လီကြမ္ယူရဲ႕ ဘာသာစကားႏွစ္ခုု သင္ၾကားေရးစနစ္

March 24, 2015 at 9:48pm

လီကြမ္ယူအေၾကာင္းေရးထားတဲ႔ စာအုပ္ေတြနဲ႔ သူကိုယ္တို္င္ ေရးတဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ျမန္မာစာဖတ္ပရိတ္သတ္ အေတာ္မ်ားမ်ားရင္းႏွီးၿပီးသားျဖစ္ေပမဲ႔၊ ‘ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဘ၀တစ္သက္တာ စိန္ေခၚမႈ’  (My  Lifelong Challenge)  စာအုပ္္ကိုေတာ႔ လူသိနည္းသလို၊ ဘာသာျပန္ထားတာလည္းမေတြ႔ရေသးပါ။ ဒီစာအုပ္က စကၤာပူရဲ႕ ဘာသာစကားႏွစ္ခု သင္ၾကားေရးခရီးရွည္ ( Singapore’s Bilingual Journey) အေၾကာင္း သူကိုယ္တိုုင္ ေရးထားၿပီး၊ ငယ္စဥ္ ပညာဆည္းပူးခဲ႔ပံု၊ ဘာသာစကားေလ႔လာလိုက္စားမႈ အေတြြ႔အႀကံဳနဲ႔ ပညာေရး၀န္ႀကီး ၀င္လုပ္ခဲဲ႔ပံုေတြကို ျပန္ေရးထားတာပါ။


လီကြမ္ယူဟာ အဂၤလိပ္စကားေျပာ တရုတ္မိဘႏွစ္ပါးကေန ေမြးဖြားလာသူျဖစ္လို႔ အဂၤလိပ္စကားကို ပထမဘာသာစကားအျဖစ္ေျပာေပမဲ႔၊ မေလးနဲ႔ ဂ်ာဗားစကားကို ကေလးဘ၀ကတည္းက ကြ်မ္း၀င္ပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မွာ လာတင္နဲ႔ ဂ်ပန္စကားေတြ သင္ယူပါတယ္။ စကၤာပူကိုဂ်ပန္သိမ္းပိုက္ထားစဥ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းဖို႔ ဂ်ပန္စကားသင္ခဲ႔တာ။ အသက္ ၄၀ ေရာက္ေတာ႔ေ ရြးေကာက္ပြြဲဲ၀င္ႏႊဲဖို႔  Hokkein နဲဲ႔ Hakka ေဒသိယစကားေတြ အျပင္းအထန္ ေလ႔လာတယ္။ ေနာက္ဆံုး အသက္ ၉၀ အထိ တစ္သက္တာ မနားတမ္း လံု႔လစိုက္ခဲဲ႔တဲ႔  ဘာသာစကားကေတာ႔ မန္ဒရင္း တရုတ္ဘာသာစကားပါပဲ။

လီရဲ႕ ငယ္ဘ၀ အိပ္မက္ကေရွ႕ေန ျဖစ္ခ်င္တာ။ ဒါေၾကာင္႔ ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္က တရားခြင္မွာ အဂၤလိပ္ေရွ႕ေနေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ႏႊဲႏိုင္ဖို႔၊ ကိန္းဘရစ္ခ်္ တကၠသိုလ္ ဥပေဒဘြြဲ႔ရယူၿပီး၊ အဂၤလိပ္စကား အဆင္႔႔ျမင္႔ျမင္႔ ေျပာဆိိုႏိုင္ေအာင္ အားထုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူဟာ တရုတ္လူမ်ဳိးျဖစ္လို႔ မ်ဳိးရိုး ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းျမွင္႔တင္ရမယ္ဆိုတဲဲ႔ ခံယူခ်က္နဲ႔ မန္ဒရင္းကို ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ေလ႔လာဆည္းပူးသြားပါတယ္။

လီကြမ္ယူက ဘာသာစကားသစ္တစ္ခုကို ကြ်မ္းက်င္တတ္ေျမာက္မႈဟာ ကမၻာ႔လူသားေတြကို နားလည္ႏိုင္ဖို႔ ေနာက္ထပ္ ျပဴတင္းတံခါးတစ္ခ်ပ္ ပြင္႔သြားတာလို႔ ခံယူပါတယ္။ အဲဒီ သူ႔ရဲ႕ ဘာသာစကားေပၚ ထားတဲဲ႔ အျမင္နဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳကို အရင္ဆံုး သူ႔မိသားစုရဲ႕ အနာဂတ္ ဘာသာစကား စီမံကိန္းမွာ လက္ေတြ႔ အသံုးခ်တယ္။ အသက္ႀကီးမွ မန္ဒရင္းကို ခက္ခက္ခဲဲခဲသင္ယူရတဲ႔ သူ႔အျဖစ္မ်ဳိး ကေလးေတြကို မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႔သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သမီးကို အဂၤလိပ္ေက်ာင္းမွာ မထားဘဲ၊ တရုတ္ဘာသာစကားသင္ ေက်ာင္းေတြမွာ စထားတယ္။

တရုတ္ အရုပ္စာတစ္ခုမွာ အဓိပါယ္ေလးမ်ဳိး ေလးသံထြက္တာမို႔ ကေလးဘ၀ကတည္းက မွန္မွန္ကန္ကန္ ထြက္တတ္ဖို႔လိုတယ္။ ကမၻာ႔အခက္ခဲဆံုး ဘာသာတစ္ခုျဖစ္တဲဲ႔ တရုတ္စကားကိုု အသက္ႀကီးမွ သင္ယူရင္  သိပ္မနိပ္တာ၊ အသံထြက္ရခက္တာ သူကိုယ္တိုင္ ႀကံဳရတာ။ ဒီေတာ႔ သားသမီးေတြကို တရုတ္ဘာသာနဲ႔ သင္ၾကားတဲ႔ ေက်ာင္းမွာအနည္းဆံုး ဆယ္ႏွစ္အထိ တက္ခိုု္င္းတယ္။ အိိ္မ္မွာ သူ႔နဲ႔ ကေလးေတြ မန္ဒရင္းစကား ေျပာၿပီး၊ သူ႔ဇနီးက အဂၤလိပ္လိုေျပာတယ္။ ေနာက္ အဂၤလိပ္နဲ႔  မေလးဘာသာ ဆရာေကာင္းေတြ ရွာၿပီး အိမ္မွာေခၚသင္ေပးတယ္။ ဘာသာစကားစံုပညာေရး ရရွိတဲ႔ ကေလးေတြဟာ အျမင္က်ယ္ၿပီး ဘ၀ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ  ပိုျဖစ္ေစတယ္လို႔ မစၥတာလီကယူဆတယ္။ ဒါေၾကာင္႔  သူ႔သားႀကီးလီရိွိန္လြန္း (ယခု၀န္ႀကီးခ်ဳပ္) ဟာ မန္ဒရင္း၊ အဂၤလိိပ္၊ မေလးနဲ႔ ရုရွားစကားေတြကို အဆင္႔တန္းျမင္႔ျမင္႔ ေျပာႏိုုင္သူ ျဖစ္လာတယ္။

စကၤာပူရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာဟာ ဘာသာစကားျပႆနာနဲ႔လည္း ပတ္သက္ေနတာေၾကာင္႔ လီကြမ္ယူက ဘာသာစကားေလ႔လာမႈႈက ပိုအာရံုထားတာ ျဖစ္တယ္။  ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္ စကၤာပူေက်ာင္းေတြဟာ အဂၤလိပ္၊ မန္ဒရင္း၊  မေလး၊ တမီးလ္ ဘာသာစကားေလးမ်ဳိးေအာက္မွာ သြားခဲ႔တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ စကၤာပူမွာ ဘာသာစကားေပါင္းစံု လူမ်ဳိးေပါင္္းစံု  ျဖစ္ေနတာေၾကာင္႔ ဘံုဘာသာစကားတစ္ခု သတ္မွတ္ဖို႔ လိုလာတယ္။ လီကြမ္ယူက အဂၤလိပ္ကို ပထမဘာသာစကားအျဖစ္ ယူၿပီး၊ မန္ဒရင္းကို ဒုတိယ ဘာသာစကားအျဖစ္ ယူပါတယ္။ အလားတူ  ပထ၀ီအေနအထား၊ လူမ်ဳိးနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ အေျခအေနေတြြေၾကာင္႔ မေလးနဲ႔ တမီးလ္ ကိုလည္း ဒုတိယဘာသာစကားအျဖစ္ သတ္မွတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ စကၤာပူရဲ႕ ပညာေရးေပၚလစီဟာ ႏွစ္ဘာသာနဲ႔   သင္ၾကားေရးစနစ္ (bilingual education policy) ျဖစ္လာပါတယ္။ ‘အဂၤလိပ္ + မိခင္ဘာသာစကား’ (English+ Mother Tongue) ဟာ စကၤာပူရဲ႕ ပညာေရးသေကၤတတစ္ခု ျဖစ္တယ္။ အဂၤလိပ္ကို ပထမဘာသာစကားအျဖစ္ သတ္မွတ္ရတဲဲ႔အေၾကာင္းက ကမၻာ႔ႏိုုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ား အဂၤလိပ္စကားေျပာတာ၊ ဓနသဟာရ အဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံျဖစ္တာ၊ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ဆက္ဆံႏိုင္ဖို႔ရာ ရည္ရြယ္ပါတယ္။

အဂၤလိပ္စကားဟာ အလုပ္အကိုုင္ဘာသာစကား၊ အသိပညာရပ္ဆိုုင္ရာ ဘာသာစကားျဖစ္တယ္။  ကမၻာမွာ လူ၀င္ဆန္္႔ဖို႔၊ အလုပ္အကိုုင္ေကာင္းေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔လုပ္ႏိုင္ဖို႔၊ အဆင္႔ျမင္႔ပညာရပ္ဆိုုင္ရာနယ္ပယ္ထဲ သြားႏိုုင္ဖို႔ဆိုရင္ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ စာေပ အဆင္႔ျမင္႔ျမင္႔ တတ္ကြ်မ္းရမယ္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာျခင္းဟာ ကမၻာႏိုင္ငံေတြၾကားထဲ စကၤာပူဆက္လက္ရွင္သန္ေစမယ္႔  လက္နက္တစ္ခု (a tool of  survival) လို႔ လီကြမ္ယူက ျမင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ ပညာေရးစနစ္မွာ  ႏွစ္ဘာသာသင္ၾကားေရးစနစ္ လက္ေတြ႔က်င္႔သံံုးတာ သူလုပ္သမွ် လုပ္ငန္းေတြထဲ အခက္ခဲဆံုးမူ၀ါဒပဲလို႔ လီက ေျပာတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူ႔ဘ၀တေလွ်ာက္ ဂုဏ္အယူဆံုးအလုပ္ကလည္း စကၤာပူမွာ အဂၤလိပ္စကားကို ပထမဘာသာစကား သတ္မွတ္ႏိုုင္ခဲ႔တာလို႔ မၾကာခဏ ထုတ္ေျပာပါတယ္။ အခက္အခဲေပါင္းစံု၊ ေ၀ဖန္ခံရမႈေပါင္းစံုၾကားကေန အဂၤလိပ္ကို ရံုးသံုးဘာသာစကား သတ္မွတ္ႏိုင္ခဲ႔အတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုုင္ငံေတြအလယ္မွာ စကၤာပူရဲ႕ ေနရာဟာ အခိုုင္အမာရွိလာတယ္။ အစြဲသန္တဲ႔ လူမ်ဳိးစံု၊ ဘာသာစံု၊ စရိုက္စံုေတြၾကား အဂၤလိပ္စကားကတဆင္႔ တင္းမာမႈ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းမႈေတြကို ေလွ်ာ႔ခ်ေပးႏိုင္ခဲ႔တယ္။

လီကြမ္ယူူက စကၤာပူကို ဘာသာစကားႏွစ္ခု အနည္းဆံုး တတ္ေျမာက္တဲ႔  ရပ္၀န္းျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ အခိ်န္ယူဖန္တီးခဲ႔တယ္။ ကေန႔ စကၤာပူလူငယ္တိုင္းဟာ ကမၻာ႔အသိပညာေတြ  စုတ္ယူမ်ဳိခ်ႏိုင္ဖို႔ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို မာစတာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားရသလို၊ မန္ဒရင္းဘာသာစကားကို ကြ်မ္းက်င္ထားျခင္းက လူမ်ဳိးႀကီးလကၡဏာ ယဥ္ေက်းမႈဂုဏ္သိိကၡာေတြ ျပဖို႔ျဖစ္တယ္။ ကေန႔ ဩဇာႀကီးလာတဲ႔ တရုတ္ႏိုင္ငံံအေပၚ ဩဇာရွိႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။

လီကြမ္ယူရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ေတြအေပၚ သေဘာထားကြဲလြဲစရာ လက္မခံႏိုင္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခုစာအုပ္ကေတာ႔ သူ႔ငယ္စဥ္ဘ၀ ပညာေရးနဲ႔ ပညာေရးသေဘာထားအျမင္ေတြကို တင္ျပထားတာမို႔  ျမန္မာပညာေရးသမားတိုုင္း မျဖစ္မေနဖတ္သင္႔ပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔  ကေန႔ ျမန္မာ႔ပညာေရးျပဳဳ ျပင္ေျပာင္းလဲမႈနဲဲ႔  တိုင္းရင္းဘာသာစကား သင္ၾကားေရး ျပႆသနာမ်ားအတြက္ စဥ္းစားစရာအခ်ဳိ႕ ရရွိိႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။

ရဲျမင္႔ေက်ာ္