#‎ဘူေလးလဲ‬

Zaw Min Latt

‪

တစ္ခါက တာ၀န္နဲ႔ ရပ္ေ၀းကိုေရာက္ေနတ ဲ့စစ္သားတစ္ဦးစီကို သူ႔မိန္းမ ပို႔လိုက္တဲ့ စာေရာက္လာတယ္။
“ေမာင္ေရ။ ေမာင္နဲ႔မတို႔ အရမ္းေတာင့္တေနတဲ့ရင္ေသြးေလးကို ေအာင္ျမင္စြာ ေမြးဖြားႏိုင္ခဲ့ၿပီသိလား။ ေမာင္သိပ္လိုခ်င္တဲ့ သားသားေပါ့ ေမာင္ရဲ႔။ ေမာင္အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီမဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ေမာင္ရယ္ မကႏို႔မထြက္ေတာ့ နီဂရိုးမတစ္ေယာက္ရဲ႔ႏို႔ကို တိုက္လိုက္ရတယ္သိလား။ ဒါေၾကာင့္ထင္ပါတယ္ ေမာင္ရယ္ ကေလးက အသားမည္းတယ္”

စစ္သားက စာဖတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔အေမစီကို စာပို႔တယ္။
“အေမ။ အေမေျမးခ်ီရၿပီသိလား။ အေမ့ေခၽြးမက အေမ့အတြက္ ေျမးေလးေမြးေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမ့ေခၽြးမက ႏို႔မထြက္တာနဲ႔ နီဂရိုးမတစ္ေယာက္ရဲ႔ႏို႔ကို တိုက္လိုက္ရလို႔ အေမ့ေျမးေလးက အသားမည္းသြားရွာတယ္”
သူ႔အေမက သူ႔သားပို႔တဲ့စာဖတ္ၿပီး သူ႔သားစီစာျပန္တယ္။
“ငါ့သား မင္းေမြးတုန္းက အေမလည္း ႏို႔မထြက္ဘူး သားရဲ႔။ ဒါနဲ႔ ငါ့သားကို ႏြားႏို႔ပဲ တိုက္ခဲ့ရတယ္။ ငါ့သားအခု နင့္ဖင္နင္စမ္းၾကည့္စမ္း။ အၿမွီးေပါက္ၿပီလားလို႔”
စစ္သားက စာဖတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ဖင္သူစမ္းၾကည့္တယ္။ အၿမွီးေပါက္ၿပီလားလို႔။ သူ႔မိန္းမေျပာတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ နီဂရိုးမႏို႔ေသာက္လို႔ အသားမည္းတယ္ဆိုရင္ ႏြားႏို႔ေသာက္တဲ့ သူလည္း အၿမွီးေပါက္ရမွာေပါ့။ အခုသူက အၿမွီးမွ မေပါက္တာ။ အဲဒီေတာ့သူစဥ္းစားၾကည့္တယ္။ “အင္း အေမေျပာပံုအရဆိုရင္ ငါ့သားေလး အသားမဲတာ ႏို႔နဲ႔ေတာ့မဆိုင္ပါဘူး။ ဟင္ ဒါဆို ဒါကငါ့သားမွ ဟုတ္ရဲ႔လား။ ဒါဆိုရင္ ဒါေလးက
ဘူေလးလဲ။ အဲဒါ ဘူေလးလဲ။ ဘူေလးလဲ။ အဲဒါ ဘူေလးလဲ။ ဘူေလးလဲ။ အဲဒါ ဘူေလးလဲ”
Credit-U Myo