ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး ေရစီးေၾကာင္း

August 3, 2014 at 4:02pm

စေကာ့လူမ်ိဳးႏိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ အဒမ္စမစ္ (Adam Smith 1723-90) ၏ လပ္ဇီဖဲယား (Laissez Faire) ဟု ေခၚသည့္ ပုဂၢလိကလြတ္လပ္စြာကုန္သြယ္မႈဝါဒကုိ စိမ္ေခၚ၍ ဂ်ာမန္ႏိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ ကားမတ္စ္ (Karl Marx 1818-83) ၏ ကြန္ျမဴနစ္ဇင္ (communism) ေခၚ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ အေတြးအေခၚ (communist Ideology) သည္ စက္မႈအရင္းရွင္ႀကီးမ်ားအား တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခား သြားေစခဲ့သည္။ ကိုယ္က်ိဳးအျမတ္ရဖို႔ သက္သက္ကိုသာ ၾကည့္ေနေသာ အရင္းရွင္ၾကီးမ်ား၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို ပညာတတ္မ်ား၊ အလုပ္သမားမ်ား၊ လယ္သမားမ်ားက ဆန္႔က်င္လာခဲ့ၾကသည္။ ကမၻာတြင္ လူမ်ားစုျဖစ္သည့္ လယ္သမားမ်ား၊ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ဆင္းရဲသားမ်ားအတြက္ ေႂကြးေၾကာ္၍ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားက လူထုကို စည္းရံုးခဲ့ၾကသည္။

လီနင္ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ရုရွားႏိုင္ငံ၌ ၁၉၁၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ဇာဘုရင္ကုိ ျဖဳတ္ခ်ၿပီး ပထမဦးဆံုး ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္ ေဘာ္လရွီဗစ္ (Bolshevik) မ်ားက အာဏာရရွိလာသည္။
အရင္းရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္သူမ်ားတြင္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားအျပင္ ကိုလိုနီျပဳခံထားရေသာႏိုင္ငံမ်ားမွ မ်ိဳးခ်စ္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။ ၂၀ ရာစုအတြင္း အရင္းရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား၏ သမိုင္းဆိုင္ရာ ရုပ္ၾကမ္းဝါဒ (Historical Materialism) ႏွင့္ အနုပဋိေလာမရုပ္ဝါဒ (Dialectical Materialism) တို႔သည္ ကိုလိုနီစနစ္ကို ေတာ္လွန္ေနေသာ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး အျမင္သစ္ကို ရရွိေစခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားႏွင့္ကိုလိုနီစနစ္ကို ဆန္႔က်င္ေသာမ်ိဳးခ်စ္လူငယ္မ်ား ေပါင္းစပ္မိသြားၾကသည္။ အရင္းရွင္စနစ္ႏွင့္ ကိုလိုနီစနစ္သည္လည္း ထိုအခ်ိန္က ေပါင္းစပ္လ်က္ ရွိေနခဲ့သည္။ တစ္ခုျခားနားသည္မွာ မ်ိဳးခ်စ္ ေတာ္လွန္ေရး သမားမ်ားသည္ မိမိႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိရန္အတြက္ ရည္မွန္းၾကၿပီး ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္သြားသည့္အခါ လြတ္လပ္မႈရွိေသာစနစ္ကို လိုလားၾကသည္။ မိမိတို႔ႏိုင္ငံကို ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ တင္ေပးျခင္ၾကသည္။ (သာဓကအားျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက လြတ္လပ္ေသာဒီမိုကေရစီစနစ္သည္သာ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္း)

ကြန္ျမဴနစ္မ်ားမွာမူ ပစၥည္းမဲ့အာဏာရွင္စနစ္ (Proletariat Dictatorship) ကို ထူေထာင္ၿပီး အၾကြမ္းမဲ့အာဏာကို ၿပိဳင္ဖက္မရွိ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကသာ လက္ဝါးႀကီးအုပ္စိုးမိုးလိုၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကိုလိုနီႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္လာေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဒီမိုကေရစီလိုလားေသာ မ်ိဳးခ်စ္ဒီမိုကရက္မ်ားႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားအၾကား အားၿပိဳင္မႈျဖစ္ေပၚလာျပီး မိမိတို႔လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ၾကေသာ ျပည္တြင္းစစ္မီးမ်ား ေတာက္ေလာင္လာခဲ့ရသည္။ သာဓကအားျဖင့္ တရုတ္ျပည္တြင္ ခ်န္ေကရွိတ္မ်ိဳးခ်စ္တပ္မ်ားႏွင့္ ေမာ္စီတံုး၏ ကြန္ျမဴနစ္တပ္မ်ား တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဦးႏုဖဆပလအစိုးရႏွင့္ သခင္သန္းထြန္း သခင္စိုးတို႔၏ ရဲေဘာ္ျဖဴႏွင့္ အလံနီကြန္ျမဴနစ္မ်ား တိုက္ခိုက္ၾကျခင္း၊ အလားတူ ဗီယက္နမ္၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအို၊ အင္နိုနီးရွားတို႔တြင္ မ်ိဳးခ်စ္ဝါဒီမ်ားႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား အားၿပိဳင္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကသည္။

၁၉၁၇ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္အတြင္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ား ကမၻာေပၚတြင္ တစ္ႏိုင္ငံၿပီး တစ္ႏိုင္ငံ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊြဲ၍ ေအာင္ပြဲရလာခဲ့ကာ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို ထူေထာင္ၾကၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကသည္။ ပစၥည္းမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒေအာက္တြင္ သာတူညီမွ်ခံစားခြင့္၊ လူမြဲမ်ား၏ထြက္ရပ္လမ္းျဖစ္သည့္ ကြန္ျမဴနစ္နိဗၺာန္ (Utopia) ေရာက္သည့္အခါ လူတိုင္းသည္ ဘာမွ်လိုေလေသးမရွိ မိမိလိုတာရရွိၾကမည္စသည့္ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား ေအာက္တြင္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၊ အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ အားကိုးစရာ စနစ္ႀကီးအျဖစ္ ကြန္ျမဴနစ္ေကဒါမ်ားက စည္းရံုးႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္သည္ လူတိုင္း သူ႔တြင္ရွိေသာ အရည္အခ်င္းအရ သူ႔လိုအပ္ခ်က္ကို သူရရွိခံစားခြင့္ရွိၿပီး အမ်ားပုိင္ဆိုင္သည့္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကို အေျခခံ၍ ႏိုင္ငံဟူ၍ မရွိေသာ ဆိုရွယ္လစ္လူ႔ေဘာင္ကို ပစၥည္းမဲ့မ်ား၊ လူတန္းစားမဲ့မ်ား၊ ေငြမရွိေသာသူမ်ား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားက တည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးေနာက္ပိုင္း ရုရွတပ္နီေတာ္က အေရွ႕ဥေရာပကို သိမ္းပိုက္လုိက္ျပီး ဝါေဆာစစ္စာခ်ဳပ္ကိုဆုိ၍ ရုရွား၏သံကြန္ျခာေအာက္တြင္ ထားရွိခဲ့သည္။ ထိုစာခ်ဳပ္အရ ရုရွားနိုင္ငံမွ စာခ်ဳပ္အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားကို အခ်ိန္မေရြး ထိုႏို္င္ငံမ်ားရွိ အစိုးရမ်ား၏ ဖိတ္ေခၚခ်က္အရဆိုသည့္စကားျဖင့္ စစ္ေရးအရ ဝင္ေရာက္ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခြင့္ကို ရယူထားခဲ့သည္။ ဝါေဆာစာခ်ဳပ္အဖြဲ႔တြင္ လက္တန္ႏွစ္ခုရွိသည္ ပထမလက္တန္ျဖစ္ေသာ ႏိုုင္ငံေရးအတိုင္ပင္ခံ ေကာ္မတီ (Political Consultative Committee) သည္ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားကို ေျဖရွင္းသည္။ ေနာက္လက္တန္တစ္ခုမွာ စာခ်ဳပ္ဝင္ႏိုင္ငံမ်ား၏ စုေပါင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ ထိုစစ္ဌာနခ်ဳပ္သည္ ပိုလန္ႏိုင္ငံ ဝါေဆာတြင္ရွိၿပီး တပ္ေပါင္းစုမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ကြပ္ကဲသည္။ ထိုဝါေဆာစာခ်ဳပ္ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ား၏ စုေပါင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္၏ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္မွာ ရုရွားႏိုင္ငံမွ ဒုတိယကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ စုေပါင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္၏ လက္ေထာက္စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ မွာလည္း ရုရွားႏိုင္ငံမွ လက္ေထာက္စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝါေဆာစာခ်ဳပ္ အဖြဲ႔သည္ ရုရွား၏ လႊမ္းမိုးထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ က်ေရာက္လ်က္ရွိသည္။

အေရွ႕ဥေရာပတြင္ရွိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုေသာ ဝါေဆာစာခ်ဳပ္အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားကို ဆိုဗီယက္တပ္နီေတာ္က စစ္အင္အားသံုးဖိႏွိပ္ထားေသာေၾကာင့္ ပိုလန္၊ ဟန္ေဂရီ၊ ခ်က္ကိုစလိုဗက္ကီးယား၊ အေရွ႕ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံတို႔တြင္ ဒီမုိကေရစီေရးေတာင္းဆိုမႈမ်ားမွာ တခါတရံသာေပါက္ထြက္လာတတ္ၿပီး အင္အားသံုးအၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ျပန္လည္ျငိမ္သက္သြားၾကရသည္။ သို႔ရာတြင္ အာရွရွိ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ ကိုလိုနီစနစ္ကိုတိုက္ရင္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ားႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး မ်ိဳးခ်စ္မ်ား ေပါင္းစည္းမိၾကသည္။ ထိုမွတဖန္ မ်ိဳးခ်စ္မ်ားကိုတိုက္၍ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား အာဏာ ရလာခဲ့ၾကသည္။ အာရွတြင္ျပည္သူမ်ား ကြန္ျမဴနစ္စနစ္၏ အရသာကို ၿမီးစမ္းခြင့္မရေသးသည့္အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ ဝါဒကို လက္ခံခဲ့ၾကသည္။ တရုတ္၊ ဗီယက္နမ္၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအိုႏိုင္ငံတို႔ ကြန္ျမဴနစ္လက္ထဲသို႔ က်ေရာက္သြားခဲ့ျပီး ထိုႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရမ်ား တက္လာခဲ့သည္။ ဒိုမီႏိုသီအိုရီ (Domino Theory) မွန္ကန္ေၾကာင္း ကြန္ျမဴနစ္တို႔က ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကသည္။ အင္ဒိုခ်ိဳင္းနားေဒသတစ္ခုလံုး ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေတာ့မည္ ေလာဟု ေဟာကိန္းမ်ာေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ “အရင္းရွင္စနစ္ ရွင္သန္ႏိုင္ပါေတာ့မလား” ဆိုသည့္ ေမးခြန္းမ်ား ထုတ္လာခဲ့ၾကသည္။

ဒိုမီႏိုသီအိုရီမွာ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း နယ္ေျမတစ္ခုသည္ ကြန္ျမဴနစ္ၾသဇာလႊမ္းမုိးမႈရွိလာခဲ့လွ်င္ ထိုအနီးအနားႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း ဒိုမီႏိုရိုက္ခတ္မႈခံစားရမည္ဟုျဖစ္သည္။ ဒိုမီႏိုသီအုိရီကို စစ္ေအးကာလအတြင္း အေမရိကန္အစိုးရအဆက္ဆက္မွ ကမၻာတြင္ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ မလႊမ္းမိုးလာေစေရးအတြက္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ရန္ က်င့္သံုးခဲ့သည့္ သေဘာတရားျဖစ္သည္။ ဒိုမီႏိုအျပားေလးမ်ား ကပ္၍ေထာင္ထားပါက တစ္ျပားလဲက်သြားလွ်င္ အနီးရွိအျပားကိုထိၿပီး ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲ လဲက်သြားသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။



ပံုတြင္ တရုတ္ႏိုင္ငံကြန္ျမဴနစ္ လက္က်ၿပီးေနာက္ ကိုရီးယားက်သည္။ ထို႔ေနာက္ ဗီယက္နမ္၊ လာအို၊ ကေမၻာဒီးယား၊ က်သြားၿပီး ေနာင္တြင္ ထိုင္း၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ျမန္မာႏွင့္ အိႏၵိယ က်မည္ဟု ေဟာကိန္းျဖစ္သည္။ ထိုေဟာကိန္းသည္ ကေမၻာဒီးယားတြင္ ရပ္တန္႔သြားခဲ့သည္ ေရွ႕ဆက္မတိုးေတာ့ေခ်။ ထိုသို႔ျဖစ္ရသည္မွာ အာရွႏိုင္ငံမ်ား ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို ျမီးစမ္းခြင့္ရလာသည့္အခါ ေနာက္တြန္႔သြားခဲ့ၾက၍ျဖစ္သည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံမွ တိဗက္ႏိုင္ငံကို သိမ္းပိုက္လိုက္ျခင္း၊ အေရွ႕ဂ်ာမဏီ၊ ပိုလန္၊ ခ်က္ကိုစလိုဗက္ကီးယား၊ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံတို႔တြင္ ရုရွားႏိုင္ငံမွ စစ္တပ္မ်ား ခ်ထားၿပီး ဖိႏွိပ္ထားျခင္း၊ အာဖဂန္နစၥတန္ကို ရုရွားတပ္မ်ား ဝင္ေရာက္သိမ္းပိုက္ျခင္းတို႔သည္ ကမၻာ့အလယ္၌ နယ္ခ်ဲ႕ျခင္းသည္ မည္သည့္စနစ္မဆို လက္ဝဲလက္ယာမေရြး အင္အားၾကီးလာလွ်င္ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပခဲ့သည္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဗီယက္နမ္ကို က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ျခင္းကို လက္ဝဲႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္တကြ ကမၻာ့ျပည္သူမ်ားက ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသည္။ လက္ဝဲႏိုင္ငံမ်ားက အေမရိကန္ နယ္ခ်ဲ႕ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုကန္႔ကြက္မႈတြင္ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ားႏွင့္ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားလည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ားက သူတို႔အစိုးရလုပ္ရပ္ကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း သမၼတအိမ္ေတာ္ေရွ႕တြင္ ေထာင္ေသာင္းမက ခ်ီတက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ အေမရိကန္အစိုးရသည္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပမႈမ်ားကို ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ အေမရိကန္ ရုပ္ရွင္မ်ားတြင္လည္း စစ္ဆန္႔က်င္ေရး ဇါတ္ကားမ်ားကို ျပသခဲ့သလို၊ ဝတၱဳ၊ စာေပ၊ သတင္းစာမ်ားတြင္လည္း စစ္ဆန္႔က်င္ေရးေဆာင္းပါးမ်ားကို ဆက္တိုက္ေရးသားၿပီး စစ္ကိုဆန္႔က်င္ခဲ့ ၾကသည္။

အလားတူအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကို ဆိုဗီယက္ရုရွားႏိုင္ငံမွ အာဖဂန္နစၥတန္ႏိုင္ငံ အစိုးရဖက္မွေန၍ သူပုန္မ်ားကို ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ေပးခဲ့သည္။ အေမရိကန္ကို ဆန္႔က်င္ခဲ့သည့္နည္းတူ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားက ထိုက်ဴးေက်ာ္မႈကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ခဲ့ၾကသည္။ ရုရွားျပည္သူမ်ားကလည္း စစ္ပြဲကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကေခ်။ တစ္ခုထူးျခားသည္မွာ ရုရွားျပည္သူမ်ားသည္ အေမရိကန္ ျပည္သူမ်ားကဲ့သို႔ စုေဝးဆႏၵျပျခင္း၊ ရုပ္ရွင္၊ ဝတၱဳ၊ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားကန္႔ကြက္ျခင္း ျပဳလုပ္ခြင့္မရၾကေခ်။ ဤသည္မွာ အစိုးရလုပ္ရပ္မွန္သမွ်ကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ပိုင္ခြင့္ မရွိသည့္ တစ္ပါတီစနစ္ဆိုး၏ ဥာဥ္တစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္သည္။

ရပ္တည္ႏိုင္ရန္အတြက္ အေျပာင္းအလဲ လုပ္လာျခင္း
အရင္းရွင္ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကိုကာကြယ္ရန္အတြက္ အစိုးရႏွင့္အရင္းရွင္ႀကီးမ်ားသည္ မိိမိတို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္လာခဲ့ၾကသည္။ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားအတြက္ လူမႈဖူလံုေရးစနစ္ (Social Welfare System) မ်ား ထားရွိေပးလာခဲ့သည္။ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားကို ေငြေၾကးအျပင္ စားကုန္ေထာက္ပံ့မႈမ်ား (Food Stamps) အခမဲ့ ေဆးကုသခြင့္ (Medicare) မ်ား ေပးလာခဲ့သည္။ ပုဂၢလိကအလုပ္သမားျဖစ္ေစ၊ အစိုးရဝန္ထမ္းျဖစ္ေစ ခံစားခြင့္ ရွိျပီး အသက္ ၆၀ ေက်ာ္လူႀကီးမ်ားပါ အက်ံဳးဝင္သည့္ လူမႈေရးကာကြယ္မႈစနစ္ (Social Security System) မ်ား ရွိလာခဲ့သည္။ ထိုေျပာင္းလဲလာမႈသည္ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ ေပၚေပါက္လာမႈေၾကာင့္ အရင္းရွင္ကမၻာတြင္ ေျပာင္းလဲမႈ ျပဳလာရျခင္းျဖစ္သည္ ဆိုက မမွားေခ်။ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္၏ ခ်ိမ္းေခ်ာက္မႈေၾကာင့္ အရင္းရွင္စနစ္သည္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားထက္သာေသာစနစ္ကို တီထြင္ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။ ေခတ္သစ္အရင္းရွင္စနစ္သည္ လူမႈေရးလြတ္လပ္မႈရွိၿပီး ဆင္းရဲသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားမ်ားကို အျမတ္ရဖို႔သက္သက္အတြက္ ခိုင္းေစသည့္ပံုစံမွ ထိုသူတို႔၏ လူမႈဖူလႈံေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးကိုပါ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးေသာ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္တစ္လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေရြ႕လ်ားေရာက္ရွိလာခဲ့ရသည္။

မဝေရစာစားေသာက္ေနရၿပီး ပင္ပန္းႀကီးစြာ အလုပ္လုပ္ေနရေသာ အလုပ္သမားမ်ားကို ဂုတ္ေသြးစုပ္ၿပီး မိမိအတၱ အက်ိဳးသက္သက္ကုိသာ ၾကည့္ေသာအရင္းရွင္ႀကီးမ်ားကို ကမၻာ့ျပည္သူမ်ားက လက္မခံၾကေတာ့ေခ်။ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံုမ်ားတြင္ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား၊ အလုပ္ရွင္အလုပ္သမား ပူးတြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မ်ားက အလုပ္သမားတို႔၏ ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ ခံစားခြင့္မ်ားကို ရရွိေအာင္ လုပ္ေဆာင္လာႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။
တဖန္ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံမ်ားကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ဗဟိုဦးစီးစနစ္ေၾကာင့္ စီးပြါးေရးအရ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားထက္မ်ားစြာ နိမ့္က်ေနျပီး မူလေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သည့္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားလူတန္းစားမ်ား ေကာင္းစားေရးအတြက္ ျဖစ္မလာဘဲ အာဏာဆုပ္ကုိင္ထားေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကသာ လူတန္းစားသစ္တရပ္အေနႏွင့္ေပၚထြက္ လာခဲ့ၾကသည္။ ယင္းလူတန္းစားသစ္ႏွင့္ က်န္ျပည္သူလူထုအလႊာအသီးသီးတို႔၏ လူတန္းစားတိုက္ပြဲ (Class Struggle) ကိုသာ ေရွ႕႐ႈေစခဲ့သည္။ ျပည္သူလူထု၏ ဘဝတိုးတက္မႈတို႔ ျဖစ္မလာဘဲ ေနရာတကာတြင္ ဟန္႔တားပိတ္ပင္မႈ၊ ျခိမ္းေျခာက္မႈ၊ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္မႈတို႔ကိုသာ ျပည္သူတို႔ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကရသည့္အျပင္ ကုန္ပစၥည္းရွားပါးမႈ ရိကၡာခ်ိဳ႕တဲ့မႈ တို႔ေၾကာင့္ တန္းစီစနစ္ႀကီးက ျပည္သူတို႔ကို လက္ပန္းက်ေစခဲ့သည္။ ပညာတတ္မ်ား၊ အလုပ္သမားလယ္သမားတို႔၏ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိခြင့္၊ ေရးသားခြင့္၊ ထုတ္ေဝခြင့္၊ ဆႏၵျပခြင့္မ်ားျဖစ္သည့္ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးတုိ႔သည္ ဘံုစနစ္ (Commune system) ေအာက္တြင္ စေတးခံခဲ့ၾကရသည္။ ရုရွားကြန္ျမဴနစ္အာဏာရွင္ စတာလင္ လက္ထက္တြင္ လယ္သမားမ်ားအား အတင္းအဓမၼ အာဏာသံုး၍ ဘံုလယ္ယာစနစ္ကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့ၿပီး ထိုစနစ္ကို လက္မခံဆန္႔က်င္သူ လယ္သမား ဆယ္သန္းခန္႔ကို အလြန္ေအးျမေသာ ဆိုက္ေဗးရီးယားေဒသသို႔ပို႔၍ အျပစ္ဒဏ္ေပး သတ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့သည္။ ဆိုဗီယက္သမၼတ လီယိုနစ္ဘရက္ဇညက္ ေသဆံုးၿပီးေနာက္ ဘံုလယ္ယာေျမစနစ္မွ ပုဂၢလိကလယ္ယာေျမစနစ္သို႔ ျပန္ေျပာင္းေပးခဲ့ရသည္။ ဘံုလယ္ယာေျမစနစ္က်င့္သံုးစဥ္က ျပည္တြင္းစားသံုးမႈ မလံုေလာက္သျဖင့္ ျပည္ပမွ ဂ်ံဳကို ႏွစ္စဥ္တန္ခ်ိန္သိန္းႏွင့္ ခ်ီတင္သြင္းရေသာ္လည္း ပုဂၢလိက လယ္ယာေျမစနစ္တြင္ ျပည္တြင္းပိုလွ်ံရံုမက ျပည္ပပါ တင္ပို႔ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထြက္ဆႏွစ္ဆ တိုးလာခဲ့သည့္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြါး (Self Interest) ရွိမွသာ လူတို႔သည္ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ စိတ္ပါဝင္စားမႈရွိေၾကာင္း သက္ေသျပခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ တိုးတက္လာေရးမွာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားႏွင့္ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်ေလသည္။ ကိုယ္က်ိဳးအျမတ္ရွိလွ်င္ လူတို႔သည္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကို ျမွင့္တင္ႏိုင္ၿပီး၊ မည္မွ်ႀကိဳးစားလုပ္လုပ္ တန္းတူသာခံစားခြင့္ရွိေသာ ဘံုစနစ္ေအာက္တြင္မူ ကိုယ္က်ိဳးအျမတ္ ပိုမရႏိုင္သည့္ အတြက္ အေပၚယံမွ်သာ အလုပ္လုပ္ၾကေၾကာင္း ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံမ်ားမွ သင္ခန္းစာ ရရွိခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္မူ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္က ျပည္သူမ်ားကို ေကာင္းေကာင္း သင္ခန္းစာေပးခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ရွာေဖြခြင့္ရွိၿပီး လူ႔လြတ္လပ္ခြင့္ရွိေသာ အေမရိကန္ႏွင့္ အေနာက္ဥေရာပ ႏိုင္ငံမ်ား၏ စီးပြါးေရးတိုးတက္မႈႏႈန္းသည္ အေရွ႕ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ သြားရည္က်စရာမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္မ်ား၏ ဆိုးဝါးရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈကို ကမၻာျပည္သူမ်ား ယေန႔သေဘာေပါက္နားလည္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ နာဇီအာဏာရွင္ဟစ္တလာ၏ ဂ်ဴး ေျခာက္သန္း သတ္ျဖတ္မႈ၊ ကြန္ျမဴနစ္အာဏာရွင္စတာလင္၏ မိမိ ျပည္သူ လယ္သမား ဆယ္သန္းခန္႔ကို သတ္ျဖတ္မႈ၊ ရုရွားလွ်ဳိ႕ဝွက္ပုလိပ္အဖြဲ႔ေကဂ်ီဘီ (KGB) မတိုင္ခင္ ပထမဦး ဆံုးဖြဲ႔စည္းခဲ့သည့္ Narodnyy Komissariat Vnutrennikh Del) (NKVD) အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ The People's Commissariat for Internal Affairs (ျပည္သူ႔ျပည္တြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔) သည္ ပုိလန္အရာရွိ ၁၅၁၃၁ (တစ္ေသာင္းငါးေထာင္တစ္ရာသံုးဆယ့္တစ္) ေယာက္ကို ပိုလန္ႏိုင္ငံ၊ ကရာ့ (Katyh) သစ္ေတာတြင္းတြင္ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္က အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္ျပစ္ခဲ့မႈ၊ အေရွ႕ဂ်ာမဏီတြင္ ဂ်ာမန္စစ္သားမ်ားကို ရုရွားမ်ားက အလားတူ သတ္ျဖတ္ခဲ့မႈ၊ ကေမၻာဒီးယားတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ ခမာနီမ်ားက ျပည္သူႏွစ္သန္းေက်ာ္ကို သတ္ျဖတ္ခဲ့မႈႏွင့္ တရုတ္ျပည္တြင္ ေမာ္စီတံုး၏ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးတြင္ ျပည္သူႏွင့္ ပါတီဝင္ အမ်ားအျပားတို႔ကို သန္းခ်ီသတ္ျဖတ္မႈတို႔သည္ ကမၻာ့ျပည္သူမ်ားအတြက္ ၾကက္သီးထစရာ မယံုႏိုင္စရာ လုပ္ရပ္မ်ားအျဖစ္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကရသည္။ ယေန႔ ဝါေဆာစာခ်ဳပ္ဝင္ႏိုင္ငံမ်ား ရုရွား သံကြန္ျခာေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ထြက္သြားၾကျပီျဖစ္သည္။ ေဘာလတစ္ေဒသႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ အက္တိုနီးယမ္း (Estonian)၊ လတ္ဗီးယား (Latvian)၊ လစ္သူနီးယမ္း (Lithuanian) တို႔သည္လည္း ဆိုဗီယက္ရုရွားႏိုင္ငံႀကီးမွ ခြဲထြက္သြားၾကျပီျဖစ္သည္။

အေနာက္ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အီတလီကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ သူ႔ႏိုင္ငံတြင္းတြင္ အင္အားရွိေသာ ပါတီတစ္ခု ျဖစ္သည္။ တစ္ပါတီစနစ္၏ ဆိုးက်ိဳးကို လူမ်ားက သိလာသည့္အေလ်ာက္ အီတလီကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ လူမ်ားႏွစ္သက္ သေဘာက်ေသာ ပါတီစံုစနစ္ကို လက္ခံေသာ ယူရိုကြန္ျမဴနစ္ဇင္း (Eurocommunism) ကို က်င့္သံုးလာခဲ့သည္။ ပါတီ၏ အလံတြင္ တူတံဇင္တံဆိပ္ကို ျဖဳတ္ပစ္ရန္ ပါတီကြန္ဂရက္၌ အမ်ားသေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအမည္ကို အျခားအမည္တခုႏွင့္ အစားထိုးေျပာင္းလဲရန္လည္း သေဘာတူဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ယူရိုကြန္ျမဴနစ္ဇင္မွာ ၁၉၇၀ ႏွင့္ ၁၉၈၀ ႏွစ္မ်ားအတြင္း အေနာက္ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားရွိ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမ်ား၏ လူထု ေထာက္ခံမႈ ရရွိလာေစရန္ ႏိုင္ငံေရးသီအုိရီလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းလဲမႈ တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ ထိုလမ္းေၾကာင္းသည္ ဆိုဗီယက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမွ ဖယ္ထြက္လာျပီး အေနာက္ဥေရာပ နိုင္ငံမ်ားႏွင့္ သဟဇာတ ပိုမိုျဖစ္ေစသည့္ ေျပာင္းလဲမႈဆိုက မမွားေခ်။ ယူရိုကြန္ျမဴနစ္ဇင္ကို နီရိုကြန္ျမဴနစ္ဇင္ (Neocomminism) ဟုလည္း ေခၚဆိုၾကသည္။

ယေန႔ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုယ္တိုင္ လြတ္လပ္စြာစီးပြါးရွာေဖြခြင့္သည္တိုင္းျပည္ကို လ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳး လာေစသည္ကို သေဘာေပါက္ေနၾကျပီးျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားတြင္ က်င့္သံုးသည့္ လူ႔အခြင့္အေရး စံခ်ိန္သည္ လည္းေကာင္း၊ စီးပြါးေရးလြတ္လပ္မႈသည္လည္းေကာင္း ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံမ်ားထက္ သာလြန္သည့္အတြက္ လူမ်ားသည္ မိမိဝါသနာပါရာ၊ ကြ်မ္းက်င္ရာကို စိတ္တိုင္းက် ၾကံစည္ေတြးေတာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခြင့္ရရွိၿပီး အက်ိဳးေက်းဇူးလည္း တိုက္ရိုက္ ခံစားခြင့္ရသည့္အတြက္ ပိုမို၍ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ လြတ္လပ္မႈရွိသျဖင့္ ဖန္တီးစြမ္းအင္ (Creation Power) သည္လည္း ပို၍ျမင့္မားၾကၿပီး ေခတ္မီအတတ္ပညာမ်ား၊ စက္ကိရိယာမ်ား၊ ေဆးဝါးမ်ားကို တီထြင္ထုတ္လုပ္ လာႏိုင္ၾကသျဖင့္ ထိုႏိုင္ငံမ်ားသည္ စီးပြါးေရးအရ မ်ားစြာ တိုးတက္လာျပီး ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝလာခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ အရင္းရွင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္တြင္ အျပစ္အနာအဆာ မ်ားစြာရွိေနေသးသည္။ အခ်ိဳ႕အရင္းရွင္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လူမႈေရး အခမဲ့ေဆးခန္းမ်ား၊ ကေလးမ်ားအတြက္ အခမဲ့ပညာသင္ၾကားေရးမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျခင္း အလြန္နည္းေနေသးသည္။

နိဂံုးအားျဖင့္ အရင္းရွင္ကိုလိုနီစနစ္ေပၚလာသည့္အတြက္ ထိုစနစ္၏ဆိုးဝါးမႈကို တိုက္ဖ်က္ရန္ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ ေပၚလာခဲ့သည္။ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို ကာကြယ္ရန္ အရင္းရွင္ႏိုင္ငံမ်ားက လူသားခ်င္းစာနာမႈမ်ား လူမႈေထာက္ပံ့ေရးမ်ားကို စဥ္းစားလာရသည္ ေပးလာရသည္။ အရင္းရွင္စနစ္မွေန၍ တျဖည္းျဖည္း ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာၾကသည္။ သာဓကအားျဖင့္ စကင္ေနးဗီးယင္းႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာ္ေဝ၊ ဒိန္းမတ္၊ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံတို႔သည္ လူမႈဖူလႈံေရးအျပည့္အဝရွိသည့္ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။  ထို႔အတူ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံမ်ားသည္လည္း ဘံုစနစ္အစား လြတ္လပ္စြာ စီးပြားေရးလုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ေပးလာရသည္။ သာဓကအားျဖင့္ ဗီယက္နမ္ႏွင့္ တရုတ္စသည္တုိ႔ ျဖစ္သည္။  လူမႈလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို ပိုေပးလာရသည္။ ထိုအခါ ယင္းနိုင္ငံတို႔သည္လည္း တျဖည္းျဖည္း ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ လမ္းေၾကာင္းထဲသို႔ ဝင္လာေနေၾကာင္း ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ အနာဂါတ္ႏိုင္ငံေရးေရစီးေၾကာင္းသည္ လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အဝရွိေသာ လူမႈဝန္းက်င္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ စီးပြားရွာေဖြမႈတို႔အျပင္ လူမႈဖူလံႈေရး အျပည့္အဝရွိေသာ ဆိုရွယ္ ဒီမိုကရက္စနစ္ဆီသို႔ ဦးတည္ေနၿပီး၊ လူမႈဖူလံုေရး မရွိ၊ အလုပ္သမားႏွင့္ လယ္သမား အခြင့္အေရး မရွိေသာ အရင္းရွင္စနစ္ႏွင့္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား လူတန္းစားမ်ားကို လူ႔အခြင့္အေရး မေပးဘဲ တင္းၾကပ္စြာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားေသာ တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္တို႔ကို လက္ခံေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။

လူမ်ားစုအတြက္ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ဆံုး႐ံႈးခံႏုိင္ရမည္ဟူသည့္ အေတြးအေခၚသည္ မွားယြင္းသည့္ အေတြးအေခၚ ျဖစ္သည္။ ယင္းအေတြးအေခၚေၾကာင့္ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္ခြင့္ဆံုး႐ံႈးသြားျခင္း မဟုတ္ဘဲ လူအမ်ားစု၏ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား ဆံုး႐ံႈးသြားရၿပီး ယင္းအေတြးအေခၚကုိ ရုိက္သြင္းေပးသည့္ လက္တစ္ဆုတ္စာ လူနည္းစုကာ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ခံစားေနရၿပီး ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက လြတ္လပ္ခြင့္ ဆံုး႐ံႈးသြားရျခင္းကုိ ကြန္ျမဴနစ္ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ေတြ႕ႏုိင္သည္။ ယင္းစနစ္ဆုိးေၾကာင့္ ထုိႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အဖိႏွိပ္ခံလူတန္းစားႏွင့္ ဖိႏွိပ္သူလူတန္းစားဟူ၍ လူတန္းစားႏွစ္ရပ္ ေပၚထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတုိင္းတြင္ သာယာဝေျပာေသာလူ႔ေဘာင္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ေရး အတြက္ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ေလးစာတန္ဖုိးထားျခင္းႏွင့္ အစုိးရက အာဏာသံုးစြဲ၍ လူထုကုိ တင္းက်ပ္စြာ ခ်ဳပ္ကုိင္မႈကိုကာကြယ္ေပးႏိုင္ေသာ စနစ္ရွိဖုိ႔လုိေပသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ သာယာဝေျပာေရးကုိ ေရွ႕႐ႈလ်က္
အားလံုးကုိေလးစားလ်က္
ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (၇၄ မ်ဳိးဆက္)
၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၃ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ထုတ္ ဒီမုိကေရစီတူေဒးပါ ႕ေဆာင္းပါး