ျပည္သူ႔ေခတ္ ဂ်ာနယ္ အတြဲ - ၄၊ အမွတ္ - ၁၆၅ ဆရာေဖျမင့္၏ေဆာင္းပါး ....

https://www.facebook.com/thepeoplesage/posts/662027583822335:0

အတၱေနာမတိမ်ား
ဒီမုိကေရစီ ရရွိေရး ဒုိ႔ အေရး

လက္ရွိ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ မျပင္ဆင္လွ်င္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမုိကေရစီ မျဖစ္ဘဲ အေယာင္ေဆာင္ ဒီမုိကေရစီသာ ျဖစ္ေနမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တရားမွ်တမႈမရွိေသာ ၎င္းဖြဲ႕စည္းပုံ ေအာက္တြင္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမည္ဆုိက ထုိေရြးေကာက္ပြဲသည္ တရားမွ်တမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ မမွ်တမႈမ်ားရွိေသာ ႏုိင္ငံတြင္ ျပႆနာအမ်ဳိးမ်ဳိး ေပၚေပါက္ လာမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စသျဖင့္ ျပင္းထန္ေသာ ေ၀ဖန္သံမ်ား NLDေခါင္းေဆာင္ထံမွ မၾကာမီက ထြက္ေပၚလာခဲ့ရာ ယခင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမွတ္ရမိ၏။
တူတာေတြ တြဲလုပ္ရန္ လႊတ္ေတာ္ထဲ ၀င္ေရာက္ သြားခဲ့ရာက တူတာထက္ မတူတာက မ်ားေနသည္ကို ေတြ႕ရွိကာ သည္စကားသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္ဟု ယူဆမိသည္။
စင္စစ္၊ ဒီမုိကေရစီ လုိလားေသာ မည္သည့္ ပုဂ္ၢိဳလ္မဆုိ လႊတ္ေတာ္ လမ္းေၾကာင္းထဲတြင္ စဥ္းစားၾကည့္မည္ ဆုိလွ်င္ ေရွ႕မွာ လမ္းပိတ္ေနေသာ အေနအထားကို ျမင္ရလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
၊ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီ ကူးေျပာင္းမႈ ေရွ႕သို႔ တုိးတက္ဖို႔ ဆုိလွ်င္ ႏုိင္ငံေရးတြင္ အေျခခံက်ေသာ ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ရေတာ့မည္။
အဲသည္မွာ အဓိကသည္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒ ျဖစ္သည္။
လက္ရွိ ဖြဲ႕စည္းပုံသည္ အာဏာရွင္စနစ္မွ ဒီမုိကေရစီ စနစ္သို႔ သို႔မဟုတ္၊ အာဏာရွင္စနစ္ကို တစ္စုံတစ္ရာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ အေနအထားတစ္ရပ္ဆီသို႔၊ ေရႊ႕ေျပာင္းရန္ အတြက္ စီမံ ေဖာ္စပ္ခဲ့သည့္ အာဏာ-ဒီမုိ ႏွစ္မ်ဳိးစပ္ ဖြဲ႕စည္းပုံမ်ဳိးဟု ဆုိႏုိင္သည္။ ၎၌ အာဏာရွင္ က႑ ဘယ္ေလာက္ပါ၍၊ ဒီမုိ အႏွစ္သာရ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ် ရွိသည္ကို အျငင္းပြားႏုိင္ၾကေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္ တြင္ သူသူငါငါ တညီတညာ ေျပာဆုိေနၾကသည္က ၎င္းဖြဲ႕စည္းပုံကို ျပင္ဆင္ရမည္ဟူ၍ ျဖစ္၏။
သည္တြင္၊ တခ်ဳိ႕က ဟိုအခ်က္ သည္အခ်က္ေတြ ျပင္ခ်င္သည္ဟု ဆုိသည္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ နည္းနည္း ျပင္၍ မရ၊ အမ်ားႀကီး ျပင္ရမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အသစ္ေရးတာ ေကာင္းသည္ဟု ဆုိေနသည္။
ျပင္တာေရာ အသစ္ေရးတာပါ၊ နည္းနည္း ျပင္တာႏွင့္ မ်ားမ်ား ျပင္တာ (သို႔မဟုတ္ တစ္အုပ္လုံး ျပင္တာ)ပဲ ျဖစ္ရာ၊ သည္အတြက္ေတာ့ သိပ္အျငင္းအခုံ မပြားသင့္ဟု ထင္သည္။
သို႔ေသာ္၊ အဲဒါက တစ္က႑ ဆုိပါေတာ့။
တျခား ျပႆနာရွိသည္က၊ အရပ္ကသာ ျပင္ခ်င္တာ အသစ္ေရးခ်င္တာေတြ ရွိေနသည္။ ပုိင္ရွင္မ်ားက ဘယ္ေလာက္ ျပင္ခ်င္သလဲ၊ ျပင္ဖို႔ လိုမည္ေကာ ထင္သလား၊ မထင္ဘူးလား၊ ဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။
ပုိင္ရွင္မ်ား ဆုိသည္က၊....
အဲ၊ တကယ္ တရားနည္းလမ္းတက် ေျပာလွ်င္ေတာ့ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ၏ ပုိင္ရွင္သည္ ျပည္သူလူထုပဲ ျဖစ္ရလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္၊ လူထုက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆုိတာႏွင့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေရြးေပးထားခဲ့ရာ ထုိ႔ျပင္၊ လူထုမေရြးဘဲ သူ႔အလိုအေလ်ာက္ ေနရာယူထားသည့္ ကုိယ္စားလွယ္ မ်ားလည္း ရွိေနရာ၊ ျပင္ဆင္ေရး မျပင္ဆင္ေရးကိစၥသည္ အဲသည္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားလက္ထဲမွာ ရွိသလုိ ျဖစ္ေန သည္။
သူတုိ႔က မျပင္ခ်င္ဘူး၊ သို႔မဟုတ္ ဒါေလးပဲ ျပင္မယ္ဗ်ာ၊ က်န္တာ မျပင္ႏုိင္ဘူး၊ လႊတ္ေတာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အမ်ားစု၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သေဘာပဲဟု ဆုိလွ်င္ ဘာတတ္ႏုိင္မည္နည္း။
အမ်ားစုသေဘာ ဆုိေတာ့လည္း ခြက်ေနသည္။
သို႔ေသာ္၊ အမ်ားျပည္သူက အဆုိပါ ကိုယ္စားလွယ္ ေတြႏွင့္ မိမိတုိ႔ သေဘာခ်င္း မတုိက္ဆုိင္ပါ၊ ၎င္းတုိ႔သည္ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားဟု ဆုိေသာ္လည္း မူလပိုင္ရွင္စစ္စစ္ ျဖစ္ေသာ မိမိတုိ႔၏ သေဘာဆႏၵႏွင့္ ဖီလာ ဆန္႔က်င္ ျဖစ္ေနပါသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္၊ ၎င္းတုိ႔ကို ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္မွ ႐ုပ္သိမ္းပယ္ဖ်က္လုိပါသည္ဟု ဆုိလွ်င္ေကာ၊ ယခု အေျခအေနမွာ အဲဒါ လုပ္ခြင့္ရွိသလား၊ လုပ္ႏုိင္သည့္ နည္းလမ္းရွိသလား၊ လုပ္ႏုိင္ေသာ အေျခအေနရွိသလား။
စဥ္းစားစရာ။
ႏုိင္ငံတကာကေတာ့ သည္တုိင္းျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူူးေျပာင္းမႈမ်ား စတင္ေနၿပီဟု ႐ႈျမင္ကာ ဆက္ဆံ အားေပးလ်က္ ရွိသည္။ တကယ္တမ္း ကူးေျပာင္းေနၾကတာ မွန္လွ်င္ေတာ့ ႏုိင္ငံႏွင့္ ႏုိင္ငံသားတုိ႔အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ စရာ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္၊
ဘာေတြကို ၾကည့္ကာ အသြင္ကူးေျပာင္းၿပီဟု ႐ႈျမင္ခဲ့ၾကသလဲ၊ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကုိ (အေတာ္ တြန္႔တြန္႔ ဆုတ္ဆုတ္ႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း) လႊတ္ေပးခဲ့ျခင္း၊
အတုိက္အခံမ်ား ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ယခင္ ကန္႔သတ္ထားေသာ စည္းမ်ဥ္းတခ်ဳိ႕ကုိ ပယ္ဖ်က္ေပးခဲ့ျခင္း၊
စာနယ္ဇင္းမ်ား ႀကိဳတင္ စိစစ္ခံရန္ မလိုဘဲ ေရးသား ခြင့္ျပဳျခင္း၊
တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးရန္ ျပင္ဆင္ေနျခင္း၊ စတာေတြကို ၾကည့္ကာ တုိးတက္တာပဲ၊ အသြင္ေျပာင္း ေနတာပဲဟု မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
အဲဒါေတြ အားလုံးသည္ တကယ္ တုိးတက္ေကာင္းမြန္ ေသာ အရာမ်ား ျဖစ္တာ မွန္ပါ၏။
သို႔ေသာ္၊ အဲဒါေတြ အားလုံးပင္ စိတ္ေကာင္းေစတနာ ေကာင္းတြင္ အရင္းခံသလား၊ ႏုိင္ငံတကာ အျမင္ေကာင္း ေအာင္ ဟူေသာ သေဘာသက္သက္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္တာ လား ခြဲျခားရန္ ခက္သည့္ “အျပဳအမူေကာင္းမ်ား”သာ ျဖစ္ရာ၊ အကယ္၍ မေကာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး ဆုိပါက အခ်ိန္မေရြး နဂိုပုံစံသို႔ ေျပာင္းလဲသြားႏုိင္ပါသည္။
သည္အတုိင္း ဆက္လက္ တည္ရွိရမည္ဟု အာမခံ ႏုိင္သည့္ ခုိင္မာေသာ အေျခခံ မရွိ။
သည္ဟာေတြကို လည္းေကာင္း၊ သည္ဟာေတြထက္ ပိုအေရးႀကီးသည့္ တန္းတူညီမွ်ေရး၊ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ျပည္သူ႔အေျခခံရပုိင္ခြင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား ခံစားႏုိင္ေရး စတာေတြကို တကယ္ အာမခံႏုိင္ရန္အတြက္က၊
တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ေနထုိင္ရာ ဤႏုိင္ငံ အႏွံ႔အျပားမွ၊ အမ်ားျပည္သူ႔ သေဘာဆႏ္ၵမ်ားကုိ သယ္ေဆာင္လာမည့္ ကိုယ္စားလွယ္စစ္စစ္မ်ား က်ယ္ျပန္႔ ျပည့္စုံစြာ ပါ၀င္သည့္ အမ်ဳိးသား ညီလာခံသစ္တစ္ရပ္ က်င္းပကာ လြတ္လပ္စြာ ႏွီးေႏွာ တုိင္ပင္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းသည့္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒသစ္တစ္ရပ္ တည္ရွိဖို႔၊
အဲသည္ ဖြဲ႕စည္းပုံအရ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္သည့္ အစိုးရ(တုိ႔)သည္ အဲသည္ ဖဲြ႕စည္းပုံကို စကားလုံးေရာ၊ အဓိပ္ၸာယ္အႏွစ္သာရအရပါ ေလးစားလုိက္နာဖို႔၊
ျပည္သူက တာ၀န္လႊဲအပ္ထားသည့္ အစိုးရသည္ ဖြဲ႕စည္းပုံပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ မညီၫြတ္စြာ၊ ဆန္႔က်င္ ကြဲလြဲစြာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ရွိေသာ္၊ အစိုးရထဲတြင္ မပါ၀င္သည့္ အျခား ပါတီအဖြဲ႕အစည္းတုိ႔မွ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ျပည္သူမ်ား၊ ျပည္သူၾကားက လူထု အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ စတုတၳမ႑ိဳင္ဟု ေခၚေသာ စာနယ္ဇင္း မ်ားက ေ၀ဖန္ ထိန္းကြပ္ဖို႔၊ လိုအပ္လွ်င္ တာ၀န္မွ ႐ုပ္သိမ္း ပယ္ဖ်က္ရန္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊...စတာေတြ လုိသည္။
အဲသည္ အေနအထားေတြ တည္ရွိလာမွသာ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမႈ ျဖစ္စဥ္၌ ေျပာင္းလဲၿပီးေသာ အျခင္းအရာတုိ႔ တည္တံ့ခုိင္မာ၍ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္သည္ လည္း ေရွ႕သို႔ တုိးတက္ျဖစ္ေပၚသကဲ့သုိ႔ ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။
၊

၂၀၁၀ တုန္းက သည္တုိင္းျပည္တြင္ လူမေျပာင္းေသာ္လည္း မူေျပာင္းၿပီဟု ဆုိခဲ့ၾကသည္။
အစပထမမွာေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းတာႏွင့္စာလွ်င္ နည္းနည္း ေျပာင္းလွ်င္လည္း အင္း၊ ေျပာင္းသည္ဟု ယူဆၾကရသည္ေပါ့။
သုိ႔ေသာ္၊ ၂၀၁၅ ေလာက္ ေရာက္လွ်င္ေတာ့ လူေရာ မူပါ ေျပာင္းလဲတာ စတင္ ျမင္ေတြ႕ရဖို႔ သင့္ပါၿပီ။ သို႔မွသာ၊ ကူးေျပာင္းမႈျဖစ္စဥ္သည္ တကယ္ တုိးတက္ ေရြ႕လ်ား ေနသည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါမည္။
သည္အတြက္၊ ေရွ႕မွာ ေျပာခဲ့သလို တုိင္းျပည္၏ အေျခခံပႏၷက္ျဖစ္သည့္ ဖြဲ႕စည္းပုံ ျပင္ဆင္ ေျပာင္းလဲေရးကုိ အခ်ိန္မဆြဲဘဲ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုပါသည္။
သို႔ေသာ္၊ အရပ္ရပ္က ေတာင္းဆုိေနတာကို မသိ က်ဳိးကၽြန္ျပဳကာ ဖြဲ႕စည္းပုံကို လူထုက ျပင္ခ်င္တာ ဟုတ္ရဲ႕ လား၊ လူထုဆုိတာက ဒါကို တကယ္ေကာ စိတ္၀င္စားရဲ႕ လား။လူထုဆုိတာမွာ ဒါေတြ နားလည္ေလာက္ေအာင္၊ အသိၪဏ္ေကာ ရွိသလား၊ လူထုနာမည္သုံးၿပီး ကုိယ္ လုိရာေတြ ေျပာေနၾကတာလား၊ စသျဖင့္ အခ်ဳိ႕ အခ်ဳိ႕ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြ ျငင္းဆန္ေနၾကတာ ေတြ႕ေနရသည္။
အဲသည္ ျငင္းဆန္သူမ်ားသည္ ဒီမုိကေရစီ ဂိတ္တံခါးမွာ ေစာင့္ၾကပ္ ပိတ္ဆုိ႔ေနသူမ်ား ျဖစ္သည္။
၎ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား စဥ္းစားသင့္ပါသည္။
လူထုသည္ ၁၉၈၈ ကတည္းက ဒီမုိကေရစီကို တစ္ခဲနက္ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါသည္။
ႏုိင္ငံ တည္ေဆာက္ပုံစနစ္အရ ေျပာေသာ္ ဒီမုိကေရစီ ဖြဲ႕စည္းပုံကို လိုလား ေတာင္းဆုိၾကတာ ျဖစ္ပါသည္။
ဒါကုိမွ ဟုတ္ရဲ႕လားဟု ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနလွ်င္ လူထုကို တရား၀င္ ေၾကညာၿပီး ေမးၾကည့္ပါ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သေဘာ ဆႏ္ၵက ဘယ္လိုပါလဲဟူ၍။
အဲဒါဆုိလွ်င္ တစ္တုိင္းျပည္လုံးရွိ လူထုထံက အုန္းအုန္းကၽြက္ကၽြက္ တစ္ခဲနက္ ေတာင္းဆုိသံကို ထပ္မံ ၾကားသိရပါလိမ့္မည္။
“ဒီမုိကေရစီ ရရွိေရး ဒို႔ အေရး”...
“အေရးေတာ္ပုံ....

၃၀၊ ၉၊ ၂၀၁၃
ေဖျမင့္