* အေကာင့္ပုန္းေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ *

MyanmarDaily.net

ရဲစတုိင္း

ကေလးမိဘေတြဟာ ကိုယ္႔အသားသာ အပ္နဲ႔အထိုးခံလိုက္ခ်င္ေတာ႔တယ္။ ကိုယ္႔သားသမီးကို အပ္နဲ႔ဆြတာေတာ့ သူတို႔နွလုံးသားကို အပ္နဲ႔ဆြသလို ခံစားရမွာ မလြဲဘူး။ အပ္မေျပာပါနဲ႔ေလ။ ေမြးခ်င္းထဲမွာ သားဦးေယာကၤ်ားေလးမို႔ အေမ႔ညီမ အေဒၚေတြက ဖူးဖူးမႈတ္ထားတုန္း ၀မ္းခ်ဳပ္လို႔ ငိုေနရင္ေတာင္ ကြမ္းရိုးေလးနဲ႔ ၀မ္းခ်ဴတဲ႔အခါ ကေလးနာရွာမွာပဲဆိုၿပီး မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ၾကတယ္လို႔ေတာင္ ၾကားဖူးပါတယ္။


အခုလက္ရွိအခ်ိန္အခါမွာ ကိုယ့္လူကိုယ့္ဘက္သားကို နာနာက်င္က်င္ မျဖစ္ေစေရးအတြက္ မီဒီယာ အင္တာနက္ေပၚမွာ လႈိင္လႈိင္ႀကီး တြင္က်ယ္ေနတဲ႔ အသုံးတစ္ခုကေတာ႔ ေလာ္ဘီလုပ္တာပါတဲ႔။ ဟိုးအရင္တုန္းကေတာ႔ အဲဒီစကား ဘာေျပာမွန္းမသိလို႔ အဘိဓာန္ထဲမွာ လွန္ရွာရတာပါ။ ပထမဦးဆုံး ၾကားဖူးတာကေတာ႔ ေဟာလီး၀ုဒ္က ကမာၻေက်ာ္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတစ္ကားထဲမွာဗ်။ မင္းသားက lobbyist လုပ္တယ္ဆိုေတာ႔ ဘာေျပာမွန္းမသိဘူး။

Lobby ဆိုတာ ဟိုတယ္ေတြမွာဆို ဧည့္ခန္းေဆာင္ လို႔ ေခၚတာမို႔လို႔ ဧည့္ႀကိဳလုပ္တာလား။ Receptionist လိုမ်ဳိးလားလို႔ ေအာက္ေမ႔ေနတာ။ ေနာက္ေတာ႔မွ သူက ေဆးလိပ္ကုမၸဏီႀကီးေတြက ေျပာေရးဆိုခြင္႔ရွိသူအျဖစ္ ငွားထားၿပီး ေဆးလိပ္ေရာင္းေကာင္းေအာင္ ဆြယ္တရားေဟာေပးရတဲ႔သူ၊ ေဆးလိပ္မေကာင္းေၾကာင္းေျပာရင္ ကာကြယ္ေခ်ပ ေပးရတဲ႔သူ ျဖစ္ေနတယ္။ ေလာ္ဘီျဖစ္ဖို႔ လိုအပ္တဲ႔အရည္အခ်င္းကေတာ႔ ၾကမ္းပိုးကိုလိပ္ျဖစ္ေအာင္ ေျပာႏိုင္ရမယ္။ မွားတာမွန္တာ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူး။ သူ႔ဘာသာ ယုံတာ မယုံတာလည္း ကိုယ္႔အလုပ္မဟုတ္ဘူး။

ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္ေျပာတဲ႔စကားကိုေတာ႔ သူမ်ားေတြယုံေအာင္ ယုတၱိယုတၱာေလးနဲ႔ လွည့္ကာပတ္ကာ ေျပာႏိုင္ရမယ္။ ေရွ႕ေနေတြလို ဥပေဒေၾကာင္းနဲ႔ ျငင္းရခုန္ရတာ မဟုတ္ဘူး။ အလိမၼာ ကေလးနဲ႔ ႏႈတ္ေရးၾကြယ္ၾကြယ္ ငါ႔စကားႏြား ရ ေျပာရတာ။ ေလာ္ဘီသမားဆိုတာ အမွားအမွန္ေတြ၊ တရားတာ မတရားတာေတြက အဓိကမက်ဘူး။ ကိုယ္႔ကို ဘယ္သူက ပိုက္ဆံေပးမလဲ ဆိုတာကပဲ အဓိကက်တယ္။ ေၾကနပ္ေလာက္တဲ႔ ေငြေၾကးပမာဏယူၿပီးရင္ အဲသည္လူ ဘက္ကေန ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္ တည္ၿပီး ေလွာ္တန္ေလွာ္၊ ေၾကာ္တန္ေၾကာ္ လို႔ ေညွာ္တန္ရင္လည္း ၀င္၀င္ေညွာ္ေပးေနရတယ္။

အဲဒီလိုဆိုေတာ႔ ေလာ္ဘီဆိုတာ ေအာင္သြယ္ပြဲစားလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေရွ႕ေနတို႔ ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္တို႔လည္း မဟုတ္ဘူး။ ေျပာေရးဆိုခြင္႔ရွိသူလည္း မဟုတ္ဘူး။ အလံရွဴးလိုလို၊ ေဘးတီးေပးတဲ႔လူလိုလို၊ ကိုယ္တိုင္လည္းလိုက္ဖြတန္ဖြ၊ သူမ်ားေတြပါးစပ္ဖ်ားမွာ ပြသြားေအာင္လည္း ဆြတန္ဆြေပးရတဲ႔သူေပါ႔။
“တို႔ဘဘႀကီး(ၿငိမ္း) ထမင္းဆိုင္ဖြင္႔စားေနရရွာတယ္” “မာမီတို႔မ်ား လႊတ္ရိုးတာ။ သည္ေန႔အနားယူ၊ ေနာက္ေန႔ မုန္႔ဟင္းခါးအိုး တည္ရေတာ႔မွာ” “ေဒၚေဒၚ႔ကို သနားလို႔တဲ႔ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတာင္ ငိုခ်လိုက္တယ္။ မီးကိုစိမ္းေရာ” အစရွိတဲ႔ ကရုဏာသက္ဖြယ္ စာမ်ဳိး ေရးသူေတြဟာ ေလာ္ဘီသမား စစ္စစ္ႀကီးေတြပါပဲ။

လူမႈကြန္ယက္ေပၚမွာ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြ မေဖာ္ျပပဲ ဟိုဟာရွာေဖြေနသူ၊ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသူကေလး၊ အ၀ွာျပဳခ်င္သူမ်ား စုေ၀းရာ စသည္ျဖင္႔ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုဖြင္႔ၿပီး ကိုယ္ေရးခ်င္တာကိုယ္ေရးလို႔ ရေနတဲ႔ေခတ္ဆိုေတာ႔ တခ်ဳိ႔႕လူေတြဆို ပိုက္ဆံအကုန္ခံၿပီး သူမ်ားေတာင္ ေလာ္ဘီငွားမေနေတာ႔ပါဘူး။ ကိုယ္႔ဘာသာ ကိုယ္ ေနာက္ထပ္အေကာင္႔သစ္တစ္ခုဖြင္႔ၿပီး “မဟုတ္ဘူးလား ငါ႔တူရယ္” “ဟုတ္တာေပါ႔ ဦးေလးရယ္” နဲ႔ လုပ္ၾကတယ္။ သူမ်ားကိုဆဲဖို႔က အေကာင္႔တစ္ခု၊ ႀကိတ္ပုံးကေလး ၾကဴဖို႔က အေကာင္႔တစ္ခု၊ ဘုရားစာေလးေတြတင္ၿပီး ေမတၱာပို႔ဖို႔က အေကာင္႔တစ္ခုနဲ႔ တစ္မိုးလုံးေဖ်ာက္ဆိတ္ လုပ္ေနၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕မ်ားဆို သူ႔အေကာင္႔အခ်င္းခ်င္း In a relationship တို႔၊ Married to တို႔ နဲ႔ အမ်ဳိးစပ္ထား လိုက္ေသးတယ္။ သူ႔ဘာသာသူ အားအားယားယား အခ်ိန္ကုန္ခံနိုင္လို႔ တစ္လုံးကမီးထိုးဖို႔ တစ္လုံးက ေရေလာင္းဖို႔ လုပ္ခ်င္လည္း လုပ္ေပါ႔ေလ။ ဒီအထိက သူ႔အခြင္႔အေရးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူေရာ၊ သူ႔အေကာင္႔ခြဲေတြပါ ၀ိုင္းကာအုံကာ ဖ႔ဲရြဲ႔႕တိုက္ခိုက္ေနတဲ႔အခါ မွာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို အာရုံေနာက္စရာ ေကာင္းတာပါ။ အဲဒီလူေတြက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ဆိုက္၀ါး (Psy-War)ေတြသုံးေနတာဟာ နည္းနည္းမ်ား မလြန္လြန္းဘူးလားလို႔။ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚ အေနၾကာလာတဲ႔အခါ အျပင္မွာ လူခ်င္းတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေပမယ္႔လည္း နံမည္ေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ သည္လ႔ူဆီက ဘယ္လိုစကားမ်ဳိးၾကားရေတာ႔မယ္လို႔ ႀကိဳတင္မွန္္းဆလို႔ရတာ ပညာလို႔ေတာင္ မေခၚႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔နံရံေပၚ ဘာေတြေရးထားသလဲ။

တစ္ပတ္ေလာက္ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ရင္ သေဘာေပါက္ေနၿပီ။ မင္းသမီးေတြ ေအာက္စလြတ္တာခ်ည္းပဲ ထိုင္တင္မယ္႔ စာမ်က္ႏွာလည္း ရွိရဲ႕။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အျပာစာ၊ အျပာပုံေတြတင္တဲ႔ စာမ်က္ႏွာတင္မကဘူး။ မာမီေတြ ရြပိုးထိုးတဲ႔ စာမ်က္ႏွာေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီစာမ်က္ႏွာေတြအားလုံးဟာ သူ႔ရပ္တည္ခ်က္ (Main theme) တစ္ခုခုနဲ႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ၾကတာမို႔ သိကၡာမဲ႔တဲ႔ စာမ်က္ႏွာလို႔ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ သူ႔ထက္သိကၡာမဲ႔တာက ဘာရပ္တည္ခ်က္မွ မရွိပဲနဲ႔ ျပည္သူလူထုၾကားမွာ အမုန္းမီးေတာက္ေတြ ႀကီးထက္ႀကီးလာေအာင္ ဆီေလာင္းေလပင္႔ လုပ္ေပးေနၾကတဲ႔ မ်ားစြာေသာ ခါေတာ္မီ အေကာင္႔ပုန္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလူေတြဟာ ဘယ္သူဘယ္၀ါေတြဆီက ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိ အက်ဳိးအျမတ္ရေနသလဲေတာ႔ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ လုပ္ကြက္မ်ား ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ မဟုတ္မွန္တဲ႔သတင္းေတြ လုပ္ၾကံဖန္တီးၿပီး တကယ္႔လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ လူအေျမာက္အမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးေအာင္ ျပဳတဲ႔ အကုသိုလ္ဟာ မုသာ၀ါဒတစ္ပါးတည္း က်ဳိးလိမ္႔မယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။ ဓာတ္ပုံအတုေတြ ဖန္တီးတယ္။ သတင္းအတုေတြ လႊင္႔တယ္။

ထိပ္ဆုံးကေတာ႔ ေခါင္းစဥ္အႀကီးႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္ဆိုတာႀကီးက အၿမဲတမ္းပါတယ္။ ခုရက္ပိုင္းေတာ႔ မ်ားမၾကာမီေပၚေပါက္လာမယ္႔ ေလာ္ဘီအသစ္တစ္မ်ဳိးကို သိုးသိုးသန္႔သန္႔ အနံ႔ရေနသလိုလို ရွိပါတယ္။ Like မ်ားမ်ားနဲ႔ account ေတြကို သိန္း ၂၀ နဲ႔ အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္သြားသတဲ႔။ ၿပီးေတာ႔ မူလအေကာင္႔ပိုင္ရွင္ကပဲ အဲဒီ Page ကို ဆက္ေရးေပးေနရမတဲ႔။ နဂိုကတည္းက လူသိမ်ား လူဖတ္မ်ားတဲ႔ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔စစ္မ်က္ႏွာဖြင္႔ဖို႔ အဲသေလာက္ပိုက္ဆံကေလးကေတာ႔ ေၾကာ္ျငာခေလာက္ပဲ ရွိပါလိမ္႔မယ္။ ၿပီးရင္ ဆက္ထြက္လာမယ္႔ အိုင္ဒီယာေတြလည္း အလကားဆက္သုံးလို႔ ရဦးမယ္။ သိန္း၂၀ ဆိုတဲ႔ ပိုက္ဆံဟာ မူးမူးနဲ႔ ေကာင္တာျပတ္၀ယ္လိုက္တဲ႔ ပန္းကုံးဖိုးေတာင္ မရွိဘူး။ ဒီပိုက္ဆံနဲ႔ ပညာတတ္ဦးေႏွာက္တစ္ခုနဲ႔ သူရင္းထားတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ၀ယ္ရတာ တန္ပါတယ္။

ေနာက္ဆို ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ေလွာင္ထားသလို တက္ေစ်းရေတာ႔ ျပန္ေရာင္းထုတ္လို႔လည္း ရနိုင္တယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဆီမွာ စေတာ႔ရွယ္ယာေစ်းကြက္သာ မေပၚေသးတာ။ အိုင္ဒီယာေစ်းကြက္၊ ဦးေႏွာက္ေစ်းကြက္၊ စာမ်က္ႏွာေစ်းကြက္ေတာ႔ ေပၚေနၿပီပဲေနာ္။ ကဲဗ်ာ အိုင္တီေခတ္ထဲက လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ား အဲသလို အ၀ယ္ခံရသူအျဖစ္က လြတ္ကင္းၿပီး ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ လမ္းမွန္ကမ္းမွန္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါရဲ႕။

Credit To > Smart Pro Journal