သင္ယူနားလည္ခြင့္ရလိုက္တဲ့...ည။

ျမေသြးနီ

 

မေန႔ညက ကၽြန္မတို႔ အိမ္နားမွာ တရားပြဲတစ္ခု က်င္းပတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတရားေဟာခ်ိန္ ည (၈) နာရီေလာက္ ကၽြန္မတို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ဆိုက္ကားေတြ အစီး(၃၀)ေလာက္ စုေ၀းေရာက္ေန တာ ေတြ႔ရတယ္။

သူတို႔ထဲမွာ တစ္ေယာက္က အရက္ကို အၿမဲေသာက္တတ္တဲ့၊ ကၽြန္မစီးေနက် ဦးေလးတစ္ဦးပါ၀င္ၿပီး သူပါ တရားနာေရာက္ေနတာ
ေတြ႔ရေတာ့ ကၽြန္မ၀မ္းသာမိတယ္။

ဆိုက္ကားသမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပင္ပမ္းတာ ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ အရက္ေသာက္တတ္ၾကတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ဆိုက္ကားနင္းသူမ်ားက အသက္အရြယ္ႀကီးသူ၊ ေလာကဓံ အထုအေထာင္းေၾကာင့္ ရွိရင္စြဲထက္ အိုစာေနသူ၊ မိသားစုစားအိုးအတြက္ ပင္ပမ္းႀကီးစြာ ရွာေဖြစားေသာက္ရသူ၊ စီးပြားေရးမေျပလည္ၾကသူ မ်ားၾကပါတယ္။

တရားပြဲၿပီးခ်ိန္ ည၁၀နာရီမွာ အစီအစဥ္ ေၾကညာသူက “တရားနာလာသူ မိဘျပည္သူမ်ား အိမ္အျပန္ သြားလာလြယ္ကူေစဖို႔အတြက္ နိဗၺာန္ကူးတို႔အျဖစ္ အေနွးယာဥ္အလုပ္သမားမ်ားအဖြဲ႔က အိမ္အေရာက္ အခမဲ့ပို႔ေဆာင္ေပးၿပီး လုပ္အားလွဴပါ့မယ္” လို႔ ေၾကညာေတာ့ ကၽြန္မအိမ္ေအာက္ကို ခ်က္ခ်င္းထြက္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။

တူညီဦးထုတ္အ၀ါေရာင္ေလးေတြနဲ႔ “ဆိုက္ကားေပၚၾကြၾကပါခင္ဗ်ာ” “ လုပ္အားဒါနလုပ္ပါတယ္၊ လာစီးၾကပါခင္ဗ်ာ”ဆို တရားပြဲျပန္သူေတြကို
ေခၚသူကေခၚ၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြကိုေသခ်ာတြဲေခၚလို႔ ဆိုက္ကားေပၚ
တင္သူတင္နဲ႔၊ တရားပြဲက ျပန္လာသူေတြကို လိုက္လံေခၚေဆာင္ရင္း ကုသိုလ္ဒါန ယူေနၾကတဲ့ ဆိုက္ကားဆရာမ်ား...။

ကၽြန္မေလ... ဆိုက္ကားတန္းအရွည္ႀကီး ကၽြန္မမ်က္ေစ့ေအာက္က မေပ်ာက္မခ်င္း မ်က္ေတာင္မခတ္ႏိုင္ပဲ ၾကည္ႏူးစိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိခဲ့တယ္။

လမသာတဲ့ညမွာ ၾကယ္ျဖဴေလးေတြ ေကာင္းကင္ျပင္အႏွံ႔ တခ်ိန္တည္း တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ၿဖိဳးခနဲဖ်တ္ခနဲ လင္းလက္သြားသလို ခံစားမိလိုက္ရတဲ့..ည..။ ကၽြန္မ သင္ယူနားလည္ခြင့္ရလိုက္တဲ့...ည။

ေၾသာ္.. ကုသိုလ္ဆိုတာမ်ဳိးက ယူတတ္ရင္ ဘယ္သူမဆို ရယူႏိုင္တာမ်ဳိးပါလားေနာ္။