ဖိုးခြားတာဝန္ေက်ပါတယ္အေမရယ္

by Kyaw Thu on Sunday, October 28, 2012 at 12:54am ·

 

       

   ကၽြန္ေတာ္သည္ ၂ဝဝ၇ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ေ႐ႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအေရးအခင္းေနာက္ပိုင္း ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားသို႔ထြက္ခြာခြင့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ျပန္လည္မရ႐ိွခဲ့ေသာေၾကာင့္ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ထြက္ခြာျခင္းမျပဳခဲ့ရပါ။

၂ဝ၁၂ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလတြင္အေမရိကန္ႏိုင္ငံ႐ိွ ျမန္မာျပည္သူလူထုတို႔ ဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ထားေသာျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္အဖြဲ႔၏ ဖိတ္ၾကားမႈေၾကာင့္၄င္း၊ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္သည္လည္း၂ဝ၁၂ခုႏွစ္၌ ျပန္လည္ရ႐ိွခဲ့သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ ခရီးထြက္ခြင့္ရ႐ိွခဲ့သည္။ ယင္းခရီးစဥ္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ႐ိွၿမိဳ႕ေပါင္း(၁၂) ၿမိဳ႕ခန္႔ကိုျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္အဖြဲ႔၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ သြားေရာက္ကာျမန္မာျပည္သူလူထုတို႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုပြဲမ်ားျပဳလုပ္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ယင္းခရီးစဥ္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံနယူးေယာက္ၿမိဳ႕႐ိွ ငယ္စဥ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတြင္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ “ပန္းခ်ီမင္းေက်ာ္ခိုင္”ႏွင့္ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ခြင့္ ရခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ “ပန္းခ်ီမင္းေက်ာ္ခိုင္”ႏွင့္အတူေနထိုင္ေနေသာ “ဖိုးခြား”ဟုအမည္ေခၚတြင္ေသာစိတ္ရင္းမြန္ျမတ္ေသာ၊ လူတကာအားအကူအညီေပးတတ္ေသာ၊ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ဓါတ္ထက္သန္ေသာခင္မင္ဖြယ္မိတ္ေဆြတစ္ဦးႏွင့္လည္းေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရသည္။

          ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ၂ဝ၁၂ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတြင္လည္း NED ဆုေပးပြဲအခမ္းအနားတက္ေရာက္ရန္အတြက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ ခရီးထြက္ခြင့္ ႀကံဳခဲ့ျပန္ရာတြင္ “ပန္းခ်ီမင္းေက်ာ္ခိုင္”ႏွင့္အတူ “ဖိုးခြား”တို႔ႏွင့္ျပန္လည္၍ ေရစက္ဆံုခဲ့ရျပန္သည္။ “ဖိုးခြား”တို႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔၏ ကူညီမႈမ်ားႏွင့္အတူ“ဖိုးခြား”တို႔ ေနအိမ္တြင္ ေနထိုင္စားေသာက္ကာ “ဖိုးခြား”၏ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သြားလိုသည့္ ျပည္ပႏိုင္ငံ႐ိွ သုႆန္မ်ားသို႔ သြားေရာက္ေလ့လာမွတ္တမ္းတင္ခြင့္ ရ႐ိွခဲ့သည္။ “ဖိုးခြား”သည္ ယခင့္ယခင္ကာလမ်ား၌ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕႐ိွ ၿခံအမွတ္ ၅၄၊ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းေနအိမ္႐ွိ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အနီးကပ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာအမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္ ျပင္းျပေသာ ႏိုင္ငံ့သားေကာင္းတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ အေရးခင္းကာလအၿပီး ႏိုင္ငံေရးေလာကဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ကာစစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈဒဏ္ကိုမခံစားလိုေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးလမ္းေၾကာင္းအသြယ္သြယ္တို႔ျဖင့္ ျပည္ပႏိုင္ငံျဖစ္ေသာအေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္႐ိွၿပီးဝမ္းေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားေနထိုင္ခဲ့ကာစိတ္ရင္းေစတနာရင္းမွန္ကန္စြာျဖင့္ အမ်ားသူငွါတို႔အားကူညီပံ့ပိုးဖို႔ဝန္မေလးခဲ့သူူတစ္ဦး ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ၂ဝ၁၂ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ေသာ(DEDICATED TO PROMOTING FREEDOM AND DEMOCRACY IN BURMA)ေ႐ႊတံဆိပ္ဆုေပးပြဲအခမ္းအနားအားတက္ေရာက္ရန္ေရာက္႐ိွေနသည့္ မိခင္သဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္လည္းဝမ္းသာအားရစြာျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခြင့္ရ႐ိွခဲ့သည္။ ၂၄ႏွစ္ၾကာကြဲကြာခဲ့ရေသာမိခင္သဖြယ္ျဖစ္ေသာေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ဝမ္းသာအားရ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခြင့္ ရခဲ့ေသာ္လည္း ၂၄ႏွစ္ၾကာကြဲကြာခဲ့ရသူ“ဖိုးခြား” ၏ ေမြးမိခင္ရင္းျဖစ္သူေဒၚစိန္တင့္အား ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခြင့္မရ႐ိွခဲ့ေတာ့ေခ်။ အေၾကာင္းမွာ ၂၄ႏွစ္ၾကာကြဲကြာခဲ့ရေသာရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ အမွတ္ ၅၉၄၊ ျပင္ဦးလြင္လမ္း၊ (၃၈)ရပ္ကြက္၊ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ေနမိခင္ႀကီးေဒၚစိန္တင့္အသက္ ( ) ႏွစ္သည္ ၂၆.၁ဝ.၂ဝ၁၂ရက္ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့သည္။ ယေန႔ ၂၈.၁ဝ.၂ဝ၁၂ရက္ေန႔ နံနက္ ၁ဝးဝဝ နာရီအခ်ိန္တြင္ ေရေဝးသုႆန္၌ မီးသၿဂႋဳလ္ျခင္းအခမ္းအနားအားက်န္ရစ္သူမိသားစုတို႔ႏွင့္အတူရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးမ်ား၊ မိတ္သဂၤဟမ်ား၊ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္႐ိွ သံသရာခရီးသည္ နာေရးကူညီမႈအဖြဲ႔ႏွင့္ပူးေပါင္း၍ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ ဦးစီးက်င္းပျပဳလုပ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္းသားျဖစ္သူ “ဖိုးခြား”တစ္ေယာက္ မိခင္ႀကီး၏ ေနာက္ဆံုးခရီးအားပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ခြင့္ မ႐ိွခဲ့ရေခ်။

သို႔ေပမယ့္ “ဖိုးခြား” တာဝန္ေက်ခဲ့ပါသည္။ “ဖိုးခြား”သည္ ကၽြန္ေတာ့္အားယခင္ကကြယ္လြန္သြား႐ွာၾကၿပီျဖစ္ေသာဖခင္ႀကီးဦးတင့္လြင္ႏွင့္ ညီအစ္ကိုျဖစ္သူကိုေမာင္ေမာင္လြင္တို႔အားရည္စူး၍ မိခင္ႀကီးေဒၚစိန္တင့္အမည္ျဖင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သို႔ US$ 100 အားလွဴဒါန္းလိုေၾကာင္းနယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ ကၽြန္ေတာ္႐ိွေနစဥ္ကာလ၌ ေျပာၾကားခဲ့ကာအလွဴေငြ US$ 100 အား ကၽြန္ေတာ္၏ လက္ထဲသို႔ လွဴဒါန္းခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ အလွဴေငြလက္ခံျဖတ္ပိုင္းစာအုပ္မ်ားမပါ႐ွိခဲ့၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႔ျပန္လည္ေရာက္႐ိွၿပီးမွ မိခင္ႀကီးေဒၚစိန္တင့္ထံသို႔ အလွဴေငြျဖတ္ပိုင္းအားဝမ္းသာပီတိသာဓုေခၚဆိုႏိုင္ရန္အတြက္ ေနအိမ္သို႔ သြားေရာက္ အပ္ႏွံေပးမည္ဟုေျပာၾကားခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္၏ခရီးစဥ္သည္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕၊ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕မွ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လစ္ၿမိဳ႕၊ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လစ္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတိုက်ိဳေလဆိပ္၊ တိုက်ိဳေလဆိပ္မွ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္၊ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္မွ ၂၇.၁ဝ.၂ဝ၁၂ရက္ေန႔နံနက္ (၈း၄ဝ) နာရီအခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ိွခဲ့သည္။ ၂၆.၁ဝ.၂ဝ၁၂ရက္ေန႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတိုက်ိဳေလဆိပ္သို႔ေရာက္႐ွိေသာအခ်ိန္တြင္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ေန “ပန္းခ်ီမင္းေက်ာ္ခိုင္”၏ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ဆက္သြယ္ေျပာၾကားမႈေၾကာင့္  “ဖိုးခြား”၏ မိခင္ႀကီးေဒၚစိန္တင့္ ကြယ္လြန္သြားၿပီဆိုသည့္ သတင္းအားေၾကကြဲထိခိုက္စြာျဖင့္ ၾကားသိခဲ့ရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္းတိုက်ိဳၿမိဳ႕ေလဆိပ္မွ ရန္ကုန္႐ိွ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သို႔ ခ်က္ျခင္းအေၾကာင္းၾကားကာကူညီေဖးမမႈလုပ္ငန္းအားေဆာင္႐ြက္ ေစခဲ့သည္။ မိခင္ႀကီးေဒၚစိန္တင့္၏ က်န္ရစ္ေသာ႐ုပ္အေလာင္းအားေနအိမ္မွ ေရေဝးသုႆန္အေအးခန္းသို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ၿပီးယေန႔ ၂၈.၁ဝ.၂ဝ၁၂ရက္ေန႔ နံနက္ ၁ဝးဝဝ နာရီအခ်ိန္တြင္ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ မီးသၿဂႋဳလ္ျခင္းအခမ္းအနားကိုက်င္းပျပဳေပးခဲ့ေတာ့သည္။

          ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္တမလြန္ဘဝသို႔ေရာက္သြား႐ွာၿပီျဖစ္ေသာမိခင္ႀကီးေဒၚစိန္တင့္ ၾကားသိႏိုင္ပါက “အေမေဒၚစိန္တင့္ ခင္ဗ်ား၊ အေမ့ရဲ႕သား “ဖိုးခြား” တစ္ေယာက္ တာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္ အေမ။တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအေပၚလည္းတာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္။သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းမ်ားအေပၚလည္းတာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္၊ အေမ့အတြက္လည္းကုသိုလ္တာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္အေမရယ္” လို႔ေျပာၾကားလိုပါသည္။အေမေဒၚစိန္တင့္၏ က်န္ရစ္ေသာ ႐ုပ္ခႏၶာ႐ိွ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ စို႔ေနေသာေခၽြးေပါက္ ကေလးမ်ားအားသုတ္ေပးရင္း ကၽြန္ေတာ့္၏စိတ္တြင္းမွ ေျပာၾကားလိုက္သည္ကိုအေမေဒၚစိန္တင့္ တစ္ေယာက္ တမလြန္ဘဝမွၾကားသိလိုက္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္မိပါေတာ့သည္။

ေက်ာ္သူ