တကယ္ဆို အသိပဲလိုတယ္

by Messenger News Journal on Monday, October 22, 2012 at 2:32am ·

          ခ်မ္းခ်မ္းက ဆိုခဲ့တယ္။ တကယ္ဆို အခ်စ္ပဲ လိုတယ္တဲ့။ တိုင္းေရးျပည္ရြာကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေကာ။လူတိုင္းပဲ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ္ခ်စ္တတ္ၾကပါတယ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုမွေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ႀကီး တိုးတက္ခ်င္ ေစလား ေမး။ တိုးတက္ေစခ်င္တယ္ပဲ ေျပာၾကမွာပဲ။

          တိုးတက္ေစခ်င္ ဘယ္သူမဆို အနည္းဆံုးေတာ့ အသိတရားနဲ႔ပဲ ပါဝင္လို႔ ရပါတယ္လို႔ ေျပာၾကည့္၊ မင္း က ဆရာႀကီးလား၊ သတင္းေထာက္လား၊ အလြတ္ ေဆာင္းပါးရွင္ ဟုတ္လား၊ မင္းကေကာ ဘယ္ေလာက္ အသိရွိလို႔လဲ၊ ဘယ္ေလာက္ တတ္လို႔လဲ၊ လာပညာ ေပးမေနနဲ႔၊ ခ႐ိုနီေတြကို အရင္သြားေျပာ၊ အာဏာရွင္ ေတြကို အရင္သြားပညာေပး စသျဖင့္ တုံ႔ျပန္သံ မ်ဳိးစံု ၾကားရပါမယ္။

          စိတ္ကူးနဲ႔တင္ တြန္႔သြားမိတာမို႔ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မေျပာရဲေတာ့ပါဘူး။

ေတြ႕မိတာေလးနဲ႔ ေတြးမိတာေလးေတြပဲ ေရးျပပါေတာ့မယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျဖစ္သင့္တာ ေလး ေန႔စဥ္ျဖစ္ပ်က္ လည္ပတ္ဖို႔ပဲ လူတိုင္းလူတိုင္း အသိတရားေလးနဲ႔ ေနထိုင္လႈပ္ရွား သြားသင့္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။

          ပထမဆံုး ရန္ကုန္မွာ အခု ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ယာဥ္ ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဥပမာေလးတစ္ခုနဲ႔ ေျပာ ပါမယ္။ စာေရးသူဟာ ေန႔စဥ္နီးပါး ေတာင္ဥကၠလာပ ပါရမီလမ္းမေပၚက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္မွာ ထိုင္ေလ့ရွိပါတယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ကမၻာေအး ဘုရားလမ္းဘက္ကို ဦးတည္တဲ့ဘက္က ေညာင္ပင္ မွတ္တိုင္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေနရာဟာ ပါရမီလမ္းတစ္ ေလွ်ာက္ ယာဥ္ေၾကာ အပိတ္ဆို႔တတ္ဆံုးေနရာ တစ္ ေနရာျဖစ္လာပါတယ္။

          အဲဒီမွတ္တိုင္က လမ္းေဘးကို ဘတ္စ္ကားဖဲ့ရပ္ ဖို႔ ေနရာအက်အန လုပ္းေပးထားတဲ့ စနစ္က်တဲ့ မွတ္ တိုင္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွတ္တိုင္တြင္းမွာ ႐ံုးတက္႐ံုးဆင္းခ်ိန္ဆို ပါရမီဂိတ္ထဲကေန ကမၻာေအး ဘုရားလမ္းဘက္ကို ထြက္မယ့္ ဘတ္စ္ကားႀကီး တစ္စီး ႏွစ္စီးဟာ ပင္ရင္းဂိတ္စအေနနဲ႔ အၿမဲတမ္းလိုလို ဂိတ္ ထိုးထားရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီမွတ္တိုင္ကို ေရာက္လာ တဲ့ တျခား ဘတ္စ္ကားေတြအားလံုးဟာ မွတ္တိုင္အလြန္ မွာျဖစ္ေစ၊ မွတ္တိုင္နဲ႔ ကပ္လ်က္မွာပဲ ျဖစ္ေစ၊ လမ္းေပၚ မွာပဲ အၿမဲရပ္ၿပီး ခရီးသည္ တင္/ခ် လုပ္ရပါေတာ့ တယ္။

          ပါရမီလမ္းမွာ ဒီေနရာဟာ ဘတ္စ္ကား အသြား အလာ အလြန္ထူထပ္တဲ့ ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ပါရမီ လိုင္းကား ဂိတ္ဆံုးေတြ ရွိသလို ေရႊမန္းသူ အေဝးေျပး ဂိတ္လည္း ရွိလို႔ ႐ႈပ္ေထြးလွပါတယ္။ ဘတ္စ္ကားႀကီး ေတြသာမက ဒိုင္နာကားလိုင္း အမ်ားအျပားပါ ျဖတ္ သန္းသြားလာတဲ့ ကားလိုင္းစံုလြန္းလွတဲ့ ေနရာလည္း ျဖစ္ျပန္တာမို႔ ကားေျပာင္းစီးဖို႔အတြက္လည္း အခ်က္ အျခာ က်ပါတယ္။

          ဒီေနရာမ်ဳိးက မွတ္တိုင္မွာ ပါရမီဘတ္စ္ကားေတြရဲ႕ ေမာင္ပိုင္စီး တာဝန္မဲ့မႈဟာ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈ ျပႆနာ ကို ပိုမို ဆိုးဝါးေစပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္း ကူးတံတားသစ္ႀကီး ၿပီးစီးသြားတဲ့အတြက္ အရင္ ပိတ္ ဆို႔မႈေတြျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဘလီမီးပိြဳင့္မွာ ယာဥ္ျဖတ္သန္းမႈ အမ်ားႀကီး ေခ်ာေမြ႕သြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တံတားသစ္ႀကီးေပၚက ဆင္းၿပီး ပါရမီလမ္းအတိုင္း တည့္တည့္ေမာင္းမိလို႔ အဲဒီ ေညာင္ပင္မွတ္တိုင္နား ေရာက္တာနဲ႔ ယာဥ္ေၾကာဟာ တစ္ဆို႔သြားပါေတာ့တယ္။

          ေစာေစာက ေျပာသလိုပဲ အဲဒီမွတ္တိုင္မွာ ေခတၱ ရပ္တဲ့ ကားလိုင္းမွန္သမွ် ေနရာရႏိုင္ပါလ်က္ လမ္းေပၚ မွာသာရပ္ၿပီး ခရီးသည္ တင္/ခ် လုပ္ရတာေၾကာင့္ အျခားယာဥ္ေတြအတြက္ ယာဥ္ေၾကာတစ္ေၾကာသာ ပြင့္ ေနပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသြားအလာမ်ားတဲ့ နံနက္ နဲ႔ ညေနပိုင္းမ်ားမွာ ပါရမီလမ္းမႀကီးရဲ႕ သုမဂၤလာလမ္း ကေန ေဝဇယႏၲာလမ္းအထိ အစိတ္အပိုင္းဟာ မျဖစ္ သင့္ပါဘဲ ဆူးေလဘုရားလမ္းမႀကီးအလား ကားေတြ ျပည့္ႏွက္ ပိတ္ဆို႔ေနပါေတာ့တယ္။

          ဒီေနရာမွာ မီးပိြဳင့္ေတြ နီးတာေၾကာင့္လို႔ ကားက်ပ္ ရျခင္း တျခားအေၾကာင္းရင္းေတြလည္း ရွိေပမယ့္ အဲဒီ မွတ္တိုင္မွာသာ ဘတ္စ္ကားေတြ စနစ္တက် ဝင္ရပ္ အတင္အခ် လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ယာဥ္ေၾကာ ပံုမွန္စီးဆင္း ဖို႔ အနည္းနဲ႔အမ်ားကေတာ့ အေထာက္အကူျပဳႏိုင္မွာပါ။ သက္ဆိုင္ရာ ကားလိုင္းရဲ႕ တာဝန္ရွိသူက အသိတရား ေလးရွိရွိနဲ႔ မွတ္တိုင္မွာ ဂိတ္မထိုးဖို႔ ၾကပ္မတ္႐ံုနဲ႔ အမ်ား အတြက္ ယာဥ္ေၾကာတစ္ေၾကာ ပြင့္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေလးလုပ္ဖုိ႔ သမၼတႀကီးအမိန္႔ေစာင့္ေနဖို႔ မလိုအပ္ပါ။ 

          ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားရဲ႕ အထင္ကရ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားနဲ႔ယွဥ္ရင္ ယာဥ္စီးေရဘယ္ေလာက္မွ မရွိပါဘဲ  ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈျဖစ္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြထဲ မွာ လမ္းအသံုးျပဳသူေတြရဲ႕ စည္းကမ္းမဲ့မႈေတြေၾကာင့္ လည္း ပါတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အခုေျပာခဲ့တဲ့ ကား မွတ္တုိင္လို မ်ဳိးေနရာေတြ ရန္ကုန္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား မ်ားရွိေနမလဲ မေျပာတက္ပါ၊ ဒါမ်ဳိးစည္းကမ္းမဲ့မႈေတြ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိသမွ်စူးစမ္းၿပီး ဝိုင္းေဝဖန္ၾက တာဝန္ရွိသူေတြကလည္း အသိတရားေလးနဲ႔ ျပဳျပင္ၾက မယ္ဆုိရင္ေတာင္ အဆင္ေျပသြားႏုိင္တာေတြ အမ်ား ႀကီးပါ။

          ေနာက္တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ စာေရးသူတုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔မတူ အင္မတန္ျခင္ကိုက္ လွပါတယ္၊ ေရစီးေရလာေတြမေကာင္းလို႔ ျခင္ေလာင္း ေတြခိုေအာင္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ေသြးလြန္တုပ္ေကြးျဖစ္တယ္ၾကားေတာ့ က်န္းမာေရးဌာန က အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ေရကန္ေတြလည္း ပိုးေလာက္ လန္းမခိုႏိုင္တဲ့ ေဆးေတြ လိုက္ထည့္ေပးပါတယ္။ ေဆး ေငြ႕ဖ်န္းတဲ့ ဝန္ထမ္းလည္း စက္ႀကီးလြယ္ၿပီး လမ္းထဲ ဝူးခနဲ တစ္ခ်က္ေတာ့ ေဝွ႕ရမ္းဖ်န္းသြားတယ္လို႔ သိရ ပါတယ္။

          ျခင္ေတြက ကိုက္ၿမဲကိုက္လ်က္ပါပဲ ေတြ႕မိတာက ေတာ့ ေတာင္ဥကၠလာပမွာဆိုရင္ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကား ဆိုတာ သက္ဆုိင္ရာက လံုးဝမတို႔မထိေတာ့တဲ့ ေနရာ မို႔ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ေနက်ၿပီး ျခင္သာမက ဆင္ပါ ခိုခ်င္ ခိုႏုိင္က်လို႔ပါပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရေခတ္မွာ ေနာက္ေဖး လမ္းၾကားေတြကို အစြန္အိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လံုၿခံဳ ေရးအရ ေဘးဘက္ကေန လူဝင္လုိ႔ရေအာင္ ပိတ္ပစ္ခဲ့ ၾကပါတယ္၊ ဒါမွန္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေဘး ဘက္ပိတ္႐ံုမဟုတ္ဘဲ ေနာက္ဘက္လမ္းၾကား ၁၅ ေပ ရဲ႕ အလယ္တည့္တည့္ကေန ၿခံခတ္ျပန္တယ္၊ သေဘာ ကေတာ့ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားေျမတစ္ဝက္ ကိုယ့္သေဘာ  နဲ႔ကိုယ္အပိုင္သိမ္းလိုက္တာပါ၊ ဒီ့ေနာက္ေတာ့ အစြန္ အိမ္ေတြတင္မက ၾကားအိမ္တခ်ဳိ႕ကလည္း အားက်မခံ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားေျမသိမ္းပြဲႀကီး က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။

          ေက်ာခ်င္းကပ္ေျမသိမ္းထားသူ ႏွစ္အိမ္ၾကားမွာ ဆုိရင္ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကား လံုးဝမရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ ဥပေဒကိုေလးစားတဲ့သူေတြရဲ႕ ေနာက္ေဖးၿခံစည္း႐ိုးက ေတာ့ နဂိုအတုိင္းပါပဲ၊ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားဆိုတာ ပံုပ်က္ ပမ္းပ်က္နဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ပ်က္ေနခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ က်န္သမွ် စပ္ၾကားေျမေလးေတြဟာ ခ်ဳံႏြယ္နဲ႔အညစ္ အေၾကးေတြထူထပ္ၿပီး ေရစီးေရလာက လံုးဝမရွိေတာ့ တာႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ျခင္၊ယင္ အင္းဆက္ပုိးမႊား ခိုခ်င္သမွ်ခိုေအာင္းႏုိင္တဲ့ စံုေတာၿမိဳင္ ဂႏိုင္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါေပါ့၊ ေသြးလြန္ တုပ္ေကြးျဖစ္လို႔ လုိက္စစ္ရင္လည္း သံုးတဲ့ေရကန္ေတြ နဲ႔ ေရေျမာင္းကိုပဲ မဲေနၾကၿပီး ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားၾက ေတာ့ ဘယ္တာဝန္ရွိသူမွ စကားထဲ ထည့္မေျပာပါဘူး၊ အေနာဖလိျခင္က အိမ္ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားကုိ မခိုေအာင္း ခ်င္ပါဘူးလို႔ နားလည္မႈစာခြၽန္လႊာထုိးထားလို႔ မ်ားလား မသိ။

          တာဝန္ရွိတဲ့ဌာနေတြကလည္း ဌာနေတြ အေလ်ာက္ ျပည္သူေတြကလည္း ျပည္သူအေလ်ာက္ ကိုယ္စီအသိ တရားေလးနဲ႔ ဆင္ျခင္ၾကပါမွ အဲဒီအ႐ႈပ္ေတြလည္း ရွင္း ႏုိင္ပါမွ ျခင္ေတြတကယ္ေျပးၿပီး ေရာဂါကင္းေဝးႏုိင္ ပါလိမ့္မယ္။ စည္းကမ္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ ေနာက္ တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ရန္ကုန္စည္ပင္သာယာနယ္နိမိတ္  မွာ လွ်ပ္စစ္ဝန္ထမ္းေတြအတြက္သာ ဆုိင္ကယ္္စီးခြင့္  တရားဝင္ေပးထားတာ အစီးေရ ၇ဝ ေတာင္မျပည့္ဘူး လုိ႔ သိထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စီးေနၾကတာေတြ႕ရတာ ပါပဲဗ်ာ၊ ရဲနဲ႔ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးလို ဝန္ထမ္းတခ်ဳိ႕ အျပင္ သူတို႔ရဲ႕ သတင္းေပးေယာင္ေယာင္ေတြ အျမစ္ မျပတ္ေသးတဲ့ ႏွလံုးဒိုင္တခ်ဳိ႕နဲ႔ တစ္ခါတေလ ၿမိဳ႕နယ္ ဗီဒီယိုအစည္းအ႐ံုးက ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကပါ ထီမထင္မ်က္ႏွာ ထားႀကီးေတြနဲ႔ ဆုိင္ကယ္ေတြ တေဝါေဝါစီးလို႔၊ အမယ္ ေလးေလး တစ္ေခတ္က မိုးက်ေရႊကိုယ္အာဏာပိုင္ႀကီး ေတြရဲ႕ စတုိင္အမူအရာဒီဇုိင္းမ်ဳိး ဝူးဝဲ ဗ်ဴးၿဗဲနဲ႔။

          သူတို႔ေတြစည္းကမ္းေဖာက္ၿပီးစည္းတာျမင္ေတာ့  လူငယ္တခ်ဳိ႕ကလည္း လိုက္စီးၾကေရာ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ လည္း ဆုိင္ကယ္ထက္အႏၲရာယ္နည္းတဲ့ လွ်ပ္စစ္ဘီး ေလးေတြ ဝယ္စီးၾကတယ္။ ဆုိင္ကယ္ေတြကလည္း ေျခနင္းပါတဲ့ လွ်ပ္စစ္ဘီးဆုိရင္ေတာ့ စက္မႈ (၁) ဘီးလို ပဲ ရန္ကုန္မွာ တရားဝင္စီးႏိုင္ပါတယ္ ဘာဘာညာညာ ေျပာေရာင္းခဲ့တာကို ေနာက္ေတာ့ ဒါလည္းစက္တပ္ ထားတာပဲမို႔ တည္ဆဲဥပေဒအရ တရားမဝင္ဘူးဆုိၿပီး အေရးယူမႈေတြလည္းရွိလာေတာ့ အစီးျပန္ႀကဲသြားၾက တယ္။

          ဒါေပမဲ့ ေစာေစာက အာဏာပိုင္ဒီဇုိင္းနဲ႔ ဆုိင္ကယ္ ေတြကေတာ့ အခုထိစီးေနၾကတုန္းပါပဲ၊ သမၼတႀကီးက လည္းRule Of Law အေရးႀကီးတယ္လို႔ အထပ္ထပ္ေျပာ  ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း တရားဥပေဒ စုိးမိုးမႈ လိုတယ္လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာရင္း တရားဥပေဒစုိးမိုးေရး နဲ႔ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးေကာ္မတီ တာဝန္ယူထားခဲ့ ၿပီးၿပီ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက အေျခခံ ရပ္ကြက္/ေက်းရြာ နဲ႔  ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္မွာ အထက္ကအတိအလင္း တားျမစ္ ထားတာကို ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္ေနၾကတာေတာ့ အင္ မတန္အ႐ုပ္ဆုိးလွပါတယ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ကိုယ့္အသိ တရားနဲ႔ကုိယ္ မဆင္ျခင္ႏုိင္ၾက၊ ႀကီးၾကပ္ရမဲ့သူေတြက လည္း ႏွာေစးေနၾကလို႔ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေနၾကတာပါပဲ။

          လူတိုင္းလိုက္နာမႈ အားနည္းတဲ့ အထဲမွာ လမ္း ျဖတ္ကူးမႈကလည္း ထိပ္ဆံုးကပါဆဲပါပဲ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လယ္ေကာင္မွာ ခုထိလူမ်ားလူႏုိင္ ကားမ်ားကားႏုိင္စနစ္ မီးပြိဳင့္ေတြမွာ ကားေတြအတြက္ စိမ္းေနတဲ့ၾကားက လူ ေတြက စည္းကမ္းေဖ်ာက္ၿပီး ကူးေနၾကေတာ့ ယာဥ္ ေမာင္းေတြ အခက္ေတြ႕စရာပါ။ ကိုယ္တုိင္ကားေမာင္း ၾကည့္ဖူးမွ လမ္းကူးသူေတြလည္း ဘယ္ေလာက္စည္း ကမ္းမဲ့ၾကတယ္ဆုိတာ ပိုသိႏုိင္ပါတယ္။

          အဲဒါနဲ႔ လူကူးမ်ဥ္းဝါၾကားလည္းေရာက္ေရာ ကား ဆရာ တခိ်ဳ႕က လမ္းကူးသူေတြကို ပညာျပန္ေပးၾက ပါေတာ့တယ္။ လူအုပ္စုအားေကာင္းမွပဲ ဒါမွမဟုတ္ ယာဥ္ထိန္းရဲ ျမင္မွပဲ ကားေတြက အရွိန္သပ္ေပးခ်င္ ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာဆို ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္၊ ဥပမာ ကမၻာေအးဘုရားလမ္းမက ဂမုန္းပြင့္ကုန္တုိက္ အလြန္ လူကူးမ်ဥ္းၾကားေနရာ မွတ္တုိင္နဲ႔ မ်ဥ္းၾကား ခြာေပးထားေပမဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြက မွတ္တုိင္မေရာက္ ခင္မ်ဥ္းၾကားေပၚမွာတင္ရပ္ၿပီး တင္ခ်လုပ္ၾကေတာ့ မ်ဥ္းၾကားတစ္ဝိုက္မွာ အၿမဲ႐ႈပ္ေထြးေနပါေတာ့တယ္၊ အဲဒီေနရာက လမ္းျဖတ္ကူးလို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႕အဆင္မေျပ ေတာ့ဘူး။

          အဲဒါကိုပဲ ဒီေနရာမွာ စည္းကမ္းမဲ့လမ္းျဖတ္ကူး တဲ့သူ မ်ားတယ္ဆိုၿပီး ဖမ္းတဲ့အဖြဲ႕က ကားႀကီးတစ္စီး ရပ္ၿပီး အဖြဲ႕ဝင္ေတြက ေရတမာပင္ေလးေတြေအာက္က ေနေစာင့္လို႔ လူဖမ္းပြဲႀကီးလုပ္ေနတာ ကိုယ္တုိင္ျမင္ခဲ့ ဖူးပါတယ္။ မ်ဥ္းၾကားေပၚမွာ အေရွ႕မွာ အေနာက္မွာ ဘတ္စ္ကားေတြက ႏွစ္ထပ္ေလာက္ ရပ္ခ်င္တုိင္းရပ္ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာေတာ့ ဒီအတုိင္းၾကည့္ေနၿပီး ကား တုိက္မခံရေအာင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းက သြားကူးမိတဲ့သူေတြ ကိုပဲ ေစာင့္ဖမ္းတဲ့ ေလွနံဓားထစ္ Óဏ္ႀကီးရွင္ေတြကို လည္းအံ့ၾသမိပါတယ္၊ ဆင္ေျခေပးမွာေပါ့၊ သူတုိ႔က လည္း လူဖမ္းတဲ့အဖြဲ႕ ကားဖမ္းတဲ့အဖြဲ႕ မဟုတ္ပါဘူး လို႔။

          ေနာက္တစ္ခု ကုိယ့္အသိတရားနဲ႕ကုိယ္ ထိန္းသိမ္း သင့္တာကေတာ့ ကြမ္းတံေတြးကိစၥ စာေရးသူတုိ႔ခပ္ ငယ္ငယ္က ရန္ကုန္မွာ လူေတြဒီေလာက္ကြမ္းမစားၾက ပါဘူး။ ေဆးေတြဝါးေတြ ထည့္သံုးတဲ့ ခုေခတ္ႀကီးက်မွ ကြမ္းေတြစားလိုက္ၾက ကြမ္းတံေတြးေတြေထြးလိုက္ၾက တာ အင္မတန္ အ႐ုပ္ဆုိးလြန္းလွပါတယ္။

          စာေရးသူမိတ္ေဆြ စင္ကာပူကုိ အလယ္သြားဖူး ခဲ့သူ ျပန္ေျပာတာကေတာ့ စင္ကာပူမွာေတာင္ ျမန္မာ လုပ္သားေတြ အေနမ်ားတဲ့ေနရာက အမႈိက္ပံုးေတြမွာ ဆုိရင္ တျခားေနရာက အမႈိက္ပံုးေတြနဲ႔မတူ ကြမ္းတံေတြး ေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေနပါသတဲ့ ဒုကၡပါပဲ ဘာေကာင္းက်ဳိး မွမေပးတဲ့ ဒီကြမ္းတံေတြးကိစၥေတာ့ စင္ကာပူမွာ ပီေက/ ခြၽင္းဂမ္းျပႆနာကို ဒဏ္႐ိုက္ေျဖရွင္းသလို ေျဖရွင္းတန္ ေျဖရွင္းသင့္ၿပီလို႔ ေတြးမိေၾကာင္းပါ။

          တကယ္ေတာ့ အစုိးရကုိခ်ည္း အားကုိးမေနဘဲ ကုိယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ ျပဳျပင္ေဆာင္ရြက္သင့္တာေတြလည္း ရွိတဲ့အထဲက တခ်ဳိ႕ကိုသာ ကိုယ့္ေပါင္ကုိယ္လွန္ေထာင္း တဲ့ အေနနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကည့္တာပါ။ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဥပမာ ဘာသာေရးအေၾကာင္းျပဳ အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႔ ေလာ္ စပီကာ အလြန္အကြၽံေသာင္းက်န္းတဲ့ကိစၥလိုမ်ဳိး အျခား အျခားေသာ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ပါေသးတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးအေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေအာင္ အသိတရားေလးနဲ႔ ေနတတ္၊ ထုိင္တတ္ လုပ္တတ္၊ ကိုင္တတ္ဖို႔မွာ ေရႊျမန္မာေတြ သိပ္ကိုအား နည္းလွပါေသးတယ္။

          ကာတြန္းဆရာဦးဘဂ်မ္းရဲ႕ ရေသ့ႀကီးဦးေဖ်ာက္     ဆိပ္ေျပာသလို သူမ်ားကလာေျပာရင္ မညႇာမတာေထာင္း မွာမုိ႔ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ပဲ နမူနာသေဘာနဲ႔ ဖြဖြေလး ေထာင္းၾကည့္တာပါ။

          ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကိုယ္မပ်က္ေစနဲ႔ေပါ့ ဗ်ာ...တကယ္ဆုိ အသိပဲလိုပါတယ္။

                                                                                                                                                                          မင္းျမတ္စံ