ေဒၚစု ဆရာေက်ာ္၀င္း ႏွင့္ နာက်င္အခ်ိန္ပို

Nay Zaw shared Aung Aung's photo.

မေန႕က ဆရာေက်ာ္၀င္းရဲ႕ "တေက်ာ႔ျပန္ရယ္ ဒီကယ္လိႈင္း" ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္လႈပ္ခတ္တာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေရးၾကတဲ့ ပညာရွင္ေတြထဲမွာ ဆရာေက်ာ္၀င္းဟာ လူစိတ္၀င္စားမႈအမ်ားဆံုးနဲ႕ လူအယံုၾကည္ဆံုး စာေရးသူပဲ။
ခု သူဦးတည္ေရးသားလုိက္တာက ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။
ဒီေနရာမွာ စကားစပ္လာလို႕ အျခားအေၾကာင္းအရာေလးကို ျဖတ္ေျပာလိုက္ခ်င္ေသးတယ္။ အခု ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲအေပၚထားတဲ့ တပ္မေတာ္ဗဟုိျပဳအင္အားစုရဲ႕ သေဘာထားကိုပါ။ တပ္မေတာ္အစိုးရကေန အသြင္ေျပာင္းလာတဲ့ အႏွီအင္အားစုက အခု ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲဟာ သူ႐ို႕လုပ္တာပါတဲ့။ သူတို႕သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႕ ခင္းက်င္းေပးလိုက္တဲ့ အားလံုးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းသစ္ပါတဲ့။ ဒါဟာ တစ္ပိုင္းတစ္စေလာက္ေတာ့ မွန္ေကာင္းမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ေလနဲ႕ျငင္းေနရမယ့္ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ ခက္တာက အေျပာင္းအလဲရဲ႕ ဖန္တီးရွင္ဆိုသူ အႏွီပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ တုိင္းျပည္ဇာတ္ေခါင္းကြဲၿပီး ေနာက္ေကာက္က်ခဲ့တာနဲ႕ပတ္သက္လို႕ေတာ့ သူတို႕မွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႕ ေယာင္လို႕ေတာင္ ၀န္မခံခဲ့ဖူးပါဘူး။ ထားပါေတာ့။ ဒါကေတာ့ စကားၾကံဳလို႕ ၾကားျဖတ္ၿပီးေျပာတာပါ။ ဆရာေက်ာ္၀င္းေဆာင္းပါးဆီ ျပန္သြားပါ့မယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံေရးသမိုင္းမွာ ရယ္ဒီကယ္အစြဲသန္လို႕ ဒီမိုကေရစီမဖြံ႕ၿဖိဳးခဲ့ပံု သမုိင္းသက္ေသမ်ားနဲ႕ ေဆာင္းပါးကို စဖြင့္ပါတယ္။ ရယ္ဒီကယ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ဟာ အဘိဓါန္အရ "အျမစ္မွေတာ္လွန္ ေျပာင္းလဲလိုေသာ" ျဖစ္တယ္လို႕လည္း ေဖာ္ျပပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ သေဘာထားမတူသူခ်င္း အျပန္အလွန္ ဖယ္ထုတ္လိုေသာ၊ ထိပ္တိုက္ရင္ဆုိင္ေရး အျပဳတ္တိုက္ေရး ဓေလ့ပါပဲလို႕လည္း ထပ္ဆင့္ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။ ဒီမိုကရက္တစ္ဓေလ့ဆုိတာကိုေတာ့ "သေဘာထားမတူသူမ်ား အတူလက္တြဲညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ၾကရမည့္ယဥ္ေက်းမႈ" လို႕ ေျပာျပပါတယ္။
လက္ရွိ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းဟာ အုပ္စုငယ္ေတြထပ္ခြဲလို႕ရႏိုင္ေပမယ့္ အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ သံုးပြင့္ဆုိင္အခင္းအက်င္းပါ။ တပ္မေတာ္ဗဟိုျပဳအင္အားစု၊ အတိုက္အခံအင္အားစုနဲ႕ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အားစုတို႕ပါပဲ။ အဲဒီအင္အားစုသံုးခုဟာလည္း ကြဲျပားတဲ့အေျခခံတန္ဖိုးေတြကို စြဲကိုင္ထားၿပီး မတူညီတဲ့ႏိုင္ငံေရး တူ႐ူခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးမွာ ဒီမိုကရက္တစ္ဓေလ့သည္သာ တစ္ခုတည္းေသာထြက္ေပါက္လို႕ ဆုိထားတာဟာ သဘာ၀က်ပါတယ္။
2.9.2013 မွာ NLD ကေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အေျခခံဥေပဒနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး လူထုဆႏၵခံယူမယ္လို႕ ေၾကညာထားါပတယ္။ ေဆာင္းပါရွင္က ဒါကိုစိုးရိမ္မိေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအတုိင္း ဆက္သြားရင္ ရယ္ဒီကယ္ေခ်ာက္ကမ္းပါးဘက္ကို ယိမ္းသြားႏိုင္တယ္လို႕လဲ ဆိုပါတယ္။ ဒီေျခလွမ္းဟာ ေသြးႏုသားႏု ဒီမိုကေရစီအတြက္ အႏၱရာယ္ႀကီးလြန္းတယ္လုိ႕ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သတိေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးမွာ အဓိကႏိုင္ငံေရးအင္အာစုးသံုးခုအနက္က အတုိက္အခံ အင္အားစုတစ္ခုတည္းကိုသာ ဦးတည္ေျပာဆုိတာသတိျပဳမိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ အေျဖက ရွင္းရွင္းေလးပါ။ က်န္တဲ့အင္အားစုေတြဟာ ေျပာလို႕ဆုိလို႕ မရလို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူေၿပာဆို သတိေပး ႏိုင္တဲ့ အကြာအေ၀းရဲ႕ ဟိုး တစ္ဖက္မွာ ရွိေနလို႕ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ အဓိကႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြထဲမွာေတာ့ အဲဒီအင္အားစုႏွစ္ရပ္ဟာ သမိုင္းနဲ႕ခ်ီၿပီး ေခါင္းမာခဲ့ၾကတဲ့ ရယ္ဒီကယ္စစ္စစ္ႀကီးေတြပါ။ သူတို႕လက္မခံႏိုင္တာ လုပ္ဖို႕ၾကံရင္ အင္အားသံုးၿပီး ညစ္ဖို႕ရာလည္း အဆင္သင့္ပါပဲ။ ဒါကို သေဘာမေပါက္ဘဲ ဆရာေက်ာ္၀င္းစာကို အေပၚယံေလာက္သာဖတ္ၿပီး အတိုက္အခံရဲ႕ပင္မရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ မွားသေယာင္၊ တပ္မေတာ္ဗဟုိျပဳအင္အားစုကပဲ မွန္သေယာင္ ထင္ျမင္ယူဆမိရင္ေတာ့ ငါးပါးမက ေမွာက္သြားႏိုင္ပါတယ္ ။ ေဆာင္းပါးမွာ မတို႕မထိဘဲ တမင္ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့တဲ့ မဟာတံတုိင္းႀကီးမ်ားရဲ႕ မာေက်ာမႈကို မ်က္ေျချပတ္မသြားဖုိ႕ လိုပါတယ္။
ဆရာေက်ာ္၀င္းေဆာင္းပါးမွာ အတိုက္အခံရဲ႕ ပင္မရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ေ၀ဖန္ထားတာ တစ္ခြန္းမွ မပါပါဘူး။ အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္နည္းလမ္းကိုသာ ေျပာေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ နည္းလမ္း ကိစၥပါ။
လတ္တေလာ မ်က္ေမွာက္ျပဳေနရတဲ့ "ႏုိင္ငံေရးအခိုက္အတန္႕" နဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႐ႈျမင္ပံုနဲ႕ ဆရာေက်ာ္၀င္း ႐ႈျမင္ပံု လံုး၀ မတူပါဘူး။ ဒီကြဲျပားမႈဟာ စိတ္၀င္စားဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။ လက္ရွိႏုိင္ငံေရးအခိုက္အတန္႕ကို ဆရာေက်ာ္၀င္းက "တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေရွ႕ဆက္ႏိုင္ေရးအတြက္ အကဲဆတ္လွေသာ အေျခအေန" လို႕ ႐ႈျမင္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကေတာ့ "စစ္မွန္တဲ့ အေျပာင္းအလဲအတြက္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္မရႏုိင္တဲ့ေနာက္ဆံုးမိနစ္" အျဖစ္ ျမင္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အေျပာင္းအလဲရဲ႕ အႏွစ္သာရကို အဓိကထား ႏွလံုးသြင္းၿပီး ဆရာေက်ာ္၀င္းက တည္ၿငိမ္မႈကို အေလးကဲလိုဟန္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ အေျခခံကြဲျပားမႈကမွ တဆင့္ မတူညီတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာေတြကို ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ အာ႐ံုညြတ္ၾကတာလို႕ ျမင္မိပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျမန္မာျပည္နဲ႕ပတ္သက္လုိ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ႀကီးသူ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မွာ တျခားႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူေတြနဲ႕ မတူတာရိွႏိုင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ျပည္သူထိခိုက္မယ့္အလုပ္မ်ိဳးကို မိုက္မိုက္မဲမဲ လုပ္မယ့္သူ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ဒါကလည္း သူ႕ရဲ႕ျဖတ္သန္းမႈကိုၾကည့္ရင္ လယ္ျပင္ဆင္သြားသလို ထင္ရွားၿပီးသားပါ။
ဆရာေက်ာ္၀င္းက သူ႕ေဆာင္းပါးမွာ ဆန္ရင္းနာနာဖြတ္ထားသလို ရွိေပမယ့္ သူတို႕ဟာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီးဆန္႕က်င္ေနသူေတြေတာ့ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ဆရာေက်ာ္၀င္းရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရးအကဲျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ "ရွားရွားပါးပါး လစ္ဘရယ္စိတ္အခံ ရွိသူ " ပါ တဲ့ ။ ။