ဘ၀င္ခ်သည့္ စကားမ်ား (၃)

Ye Htut

ဇာတ္ဓားေတြ

ေရွ႕မွာတံုးက ေရးခဲ့သလိုပင္ ကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္မွာ တာ၀န္က်သည့္ လူငယ္ဂ်ီသရီးဘ၀ကား အေတာ္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္း သည္။ အလုပ္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္ ေၾကာပိုးအိပ္ပိုးျပီးခရီးသြားေနရေသာ၊ ဘယ္အခ်ိန္ တိုက္ပြဲျဖစ္မလဲလို႕ အျမဲသတိထားျပင္ဆင္ေနရေသာေျခလ်င္တပ္ရင္းကဘ၀ႏွင့္ကား မ်ားစြာကြာျခားလွသည္။

ေျမစိုက္တဲေလးနဲ႕ ရံုးဖြင့္ထားဦးေတာ့ အမိုးအကာေအာက္မွာ စစ္၀တ္စံုသပ္သပ္ယပ္ယပ္နဲ႕ လုပ္ကိုင္ရသည္။ တပ္ရင္းတံုး ကဆိုလွ်င္စစ္ဆင္ေရးကာလ ေျခာက္လေလာက္ကို စစ္၀တ္စံုသံုးစံု၊ အရပ္၀တ္ႏွစ္စံုနဲ႕ ဒါ၀တ္၊ ဒါခၽြတ္ ဘ၀ျဖင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ ရသည္။ တစ္ေနကုန္ခ်ီတက္ျပီး ေရမခ်ိဳးပဲ ေရာက္ရာေနရာမွာ ထိုးအိပ္ရသည့္အခ်ိန္မ်ားကလည္း မေရမတြက္ႏုိင္။ ဒီေတာ့ တစ္ေနရာတည္းမွာ အတည္တက်ေနထုိင္လုပ္ကိုင္ရေသာ ဂ်ီသရီးဘ၀ကား ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ ေလာကနိဗၺာန္ပင္ျဖစ္ ၏။

ဒီလိုကြာျခားရသည့္ အေျခအေနမ်ားထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္တာ၀န္က်သည့္ ကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္မွာ ျပည္နယ္ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးတြင္ အေျချပဳရသည္ဆိုေတာ့ အတုိင္းအထက္အလြန္ေပါ့။ တပ္ရင္းမွာတံုးက ေျခာက္လေက်ာ္မွ တပ္ရင္းျပန္နားရသည္။ တပ္ရင္းျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း မိဘမ်ားရိွရာရန္ကုန္ကိုဆယ္ရက္ခြင့္ျပန္ဖို႕ေတာင္အႏုိင္ႏုိင္၊ တပ္ရင္းဌာနခ်ဳပ္ရိွရာ ျမိဳ႕ က လည္း ရထားလမ္းေဘးျမိဳ႕ငယ္ေလး။ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရိွခ်ိန္တြင္ ဘူတာရံုက ထမင္းဆုိင္တစ္ဆိုင္၊ ကားလမ္း ဆံုက ထမင္းဆုိင္တစ္ဆုိင္နဲ႕ တရုတ္စားေသာက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္သာ ရိွသည္။ တရုတ္စားေသာက္ဆုိင္ဆိုတာကလည္း ေၾကးဇြန္းခရင္းနဲ႕ စားရတဲ့ဆုိင္မ်ိဳး၊ ဟင္းကလည္း ၁၂ မ်ိဳးဟင္းခ်ိဳ၊ ကုန္ေဘာင္ၾကီးေၾကာ္၊ ခ်ိဳခ်ဥ္ေၾကာ္၊ ကစြန္းရြက္ေၾကာ္ ေလာက္အေကာင္းလုပ္စားရသည့္ဆုိင္။

ဒီေတာ့ စားေသာက္ဆုိင္ေတြလည္းရိွ၊ ေစ်းကလည္းစည္ကား၊ တကၠသိုလ္ကလည္းရိွဆိုသည့္ ျပည္နယ္ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေပ်ာ္တာဘာမွမဆန္း။ ေနာက္ျပီး ဂ်ီသရီးအားလံုးလိုလိုကလည္း လူငယ္သက္တူရြယ္တူေတြဆိုေတာ့ အား လပ္ခ်ိန္ေတြမွာ တရုန္းရုန္း၊ ေနာက္ျပီး ယူနီေဖာင္းစအေကာင္းစားေတြနဲ႕ အိုက္တင္ကလည္းခပ္မ်ားမ်ား။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကို ပန္းသည္ေတြနဲ႕ ခုိင္းႏႈိင္းျပီး ဆံုးမခဲ့သည့္ တပ္မွဴးၾကီးက ထိုအေျခအေနကို ၾကည့္ျပီး မ်က္စိစပါးေမႊးစူး လာသည္ထင္သည္။

သူ႕ထံုးစံကလည္း မနက္ပိုင္းစစ္ဆင္ေရးအစည္းအေ၀းျပီးခ်ိန္၊ စစ္ဆင္ေရးအေျခအေနကလည္း ေအးေအးေဆးေဆးဆိုပါ က ဌာနခ်ဳပ္ရိွအရာရိွမ်ားကို စိတ္၀င္စားစရာအေၾကာင္းတစ္ခုခုကို အေျခခံျပီးဆံုးမစကားေျပာၾကားေလ့ရိွသည္။ တစ္ေန႕ ေတာ့ စစ္၀တ္စံု၀တ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေျပာဆိုရင္း မင္းတို႕ ဦးစီးအရာရိွေတြ ယူနီေဖာင္းကို သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ၀တ္ၾက၊ ေနထုိင္ၾကတာေတာ့ ငါၾကိဳက္ပါတယ္။ ၾကည့္လို႕လည္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေပၚယံမဟုတ္ဘဲ အႏွစ္ သာရရိွေအာင္၊ အရည္အခ်င္းရိွေအာင္လည္း လုပ္ၾကဦး၊ မဟုတ္ရင္ ဇာတ္ဓားျဖစ္ေနလိ့မ္မယ္။ ဇာတ္ဓားဆိုတာသိလား၊ ဇာတ္ခံုေပၚမွာ အေရာင္ေတာက္ေတာက္ ေျပာင္ေျပာင္နဲ႕ ၾကည့္လို႕ ေတာ့ေကာင္းပါရဲ့၊ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕ ထိုးလို႕ ၊ ခုတ္လို႕ မရဘူး။ ငါကေတာ့ ငါ့နားမွာ ဇာတ္ဓားမလိုခ်င္ဘူး။ ဇာတ္ဓားထက္စာရင္ေတာ့ ၾကည့္လို႕မေကာင္း၊ ပံုတံုးေပမယ့္ အလုပ္လုပ္လို႕ရတဲ့ ထင္းခုတ္ဓားမက မွ ဟုတ္တုတ္တုတ္ရိွေသးတယ္ ဟု ဆံုးမပါေတာ့သည္။

တပ္မွဴးၾကီးက အသြင္သ႑န္ႏွင့္ အႏွစ္သာရ ႏွစ္ခုလံုးျပည့္စံုရန္လိုအပ္ေၾကာင္းကို ဇာတ္ဓားနဲ႕ အေကာင္းဆံုး ဥပမာ ေပးသြားခဲ့သည္။ ေနာင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဌာနခ်ဳပ္မွာ ဦးစီးအရာရိွငယ္မ်ား တစ္ခုခုမွားလိုက္တုိင္း အထက္အရာရိွမ်ား က ေဟ့ေကာင္ မင္း ဇာတ္ဓား ျဖစ္ခ်င္လို႕လားဆိုျပီး ဆံုးမၾကေတာ့သည္။ ဪ ဇာတ္ဓား ဇာတ္ဓား၊

ေျပးခုန္ပစ္အားကစားသမား

တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ တုိင္းအဆင့္ကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္တစ္ခု၏ တပ္မွဴးၾကီး လက္ေအာက္တြင္ စစ္ဦးစီးအရာရိွအျဖစ္အမႈထမ္းခြင့္ ရသည္။ ထိုအခ်ိန္က တပ္မွဴးၾကီးအေနျဖင့္ တပ္မေတာ္တာ၀န္မ်ားသာမက နယ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္မ်ားကိုပါ ပူးတြဲ ထမ္းေဆာင္ရသည့္အခ်ိိန္ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕လက္ေအာက္မွာ တပ္မေတာ္တပ္ရင္း၊တပ္ဖြဲ႕မ်ားသာမက တုိင္း အဆင့္ဌာနဆိုင္ရာမ်ားပါ ရိွေနသည္။

ထံုးစံအတုိင္း မိမိတို႕ တစ္ဦးခ်င္း၏ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈ၊ မိမိဦးေဆာင္ရသည့္ တပ္ရင္း၊တပ္ဖြဲ႕၊ ဒါမွမဟုတ္ ဌာန၏ စြမ္းေဆာင္မႈမ်ားအေပၚ တပ္မွဴးၾကီး က အျမင္ၾကည္လင္ေအာင္၊ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေအာင္ အျပဳိင္အဆုိင္ၾကိဳးစားၾကသည္။ လူၾကီးအနားမွာေနသည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အေနနဲ႕လည္း ရိုးရိုးသားသားၾကိဳးစားသူေတြကိုျမင္ရသလို အျခားနည္းလမ္းမ်ား ျဖင့္ မ်က္ႏွာသာေပးခံရေအာင္၊ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း အျခားသူကို နင္းျပီး တက္ႏုိင္ေအာင္လုပ္တာေတြလည္း ေတြ႕ ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာင္ ဒါမ်ိဳးျမင္ေနေတာ့ တပ္မွဴးၾကီးလည္း ျမင္မွာေသခ်ာပါသည္။ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဌာန ခ်ဳပ္မွာ စစ္ဘက္ေရာ၊ နယ္ဘက္အရာရိွၾကီးေတြပါတက္ရတဲ့အစည္းအေ၀းတစ္ခုက်င္းပသည္။ အစည္းအေ၀း အမွာစကား ေျပာခ်ိန္မွာ တပ္မွဴးၾကီးက လူတုိင္းဟာ ေအာင္ျမင္ၾကီးပြားလိုတဲ့ အတြက္ အခ်င္းခ်င္းယွဥ္ျပိဳင္ ၾကိဳးစား အားထုတ္ ၾကတာမဆန္းပါဘူး။ သူလည္း အခုအခ်ိန္အထိ ၾကိဳးစားေနတံုးပဲ။ ဒါေပမယ့္ မိမိဘ၀ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ယွဥ္ျပိဳင္ ရာမွာေတာ့ ေဘာလံုးလို၊ လက္ေ၀ွ႕လို တစ္ဘက္အသင္းကို ဂိုးသြင္းနုိင္မွ၊ တစ္ဘက္လူကို အလဲထုိးႏုိင္မွ အႏုိင္ရတာမ်ိဳး မလုပ္ပါနဲ႕။ ဒီလုိလုပ္လို႕ ႏုိင္ရင္ေတာင္ တစ္ဘက္က ရံႈးသြားတဲ့သူမွာ ခံစားခ်က္မေကာင္းဘူး။ ဒီေတာ့ ေျပးခုန္ပစ္ အား ကစားနည္းေတြလို ကိုယ့္စံခ်ိန္ကို သူမ်ားထက္ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစားျပျပီး အႏုိင္ယူၾကပါ။ ဒါဆိုရင္ ရံႈးသြားတဲ့သူကလည္း အရံံႈးကို ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံႏုိင္လိမ့္မယ္ စသည္ျဖင့္ အေတာ္ရွည္ရွည္ ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

တကယ္ေတာ့ အဲဒီအရာရိွၾကီးေတြသာမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဦးစီးအရာရိွေတြထဲမွာလည္း ျပိဳင္ၾကတာပါပဲ။ ဒီလိုျပိဳင္ၾက ရင္းနဲ႕ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္နဲ႕ အဆင့္တူ အရာရိွတစ္ဦး လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ပံုမွားေနတာေတြ႕ရင္ေတာင္ သတိမေပးပဲ ခ်ိဳ တာမိ်ဳးလည္းရိွသည္။ သူခဏခဏမွားမွ ကိုယ့္ကို လူၾကီးက ပိုအားကိုးလာမွာဆိုသည့္ စိတ္အခံေၾကာင့္ သူ႕အရိွန္ႏွင့္ သူ လႊတ္ထားလိုက္တာျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ လူၾကီးက အျခားဦးစီးအရာရိွတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေမးလွ်င္ ေကာင္းတာ ေတြေျပာဖို႕ထက္ မေကာင္းသည့္အခ်က္ေလးမ်ားကို သာသာထိုးထိုးေလးေျပာတတ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလို အက်င့္ေတြရိွခဲ့ဖူးသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တပ္မွဴးၾကီးရဲ့ စကားကို ၾကားခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရွက္စိတ္၀င္မိသည္။

ကၽြန္ေတာ္ကား အားကစားနဲ႕ ပတ္သက္လွ်င္ အေတာ္ႏံုခ်ာသူျဖစ္သည္။ စစ္တကၠသိုလ္တံုးက သူမ်ားေတြအားကစား နည္းတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုကစားခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ နံနက္၊ ညေနပံုမွန္လုပ္ရသည့္ ၾကံ့ခုိင္ေရးေလ့က်င့္ခန္းေလာက္ နဲ႕သာျဖတ္သန္းခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘ၀ျပိဳင္ပြဲၾကီးမွာေတာ့ ေျပးခုန္ပစ္အားကစားသမားျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနသည္။ ႏုိင္မလား၊ ရံႈးမလား ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရွင္းတာေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ျပီးပါျပီ
ရဲထြဋ္