ရာဇ၀င္တို႔၏ သင္ခန္းစာ ( ၂ ) ( ရုန္းထြက္ႏိုင္မွဳ စြမ္းရည္ )
သိ၀ိတိုင္း၊ အရိ႒ပုရျမိဳ႔ေတာ္၌ အစိုးရေသာ သိ၀ိမင္းႏွင့္ စစ္သူၾကီးအဘိပါဒကတို႔သည္
သက္တူရြယ္တူမ်ား ျဖစ္ၾကျပီး ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ကပင္ ကစားေဖၚမ်ား ျဖစ္ခဲ့
ၾကသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးလြန္စြာရင ္းႏွီးခ်စ္ခင္ၾကျပီး တကၠသိုလ္ျမိဳ႔ေတာ္သို႔ ပညာသင္သြား
ၾကရာတြင္လည္း အတူတူပင္ျဖစ္၏။
၎တို႔ႏွစ္ဦး ပညာစံု၍ျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိ
ၾကျပီးေနာက္ ခမည္းေတာ္မင္းတရားၾကီးက သိ၀ိမင္းကို ထီးနန္းလႊဲအပ္ခဲ့၏။ ဘိသိက္ခံယူပြဲ
မွာပင္ သိ၀ိမင္းက ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖၚျဖစ္ေသာ အဘိပါဒကကို စစ္သူၾကီးအရာေပးအပ္ခဲ့ေလ
၏။
အဘိပါဒကစစ္သူၾကီးမွာ သိ၀ိမင္းႏွင့္ရင္းႏွီးခ်စ္ခ င္သည္ႏွင့္အမွ် ကိုးစားယံုၾကည္ျခင္း
ကိုလည္းခံယူရ၏။ အေရးၾကီးေသာကိစၥရပ္မ်ားၾကံဳ ရသည့္အခါတိုင္းသိ၀ိမင္းသည္ သူႏွင့္တိုင္
ပင္ေဆြးေႏြးရ၏။ အဘိပါဒကစစ္သူၾကီးကလည္း မိမိ၏အက်ိဳးစီးပြားထက္ အရွင္သခင္၏ အ
က်ိဳးစီးပြားကိုသာ အေလးထား၍ထမ္းရြက္ခဲ့ေလ၏။
တိရိဋိ၀စၧ သူေဌးႀကီးသည္ လြန္စြာမွ ေခ်ာေမာလွပေသာ မိမိ၏သမီးလွရတနာ အရြယ္
ေရာက္သည့္အခါ၌ သိ၀ိမင္းၾကီးထံဦးစြာဆက္သခဲ ့၏။သမီးလွရတနာ ဥမၼာဒႏၲီမွာ ေတြ႔ျမင္ရသ
မွ်ေသာေယာက်ၤားသားတို႔ လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္ျဖင့္အရုူ းအမူးျဖစ္ၾကရကား လူအမ်ားမျမင္ေတြ႔
ရေအာင္ တပင္တိုင္ေဆာင္၌သာ ေနထိုင္ရေလသည္။ သိ၀ိမင္းၾကီးက မိန္းမျမတ္တို႔၏ လကၡ
ဏာႏွင့္ညီမညီ သိရွိေစရန္ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားတ ို႔ကို ေလ့လာစူးစမ္းရန္ ေစလႊတ္လိုက္၏။ သူ
ေဌးၾကီးကလည္း ပုဏၰားတို႔ကိုခရီးဦးၾကိဳကာ ဃနာႏို႔ထမင္းျဖင့္တည္ခင္းဧည ့္ခံေလ၏။ ထိုစဥ္
အခိုက္မွာပင္ သမီးေတာ္ဥမၼာဒႏၲီသည္ ၀တ္စားတန္ဆာျပည့္စံုစြာဆင္ျ မန္းလွ်က္ ပုဏၰားမ်ားထံ
သို႔၀င္ေရာက္လာေပသည္။ ဥမၼာဒႏၲီကိုျမင္လိုက္ရေသာ ပေရာဟိတ္ပုဏၰားၾကီးတို႔မွာ မိမိတို႔၏
သိကၡာကိုပင္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကေတာ့ပဲ အရူးအမူးျဖစ္ကုန္ၾကရေလ၏။ အခ်ိဳ႔ကဆုပ္ကိုင္လွ်က္
တန္းလန္းထမင္းလုတ္ကို ေခါင္းေပၚတင္ၾက၊ အခ်ိဳ႔က ခ်ိဳင္းၾကားထဲသြင္းၾက၊ အခ်ိဳ႔မွာေတာ့ထ
မင္း၀ိုင္းမွထကာ အိမ္နံရံကို ေခါင္းႏွင့္ေ၀ွ႔ၾက၊ အယာင္ေယာင္အမွားမွား ျဖစ္ၾကရသည္ဟု ဆို
ေလ၏။
ဤတြင္ ဥမၼာဒႏၲီက..." ငါ့လကၡဏာကိုဖတ္ဖို႔လာၾကတဲ့ ပုဏၰားေတြက အရူးဘ၀ေရာက္
ကုန္ၾကမွေတာ့ ဘာအသံုးက်ေတာ့မွာလဲ၊ သူတို႔ကိုအိမ္ထဲကႏွင္ထုတ္လိ ုက္ၾကေတာ့ " ဟု အ
မိန္႔ေပး လိုက္ေလလွ်င္ အိမ္ေစမ်ားက ဆြဲထုတ္သျဖင့္ လမ္းမေပၚ ေရာက္သြားခါမွ သတိျပန္
လည္လာၾကေတာ့သည္။ သတိျပန္လည္လာသည္ႏွင့္ ရွက္ရြံ ႔ျခင္း၊ အမ်က္ေဒါသ ထြက္ျခင္း
တို႔ျဖင့္ေရႊနန္းေတာ္သို႔၀င ္ေရာက္ခစားကာ " အရွင္မင္းႀကီး၊ ဥမၼာဒႏၲီဟာ အလြန္ေဒါသႀကီးလွ
ပါတယ္၊ မိန္းမျမတ္လကၡဏာလည္းမရွိပါ၊ အလြန္ ယုတ္ညံ့သူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ေၾကာင္းပါဘု
ရား " ဟု မဟုတ္မမွန္လုပ္ၾကံ၍ ေလွ်ာက္တင္ၾကေလ၏။
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားတို႔၏ လီဆယ္ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို ယံုၾကည္ျပီး ဆက္သမွဳကိုလက္
မခံခဲ့သျဖင့္ သိ၀ိမင္းသည္ ဥမၼာဒႏၲီႏွင့္ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရေလသည္။ သူေဌးၾကီးလည္း သမီးကညာ
ဆက္သမွဳကို ဘုရင္ကလက္မခံသျဖင့္ စစ္သူႀကီး အဘိပါက ကိုဆက္သခဲ့ရာ စစ္သူၾကီး က
လက္ခံခဲ့သျဖင့္ ဥမၼာဒႏၲီမွာ စစ္သူၾကီး၏ ၾကင္ရာေတာ္ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ ဤတြင္ ဥမၼာဒႏၲီ၏
စိတ္၌ မိန္းမသားပီပီ မခံခ်င္စိတ္ ႏွင့္ အလွမာနစိတ္တို႔၏ ေစ့ေဆာ္မွဳေၾကာင့္ သိ၀ိမင္းၾကီးႏွင့္
ပုဏၰားမ်ားအေပၚ အေတးအမွတ္တစ္ခု စြဲထင္ျဖစ္ေပၚခဲ့ရေလ၏။
တစ္ခုေသာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ပြဲေတာ္ ၌ဥမၼာဒႏၲီ၏ အမွတ္အေတးႏွင့္ မိမိယုတ္ညံ့
သူဟုတ္မဟုတ္ လက္ေတြ႔ျပလိုသည့္ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ေဖၚခြင့္ ရရွိခဲ့ေလသည္။ သိ၀ိ
မင္းသည္ အစဥ္အလာအရ ျမိဳ႔ေတာ္တြင္းထြက္၍ အပူေဇာ္ခံခ်ိန္တြင္ မင္းၾကီးျမင္သာသည့္ေန
ရာသို႔မထြက္ရန္ ခင္ပြန္းသည္စစ္သူၾကီးက ၾကိဳတင္မွာၾကားထားပါလွ်က္ သတိေပးခ်က္ကိုခ်ိဳး
ဖ်က္ကာ ဥမၼာဒႏၲီ၏ ေနအိမ္ေရွ ႔အေရာက္ ေလသာေဆာင္မွထြက္၍ ပန္းပြင့္မ်ားျဖင့္ ၾကဲပက္ပူ
ေဇာ္ခဲ့ေလ၏။ ဥမၼာဒႏၲီကိုထိုခနတာမွ် ျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည့္အခိုက္မွ ာပင္ မင္းၾကီးအဖို႔ အရူးအ
မူးစြဲလန္းတပ္သြားရကား ေရွ ႔သို႔ပင္ခရီးမဆက္ႏိုင္ေတာ့ပ ဲ ခ်က္ခ်င္းပင္ နန္းေဆာင္တြင္းျပန္၍
တဖြဖြ တမ္းတကာ အိပ္စက္မေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔ရေလ ေတာ့သည္။ ေနာက္ရက္ မ်ားတြင္
လည္းမည္သူ႔ကိုမွ်စကားမေျပာႏ ိုင္၊ တိုင္းေရးျပည္ရာလည္းမစီမံႏိ ုင္၊ ဥမၼာဒႏၲီ၏ အမည္ကိုသာ
တတြတ္တြတ္ရြတ္ဆိုေနေပေတာ့သည ္။
နန္းေတာ္တစ္ခုလံုးမွလည္း မင္းၾကီးယခုအတိုင္း အရွည္ျဖစ္ေနမည္ဆိုလွ်င္ အသက္ကို
ပင္စိုးရိမ္ရသျဖင့္ ၾကံရာမရျဖစ္ၾကရ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အဘိပါဒကစစ္သူၾကီးသည္ မင္းၾကီး၏
စက္ရာခန္းေဆာင္သို႔၀င္ေရာက္ ၍-
" အရွင္မင္းၾကီး ၊ ဒီကေန႔နံနက္မွာ ပူေဇာ္ပသရာ ေညာင္ပင္ၾကီးဆီသြားျပီး အရွင္မင္း
ၾကီးအတြက္ ပူေဇာ္ပသခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီကေန အရွင္မင္းၾကီး စိတ္ေဖါက္ျပားခံစားေနရတာဟာ
ဥမၼာဒႏၲီကို စြဲလမ္းေနလို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရပါတယ္ ၊ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ့ ဇနီး
သယ္ ဥမၼာဒႏၲီကို အရွင္မင္းၾကီးထံ ေပးဆက္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ေတာ္တစ္ဦး အျဖစ္ လက္ခံ
ေတာ္မူပါဘုရား၊ ဥမၼာဒႏၲီ နဲ႔အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး စံစားေတာ္မူပါဘုရား "
ဟူ၍ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ရာတြင္ သိ၀ိမင္းႀကီး စိတ္ရူးသြပ္ေဖါက္ျပားေနရာမွ သတိျပန္
လည္၀င္ေရာက္ခါ လြန္စြာမွတုန္လွဳပ္ေခ်ာက္ခ် ားသြားရေလ၏။
" အဘိပါဒက ၊ ဥမၼာဒႏၲီကို ငါစြဲလန္းေနတာ နတ္ေတြေတာင္ သိကုန္ၾကျပီလား "
" မွန္လွပါ ၊ နတ္ေရာလူပါ သိကုန္ၾကပါျပီ ဘုရား "
သိ၀ိမင္းၾကီးသည္ ေခတၱမွ် ျငိမ္၍ ေတြးေတာဆင္ျခင္ေနျပီးမွ
" မေတာ္ေပဘူးအဘိပါဒက၊ သင့္ဘက္ကေပးေပမယ့္ ငါ့ဘက္က လက္မခံသင့္ဘူး ၊
တကယ္လို႔သာ ငါဟာ ဥမၼာဒႏၲီကိုလက္ခံျပီး ေပ်ာ္စံလိုက္ရင္ တရားပ်က္သြား ေပလိမ့္မယ္ ၊
တိုင္းေတာ္ျပည္ေတာ္တစ္ခုလံု း ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားေပလိမ့္မယ္။ "
" စိုးရိမ္ေတာ္မမူပါနဲ႔ အရွင္မင္းၾကီး၊ ဥမၼာဒႏၲီေပးဆက္တဲ့ကိစၥကို အရွင္မင္းၾကီးနဲ႔ ဘုရား
ကၽြန္ေတာ္ကလြဲျပီး ဘယ္သူမွမသိေစရပါဘူး၊ အရွင္မင္းႀကီးအလိုေတာ္ျပည့္ ျပီးမွသာ ျပန္ေပး
ေတာ္မူပါဘုရား "
" အဘိပါဒက ၊ လူေတြဟာကိုယ္တိတ္တဆိတ္ ျပဳတဲ့မေကာင္းမွဳကို ဘယ္သူမွမသိၾက
ဘူးထင္ေနၾကတယ္၊ တကယ္ေတာ့သူျပဳတဲ့မေကာင္းမွဳ ကို ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါနဲ႔ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္
ေတြ ျမင္ေတာ္မူၾကတယ္၊ သမၼာေဒ၀နတ္မ်ားလည္း ျမင္ၾကရတယ္၊ အထူးသျဖင့္ မိမိကိုယ္မိမိ
တစ္သက္လံုးသိေန၊ သတိတရရွိေနျပီးေျခာက္လွန္႔ေ နမယ့္ အေရးက အဆိုး၀ါးဆံုးပဲ "
" အရွင္မင္းၾကီး၊ ဘုရားကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ကိုယ္တိုင္က ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ေပးဆက္တဲ့အ
တြက္ အရွင္မင္းႀကီးမွာ မေကာင္းမွဳ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘုရား "
" အဘိပါဒက ၊ သင္အိမ္ျပန္သြားလို႔ သင္ခ်စ္လြန္းလွတဲ့ ဥမၼာဒႏၲီ ကိုသာမျမင္ရရင္ အ
ႀကီးအက်ယ္ စိတ္ဆင္းရဲရေပေတာ့မယ္ "
" အရွင္မင္းၾကီး၊ ဒါေတြကိုငဲ့ကြက္ေတာ္ မမူပါနဲ႔ေတာ့၊ အရွင္မင္းၾကီးဟာ ဘုရားကၽြန္
ေတာ္ရဲ့ အမိအဖလည္းျဖစ္ပါတယ္၊ မွီခိုအားထားရာလည္းျဖစ္ပါတယ ္၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔မိသား
စု တစ္ခုလံုးကို ေကၽြးေမြးျပဳစု ထားသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ ကိုးကြယ္ရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါ
ေၾကာင့္ ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္ရဲ့ဇနီးျဖ စ္သူကို အရွင္မင္းႀကီးအလိုေတာ္ရွိတိ ုင္းအသံုးျပဳေတာ္
မူပါဘုရား "
" အဘိပါဒက ၊ ငါသည္ အစိုးရသူေပတကား ဆိုျပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူက မ
ေကာင္းမွဳကိုျပဳလိုက္တယ္၊ ကိုယ္ျပဳတဲ့အမွဳကို သူတစ္ပါး ေတြ႔ျမင္သြားေလမလား လို႔လည္း
နည္းနည္းမွမထိတ္လန္႔ဘူး၊ အဲသလိုျပဳတဲ့သူဟာ အသက္လည္းတိုတတ္တယ္၊ နတ္ေကာင္း
နတ္ျမတ္ေတြကလည္း မလိုလားတဲ့မ်က္ေစ့နဲ႔ သူ႔ကိုၾကည့္တတ္ၾကတယ္၊ "
" အရွင္မင္းႀကီး၊ သူတစ္ပါးရဲ့ပစၥည္းျဖစ္ေသာ္လ ည္း ပိုင္ရွင္က ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ေပး
လွဴတာကို အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကလည္း တရားနဲ႔အညီ လက္ခံယူပါတယ္၊ အဲသလိုျပဳတဲ့အတြက္
ေပးတဲ့သူေရာ ခံယူသူပါခ်မ္းသာသုခ ရရာရေၾကာင္း ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ ျပဳရာေရာက္ပါတယ္
ဘုရား "
" အဘိပါဒက၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ မိမိခံစားေနရတဲ့ဆင္းရဲဒုကၡက ို သူတစ္ပါးအေပၚ
ပစ္ခ်လိုက္တယ္ ၊ သူတစ္ပါးခံစားေနရတဲ့ ခ်မ္းသာသုခကို မိမိဘက္ဆြဲယူလိုက္တယ္၊ အဲသ
လိုဆိုရင္ သူဟာ တရားမသိရာ ေရာက္ေတာ့မွာေပါ့ "
ဤသို႔ ဤသို႔ျဖင့္ အဘိပါဒက စစ္သူၾကီး၏ တိုက္တြန္းခ်က္မွန္သမွ်ကို သိ၀ိမင္းႀကီးက
ပယ္ခ်ရုန္းထြက္၍ ျပန္လည္းတရားျပႏိုင္ခဲ့ေလ၏။
သိ၀ိမင္းႏွင့္ ဥမၼာဒႏၲီ တို႔၏ဇာတ္လမ္းကိုၾကားရလွ်င္ မယ္ဥမၼာ၏အလွကြန္ယက္အတြင္း
သက္ဆင္းယစ္မူးကာ ရူးရရွာေသာ သိ၀ိမင္းၾကီး၏အျဖစ္ကိုသာ ေဖၚထုတ္ၾကသည္၊ ေတြ႔တတ္
ျမင္တတ္ၾကသည္။ သိ၀ိမင္း၏ သတိသမၸဇဥ္ျဖင့္ဆင္ျခင္၍ အမွားသံသရာ၀ဲဂယက္အတြင္းမွ
ရုန္းထြက္ႏိုင္မွဳစြမး္ရည္က ို မေတြ႔မျမင္တတ္ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သိ၀ိမင္း၏ ရုန္းထြက္ႏိုင္မွဳစြမ္း
ရည္ကို ေတြ႔တတ္၊ ျမင္တတ္၊ အတုယူတတ္ၾကေစလိုပါသည္။
အဓိကက်ေသာတာ၀န္၊ ၾကီးေလးေသာတာ၀န္၊ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳရေသာတာ၀န္ မ်ားကို
ထမ္းေဆာင္ေနၾကရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ တစ္ဖက္တြင္ ၾကီးေလးေသာတာ၀န္မ်ားကို ထမ္း
ေဆာင္ေနၾကရသကဲ့သို႔ အျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း ၾကီးမားေသာအခြင့္အေရးမ်ားကိ ု ရရွိေန
ၾကေလသည္။ ဤေနရာတြင္ တရားသျဖင့္စံစားေနရေသာ အခြင့္အေရးမ်ားရွိသလို တရားႏွင့္
မညီေသာအခြင့္အေရးမ်ားလည္း ရရွိလာတတ္ၾကသည္။ ထိုတရားႏွင့္မညီေသာအခြင့္အေ ရး
မ်ားကို ရယူခံစားလိုက္ပါက မိမိဂုဏ္သိကၡာကိုလည္း ထိခိုက္ေစႏိုင္ေပသည္။ သက္ဆိုင္သူ
မ်ား၏ စိတ္ႏွလံုးကိုလည္း ၫွိဳးခ်ံဳးပူပန္ေစႏိုင္သည္။ ဤသို႔အခြင့္အေရးမ်ိဳးကို တစ္ဖက္ေသာ
သူက ၾကည္ျဖဴစြာေပးဆက္ေစကာမူ ရယူခံစားမွဳ မျပဳသင့္ေပ၊။
သိ၀ိမင္းကေပးေသာ သင္ခန္းစာကိုရယူ၍ မည္မွ်ပင္ တပ္မက္လြန္းလွေသာ အရာျဖစ္
ေစ၊ မည္မွ်တပ္မက္ဖြယ္ ေကာင္းလွသည္ျဖစ္ေစ ထိုတပ္မက္မွဳတို႔မွ ေအာင္ျမင္စြာရုန္းထြက္
ၾကရေပမည္ ။ ရုန္းထြက္ႏိုင္ေသာ စြမ္းရည္မ်ား ေမြးျမဴ ႏိုင္ၾကရေပမည္။ သို႔မွသာ မိမိတို႔၏
ၾကီးေလးေသာတာ၀န္မ်ားႏွင့္ ထိုက္တန္သူ၊ ၾကီးျမတ္ေသာဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ထိုက္တန္သူမ်ားအျဖစ္
ေမာ္ၾကြား ရပ္တည္ႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္ေပေတာ့သတည္း။
ေ န လ မ င္ း
( ၂ ၀ ၁ ၁ ၾသ ဂု တ္ ၂ ၉ )
ref ; ( ပဏၰာသနိပါတ္ ၊ ဥမၼာဒႏၲီ ဇာတ္ )
လူ႔ေဘာင္လမ္းျပ ငါးရာ့ငါးဆယ္ ၀တၲဳမ်ား ( ၀ဏၰသီရိ )
သက္တူရြယ္တူမ်ား ျဖစ္ၾကျပီး ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ကပင္ ကစားေဖၚမ်ား ျဖစ္ခဲ့
ၾကသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးလြန္စြာရင
ၾကရာတြင္လည္း အတူတူပင္ျဖစ္၏။
၎တို႔ႏွစ္ဦး ပညာစံု၍ျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိ
ၾကျပီးေနာက္ ခမည္းေတာ္မင္းတရားၾကီးက သိ၀ိမင္းကို ထီးနန္းလႊဲအပ္ခဲ့၏။ ဘိသိက္ခံယူပြဲ
မွာပင္ သိ၀ိမင္းက ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖၚျဖစ္ေသာ အဘိပါဒကကို စစ္သူၾကီးအရာေပးအပ္ခဲ့ေလ
၏။
အဘိပါဒကစစ္သူၾကီးမွာ သိ၀ိမင္းႏွင့္ရင္းႏွီးခ်စ္ခ
ကိုလည္းခံယူရ၏။ အေရးၾကီးေသာကိစၥရပ္မ်ားၾကံဳ
ပင္ေဆြးေႏြးရ၏။ အဘိပါဒကစစ္သူၾကီးကလည္း မိမိ၏အက်ိဳးစီးပြားထက္ အရွင္သခင္၏ အ
က်ိဳးစီးပြားကိုသာ အေလးထား၍ထမ္းရြက္ခဲ့ေလ၏။
တိရိဋိ၀စၧ သူေဌးႀကီးသည္ လြန္စြာမွ ေခ်ာေမာလွပေသာ မိမိ၏သမီးလွရတနာ အရြယ္
ေရာက္သည့္အခါ၌ သိ၀ိမင္းၾကီးထံဦးစြာဆက္သခဲ
မွ်ေသာေယာက်ၤားသားတို႔ လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္ျဖင့္အရုူ
ရေအာင္ တပင္တိုင္ေဆာင္၌သာ ေနထိုင္ရေလသည္။ သိ၀ိမင္းၾကီးက မိန္းမျမတ္တို႔၏ လကၡ
ဏာႏွင့္ညီမညီ သိရွိေစရန္ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားတ
ေဌးၾကီးကလည္း ပုဏၰားတို႔ကိုခရီးဦးၾကိဳကာ
အခိုက္မွာပင္ သမီးေတာ္ဥမၼာဒႏၲီသည္ ၀တ္စားတန္ဆာျပည့္စံုစြာဆင္ျ
သို႔၀င္ေရာက္လာေပသည္။ ဥမၼာဒႏၲီကိုျမင္လိုက္ရေသာ ပေရာဟိတ္ပုဏၰားၾကီးတို႔မွာ မိမိတို႔၏
သိကၡာကိုပင္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကေတာ့ပဲ အရူးအမူးျဖစ္ကုန္ၾကရေလ၏။ အခ်ိဳ႔ကဆုပ္ကိုင္လွ်က္
တန္းလန္းထမင္းလုတ္ကို ေခါင္းေပၚတင္ၾက၊ အခ်ိဳ႔က ခ်ိဳင္းၾကားထဲသြင္းၾက၊ အခ်ိဳ႔မွာေတာ့ထ
မင္း၀ိုင္းမွထကာ အိမ္နံရံကို ေခါင္းႏွင့္ေ၀ွ႔ၾက၊ အယာင္ေယာင္အမွားမွား ျဖစ္ၾကရသည္ဟု ဆို
ေလ၏။
ဤတြင္ ဥမၼာဒႏၲီက..." ငါ့လကၡဏာကိုဖတ္ဖို႔လာၾကတဲ့ ပုဏၰားေတြက အရူးဘ၀ေရာက္
ကုန္ၾကမွေတာ့ ဘာအသံုးက်ေတာ့မွာလဲ၊ သူတို႔ကိုအိမ္ထဲကႏွင္ထုတ္လိ
မိန္႔ေပး လိုက္ေလလွ်င္ အိမ္ေစမ်ားက ဆြဲထုတ္သျဖင့္ လမ္းမေပၚ ေရာက္သြားခါမွ သတိျပန္
လည္လာၾကေတာ့သည္။ သတိျပန္လည္လာသည္ႏွင့္ ရွက္ရြံ ႔ျခင္း၊ အမ်က္ေဒါသ ထြက္ျခင္း
တို႔ျဖင့္ေရႊနန္းေတာ္သို႔၀င
ပါတယ္၊ မိန္းမျမတ္လကၡဏာလည္းမရွိပါ၊
ရား " ဟု မဟုတ္မမွန္လုပ္ၾကံ၍ ေလွ်ာက္တင္ၾကေလ၏။
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားတို႔၏ လီဆယ္ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို ယံုၾကည္ျပီး ဆက္သမွဳကိုလက္
မခံခဲ့သျဖင့္ သိ၀ိမင္းသည္ ဥမၼာဒႏၲီႏွင့္ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရေလသည္။ သူေဌးၾကီးလည္း သမီးကညာ
ဆက္သမွဳကို ဘုရင္ကလက္မခံသျဖင့္ စစ္သူႀကီး အဘိပါက ကိုဆက္သခဲ့ရာ စစ္သူၾကီး က
လက္ခံခဲ့သျဖင့္ ဥမၼာဒႏၲီမွာ စစ္သူၾကီး၏ ၾကင္ရာေတာ္ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ ဤတြင္ ဥမၼာဒႏၲီ၏
စိတ္၌ မိန္းမသားပီပီ မခံခ်င္စိတ္ ႏွင့္ အလွမာနစိတ္တို႔၏ ေစ့ေဆာ္မွဳေၾကာင့္ သိ၀ိမင္းၾကီးႏွင့္
ပုဏၰားမ်ားအေပၚ အေတးအမွတ္တစ္ခု စြဲထင္ျဖစ္ေပၚခဲ့ရေလ၏။
တစ္ခုေသာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ပြဲေတာ္
သူဟုတ္မဟုတ္ လက္ေတြ႔ျပလိုသည့္ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ေဖၚခြင့္ ရရွိခဲ့ေလသည္။ သိ၀ိ
မင္းသည္ အစဥ္အလာအရ ျမိဳ႔ေတာ္တြင္းထြက္၍ အပူေဇာ္ခံခ်ိန္တြင္ မင္းၾကီးျမင္သာသည့္ေန
ရာသို႔မထြက္ရန္ ခင္ပြန္းသည္စစ္သူၾကီးက ၾကိဳတင္မွာၾကားထားပါလွ်က္ သတိေပးခ်က္ကိုခ်ိဳး
ဖ်က္ကာ ဥမၼာဒႏၲီ၏ ေနအိမ္ေရွ ႔အေရာက္ ေလသာေဆာင္မွထြက္၍ ပန္းပြင့္မ်ားျဖင့္ ၾကဲပက္ပူ
ေဇာ္ခဲ့ေလ၏။ ဥမၼာဒႏၲီကိုထိုခနတာမွ် ျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည့္အခိုက္မွ
မူးစြဲလန္းတပ္သြားရကား ေရွ ႔သို႔ပင္ခရီးမဆက္ႏိုင္ေတာ့ပ
တဖြဖြ တမ္းတကာ အိပ္စက္မေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔ရေလ ေတာ့သည္။ ေနာက္ရက္ မ်ားတြင္
လည္းမည္သူ႔ကိုမွ်စကားမေျပာႏ
တတြတ္တြတ္ရြတ္ဆိုေနေပေတာ့သည
နန္းေတာ္တစ္ခုလံုးမွလည္း မင္းၾကီးယခုအတိုင္း အရွည္ျဖစ္ေနမည္ဆိုလွ်င္ အသက္ကို
ပင္စိုးရိမ္ရသျဖင့္ ၾကံရာမရျဖစ္ၾကရ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အဘိပါဒကစစ္သူၾကီးသည္ မင္းၾကီး၏
စက္ရာခန္းေဆာင္သို႔၀င္ေရာက္
" အရွင္မင္းၾကီး ၊ ဒီကေန႔နံနက္မွာ ပူေဇာ္ပသရာ ေညာင္ပင္ၾကီးဆီသြားျပီး အရွင္မင္း
ၾကီးအတြက္ ပူေဇာ္ပသခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီကေန အရွင္မင္းၾကီး စိတ္ေဖါက္ျပားခံစားေနရတာဟာ
ဥမၼာဒႏၲီကို စြဲလမ္းေနလို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရပါတယ္ ၊ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ့ ဇနီး
သယ္ ဥမၼာဒႏၲီကို အရွင္မင္းၾကီးထံ ေပးဆက္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ေတာ္တစ္ဦး အျဖစ္ လက္ခံ
ေတာ္မူပါဘုရား၊ ဥမၼာဒႏၲီ နဲ႔အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး စံစားေတာ္မူပါဘုရား "
ဟူ၍ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ရာတြင္ သိ၀ိမင္းႀကီး စိတ္ရူးသြပ္ေဖါက္ျပားေနရာမွ
လည္၀င္ေရာက္ခါ လြန္စြာမွတုန္လွဳပ္ေခ်ာက္ခ်
" အဘိပါဒက ၊ ဥမၼာဒႏၲီကို ငါစြဲလန္းေနတာ နတ္ေတြေတာင္ သိကုန္ၾကျပီလား "
" မွန္လွပါ ၊ နတ္ေရာလူပါ သိကုန္ၾကပါျပီ ဘုရား "
သိ၀ိမင္းၾကီးသည္ ေခတၱမွ် ျငိမ္၍ ေတြးေတာဆင္ျခင္ေနျပီးမွ
" မေတာ္ေပဘူးအဘိပါဒက၊ သင့္ဘက္ကေပးေပမယ့္ ငါ့ဘက္က လက္မခံသင့္ဘူး ၊
တကယ္လို႔သာ ငါဟာ ဥမၼာဒႏၲီကိုလက္ခံျပီး ေပ်ာ္စံလိုက္ရင္ တရားပ်က္သြား ေပလိမ့္မယ္ ၊
တိုင္းေတာ္ျပည္ေတာ္တစ္ခုလံု
" စိုးရိမ္ေတာ္မမူပါနဲ႔ အရွင္မင္းၾကီး၊ ဥမၼာဒႏၲီေပးဆက္တဲ့ကိစၥကို အရွင္မင္းၾကီးနဲ႔ ဘုရား
ကၽြန္ေတာ္ကလြဲျပီး ဘယ္သူမွမသိေစရပါဘူး၊ အရွင္မင္းႀကီးအလိုေတာ္ျပည့္
ေတာ္မူပါဘုရား "
" အဘိပါဒက ၊ လူေတြဟာကိုယ္တိတ္တဆိတ္ ျပဳတဲ့မေကာင္းမွဳကို ဘယ္သူမွမသိၾက
ဘူးထင္ေနၾကတယ္၊ တကယ္ေတာ့သူျပဳတဲ့မေကာင္းမွဳ
ေတြ ျမင္ေတာ္မူၾကတယ္၊ သမၼာေဒ၀နတ္မ်ားလည္း ျမင္ၾကရတယ္၊ အထူးသျဖင့္ မိမိကိုယ္မိမိ
တစ္သက္လံုးသိေန၊ သတိတရရွိေနျပီးေျခာက္လွန္႔ေ
" အရွင္မင္းၾကီး၊ ဘုရားကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ကိုယ္တိုင္က ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ေပးဆက္တဲ့အ
တြက္ အရွင္မင္းႀကီးမွာ မေကာင္းမွဳ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘုရား "
" အဘိပါဒက ၊ သင္အိမ္ျပန္သြားလို႔ သင္ခ်စ္လြန္းလွတဲ့ ဥမၼာဒႏၲီ ကိုသာမျမင္ရရင္ အ
ႀကီးအက်ယ္ စိတ္ဆင္းရဲရေပေတာ့မယ္ "
" အရွင္မင္းၾကီး၊ ဒါေတြကိုငဲ့ကြက္ေတာ္ မမူပါနဲ႔ေတာ့၊ အရွင္မင္းၾကီးဟာ ဘုရားကၽြန္
ေတာ္ရဲ့ အမိအဖလည္းျဖစ္ပါတယ္၊ မွီခိုအားထားရာလည္းျဖစ္ပါတယ
စု တစ္ခုလံုးကို ေကၽြးေမြးျပဳစု ထားသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ ကိုးကြယ္ရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါ
ေၾကာင့္ ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္ရဲ့ဇနီးျဖ
မူပါဘုရား "
" အဘိပါဒက ၊ ငါသည္ အစိုးရသူေပတကား ဆိုျပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူက မ
ေကာင္းမွဳကိုျပဳလိုက္တယ္၊ ကိုယ္ျပဳတဲ့အမွဳကို သူတစ္ပါး ေတြ႔ျမင္သြားေလမလား လို႔လည္း
နည္းနည္းမွမထိတ္လန္႔ဘူး၊ အဲသလိုျပဳတဲ့သူဟာ အသက္လည္းတိုတတ္တယ္၊ နတ္ေကာင္း
နတ္ျမတ္ေတြကလည္း မလိုလားတဲ့မ်က္ေစ့နဲ႔ သူ႔ကိုၾကည့္တတ္ၾကတယ္၊ "
" အရွင္မင္းႀကီး၊ သူတစ္ပါးရဲ့ပစၥည္းျဖစ္ေသာ္လ
လွဴတာကို အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကလည္း တရားနဲ႔အညီ လက္ခံယူပါတယ္၊ အဲသလိုျပဳတဲ့အတြက္
ေပးတဲ့သူေရာ ခံယူသူပါခ်မ္းသာသုခ ရရာရေၾကာင္း ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ ျပဳရာေရာက္ပါတယ္
ဘုရား "
" အဘိပါဒက၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ မိမိခံစားေနရတဲ့ဆင္းရဲဒုကၡက
ပစ္ခ်လိုက္တယ္ ၊ သူတစ္ပါးခံစားေနရတဲ့ ခ်မ္းသာသုခကို မိမိဘက္ဆြဲယူလိုက္တယ္၊ အဲသ
လိုဆိုရင္ သူဟာ တရားမသိရာ ေရာက္ေတာ့မွာေပါ့ "
ဤသို႔ ဤသို႔ျဖင့္ အဘိပါဒက စစ္သူၾကီး၏ တိုက္တြန္းခ်က္မွန္သမွ်ကို သိ၀ိမင္းႀကီးက
ပယ္ခ်ရုန္းထြက္၍ ျပန္လည္းတရားျပႏိုင္ခဲ့ေလ၏။
သိ၀ိမင္းႏွင့္ ဥမၼာဒႏၲီ တို႔၏ဇာတ္လမ္းကိုၾကားရလွ်င္
သက္ဆင္းယစ္မူးကာ ရူးရရွာေသာ သိ၀ိမင္းၾကီး၏အျဖစ္ကိုသာ ေဖၚထုတ္ၾကသည္၊ ေတြ႔တတ္
ျမင္တတ္ၾကသည္။ သိ၀ိမင္း၏ သတိသမၸဇဥ္ျဖင့္ဆင္ျခင္၍ အမွားသံသရာ၀ဲဂယက္အတြင္းမွ
ရုန္းထြက္ႏိုင္မွဳစြမး္ရည္က
ရည္ကို ေတြ႔တတ္၊ ျမင္တတ္၊ အတုယူတတ္ၾကေစလိုပါသည္။
အဓိကက်ေသာတာ၀န္၊ ၾကီးေလးေသာတာ၀န္၊ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳရေသာတာ၀န္
ထမ္းေဆာင္ေနၾကရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ တစ္ဖက္တြင္ ၾကီးေလးေသာတာ၀န္မ်ားကို ထမ္း
ေဆာင္ေနၾကရသကဲ့သို႔ အျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း ၾကီးမားေသာအခြင့္အေရးမ်ားကိ
ၾကေလသည္။ ဤေနရာတြင္ တရားသျဖင့္စံစားေနရေသာ အခြင့္အေရးမ်ားရွိသလို တရားႏွင့္
မညီေသာအခြင့္အေရးမ်ားလည္း ရရွိလာတတ္ၾကသည္။ ထိုတရားႏွင့္မညီေသာအခြင့္အေ
မ်ားကို ရယူခံစားလိုက္ပါက မိမိဂုဏ္သိကၡာကိုလည္း ထိခိုက္ေစႏိုင္ေပသည္။ သက္ဆိုင္သူ
မ်ား၏ စိတ္ႏွလံုးကိုလည္း ၫွိဳးခ်ံဳးပူပန္ေစႏိုင္သည္။
သူက ၾကည္ျဖဴစြာေပးဆက္ေစကာမူ ရယူခံစားမွဳ မျပဳသင့္ေပ၊။
သိ၀ိမင္းကေပးေသာ သင္ခန္းစာကိုရယူ၍ မည္မွ်ပင္ တပ္မက္လြန္းလွေသာ အရာျဖစ္
ေစ၊ မည္မွ်တပ္မက္ဖြယ္ ေကာင္းလွသည္ျဖစ္ေစ ထိုတပ္မက္မွဳတို႔မွ ေအာင္ျမင္စြာရုန္းထြက္
ၾကရေပမည္ ။ ရုန္းထြက္ႏိုင္ေသာ စြမ္းရည္မ်ား ေမြးျမဴ ႏိုင္ၾကရေပမည္။ သို႔မွသာ မိမိတို႔၏
ၾကီးေလးေသာတာ၀န္မ်ားႏွင့္ ထိုက္တန္သူ၊ ၾကီးျမတ္ေသာဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ထိုက္တန္သူမ်ားအျဖစ္
ေမာ္ၾကြား ရပ္တည္ႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္ေပေတာ့သတည္း။
ေ န လ မ င္ း
( ၂ ၀ ၁ ၁ ၾသ ဂု တ္ ၂ ၉ )
ref ; ( ပဏၰာသနိပါတ္ ၊ ဥမၼာဒႏၲီ ဇာတ္ )
လူ႔ေဘာင္လမ္းျပ ငါးရာ့ငါးဆယ္ ၀တၲဳမ်ား ( ၀ဏၰသီရိ )
0 comments:
Post a Comment