ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ ျမန္မာ့ပညာေရး (၁)

ေပၚထြန္းၿမိဳင္

ကၽြန္ေတာ္သည္ ပညာေရးသမားစစ္စစ္ပါ။ တိတိပပဆိုရပါမူ လုပ္သက ္၃၆ ႏွစ္ရ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါ၏။ မေန႕တေန႔ကမွ မိုးေပၚကက်လာေသာ မိုးက်ရာထူးႀကီး သခင္ပညာ့အရွင္ ဝင္ကစြပ္ ႏွစ္သီးစား အခြင့္ထူးပုဂၢိဳလ္ထူးျမတ္ မဟုတ္ရပါေၾကာင္း အထူးတင္ျပလိုသည္လည္းတမံု႕။ 

မူလတန္းျပရာထူးကို အိပ္ယာ တစ္လိပ္ လြယ္အိပ္ တစ္လံုးျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသားတစ္ပိုင္း ေက်ာင္းဆရာတစ္ခ်မ္းျဖင့္ တိုင္းရင္းသားရြာကေလးမွ စခဲ႕ရပါသည္။ ဆင္းရဲျခင္း ခက္ခဲျခင္း အသက္ျမဲျခင္းတ္ို႕ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အထူးစာမဖြဲ႕လိုေတာ့ၿပီလည္းျဖစ္ပါ၏။

ဦးသန္႔ မိွဳင္းရာျပည့္အၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းထုတ္ခံခဲ႔ရပါ၏။ ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ေရွးဦးဆံုး ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ ခဲ႔ရဘူးေသာ သူႏွစ္ဦးမွာ ေမာ္လၿမိုင္ေကာလိပ္ ပါေမာကၡခ်ုဳပ္မ်ားျဖစ္ခဲ႔ဖူသူ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာေမာင္ဒီႏွင့္ ဆရာႀကီး ဦးခင္ေမာင္တင့္ (တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္) တို႔ျဖစ္ပါ၏။ ဆိုးရြား စုတ္ပဲ႔ေသာ ေခတ္ စနစ္တစ္ခု၏ ၀ါးမ်ိဳ နင္းဖ်က္ နာက်င္ေအာင္ ႏွိပ္စက္၍ အသက္ဆံုးေစခဲ့ရသူ ေျမာက္မ်ားလွစြာ တို႕အနက္ ဤဆရာႀကီးႏွစ္ပါးသည္ တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာစီ ပါ၀င္ျခင္္း ခံခဲ႔ၾကရပါေၾကာင္း ဆိုရပါအ့ံ။

တိတိပပဆိုရပါမူ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာေမာင္ဒီကို ပိုသိပါ၏။ ေမာ္လၿမိဳင္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဘ၀မွ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေနာက္ ပညာေရးဌာန ဒုတိယ၀န္ႀကီး မွ ၈ ေလးလံုးအၿပီး ပညာေရးႏွင့္ လက္လွမ္းေ၀းခဲ႔ရပါေၾကာင္း။ ဆိုပါရေစ ။ 
ဦးသန္႕အေရးအခင္းတြင္ တုတ္တုတ္ကယ္မ်ွ မလွဳပ္ခဲ႔ရပဲ ထုတ္ေပးေသာ လမ္းစရိတ္၊ စီစဥ္ေပးခဲ႔ေသာ ရထား၊ ကား၊ ေလယာဥ္တို႕ျဖင့္ ဘုမသိ ဘမသိ အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့ၾကရေသာ ေမာ္လၿမိဳင္ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား မွဳိင္းရာျပည့္တြင္ အတုိးေရာအရင္းပါ ဆပ္ၾကပါကုန္၏။ေတာင္၀ိုင္းေတာင္ေျခမွသည ္ၿမိဳ႕လယ္ျပည္နယ္ေကာင္စီ၊ ပန္းျခံ ေစ်းႀကီး မွတ္မိသမ်ွ ျပည္သူအမ်ား၏ အားေပးေထာက္ခံမွဳ။ ဗညားေဆာင္၏ အတြင္းေရးမွဴးကၽြန္ေတာ္ အေဆာင္ျပန္ ေရာက္ေတာ့ အသံပင္ေပ်ာက္ခဲ႕ရပါ၏ ဟူလို။

ႏိုင္ငံတကာတြင္ ရွိဖူးအ့ံမဆိုထား ၾကာပင္ၾကားဖူးနား၀ ရွိဖြယ္မျမင္ေသာ မိမိတို႕ေနထိုင္ၾကရာ ဇာတိၿမိဳ႕ အသီး အသီးတြင္ တကၠသိုလ္၏ အတန္းတင္ စာေမးပြဲကို လြတ္လပ္ေပါ့ပါးမွဳ မ်ားစြာျဖင့္ ေျဖဆိုခဲ့ဖူးေသာ ျဖစ္စဥ္ အေတြ႕အႀကံဳသည္ကား ကၽြန္ေတာ္၏ သားစဥ ္ေျမးဆက္မွတ္တမ္း၀င္ ထိုက္လွေပသည္ မဟုတ္္တံုေလာ။