ဘု

October 14, 2013 at 9:50am

ဘုျခင္း (၁)
လူဘ၀ဆိုတာ အျဖဴနဲ႕ အနက္ ေပါင္းစပ္ေရာေႏွာထားတာပဲ တဲ႕။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ သေဘာမတူပါဘူး။ လူဘ၀ဆိုတာ မီးခိုးအေဖ်ာ႕နဲ႕ မီးခိုးအရင့္ ေပါင္းစပ္ထားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ဖူးသမွ် ဘယ္သူမွ ျဖဴေနတာ မေတြ႕ဖူးပါဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း နက္ေမွာင္ေနတာ မေတြ႕ဖူး ပါဘူး။ အေရာင္တြဲစပ္မႈေတြမွာ အျဖဴနဲ႕ အနက္ေရာရင္ အနက္နည္းရာက မ်ားလာတဲ႕အထိ မီးခိုးအေဖ်ာ႕ ကေန အရင့္ကို ကူးေျပာင္းလာတာ ေတြ႕ၾကဖူးမွာပါ။

တစ္ခ်ိဳ႕ေတာ္ေတာ္ ျဖဴၾကပါတယ္။ ျဖဴစြတ္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ မီးခိုးအေဖ်ာ႕သာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေတာ္ေတာ္ နက္ၾကပါတယ္။ ပိတ္ေမွာင္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ မီးခိုး အရင့္သာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ခါခါ မီးခိုးေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ေလး ျဖစ္ၾကပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါလည္း အနက္နီးနီး နက္ေမွာင္လာၾကပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူဆိုတာကေတာ႕ လူပါပဲ။ သင္ဟာ အျဖဴနဲ႕ အနက္ကို မည္သို႕ ျမင္ပါသလဲ။ အေရာင္ႏွစ္ေရာင္ ႏွစ္သက္ရာ ေရြးဆိုရင္ အနက္ၾကိဳက္တဲ႕သူေတြ ပါလာႏိုင္ေပမယ့္ သင့္စိတ္ဟာ ျဖဴသလား၊ နက္သလား ေမးရင္ေတာ႕ ျဖဴခ်င္သူေတြ မ်ားပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခါတရံ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးခဲ႕ဖူးပါတယ္။ စိတ္ေနသေဘာထား ေကာင္းတာကို ျဖဴစင္တယ္လို႕ သံုးႏႈန္းၾကခဲ႕တာေၾကာင့္ အနက္ေရာင္ကို သိကၡာခ်သလိုမ်ား ျဖစ္ေနသလား။
တကယ္ေတာ႕ အနက္ေရာင္ဟာ အေရာင္မရွိျခင္း သေဘာကိုလည္း ေဆာင္တာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရွိခဲ႕ဖူးတယ္။ အလင္းေၾကာင့္အေရာင္ေတြ ျဖစ္တာတဲ႕။ အလင္းမရွိရင္ အေမွာင္ဟာ အနက္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို အနက္ေရာင္အျဖစ္ ထားၾကည့္ခ်င္သူပါ။

ဘုျခင္း (၂)
အေၾကာက္တရားဟာ မသိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တာ တဲ႕။

သရဲေျခာက္တာကို သင္တို႕ ၾကံဳဖူးတယ္ ျဖစ္ေစ၊ မၾကံဳဖူးဘူး ျဖစ္ေစ၊ သရဲေျခာက္ပါက ေၾကာက္ရမယ္လို႕ ဘယ္သူက စေျပာခဲ႕ပါသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ သရဲကို သိခဲ႕ၾကတယ္။ မေကာင္းဆိုး၀ါးကို သိခဲ႕ၾကတယ္။ ျပီးေတာ႕ သရဲဆိုတာ ေျခာက္တယ္လို႕ မွတ္သားခဲ႕ၾကတယ္။ ထိုအခါ ေၾကာက္ရမယ္၊ လွန္႕ရမယ္လို႕လည္း သိခဲ႕ၾကပါတယ္။ တကယ္လို႕ ထိုအရာေတြ မသိခဲ႕ၾကရင္ သရဲကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေၾကာက္ၾကပါ႕မလား။
သင္ဟာ သရဲ ေျခာက္တဲ႕ အိမ္မွာ တစ္ညလံုး သြားအိပ္ရမယ္ ဆိုပါစို႕။
သင္ဟာ ထိုအိမ္မွာ သရဲ ရွိမွန္း မသိဘူးလို႕ ဆိုပါစို႕။
သင့္ကို တစ္ညလံုး သရဲကလည္း မေျခာက္ခဲ႕ပါရင္ သင္ ေၾကာက္စရာမလို။ ေၾကာက္မွာလည္း မဟုတ္ပါ။ သရဲက ေျခာက္ခဲ႕ရင္လည္း ေျခာက္မွသာ ေျခာက္မွန္းသိျပီး ေၾကာက္မွာ မဟုတ္ပါေလာ။ ဒါေပမယ့္ သင့္ဟာ ထိုအိမ္မွာ သရဲ ရွိတယ္လို႕ အစကတည္းက သိေနခဲ႕ပါရင္ သရဲမေျခာက္ခင္ကတည္းက သင္ေၾကာက္ေနလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြဟာ မသိျခင္းထက္ သိျခင္းက ပိုျပီး အေၾကာက္တရားကို ျဖစ္ေပၚ ေစပါတယ္။ ထိုထက္ ပိုဆိုးတာက တစ္စံုတစ္ခုကို မွားယြင္းစြာ သိရွိေနျခင္းက ပို၍ ျပင္းထန္တဲ႕ အေၾကာက္တရားကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ စဥ္းစားမိခဲ႕ဖူးပါတယ္။

ဘုျခင္း (၃)
၀ါသနာထက္ ၀မ္းေရးခက္ေတာ႕ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ပါ တဲ႕။

ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ အရုပ္ႏွစ္ခုကို ႏွစ္သက္ေနပါတယ္။ တစ္ခုက ကေလးကစားစရာ ဂစ္တာ တစ္လက္ျဖစ္ျပီး၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ႕ ကေလးကစားစရာ ဆရာ၀န္သံုး ပစၥည္းေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။
“သား ႏွစ္ခု မရဘူး။ တစ္ခု ေရြးပါ” တဲ႕။ အေမလုပ္သူက သူ႕သား ဘာေရြးမလဲ သိခ်င္တာလားမသိ၊ ေမးေနပါတယ္။ ကေလးက ႏွစ္ခုလံုး လိုခ်င္တယ္ေျဖေတာ႕ အေမလုပ္သူက “ငါ့သား တစ္ခုပဲ ရမယ္၊ တစ္ခုပဲ ေရြးပါသား” တဲ႕။
ကေလးဟာ ေတြေ၀ေနပါတယ္။ ကေလးဟာ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနပါတယ္။ သင္ဆိုရင္ေကာ။ ဘ၀မွာ ေရြးခ်ယ္စရာေတြဟာ တစ္ခါတရံ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို အလႈပ္ရႈပ္၊ စိတ္ရႈပ္ျဖစ္ေစပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ ေရြးစရာမ်ားဟာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္တဲ႕ အထိ ေရြးမရဘဲ ႏွစ္ခုလံုး ဆံုးရံႈးတာမ်ိဳး သင္ၾကံဳဖူးပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႕ ကေလးကေတာ႕ ဆရာ၀န္သံုး ပစၥည္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္သြားပါတယ္။ သူဟာ ေရြးျပီးတဲ႕ အထိ ဂစ္တာကို လွည့္ၾကည့္ေနပါေသးတယ္။
တစ္ခ်ိန္မွာ ထိုကေလးေလးဟာ အရမ္းကို ထူးခၽြန္တဲ႕ ဆရာ၀န္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာလား။
တစ္ခ်ိန္မွာ ထိုကေလးေလးဟာ အရမ္းကို ေအာင္ျမင္တဲ႕ ဂစ္တာတီးသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာလား။
သုိ႕မဟုတ္ ၀ါသနာမပါတဲ႕ အလုပ္ကို လုပ္မိျပီး မေအာင္ျမင္တဲ႕ ဆရာ၀န္ ခပ္ညံ႕ညံ႕ ျဖစ္သြားမွာလား။
လူဘ၀ဆိုတာ ဘာမွ ပံုေသမရွိပါ။ ၀ါသနာေတြ၊ ၀မ္းေရးေတြဆိုတာလည္း ဘာမွ ပံုေသမရွိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ စိတ္ထဲရွိလာတာ လုပ္ပါတယ္။ ဘာမွ မေအာင္ျမင္လည္း ကိစၥမရွိပါ။ ၀ါသနာကို အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေပးျပီး ၀မ္းေရးကို အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ေပးမယ္ဆိုတာသာ ခြဲျခားတတ္ဖို႕လိုပါတယ္။

ဘုျခင္း (၄)
ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ အနစ္နာခံတဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မို႕ ျမင့္ျမတ္တယ္ တဲ႕။

ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္တမဲ႕ ဟုတ္တာေပါ႕လို႕ ေျဖခဲ႕ဖူးပါတယ္။ တကယ္ေတာ႕ မျပည့္စံုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ သနားမႈကေန ေလးစားမႈအျဖစ္ အလြယ္တကူ ကူးေျပာင္းခဲ႕ၾကပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ နစ္နာသြားတာနဲ႕ ထိုလူဘက္က သင္ဟာ စိတ္ယိမ္းယိုင္သြားျပီး သနားသြားတတ္ၾကတာ ၾကံဳဖူးမွာပါ။ တကယ္ေတာ႕ လူေတြဟာ အနည္းနဲ႕ အမ်ား နစ္နာမႈေတြနဲ႕၊ အသာစီးရသြားမႈေတြနဲ႕ ရွိၾကတာပါပဲ။
ဆံုးရံႈးသူေတြ၊ နစ္နာေနသူေတြဘက္က ရပ္တည္ေပးျပီး အျမဲတမ္း ကၽြန္ေတာ္ ဆႏၵမျပခ်င္ပါ။ တစ္ခါတရံမွာ ကိုယ္ညံ႕လို႕ နစ္နာေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ မေတာ္လို႕ ရံႈးသြားတာေတြလည္း ရွိေနတာပါပဲ။ နစ္နာမႈတိုင္းဟာ သနားစရာမဟုတ္ပါ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႕ ပိုၾကိဳးစားဖို႕သာ ရွိပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးကို ေရြးပါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားနဲ႕ ပညာကိုသာ ၾကည့္ပါမယ္။ သူဘယ္ေလာက္ နစ္နာခဲ႕တာေတြ၊ သူဘယ္ေလာက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ခဲ႕တာေတြ ကၽြန္ေတာ္ (အမ်ားၾကီး) မၾကည့္ခ်င္ပါ။
သူက ေထာင္ထဲမွာ ျပည္သူအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ျပီး ဘယ္ေလာက္ေနခဲ႕ရတာဟာ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ အရည္အေသြးမဟုတ္ပါ။ ဘယ္ေနရာမဆို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အဆင္ေျပတဲ႕ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးသာ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မနစ္နာ၊ သင္လည္း မနစ္နာတဲ႕ ရပ္တည္မႈမ်ိဳးကိုသာ တည္ေဆာက္ခ်င္ပါတယ္။ “မင္းအတြက္ ငါ ဘယ္ေလာက္ နစ္နာပါေစ၊ မင္းအဆင္ေျပေနေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ဆိုတာ” ခပ္ညံ႕ညံ႕ အခ်စ္ဇာတ္ကားမ်ားနဲ႕ မိဘ၊ သားသမီး ဆက္ဆံေရး ဇာတ္ကားမ်ားမွာသာ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္အရာမွ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ျပီး အမ်ား မေကာင္းစားႏိုင္ပါ။ အတူတကြ တိုးတက္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေအာင္ စည္းရံုး တည္ေဆာက္သြားမယ့္ေခါင္းေဆာင္သာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ျမင့္ျမတ္တယ္လို႕ ပိုယူဆပါတယ္။


 ရင္နင့္ေအာင္