ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၂၆ ) အဓိ႒ာနပါရမီ

Ven Pannasami

အဓိ႒ာန္ဟူေသာ စကားလုံးသည္လည္း ျမန္မာဗုဒၶဘာသာနယ္ပယ္တြင္ အသုံးတြင္ က်ယ္လွေသာေဝါဟာရ တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ အဓိ႒ာန္ပုတီးစိပ္သည္၊ အဓိ႒ာန္သီလေဆာက္တည္သည္၊ အဓိ႒ာန္္သက္သတ္လြတ္စားသည္၊ အဓိ႒ာန္တရားစခန္းဝင္သည္ စသည္ျဖင့္အဓိ႒ာန္မ်ား မ်ားျပားလွ ပါသည္။ ရည္မွန္းခ်က္အသီးသီးျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္အသီးသီိးမွ ျဖည့္က်င့္အားထုုတ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ဆုိလွ်င္ အဓိ႒ာန္ဟူေသာ စကားလုံး၏အဓိပၸါယ္ကား ဘာျဖစ္သနည္းဆုိသည္ကုိ တိတိက်က်သိဘုိ႔လုိအပ္ လာသည္။ အမွန္စင္စင္ အဓိ႒ာန္ဟူေသာ စကားလုံးသည္ ပါဠိဘာသာ အဓိ႒ာန ဟူေသာေဝါဟာရမွ လာသည္။ အဓိပၸါယ္ကား ခုိင္မာျပတ္သားေသာ ေဆာက္တည္မႈ တနည္း ျပတ္သားခုိင္မာရဲရင့္ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ မွန္၏။ ၾကီးမားေသာရည္မွန္းခ်က္အတြက္ သုိ႔မဟုတ္ ၾကီးမားေသာ လုပ္ငန္း တစ္ခုအတြက္ လုပ္ရေတာ့မည္ျဖစ္လွ်င္ ျပတ္သားခုိင္မာရဲရင့္ေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ အေရးၾကီးလွသည္။ ထုိအဓိ႒ာန္ဟူေသာ ခုုိင္မာသည့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္မပါလွ်င္ မည္သည့္လုပ္ငန္းမွ်ထုိက္တန္စြာေအာင္ျမင္မည္မဟုတ္ေခ်။ စစ္မွန္ခုိင္မာေသာ အဓိ႒ာန္ရွိသူသည္ အစ၌လည္း ခုိင္မာျပတ္သား၏။ အလယ္၌လည္း ျပတ္သားရဲရင့္၏။ အဆုံး၌လည္း တိက်ျပတ္သား၏။ အစ အလယ္ အဆုံး ကာလသုံးပါးလုံးဝယ္ ခုိင္မာတိက်ျပတ္သားရဲရင့္လွသည္။ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ် ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ အပ်က္ဆီးမခံေပ။

အဓိ႒ာန္ေဆာက္တည္၍ အလုုပ္လုုပ္ၾကသည့္အခါ အဓိ႒ာန္ကုိ ပ်က္စီးေစေသာအေၾကာင္းတရားမ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚလာတတ္သည္။ ထုုိအေၾကာင္းတရားမ်ားစြာထဲတြင္ ထင္ရွားေသာအေၾကာင္းမ်ားကုိသာ ဤေနရာ၌ အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ေရးပါမည္။ လာဘဟူေသာ လာဘ္လာဘေပါမ်ားျခင္းသည္လည္းအဓိ႒ာန္ကုိပ်က္စီးေစႏုိင္သည္။ အဓိ႒ာန္၏အဖ်က္အေမွာင့္ျဖစ္သည္။ လာဘ္လာဘဟူသည္ ေငြေၾကးအပါအဝင္ သာမန္လူသားတုိ႔တပ္မက္ေမာေသာ ရာထူး ဂုဏ္သိရ္ စည္းစိမ္ အုိးအိမ္စသည့္ပုိင္ဆုိင္မႈအစုစုတုိ႔ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာင္ သကၠာရဟူေသာ အေျခြအရံေပါမ်ားမႈ၊ အမ်ား၏အထင္ၾကီးခံရမႈ၊ အမ်ား၏ေလးစားခံရမႈ၊ အမ်ား၏အခြင့္အေရးႏွင့္ေနရာေပးဆက္ဆံခံရမႈစသည္တုုိ႔သည္လည္း အဓိ႒ာန္၏ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ကန္သင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ သိေလာကဟူေသာ ထင္ေပၚေက်ာ္ေဇာမႈ၊ ဂုဏ္သတင္းေမႊးပ်ံ႔မႈတုိ႔သည္လည္း အဓိ႒ာန္၏ မာရ္နတ္ၾကီးပင္ျဖစ္သည္။ ၾကီးမားေသာလုပ္ငန္းတစ္ခုကုိ ျမင့္ျမတ္ေသာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ တစုိက္မတ္မတ္ၾကိဴစားလုပ္ေဆာင္ေနသူ အတြက္ ဤဆုိခဲ့ျပီးေသာ လာဘ သကၠာရ သိေလာကဟူေသာ အဖ်က္အေမွာင့္ အဟန္႔အတားမ်ားသည္ မလြဲမေသြဝင္ေရာက္လာမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုုိေသာ္ ဓမၼႏွင့္အဓမၼသည္ ေလာကသေဘာအရ အျမဲပင္ ပဋိပကၡျဖစ္လွ်က္ရိွကာ အဓမၼသည္ဓမၼကုုိအစဥ္အျမဲတုုိက္ခုုိက္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

ဤလာဘ သကၠာရႏွင့္သိေလာကတုိ႔သည္ သာမန္လူမ်ားအဖုုိ႔ ေတာင့္တဖြယ္ သာယာဖြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္မွန္ေသာ အဓိ႒ာန္ကုိျဖည့္က်င့္သူအတြက္ ခလုတ္ကန္သင္း အမႈိက္သရုိက္မွ်သာျဖစ္ေလသည္။ အေႏွာက္အယွက္ အဟန္႔အတား ရန္သူမ်ားသာျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြစစ္မဟုတ္ေခ်။ သာမန္လူမ်ားအဖုုိ႔ ထုိလာဘ သကၠာရ သိေလာကတုိ႔ျဖင့္ ဖ်ားေယာင္းသိမ္းသြင္းမႈကုိခံရေသာအခါ သုုိ႔မဟုုတ္ ထုုိ႔အရာတုုိ႔၏ႏွိပ္စက္မႈကုုိခံၾကရေသာအခါ မူလရည္မွန္းခ်က္မ်ား ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ား ေျပာင္းလဲသြားတတ္ၾကေလသည္။ သုိ႔မဟုတ္ ပ်က္ဆီးေပ်ာက္ကြယ္သြားတတ္ၾကသည္။ ဤသုိ႔ျဖစ္တတ္သည္မွာ အသစ္အဆန္းမဟုုတ္ေခ်။ အေၾကာင္းမွာ သာမန္လူမ်ားအဖုိ႔ ဤျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ဓမၼတာသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ သာမန္ေလာကရႈေထာင့္အရၾကည့္လွ်င္ ဤ လာဘ သကၠာရ သိေလာကတုိ႔ကုိရရွိျခင္းသည္ ဘဝ၏ေအာင္ျမင္မႈကုုိရရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ထုုိအရာမ်ားကုုိ ဘဝ၏ရည္မွန္းခ်က္၊ ဘဝ၏ပန္းတုိင္ဟူ၍လည္းသတ္မွတ္ထားၾကသည္။ ဘဝ၏အေရးၾကီးဆုံးေသာ မိတ္ေဆြသဂၤဟဟူ၍လည္းျမင္ခ်င္ျမင္ႏုုိင္သည္။ ဤေအာင္ျမင္မႈ၊ ဤရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ဤပန္းတုိင္အတြက္ ေလာကသားတုိ႔ မေမာႏုိင္မပန္းႏုိင္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းၾကီးစြာျဖင့္ ေန႔စဥ္နိစၥဓူဝ ရုန္းကန္ၾကိဴးစားေနၾကသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဤလာဘ သကၠာရ သိေလာကတုုိ႔ကုုိ ဘဝ၏အႏ ၱိမ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္အျဖစ္ သတ္မွတ္၍ ၾကိဴးစားေနျခင္းသည္ ပါရမီဥာဏ္ႏုုသူတုုိ႔၏ လြဲမွန္းမသိလြဲေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ ေရရွည္သံသရာရည္မွန္းခ်က္ သုိ႔မဟုတ္ သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ေရးရည္မွန္းခ်က္ထားသူအတြက္ကား ဤလာဘ သကၠာရႏွင့္သိေလာကတုိ႔ကုုိပန္းတုိင္ဟူ၍လည္းမျမင္၊ ရည္မွန္းခ်က္ဟူ၍လည္းမသတ္မွတ္၊ ေအာင္ျမင္မႈဟူ၍လည္းမယူဆၾကေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုုိေသာ္ ထုိလာဘ သကၠာရ သိေလာကတုုိ႔ကုိရရွိလာေသာအခါ ထုုိအရာတုုိ႔ုုကုုိတပ္မက္ေမာေသာ တဏွာ၊ ငါလုပ္လွ်င္ျဖစ္တယ္ ငါသာစြမ္းတယ္ စသည္ျဖင့္ေထာင္လႊားေမာက္မာေသာ မာနႏွင့္ ထုိတဏွာႏွင့္မာနတုိ႔ကုိအေျခခံေသာ ေမွာက္မွားသည့္ ဒိ႒ိမ်ားျဖစ္ပြါးလာႏုိင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထုိတရားမ်ားျဖစ္လာလွ်င္လည္း မိမိအတြက္ေရာ ေလာကအတြက္ပါ အႏၱရာယ္သည္ အနည္းႏွင့္အမ်ားျဖစ္လာေတာ့သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ဘဝ၏ပန္းတုုိင္အျဖစ္မသတ္မွတ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ခုုိင္မာေသာဆုုံးျဖတ္္ခ်က္သည္ အဓိ႒ာန္ဟုုဆုုိလွ်င္ ယေန႔လူမႈေလာကတြင္ အခ်ိဳ႔လူဆုိးမ်ားသည္ မေကာင္းမႈကုိက်ဴးလြန္ရန္အတြက္ ခုိင္မာေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိခ်၍ က်ဴးလြန္ရန္လက္မေႏွးၾကဘဲ လက္ရဲဇက္ရဲျဖင့္ျပဳလုပ္ၾကသည္။ တုံးတုိက္တုိက္ က်ားကုိက္ကုိက္ မုိက္ရူးရဲဆန္စြာ က်ဴးလြန္ၾကမည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တုိ႔ျဖင့္ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနၾကသည္။ ထုိလုပ္ေဆာင္ခ်က္သည္လည္း အဓိ႒ာန္ပင္ျဖစ္ေလသေလာဟုု ေစာေၾကာဖြယ္ရွိသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဤလုပ္ေဆာင္ခ်က္ က်ဴးလြန္ခ်က္တုိ႔သည္လည္း အဓိ႒ာန္ပင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းကား အဓိ႒ာနအရ အဓိေမာကၡေစတသိက္ကုိအရေကာက္ရ၍ ထုိအဓိေမာကၡေစတသိက္သည္ ကုသုိလ္စိတ္မ်ားႏွင့္လည္းစပ္ယွဥ္ႏုိင္သလုိ အကုသုိလ္စိတ္မ်ားႏွင့္လည္း အတူတြဲစပ္ကာ ျဖစ္ႏုိင္ခြင့္ရွိေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ေယဘုုယ်အဓိ႒ာန္တြင္ အၾကံဆုိးမ်ားလည္းပါႏုိင္သလုိ အေတြးေကာင္းမ်ားလည္းပါႏုိင္သည္။ အဓိ႒ာန္ျဖင့္ ေအာ့ႏွလုံးနာစရာ မသတီစရာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားကိုလည္းက်ဴးလြန္ႏုိင္သလုိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိး စုံမက္စြာအားထားေလာက္ေသာ အၾကင္နာတရား ပညာတရားမ်ားျဖင့္ ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုိစြမ္းစြမ္းတမံသယ္ပုိးေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကုိလည္း လုပ္ေဆာင္ႏုိင္သည္။ ေလာကတြင္ အၾကံဆုိးမ်ားျဖင့္ အဓိ႒ာန္ဆုိးမ်ား ၾကီးစုိးလႊမ္းမုိးေနသည္ကုိလည္းေတြ႔ႏုိင္သလုိ အၾကံေကာင္းမေနာေကာင္းမ်ားျဖင့္ အဓိ႒ာန္ေကာင္းမ်ား ေအာင္ျမင္ေနသည္ကုိလည္း အထင္အရွားေတြ႔ျမင္ႏုိင္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္အဓိ႒ာန္ဟုဆုိတုိင္း အေကာင္းခ်ည္းဟူ၍ မဆုိႏုိင္ေၾကာင္း ေသခ်ာစြာမွတ္သားသင့္သည္။ ဝါဝါျမင္တုိင္း ေရႊအစစ္မဟုတ္ႏုိင္ေၾကာင္းစာဖတ္သူသတိခ်ပ္သင့္သည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ အလိမ္အညာ အၾကံအဖန္မ်ားေပါမ်ားလွေသာေၾကာင့္ အသိဥာဏ္ကုိယ္ခံအား ေကာင္းေကာင္းရွိထားဘုိ႔ အမွန္ပင္လုိအပ္လွသည္။ ဤအဓိ႒ာန္ႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း အမ်ိဴးမ်ိဴးအစားစား မ်ားစြာရွိသည္။ အက်ဥ္းမွ်သာေရးေသာ ဤေနရာ၌မေဖၚျပေတာ့ေပ။ အထက္ပါရွင္းျပခ်က္တုိ႔မွာ သာမန္အဓိ႒ာန္အေၾကာင္းကုုိသာတင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ပါရမီေျမာက္ေသာ အဓိ႒ာန္မဟုတ္ေခ်။

အမွန္စင္စစ္ အဓိ႒ာနပါရမီဟူသည္ ဒါန သီလစေသာ ပါရမီေျမာက္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကုိျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ေစရန္ ပဓာနအားျဖင့္တြန္းအားေပးေသာ ခုိင္မာျပတ္သားတိက်ရဲရင့္သည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပင္ျဖစ္၏။ တနည္းဆုုိေသာ္ မဟာကရုုဏာႏွင့္ေၾကာင္းက်ိဴးသိဥာဏ္ပညာကုုိအေျခခံ၍ ေလာကေကာင္းက်ိဴးအတြက္ ကုုသုုိလ္လုုပ္ငန္းမ်ားကုုိ ခုုိင္မာျပတ္သြားစြာလုုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ အဓိ႒ာနပါရမီျဖစ္သည္။ မွန္၏။ ဤအဓိ႒ာန္ပါရမီဟူေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္စိတ္စြမ္းအားသည္ ျဖည့္က်င့္မည့္သူ၏ လမ္းခရီးဝယ္ ၾကဳံေတြ႔ရေသာ အခက္အခဲ ဆူးေျငာင့္ခလုပ္မ်ားကုိ ပယ္ရွားေတာ္လွန္ပစ္ႏုိင္စြမ္းရွိသည္။ အေႏွာက္အယွက္မ်ားသည္ မည္သည့္ပုံစံမ်ိဴးျဖင့္ပင္ အသြင္ေျပာင္း၍ဝင္လာသည္ျဖစ္ေစ ဂရုမစုိက္ အေလးမထားေပ။ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာအျဖစ္ဝင္လာလွ်င္လည္း နည္းလမ္းအျဖစ္အသုံးခ်ကာ ေက်ာ္လႊားႏုုိင္သည္။ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ေသာကအျဖစ္ျဖင့္ဝင္လာလွ်င္လည္း တည္ျငိမ္စြာပယ္ရွားပစ္ႏုုိင္သည္။ သူဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းမည္ျဖစ္ေသာ ျမင့္ျမတ္သည့္ မဟာရည္မွန္းခ်က္အတြက္ စုိးစဥ္းအနည္းငယ္မွ် ေနာက္ျပန္လွည့္မည္မဟုတ္ေခ်။ သုိ႔ေသာ္ ငါ့ေလွငါထုိး ပဲခူးေရာက္ေရာက္၊ ငါ့ျမင္းငါစုိင္း စစ္ကုိင္းေရာက္ေရာက္ဟူ၍ မုိက္ရူးရဲဆန္ဆန္ တစ္ဇြတ္ထုိးေခါင္းမာစြာျပဳလုုပ္ျခင္းသည္ အဓိ႒ာနပါရမီမဟုုတ္ေခ်။ အေၾကာင္းမွာ ဤအဓိ႒ာနပါရမီအရာဝယ္ မဟာကရုုဏာႏွင့္ဥာဏ္ပညာကုုိအေျခခံထားေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိ႔ျပင္ ” ႏႈိင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခ်ိန္ သုခမိန္၊ ဆုိေရးရွိက ဆုိအပ္လွ၏ ” ဟုုဆုိသည့္အတုိင္း ဥာဏ္ပညာႏွင့္စပ္ယွဥ္၍ အေျခအေနႏွင့္အခ်ိန္အခါကုိ ေကာင္းစြာအသုံးခ်ကာ ေလာကေကာင္းက်ိဴးအတြက္ ခုုိင္မာစြာဆုံးျဖတ္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ျခင္းသည္သာ ဤအရာ၌ အဓိ႒ာနပါရမီျဖစ္သည္။

ထုိ႔ျပင္ ပါရမီေျမာက္အဓိ႒ာန္ရွိသူသည္ ေလာကေကာင္းက်ိဴးႏွင့္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္အတြက္ သူ႔ကိုစည္းရုံးလွ်င္ ရႏုိင္ေသာ္လည္း အက်ိဴးမဲ့ေသာ အကုသုိလ္လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္စည္းရုံးလွ်င္မည္သုိ႔မွ်ရႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ အသိဥာဏ္ကုုိအေျခခံထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထုိပါရမီေျမာက္အဓိ႒ာန္၏သေဘာသည္ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါအရ မာလွ်င္သံေခ်ာင္း ေပ်ာ့လွ်င္ဖေယာင္း ဟူသကဲ့သုိ႔ မာသင့္သည့္အရာဝယ္ သံေခ်ာင္းကဲ့သုိ႔လည္းမာသည္။ ေက်ာက္ခဲကဲ့သုိ႔လည္း က်စ္လစ္သိပ္သည္းသည္။ ေပ်ာ့သင့္သည့္အရာဝယ္ ဖေယာင္းကဲ့သုိ႔လည္း ေပ်ာ့သကဲ့သို႔ ပန္းပြင့္ပမာလည္းႏူးည့ံလွပျပႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ လိမ္လည္ေကာက္က်စ္ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေခ်။

ထုုိအဓိ႒ာနပါရမီသည္ ေဗာဓိသမၻာရဟုုဆုုိအပ္ေသာ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္၏အေဆာက္အဦျဖစ္သည့္ ပါရမီစာဂ စရိယတရားတုုိ႔၌ ခုုိင္မာစြာတည္တံ့ျခင္းသေဘာတရားရွိသည္။ ဤအဓိ႒ာနပါရမီ၏အလုုပ္ကိစၥသည္ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကုုိရေၾကာင္းျဖစ္ေသာတရားတုုိ႔၏ ဆန္႔က်င္ဘက္အကုုသုုိလ္တရားတုုိ႔ကုုိ လႊမ္မုုိးႏွိပ္စက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အဓိ႒ာန္ပါရမီကုုိျဖည့္က်င့္သူသည္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေသာအခါ ဤအဓိ႒ာနပါရမီဟူသည္ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရေၾကာင္းတရားတုုိ႔ကုုိျဖည့္က်င့္ရန္ကိစၥ၌ မတုုန္မလႈပ္ခုိင္မာေသာ သေဘာတရားပါတကားဟုုထင္ျမင္လာသည္။ ဤအဓိ႒ာန္ပါရမီ၏ အနီးဆုုံးေသာအေၾကာင္းတရားမွာ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရေၾကာင္း ပါရမီတရားေကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ( ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)