ေနာက္ကြယ္မွ ၾကိဳးကုိင္သူ

Min Din

နိဒါန္း

က်ေနာ္ဆင္ျခင္သံုးသပ္မိသမွ်ကုိ အေျခခံကာ ေရးသားေဖာ္ျပမည့္အေၾကာင္းအရာသည္ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး ယွက္ႏြယ္ သည္ျဖစ္၍ အကဲဆတ္သည္ကုိ က်ေနာ္ သိသည္။ သုိ႔တေစ မျငိမ္းႏိုင္ေသာ ပဋိပကၡမီးေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္ ေသေၾက၊ ေနစရာ အုိးအိမ္မဲ့ၾကရေသာ အျဖစ္တုိ႔ကုိ မၾကားလုိ၊ မျမင္လုိေသာ လူအမ်ားစုဆႏၵႏွင့္ က်ေနာ့္ဆႏၵမွာ တထပ္တည္းက်၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္သည္ ဤစာစုကုိ ေရးရာတြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေစရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘာသာလူမ်ဳိးအစြဲကုိ၊ဖယ္ခြာလ်က္ အစြဲတရားကင္းေသာ ရွဳေဒါင့္မွသာ ခ်ည္းကပ္ဆင္ျခင္ထားသည္ကုိ ဦးစြာေျပာလုိသည္။
သာမာန္ျပည္သူတစ္ဦးသာျဖစ္ေသာ က်ေနာ္သည္၊ အေရးအရာတစ္ခုခု၏သုေတသီပညာရွင္မဟုတ္မူ၍ တစ္စံုတစ္ရာ သေဘာမတုိက္ဆုိင္စရာအခ်ဳိ႕၊ပါရွိခဲ့ေသာ္ စာဖတ္သူတုိ႔ အေနျဖင့္ `ခြင့္လႊတ္တန္ေကာင္း၏´ ဟုလည္း ေမွ်ာ္လင့္သည္။ သေဘာထားအျမင္မတူတတ္ျခင္းသည္ ျဖစ္သင့္ေသာ သေဘာဟု က်ေနာ္ႏွလံုးသြင္းခ်င္သည္။

(၁) မွတ္ဥာဏ္ထဲမွ စာတပုိဒ္။

က်ေနာ္လူလတ္ပိုင္းအရြယ္မွာ ဖတ္ခဲ့ရေသာ ၀တၳဳစာအုပ္တစ္အုပ္မွ အျပန္အလွန္စကားေျပာခန္းတစ္ခုကုိ က်ေနာ္မၾကာ ခဏသတိရမိသည္။ က်ေနာ္အမွတ္မမွားဘူးဆုိလွ်င္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအေၾကာင္းအရာမွာ ေဒါက္တာထြန္းေရႊ ေရးသား သည့္ `သက္ေ၀ ေမေက်ာ့´ ၀တၳဳမွျဖစ္၏။
နယ္ျမိဳ႔တစ္ခု၏ေဆးရံုငယ္တစ္ရံုတြင္ျဖစ္သည္။တစ္ခုေသာ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အခ်ိန္တြင္မကၽြမ္းက်င္ေသာ အရပ္လက္ သည္၏လက္ခ်က္ျဖင့္ အသက္ေမ်ာ့ေမ်ာ့သာက်န္ေတာ့ေသာ မီးဖြားလူနာတစ္ဦး ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။တာ၀န္က်ဆရာ၀န္ ႏွင့္ သူနာျပဳတုိ႔၊ အားၾကိဳးမာန္တက္ကုသၾကေသာ္ျငား အခ်ိန္ေႏွာင္းခဲ့ျပီျဖစ္၍ မိခင္ေရာ၊ ကေလးပါ အသက္ဆံုးရွဳံးခဲ့ ရသျဖင့္ မခ်ိတင္ကဲ စကားဆုိမိၾကသည္။
ေဒါက္တာသက္ေ၀။ ။ ကေလးေရာလူၾကီးပါ သူတုိ႔သတ္လုိက္ၾကတာပါပဲ။
ေမေက်ာ့ ။ ။ ဟုတ္တယ္ဆရာ၊ ကေလးေရာမိခင္ပါေသေအာင္ အရပ္လက္သည္ေတြ သတ္လုိက္ၾကတာ။
ေဒါက္တာသက္ေ၀။ ။ မဟုတ္ဘူးမသက္ေ၀။ တကယ့္လူသတ္တရားခံဟာ တကမၻာလံုးအႏွံ႔ျပန္႔ပြားေနတဲ့ ` မသိနား မလည္မွဳ´ဆုိတဲ့ ေရာဂါဆုိးၾကီးပါပဲ။မသိနားမလည္မွဳဟာ ေခတ္ေနာက္က်မွဳ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမွဳ၊ အသိဥာဏ္ေခါင္းပါးမွဳေတြ ကေန ျမစ္ဖ်ားခံတာပါ ပဲ။

(၂)မျငိမ္းေသာမီး

ျမန္မာျပည္တနံတလ်ားရွိ ျမိဳ႔ၾကီးအခ်ဳိ႔တြင္ ဘာသာေရးပဋိပကၡအသြင္ေဆာင္ေသာ ႏွစ္ဖက္တင္းမာမွဳမ်ား ဆက္တုိက္ ၾကိဳၾကား ျဖစ္ေပၚ ခဲ့သည္။ႏွစ္ဘက္အေသအေပ်ာက္၊ဆံုးရွဳံးနစ္နာမွဳရွိေသာ္လည္း လူနည္းစုဘက္မွ ပုိ၍ေသေၾကပ်က္စီး မွဳမ်ားခံစားရသည္။ ပုိ၍နစ္နာသူမ်ားက နာၾကည္းခ်က္ျဖင့္ ဘာသာေရး၊လူမ်ဳိးေရးကြဲျပားမွဳေၾကာင့္ဟု ခံစားလာၾကရ သည့္နည္းတူ အမ်ားစု ဘက္က လည္း ဒီေျမဒီိေရမွာလာေနျပီး `ယုတ္မာရက္စက္ၾကသည္´ ဟူေသာအေတြး၀င္လာၾက သည့္အခါ ပဋိပကၡသည္ မျငိမ္းႏိုင္ေသာမီးကဲ့သုိ႔ျဖစ္လာသည္။ အထင္အျမင္မွားမွဳမွသည္ ၾကီးစြာေသာ ရန္ျငိဳးရန္စအသြင္ ကူးေျပာင္းလာကာ မ်ဳိးျဖဳတ္စစ္ပြဲအထိ အမည္တပ္လာၾကသည္။
လက္ရွိကာလသည္ အေျပာင္းအလဲကာလျဖစ္သည္။ ဒီမုိကေရစီကႏုႏု မုန္တုိင္းက ထန္ထန္အေျခအေနသည္ တုိင္းျပည္ ေရွ႕ေရးအတြက္ အလြန္ရင္ေလးစရာေကာင္းသည္။ျပဳျပင္ေျပာင္းေရးကုိ ေႏွာင့္ေႏွးေစႏိုင္သည့္နည္းတူ ျပည္ပစြက္ဖက္မွဳ အထိ ထပ္မံရွဳပ္ေထြးကာ တုိင္းျပည္ေရစုန္ေမ်ာႏိုင္သည္။

(၃) ပဋိပကၡ၏ျမစ္ဖ်ားခံရာ

ပဋိပကၡသည္ ျမန္မာျပည္အေနာက္ဘက္ရခိုင္ျပည္နယ္မွ အစျပဳသည္။ဌာေနရခိုင္တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္၊တဘက္ႏုိင္ငံမွ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္လာေသာ မဟာေမဒင္ဘာသာ၀င္အမ်ားစု၏ ဘက္ႏွစ္ဘက္အျမင္မၾကည္လင္မွဳသည္ ႏွစ္ကာလ အားျဖင့္ ရွည္လ်ားခဲ့ျပီး ကုလသမဂၢကဲ့သုိ႔ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းၾကီးမွပင္လွ်င္ ေျပလည္ျငိမ္းေအးသည္အထိ ယေန႔တိုင္ မေျဖ ရွင္းႏုိင္ေသးေသာ ျပႆနာၾကီး တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ယင္းျပႆနာသည္ သိမ္ေမြ႔ရွဳပ္ေထြးလွေသာေၾကာင့္ ေခတ္ အဆက္ဆက္အစုိးရအဆက္ဆက္ ေျမြမေသတုတ္မက်ဳိးထားခဲ့ၾကရာမွ ယခုကဲ့သုိ႔ပြင့္လင္းစအခ်ိန္တြင္ တေငြ႔ေငြ႔ အေျခအေနမွ ဟုန္းကနဲေတာက္ေလာင္လာသည္။ မိမိပါတီမဲအႏုိင္ရေရးအတြက္ ကဒ္ျပားျဖဴမ်ား ထုတ္ေပးကာ ျပႆနာ ကုိ ရွဳပ္သည္ထက္ရွဳပ္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့သည့္ မဆင္မျခင္လုပ္ရပ္တုိ႔လည္း ဘူးေပၚသလုိေပၚလာသည္။
ျပည္မတြင္ ေနထုိင္ေသာ မဟာေမဒင္တုိ႔မွာ ျမန္မာဘုရင္မ်ားလက္ထက္ကပင္ နန္းတြင္းအမွဳထမ္း၊စစ္မွဳထမ္း၊ ကုန္သည္ စသည္ျဖင့္ အေျခအေနအသီးသီးျဖင့္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကသည္ဆုိေသာ အခ်က္မွာ အျငင္းပြားဖြယ္ရာမရွိဟု က်ေနာ္ ထင္ သည္။နယ္စပ္မွ တရားမ၀င္ခိုး၀င္လာၾကသူမ်ား၏ ျပႆနာသည္ သီးျခားျဖစ္သည္။
ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားမွဳ၊မုဒိန္းမွဳ။လူသတ္မွဳဟူသည္ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြး အေၾကာင္းတရားမ်ဳိးစံုေနရာေဒသမေရြးျဖစ္ေပၚႏုိင္သည္။ မဟာေမဒင္မုဒိန္းမွဳရွိတတ္သကဲ့သုိ႔ ျမန္မာခ်င္း၊တုိင္းရင္းသားခ်င္း လူသတ္မုဒိန္းမွဳမ်ားလည္း ျဖစ္ေပၚတတ္သည္မွာ ဆန္းၾကယ္လွေသာ အေၾကာင္းျခင္းရာမဟုတ္ေခ်။အလုိရမၼက္ၾကီးမွဳ၊အျမင္မၾကည္လင္မွဳ၊ေဒါသ၊အာဃာတတရား တုိ႔သည္ သာ အေျခခံ အေၾကာင္းတရားဟု ရွဳျမင္သည္။
(၄)ဘက္ႏွစ္ဘက္ကုိဆန္းစစ္ျခင္း

ဤေနရာ၌၊ လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္က ဘာသာလူမ်ဳိးျခားတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာအမ်ားစု၏ စိတ္ခံစားမွဳကုိ အက်ဥ္းေဖာ္ျပလိုသည္။က်ေနာ့္ဇာတိရြာတြင္ ျမန္မာခ်ည္းသက္သက္ေနထုိင္သည္။ အျခားတုိင္းရင္းသားတုိ႔ပင္မရွိ။ ရံခါ ရြာတြင္းသုိ႔ ရွမ္း၊ရခိုင္၊ကခ်င္စသည့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဧည့္သည္အေနျဖင့္ ေရာက္လာသည္ကုိပင္ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ေနာင္ေသာ္ သူတုိ႔သည္ ငါတုိ႔ႏွင့္တေျမတည္းေနၾကသူမ်ားေပတကား ဟူေသာ အသိ ၀င္လာသျဖင့္ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာမရွိ။
တရုတ္လူမ်ဳိးမ်ားကုိမူ ျဖဴလြန္းေသာ အသားအေရာင္ေၾကာင့္ သူတုိ႔စိတ္တြင္အနည္းငယ္ ေတြေ၀စိစစ္မိတတ္သည္။ ေနာင္ေသာ္ ကုိးကြယ္ရာခ်င္းတူျပန္သျဖင့္ ထူးထူးျခားျခားအဖုအထစ္ မရွိျပန္ေခ်။ သုိ႔ေသာ္ မဟာေမဒင္တုိ႔အေပၚတြင္မူ ထူးျခားေသာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမွဳဓေလ့ႏွင့္ ကုိရဘာနီအိဒ္ကဲ့သုိ႔ သားေကာင္ကုိ ယဇ္ပူေဇာ္သည့္ ယုံၾကည္မွဳကုိမူ ျမန္မာ အမ်ားစုစိတ္၀ယ္ အထူးအဆန္းျဖစ္ၾကသည္။ ယံုၾကည္မွဳခ်င္းကြာျခားလွေသာေၾကာင့္ အထူးအဆန္းသာမက တအံ့တ ၾသျဖစ္ၾကသည္။ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ ယင္းႏွစ္ခ်က္အေပၚမူတည္၍ ျမန္မာအမ်ားစုသည္ မဟာေမဒင္တုိ႔၏ ဘာသာတရား အေပၚ မသိစိတ္တြင္ ဆန္႔က်င္စိတ္ခုိေအာင္းေနခဲ့ဟန္ ရွိသည္။
သုိ႔ေသာ္ လူမွဳေရးစီးပြားေရးတုိ႔တြင္ ေဒြးေရာယွက္တင္ေနထုိင္သည့္ ႏွစ္ကာလၾကာရွည္သည့္အခါ တစတစ အျပန္ အလွန္နားလည္ယံုၾကည္မွဳ တုိးလာခဲ့ၾကျပီး အျပန္အလွန္ေလးစားမွဳျဖင့္ အတူယွဥ္တြဲေနထုိင္ႏိုင္သုိ႔ အေျခဆုိက္ လာသည္။အတုိခ်ဳပ္ရလွ်င္ တရားမ၀င္ ၊၀င္ေရာက္လာေသာ မဟာေမဒင္ဘာသာ၀င္တုိ႔မွလြဲ၍ က်န္ျပည္နယ္တုိင္း အသီးသီးရွိမဟာေမဒင္ဘာသာ၀င္တုိ႔ႏွင့္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားတုိ႔အၾကား ပဋိပကၡမီးပြားရန္ အေၾကာင္းမရွိခဲ့ဟု က်ေနာ္ျမင္ မိသည္။
ယခုေသာ္ နယ္စပ္မွ တရားမ၀င္ခိုး၀င္လာသူမ်ား တစတစတုိးပြားမ်ားျပားလာရာမွ စတင္သည့္ ပဋိပကၡသည္ မဟာေမဒင္ တို႔အား ဘာသာေရးအလံတစ္ခုတည္းေအာက္သုိ႔တြန္းပုိ႔ရာေရာက္ကာ ေျဖရွင္းရန္ ခက္သည္ထက္ ခက္လာသည္။ မဟာေမဒင္တုိ႔ညီညြတ္ၾကေလာ့ ဟူသည့္အသံမ်ဳိးစံုထြက္လာသည္။
ျမန္မာတုိ႔ကလည္း အိမ္ရွင္ကုိ ေစာ္ကားသူေတြဟု ခံစားလာရသည္။ထုိအခါ သမုိင္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္ စစ္တုိက္ျခင္းႏွင့္ ယဥ္ပါးခဲ့သည့္၊ ဆတ္ဆတ္ထိမခံတတ္ေသာ၊ ျမန္မာ့စရုိက္သည္ ျမံဳေနရာမွ ျပန္ေပၚလာသည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ကင္းေအာင္ေနကာ ကိုယ္ပုိင္အက်ဳိးစီးပြားကုိ တစုိက္မတ္မတ္ရွာေဖြႏိုင္ခဲ့ၾကေသာ မဟာေမဒင္တုိ႔၏ ဥစၥာဓန မွာ ေခတ္ဆိုး၏ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ မြဲေတျပာေနသည့္ ျမန္မာလူဆင္းရဲတုိ႔၏ မ်က္မုန္းက်ဳိးစရာ ပစ္မွတ္တစ္ခု ျဖစ္လာျပန္ သည္။
ပဋိပကၡျဖစ္စဥ္တြင္ ပိုမုိေသေၾကပ်က္စီးဆံုးရွဳံးခဲ့ရသျဖင့္ ခံစားခ်က္ ေရွ႕တန္းတင္လြန္းေသာ မဟာေမဒင္ ဘာသာေရး ဆရာတခ်ဳိ႔ႏွင့္ ဘာသာေရးအသိမျပည့္စံုၾကေသာ မဟာေမဒင္တခ်ဳိ႕ ကလည္း အေသခံစစ္ပြဲဆင္ႏြဲၾကရန္အထိ လွဳံ႕ေဆာ္ လာၾကျပန္သည္။
ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ နယ္စပ္ေဒသႏွင့္ မသက္ဆုိင္ေသာ ျမန္မာ့ေျမတြင္ အတီေတကပင္ေအးခ်မ္းစြာ အတူေနထုိင္ႏိုင္ခဲ့ၾကေသာ မဟာေမဒင္တုိ႔ႏွင့္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားတုိ႔ ရန္မီးသည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ယခုမွ အရွိန္ျပင္းစြာ ေတာက္ေလာင္ လာပါသနည္း။

(၅) ေနာက္ကြယ္က လက္မည္းၾကီးမ်ား

လက္ရွိျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိေသာ ဘာသာေရးလူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡတြင္ အဓိကလက္သည္အျဖစ္၊ တရားခံစာရင္းအသြင္းခံရသူတုိ႔ မွာ က်ေနာ္သိသမွ် ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္။
- ၾကံ့ခိုင္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ စြမ္းအားရွင္ကဲ့သုိ႔ေသာ ေနာက္လိုက္မ်ား
- အခ်ဳိ႕ေသာစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ား၊ခရုိနီမ်ား
- ႏွစ္ဘက္ဘာသာေရးလူမ်ဳိးေရး အယူအစြဲျပင္းထန္သူမ်ား
- အန္ဂ်ီအုိအမည္ခံ ပဋိပကၡျဖင့္ကုိယ္က်ဳိးရွာလုိသူအခ်ဳိ႕
- တရုတ္သူလွ်ဳိမ်ား
အထက္ေဖာ္ျပပါစာရင္းကုိ ေထာက္ရွဳလ်က္ လက္ရွိပဋိပကၡမ်ားကုိ ၾကိဳးကုိင္ဖန္တီးေနသူသည္ အေကာင္အထည္၊ ရုပ္ျဒပ္ တိက်စြာေဖာ္ျပႏိုင္ေသာ လူအစုအဖြဲ႔ ၊လူပုဂၢိဳလ္တုိ႔ကုိသာ မဲမဲျမင္ရာလက္ညွဳိးထုိးလ်က္ရွိသည္မွာ ထင္ရွားသည္။ေနာက္ဆံုး သံတြဲအေရးအခင္းအေပၚမွတ္ခ်က္ျပဳျခင္းကုိေထာက္ရွဳလ်က္ သမၼတၾကီးကိုယ္တုိင္ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ေနသည္မွာျမင္သာသည္။
အခ်ဳိ႕သတင္းမ်ားအရဆုိလွ်င္ မဟာေမဒင္ဆန္႔က်င္ေရးအုပ္စုမ်ားသည္ လွ်ဳိ႕၀ွက္အဖြဲ႔မ်ားဖြဲ႔လ်က္ တျမိဳ႕၀င္တျမိဳ႕ထြက္ ဆူပူဖ်က္ဆီးမွဳျဖစ္ေစရန္ လုိက္လံလွဳံ႕ေဆာ္ဖန္တီးေနၾကသည္ဟူေသာ ေကာက္ခ်က္မ်ဳိးအထိ ဆြဲလာၾကသည္။ လြတ္လပ္ ေသာ မီဒီယာေခတ္ၾကီးမွာ ႏွစ္ဘက္အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲ၊ျပစ္တင္၊ရွဳံ႕လ်က္ရွိၾကရာ အမုန္းမီးေတာက္သည္ အလွ်ံတျငီးျငီး ျဖစ္လာသည္။ထုိျဖစ္ရပ္မ်ားကုိ မည္သူက ေနာက္ကြယ္မွ ၾကိဳးကုိင္ေနပါသနည္း။

(၆)ထူးျခားစြာ သမူဟျဖစ္မွဳ

စစ္၀ါဒီစံနစ္ဆုိးမွသည္ ပြင့္လင္းျမင္သာေသာ ဒီမုိကေရစီေခတ္ဆီသုိ႔ ကုိယ့္နည္းကုိယ္ဟန္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲေနခ်ိန္တြင္ လူတုိင္း၌ အသစ္အသစ္ေသာ ခံစားခ်က္ကုိယ္စီရွိလာၾကသည္။ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ၾကာ စီးပြားေရးလူမွဳေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရးသိကၡာပါမက်န္ စြန္႔လႊြတ္ခဲ့ရေသာ ျမန္မာလူထုသည္ နာၾကည္းေၾကကြဲခဲ့ရေသာ ေန႔ရက္မ်ားအတြက္ ေျဖဆည္ရာတစ္စံုတစ္ခုကုိ မသိစိတ္တြင္ ရွာေဖြေနခဲ့ၾကဟန္ရွိသည္။ထစ္ကနဲရွိလမ္းေပၚထြက္ၾကသည္။ ဆႏၵမ်ဳိးစံုကုိ နည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ထုတ္ေဖာ္လာၾကသည္။တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ ကိုယ္စီရင္တြင္း၌ ကလ့ဲစားေခ်လုိစိတ္၏ ထြက္ေပါက္ကုိ မသိစိတ္က ရွာေဖြေနခဲ့ၾကဟန္ရွိသည္။
စစ္ဗုိလ္အုပ္စုႏွင့္ ခရုိနီမ်ား၊ၾကံ့ခိုင္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးမ်ားကား မျဖစ္မေနေျပာင္းလဲရေတာ့မည့္ အခ်ိန္တြင္ လႊတ္ေတာ္တြင္းအထိ ၊ကတုတ္က်င္းအခိုင္အမာတူးကာ ခံစစ္စည္းအထပ္ထပ္ခ်ထားခဲ့ေလေသာေၾကာင့္ လူထုဆႏၵထုတ္ေဖာ္မွဳသည္ ထင္သ ေလာက္အရာမေရာက္ခဲ့ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူထု၏ ၾကီးမားလွေသာ၊မေက်နပ္မွဳ ဒီေရအလ်ဥ္သည္ ထင္သေလာက္ မစီးဆင္းႏုိင္ပဲ က်ဥ္းေျမာင္းလွေသာ ဒီမုိကေရစီ တံခါး၀တြင္ အီခံေနခဲ့သည္။ဆင္းရဲမြဲေတမွဳ၊အေထြေထြခၽြတ္ျခံဳက်မွဳ တုိ႔ အေပၚနာက်ဥ္းခံျပင္းေနသည့္ လူထုသည္ ခံစားခ်က္တုိ႔ ဖြင့္ထုတ္ႏုိင္မည့္ ေထြးရာအန္ရာ တစ္စံုတစ္ခုကုိ အာသာငန္းငန္း ရွေဖြေနဟန္ရွိသည္။
လူထုတစိတ္တပုိင္းသည္ ေဒါသေပါက္ကြဲခြင့္ရျခင္းႏွင့္ေပါက္ကြဲေနၾကသည္ကုိျမင္ရၾကားရံုမွ်ျဖင့္ပင္ မသိစိတ္တြင္ ေက်နပ္ကာ `လြတ္လပ္ျပီ ေခတ္ေကာင္းျပီ´ ဟုယုိးမွားထင္မွတ္ၾကသည္။ယင္းသည္ပင္ ေျပာင္းလဲေရးကုိ အီခံေနေစေတာ့ သည္။
မည္သုိ႔ပင္ေခတ္ေျပာင္းသည္ဆုိေစကာမူ အခ်ဳိ႕စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္အသိုင္းအ၀ုိင္းသည္ ေရႊထီးေဆာင္းကာလက လုပ္ပုိင္ခြင့္ တန္ခိုးအာဏာ၏ အရသာကုိ တပ္မက္ေနဆဲျဖစ္သည္။အရုိးကုိက္ခဲ့ရေသာ ၾကံ့ဖြံ႔အင္အားစုတခ်ဳိ႕ကလည္း စိန္နားကပ္ ေရာင္ေၾကာင့္ ပါးေျပာင္ခဲ့ရေသာ ကာလမ်ားကုိ မေမ့ႏုိင္။ ေခတ္ဆုိးၾကီးအတြင္းတြင္မွ လူေမႊးလူေတာင္ေျပာင္ လာခဲ့ၾကေသာ ခရုိနီတုိ႔ သည္လည္း သံုးမကုန္ျဖံဳးမကုန္ေသာ ဥစၥဓနတုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ရမည့္ေဘးကုိ ေတြးေၾကာက္ၾက သည္။ျမန္မာတျပည္လံုးနီးပါး ၏ အေရးကိစၥမွန္သမွ် ထင္တုိင္းၾကဲႏုိင္ခဲ့သည့္ တရုတ္တုိ႔သည္လည္း အေျခအေနေကာင္းကုိ က်ားပိန္တြယ္၊တြယ္ထား ခ်င္စိတ္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ႏုိင္ငံေရးကုိေဇာင္းေပးခဲ့ၾကသည့္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္အခ်ဳိ႕သည္လည္း ၀ံသာႏုရကၡိတနည္းျဖင့္ တုိင္းျပည္၏သိကၡာကုိ ျပန္ဆယ္ႏုိင္မည္ဟု ယံုၾကည္လာၾကျပန္သည္။ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေသာ မဟာေမဒင္ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕မွ ေထာက္ပံ့ေငြကုိ အာသာငမ္းငမ္းျဖစ္ေနၾကေသာ ပဋိပကၡတစ္ခုအရင္းျပဳရန္ က်ားေခ်ာင္းေခ်ာင္း ေနၾကသည့္ ဘယ္သူေသေသ မာခ်င္သည့္ ငေတေလာ္ဘီအုပ္တုိ႔ကလည္း တေမွာင့္။
အဆုိပါ အင္အားစုမ်ား၏ သိစိတ္၊မသိစိတ္ႏွစ္မ်ဳိးစလံုးတြင္ ျဖစ္ေပၚေနႏုိင္သည့္စိတ္အေျခအေနတစ္ရပ္မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရး `အီခံေနေစလိုျခင္း´ပင္ ျဖစ္တန္ရာသည္။
တိက်စြာေဖာ္ျပရလွ်င္ လူထု၏ထြက္ေပါက္ရွာေနေသာ စိတ္အေျခအေနသည္ ေရွ႕မဆက္လုိေသာအုပ္စုမ်ား၊ အထက္ တြင္ေဖာ္ျပထားေသာအုပ္စုမ်ား၏ ဆႏၵႏွင့္ ထူးျခားစြာသမူဟျဖစ္ေနသည္။ အေၾကာင္းတရားမ်ဳိးစုံ ေပါင္းဆံုသြား ခဲ့သည္။ မသိမသာေပါင္းစည္းမိရာမွ အင္အားစု တစ္ရပ္ျဖစ္လာသည္။ ယင္းအခ်က္ သည္ လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရး ပဋိပကၡမီးပြားကုိ မီးေတာက္မီးလွ်ံအျဖစ္ေျပာင္းလဲေစလိုက္ေသာ တစ္ခုတည္းေသာျခင္းရာဟု ယူဆမိသည္။မသိမသာ `စြာ´ေနေသာ လူပုဂၢိဳလ္(သုိ႔မဟုတ္) အစုအဖြဲ႔ရွိႏိုင္သည့္တုိင္ ေဖာ္ျပပါသမူဟတရား၏ အားေကာင္းမွဳေၾကာင့္ တရားခံရွာမရေအာင္ ေ၀၀ါး သြားေတာ့သည္။

(၇) လ်စ္လ်ဴရွဳျခင္းသည္ပင္ ၾကံရာပါျဖစ္၏။

ဆူပူေအာင္လွဳံ႕ေဆာ္မွဳ၊အၾကမ္းဖက္မွဳဟူသည္ အာဏာသိမ္းကာစ၊ေခတ္ေျပာင္းကာစ စပ္ကူးမတ္ကူးကာလမ်ားတြင္ ဖန္တီးရန္ ၊ျဖစ္ေပၚရန္ အခြင့္သာေလ့ရွိသည္။ ဆူပူေအာင္လွဳံ႕ေဆာ္ၾကရာတြင္လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရးပဋိပကၡသည္ အလြယ္ ဆံုးႏွင့္ ပ်က္စီးဆံုးမွဳအမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။
ထုိပဋိပကၡမ်ဳိးတြင္ အဓိကေျဖရွင္းရန္တာ၀န္ရွိသည့္ ရဲ၊စစ္တပ္ႏွင့္ တာ၀န္ရွိသူ အခ်ဳိ႕႔သည္လည္း မိမိတုိ႔အေျခခံ စိတ္ခံစား ခ်က္ တစ္ခုခုျဖင့္ တာ၀န္ကုိ လ်စ္လ်ဴရွဳရင္း ၾကံရာပါျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ဆုိလုိသည္မွာ `ငါ့လူမ်ဳိးငါ့ဘာသာ၀င္ေတြ ရဲ့ လွဳပ္ရွားမွဳေတြဟာ မွန္တယ္။တရားတယ္ ထင္ပါရဲ့ ´၊`ဆူပူေနတာ ငါ့အတြက္ အကြက္ေကာင္းပဲ´ ဟူေသာ အေတြး မ်ဳိးျဖစ္၏။ေခတ္ေဟာင္းက` ေအးေအးေန၊ေကၽြးတာစား၊ ဘ၀မ်ဳိး´ကုိအမွန္ဟုထင္ေနၾကျခင္းလည္းတစ္ခ်က္ပါ၀င္၏။ စင္စစ္ လ်စ္လ်ဴရွဳျခင္းသည္ပင္ အားေပးအားေျမွာက္ ျပဳျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္သည္မွာ လက္နက္ကုိင္ တပ္ဖြဲ႔တုိ႔အေနျဖင့္ တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္အညီ ဆူပူဖ်က္ဆီးမွဳတုိ႔ကုိ ဘက္မလုိက္တမ္းတားဆီးေခ်မွဳန္းလ်က္ ေအးခ်မ္း တည္ျငိမ္ေရးကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္သာျဖစ္သည္။ၾကိဳတင္တားဆီးရန္သာျဖစ္သည္။ျမင္သာသည့္အခ်က္မွာ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ခရုိနီတုိ႔အက်ဳိးစီးပြားကုိ တုိက္ရုိက္စိန္ေခၚခဲ့ေသာ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ကိစၥရပ္မ်ဳိးတြင္မူ တာ၀န္ရွိသူ တုိ႔မွာ အံ့ဘနန္းလက္သံေျပာင္ၾကသည္။
ပဋိပကၡျဖစ္လာသည့္အခ်ိန္က်မွ မီးသတ္ကားႏွင့္မီးလုိက္ျငိမ္း၊မဲမဲျမင္ရာဖမ္း၊ရမ္းသမ္းေထာင္ခ်ေနသည္မွာ အၾကိမ္ၾကိိမ္ရွိ ေနျပီျဖစ္၍ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ႏိုင္လွေသာလုပ္ရပ္ျဖစ္သည္ဟု ျမင္သည္။ တဆက္တည္းအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုအစုိးရ အေနျဖင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေရးကုိ ၾကီးစြာေသာ အေမွ်ာ္အျမင္ျဖင့္ အေျဖရွာၾကရန္သာ ျဖစ္သည္။

နိဂံုး
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဆုိရလွ်င္ ေခတ္ေျပာင္းခ်ိန္တြင္ ေပၚေပါက္လာရေသာ ပဋိပကၡတရားသည္ ဆန္းျပားလွသည္မဟုတ္ပါ။ မည္သည့္လူမ်ဳိး မည္သည့္ဘာသာ၀င္တြင္မဆုိ ပဋိပကၡျဖင့္ေပ်ာ္ေမြ႔လုိစိတ္သည္ ရာထူးအာဏာ စည္းစိမ္ဂုဏ္သိိန္ မည္မွ်ပင္ျမင့္မားေနေစကာမူ ေအးခ်မ္းေသာဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။လူထု၏အက်ဳိးစီးပြားကုိ လည္းေကာင္း၊ႏိုင္ငံဂုဏ္သိကၡာကုိလည္းေကာင္း ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။စံနစ္ဆုိးအျပီးတုိင္ မခ်ဳပ္ျငိမ္းသမွ် ေလာကီဆင္းရဲမ်ဳိးစံုကုိ သယ္ေဆာင္လာမည့္ ပဋိပကၡမ်ဳိးစံု၊အဓိကရုဏ္းမ်ဳိးစံုသည္ အသြင္သ႑န္မ်ဳိးစံုျဖင့္ ဆက္လက္ ေပၚေပါက္ေနဦးမည္သာျဖစ္သည္။
ပဋိပကၡမ်ဳိးစံု၊အဓိကရုဏ္းမ်ဳိးစံု၏ လက္သည္တရားခံမွာ စစ္၀ါဒၾကီး၏ အေမြဆုိးသာျဖစ္၏။
ေခတ္ဆန္းခ်ိန္သက္တမ္း ဤမွ်ႏုနယ္ေနေသးခ်ိန္တြင္ ဤခရီးကုိ ဤပံုအတုိင္း ဆက္ေနၾကပါမူ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ခရုိနီမ်ားမွအစ၊သာမန္လူထုအလယ္၊ ဖြဲျပာသည္အဆံုး လွည္းေနေလွေအာင္းျမင္း ေဇာင္းမက်န္ ၊ဘာသာလူမ်ဳိးမေရြး ျမန္္မာျပည္ကုိ မွီခိုသူမွန္သမွ် အေႏွးႏွင့္ အျမန္ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ရန္သာ ရွိေပေတာ့မည္။
သုိ႔ျဖစ္၍ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ဆုိး၊စစ္၀ါဒီတုိ႔၏ အက်င့္ဆုိးအေမြဆုိးတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ မိမိကုိယ္တုိင္တနည္းတစ္ဖံု မသိမသာပါ၀င္ေနမိသည့္ တုိင္းျပည္ပ်က္ေၾကာင္းအမူအက်င့္တုိ႔ကိုလည္းေကာင္း ျမင္ေအာင္၊ေတြ႔ေအာင္ ကုိယ္စီရွာေဖြ လ်က္ ရုိက္ခ်ဳိးဖ်က္ဆီးပစ္ႏုိင္မွသာ၊ တန္းတူညီမွ် ၀ါဒျဖဴစင္တဲ့ေျမ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိႏုိင္မည္ဟု ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္သည္။