ီၿပီးတင္လိုက္ပါတယ္။
ေဆးရံု၀င္းထဲ ကေန ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းထြက္ၿပီး ကားဂိတ္ရွိရာ ကို ေမာင္းႏွင္ထြက္ခြာလာပါတယ္။ ေဆးရံု၀င္းနဲ႕ ကားဂိတ္ဟာ အေတာ္ အတန္လွမ္းၿပီး ကားစီးပါက ၇ မွတ္တိုင္ ေလာက္ဆိုင္ကယ္ စီးေနရပါတယ္။
ဆိုင္ကယ္က ေလးေထာင့္ကန္လမ္းမႀကီး သေျပၿခံမွတ္တိုင္ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ရပ္တန္႕ၿပီး အဖြားအိုကို ဆုိင္ကယ္ေပၚမွ ေပြ႕ခ်လ်က္ အနားမွာရွိတဲ့ ေနရာလြတ္တစ္ခုေပၚသို႕ခ်လိုက္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ မိုးကတစ္ဖြဲဖြဲက်ေနတာေၾကာင့္ အဖြားအိုဟာ ပါလာတဲ့ မုိးကာအင္းက်ီေလးကို ေကာက္၀တ္ၿပီး လွည္းကူးဘက္မွ လာတဲ့ ကားေတြကိုေမွ်ာ္ေနပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဘးမွာရွိေနတဲ့ အဌားယာဥ္ေမာင္သူတစ္ဦးက အဖြားကားမရွိေတာ့ဘူးနဲ႕တူတယ္ တက္စီ ငွားျပန္လိုက္ပါလား လို႕ေျပာေတာ့
“တတ္စီးစီးလုိက္ရင္ ေနာက္ေန႕သားအတြက္ ၾကက္သားဟင္းမခ်က္ႏုိင္ေတာ႕ပဲေနမယ္’လုိ႕ မုိးေရထဲမွာရပ္ေနတဲ႕ အဖြားအုိက ခပ္ေျဖးေျဖးျပန္ေျပာပါတယ္။
ကုန္းေနတဲ့ ခႏၵာကိုယ္ အေသးေလးနဲ႕ မလိုက္ဖက္စြာ အထုပ္ကို ေကာက္ၿပီး လမ္းဘက္ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ေလးေထာင့္ကန္လမ္းဘက္မွ လာတဲ ခရီးသည္တင္ဒိုင္နာကားတစ္စီး ဟာရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ခရီးသည္ေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ ထိုးရပ္လိုက္ပါတယ္.
ကားေပၚတက္ျပီ
အဖြားအိုဟာ အထုပ္ကိုေကာက္ၿပီး တက္ဖို႕ႀကိဳးစားရာမွာ ကားနဲ႕ ခႏၵာကိုယ္ဟာ မမွ်တပဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ကားရဲ႕တက္မဲ့ေျခနင္းခံုဟာ ကုန္းေနတဲ့သူ႕ဦးေခါင္းနဲ႕ ညီမွ်တဲ့အျမင့္ ရွိေနလို႕ပါ။ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီဆြဲေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္က ခႏၵာကိုယ္ကို ေပြ႕တင္ၿပီး ကားေပၚတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ထို႕ေနာက္အဖြားအို ဟာ သူရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ ေတာင္ေ၀ွးကို ကားထိုင္ခံုေအာက္မွာ ပါလာတဲ့ အထုပ္ကို ေျခေထာက္အနီးမွာ ခ်ၿပီးေသးေကြးေနတဲ့လက္တစ္ဖက္ကို ကားေဘးနားက တန္းကို တင္းက်ပ္စြာကိုင္ထားၿပီး စပယ္ယာကို ခဏ ေစာင့္လိုက္ပါဦး ေဆးရံုထဲမွာ ျပန္မယ့္ လူနာေတြရွိေနေသးတယ္။ ကားတစ္စီးနဲ႕တစ္စီးကသိပ္ၾကာေတာ့ သူတို႕ကိုမွီေစခ်င္တယ္လို႕ ေျပာေနပါတယ္။
ကားစပယ္ယာကေတာ့ လူေတြကိုေ၀ွ႕ပတ္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဆြဲေတာ့ ဆရာ ဆိုၿပီး ေမာင္းသြားပါေတာ့တယ္။ ကားက ေလးေထာင့္ကန္လမ္းမႀကီးအတိုင္း ေမာင္းေနပါတယ္။ သဃၤန္းကြ်န္း စံျပေစ်းမွတ္တိုင္ေရွ႕ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကားဟာ ဂိတ္ဆံုးသြားခဲ့ပါၿပီ၊ လူတစ္ေယာက္မွ မက်န္ေတာ့မွ အဖြားအိုဟာ ကားေပၚမွ ဆင္းဖို႕ေရြ႕လ်ားလာေနပါတယ္။ စပယ္ယာက သူ႕ကိုေပြ႕ခ်လိုက္ပါတယ္။ ထို႕ေနာက္ သူဟာ ေတာင္ေ၀ွးကို အားျပဳၿပီး အိမ္ျပန္ဖို႕ ေနာက္ထပ္ကားတစ္ဆင့္စီးဖုိ႕ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။ လံုခ်ည္ကိုတင္းက်ပ္စြာ၀တ္ၿပီး တုတ္ကိုေျမျပင္ေပၚမွာ တစ္ေဒါက္ေဒါက္ေထာက္လ်က္ စံျပေစ်းမွ တာေမြသြားမယ့္ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကို တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားေနပါေတာ့တယ္။
Author ေအးေအးေအာင္

၁၄.၇.၂၀၁၅ ထုတ္ ကုမုျဒာဂ်ာနယ္ မွ ေဆာင္းပါး

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...