Thursday, April 23, 2015

ရာမမင္းသားဟာ မယ္သီတာကို ဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ့ပါဘူး။

ကိုယ္တိုင္အဲ့အျဖစ္ပ်က္လိုခံစားရလို႔အရမ္းသေဘာၾကတယ္။ ငါ့အျဖစ္ကငါပဲမိးေလာင္ခံလိုက္မယ္။
ရာမမင္းသားဟာ မယ္သီတာကို ဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ့ပါဘူး။
“ရာမမင္းသားဟာ မယ္သီတာကို ဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ့ပါဘူး”
ကိုယ္က အဲလုိေျပာလုိက္တဲ့အခါ ကိုယ့္ကို ဆရာခ်စ္ဦးညိဳရဲ႕ လကၤာဒီပခ်စ္သူစာအုပ္ လြမ္းမိုးမႈကို ခံေနရတယ္လို႔ ေျပာရင္လည္း ကိုယ္မျငင္းပါဘူး။

ဒႆဂီရိရဲ႕ ဘက္ေတာ္သားလုိ႔ ေျပာရင္လည္း ကိုယ္၀န္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္အဓိက ေျပာခ်င္တာက ရာမမင္းသားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးပါ။ ကိုယ့္ျမင္ထားတဲ့ အျမင္ေလးတစ္ခုေပါ့။ မွန္မယ္လို႔ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ကိုယ္က အဲအတိုင္းပဲ လက္ခံထားတာပါ။ ရာမမင္းသားက မယ္သီတာကို ခ်စ္မခ်စ္ဆိုတာကိုေပါ့။
စျပီးေျပာရရင္ေတာ့ မယ္သီတာ ၾကင္ယာရွာတဲ့ ေလးတင္ပြဲေပါ့။ လကၡဏာက ၀င္ၿပိဳင္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ကိုေရႊရာမက ဒါငါတို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူးဆိုၿပီး ေရွာင္ေနတယ္ေလ။ အဲအခ်ိန္မွာ တစ္ျပည္သားလို႔ပဲ ေျပာမလား ဇာတ္ေတာ္ထဲကလို ဘီလူးလို႔ပဲ ေျပာမလား ဒႆဂီရိက ႏိုင္ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတယ္။ ဒႆဂီရိဆီ မယ္သီတာ ပါသြာမွာကို ဘုရင္ေရာ၊ က်န္တဲ့သူေတြပါ မလိုလားဘူး။ ဒါနဲ႔ မင္းဆရာ ဘရေသ့က ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကို ၀င္ျပိဳင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။ အဲအခ်ိန္မွာ ရာမက လကၡဏာကို လြဲတယ္။ လကၡဏာဟာ မယ္သီတာကုိ သေဘာက်ေန (ခ်စ္ေန) ႏိုင္ေပမဲ့ အစ္ကိုကို မေက်ာ္ခ်င္ဘူးေလ။ ဟိုက အိမ္ေရွ႔ဥပရာဇာ ျဖစ္ေနတာလည္း ပါမွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အစ္ကိုနဲ႔ ထိုက္တန္ပါတယ္ဆိုၿပီး ရာမဆီျပန္လြဲလိုက္တယ္။ ရာမ၀င္ၿပိဳင္တယ္။ ႏိုင္တယ္။ ႏိုင္ေတာ့ မယ္သီတာကို ရတယ္။ ဒီေလာက္ေလးပဲ ၾကည့္သေလာက္ ရာမဟာ မယ္သီတာကို စခ်စ္ခဲ့ရင္ ဟိုးအေစာၾကီးကတည္းက ျပဳိင္မွာေပါ့။ အစကတည္းမ မခ်စ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာၿပီေလ။ ကဲ ရၿပီးေတာ့လည္း ခ်စ္မိသြားလားဆိုေတာ့ လည္း မခ်စ္ျပန္ဘူး။
ဒႆဂီရိက မယ္သီတာကို ပန္းခ်ီကားေလး စမ္းေခ်ာင္းမွာေတြ႔ကတည္းက စြဲလန္းခဲ့တာေလ။ သူက တရားနည္းလမ္းက်က် ေလးတင္ပြဲကို ၀င္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ သူမတရားတဲ့နည္းနဲ႔ အႏိုင္ယူခံလိုက္ရတယ္ေလ ။ (ပန္းခ်ီကားရွိသူသာ ေလးတင္ပြဲ ၀င္ခြင့္ရၿပီး ဟိုညီအစ္ကိုမွာက ပန္းခ်ီကားမွမရွိတာ၊ ၾကံဳလို႔၀င္ျပိင္တဲ့သေဘာ၊ မင္းဆရာ ဘရေသ့ေတာင္းဆိုလို႔ ၀င္ခဲ့တာ) သူခ်စ္တဲ့သူကို ကိုဒႆမဆံုးရံႈးခ်င္ဘူး။ အဲေတာ့ ခိုးေျပးတာေပါ့။ ဒႆက ခိုးေျပးျပီး အိပ္ယာတည္းေခၚတာလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ထြက္မေျပးႏိုင္ေအာင္ သံကြန္ခ်ာနဲ႔အုပ္ၿပီး သူ႔အခ်စ္ကို လက္ခံဖို႔ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ ထားခဲ့တာပါ။ အဲ အဲအခ်ိန္ရာမက ေစြ႔ေစြ႔ခုန္တာေပါ့။ ကိုယ္ကေတာ့ သိပ္ခ်စ္လို႔မထင္ဘူး။ သူလို အိမ္ေရွ႕စံတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကင္ယာေလာင္းကို အခိုးခံရတဲ့အတြက္ ေဒါသထြက္တာ။ တစ္နည္း သူတို႔ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ရဲ႕ အတၱလို႔ပဲ ျမင္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လိုက္ကယ္တယ္။ ဒႆေသတယ္။ မယ္သီတာ နန္းေတာ္ကို ျပန္ပါလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္က မခ်စ္ဘူးဆိုတာ ကိုစၿပီး သေဘာေပါက္မိတာပဲ။ ျဖစ္သင့္တာက မခ်စ္မႏွစ္သက္သူရဲ႕ လက္ထဲမွာ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အားေပးရမယ္… ႏွစ္သိမ့္ရမယ္… ေႏြးေႏြးေထြးေထြးဆက္ဆံရမယ္ေပါ့… ဒါေပမဲ့…။
ကိုယ္နားလည္ထားတဲ့ အခ်စ္ဟာ အခ်စ္တစ္ခုတည္းအတြက္ ျဖစ္တည္တယ္။ ခ်စ္မိၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္ခ်စ္သူရဲ႕ အတိတ္ အကုန္လံုးကို ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္ရမယ္ေလ။ (ကိုယ္ဆိုရင္ေတာ့ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ အားလံုးခြင့္လႊတ္ေပးမွာ)
မယ္သီတာဟာ ဒႆေနာက္ကို လိုက္ခ်င္လို႔ လိုက္သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒႆအတင္း ခိုးေျပးသြားတာပါ။ ရာမက လိုက္ကယ္တယ္။ ျပီးေတာ့ မယ္သီတာဟာ ဒႆနဲ႔ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူးဆိုတာ သစၥာဆိုခိုင္းတယ္။ တစ္ကယ္လို႔ ျဖစ္ခဲ့လည္း ဘာအေရးလည္း။ မယ္သီတာက အလိုမတူဘဲ ျဖစ္ခဲ့တာေလ။ ခ်စ္ျခင္းမွာ အပ်ိဳစင္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ လိုလို႔လား။ မယ္သီတာဟာ သူမွဲ႔တစ္ေပါက္ မစြန္းခဲ့တာကို သက္ေသျပဖို႔ အတြက္ မီးပံုထဲကို သစၥာဆိုၿပီးခံုဆင္းခဲ့ရတယ္။ မီးက ၿငိမ္းသြားတယ္။ အဲေတာ့မွ ဟိုအေကာင္ ရာမက လက္ခံတာေလ။ ကိုယ္ဘယ္လိုမွ လက္ခံၾကည့္လုိ႔မရဘူး။ ခ်စ္ျခင္းမခ်စ္ျခင္းဆိုတာထက္ ပိုၿပီးေတာ့ လိင္ခြဲျခားဆက္ဆံတယ္လုိ႔ပါ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ( ကိုယ္ကလည္း ဘုန္းဆိုတဲ့ စကားကို အယံုအၾကည္မရွိဘူးေလ။ ေယာက္်ားမွ ဘုန္းရွိတယ္ မိန္းမဘုန္းနိမ့္တယ္ ဆိုတဲ့ အယူ၀ါဒေအာက္မွာ အဲလိုဘုန္းရွိတဲ့ ေယာက္်ားေတြက ထဘီေအာက္က ထြက္လာျပီး ထဘီေအာက္ပဲ ျပန္ျပန္၀င္သြားၾကတယ္ေလ။ )
ဒီလိုနဲ႔ ရာမကဘုရင္ျဖစ္၊ မယ္သီတာကို လက္ထပ္၊ အမႊာေယာက္်ားေလး ႏွစ္ေယာက္ေမြး။ နန္းတြင္းဆိုတာကလည္း လိုတစ္မ်ိဳး မလိုတစ္မ်ိဳး၊ ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ပဲေလ။ မယ္သီတာ မီးပံုထဲခံုးဆင္းေတာ့ မီးၿငိမ္းတာ ဟိုဆီလူးလို႔ ဒီဆီလူးထားလို႔၊ အဲ့ကေလး ၂ေကာင္ဟာ ရာမရင္ေသြး မဟုတ္ဘူး ဘာညာေပါ့။ ဟိုေကာင္ကလည္း ဘုရင္ျဖစ္ၿပီး ယံုတာပဲ။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ကိုယ္နဲ႔က လင္မယားျဖစ္ေနၿပီေလ။ နဲနဲေလးပဲ ခ်စ္ၾကည့္စမ္းပါ။ ကိုယ့္မိန္းမကို နန္းေတာ္ထဲက ႏွင္မထုတ္ရက္ပါဘူး။
ႏွင္ထုတ္ေတာ့လည္း သြားရတာေပါ့။ ဘရေသ့ေက်ာင္းမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔တူတူေနလို႔ေပါ့။ ကေလးေတြကလည္း ဇနဲ႔။ ဘုရင့္ေရႊသမင္ကို ဖမ္းသတဲ့။ အဲဒါကို ရာမက သိေတာ့ ဒီကေလးေတြက မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္မို႔လို႔ ဒီလိုလုပ္တာေပါ့ ဘာေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ျပန္ေခၚမယ္ေပါ့။ အဲဒီမွာ ကိုယ္ရာမကို အမုန္းဆံုး ျဖစ္သြားတာပဲ။ ဒီေလာက္ျဖဴစင္တဲ့ သီတာေဒ၀ီကို သစၥာဆိုၿပီး မီးပံုထဲ ထပ္ခုန္ခ်ခိုင္းတယ္ေလ။ မယ္သီတာဟာ တစ္သက္စာ ဒဏ္ရာတစ္ခုရသြားၿပီ။ သူတစ္ခါမွ မမွားဘူးတဲ့ ကိစၥတစ္ခုအတြက္ အၾကိမ္ၾကိမ္ တစ္ခါမက ေစာ္ကားခံလုိက္ရၿပီေလ။ သူျဖဴစင္ပါက တစ္မဟုတ္ခ်င္း ျပာက်ေလာင္ကၽြမ္းရပါေစသားတဲ့။ ရာမ ဘယ္လိုက်န္ခဲ့လည္း ဆိုတာ ကိုယ္ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး။ ကိုယ္လက္ခံမိလိုက္တာက ရာမဟာ မယ္သီတာကို မခ်စ္ခဲ့ရံုမက သူ႔အတၱ၊ သူ႔မာန အတြက္ အၾကိမ္ၾကိမ္ေစာ္ကားခဲ့တယ္ဆိုတာကိုပဲ။
ခင္ဗ်ားေရာ အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္လိုထင္လည္း။ ခင္ဗ်ား ထင္ထား သိထား ခံစားမိတဲ့ အခ်စ္နဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ရင္ေရာ ရာမက မယ္သီတာ ကို ခ်စ္ပါတယ္လို႔ သတ္မွတ္မလား။
ကိုယ္ကေတာ့ ရဲရဲ ၾကီးေျပာရဲတယ္။
ရာမမင္းသားဟာ မယ္သီတာကို ဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ့ပါဘူး။
ကိုေဇ
October 1, 2014 (Wednesday)
1:14PM

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...