ဘုရင္မနဲ႔ စံပ

by Myo Tha Htet (Notes) on Monday, April 1, 2013 at 2:43pm

အစည္းအေ၀းခန္းမသည္ လူတျဖည္းျဖည္းမ်ားလာေလသည္၊ ခန္းမမ်ား အတြင္းတြင္ ႏိုင္ငံတကာမွ ဂုဏ္သေရရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္။ ေတာ္၀င္နန္းေသြး ဘုရင္၊ ဘုရင္မမ်ားကခ်ည္း တက်ိပ္ေက်ာ္ေလသည္၊ ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံ့အႀကီးအကဲအဆင့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ကမၻာေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ား၊ စာေပနယ္မွ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား၊ သိပၸံံပညာရွင္မ်ား ေတာ္ေတာ္စုံလင္လွသည္။

ကမၻာ့အနာဂတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အေရွ႕အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံမ်ား အျမင္ဖလွယ္ျခင္းႏွင့္ တစည္းတလုုံးတည္း လက္ခံ/အက်ဳိးရွိေသာ စည္းေႏွာင္မႈပါသည့္ မူေဘာင္တရပ္ခ်မွတ္ရန္ အေရွ႕တုိင္းက ဘုရင္က ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲဲျဖစ္သည့္ တုိင္းျပည္တခုတြင္ ယခု ဆိုခဲ့ပါ အစည္းအေ၀းကို က်င္းပေနျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။

စံပသည္ (တကယ္ေတာ့က်န္ဖလိုလို၊ တရုတ္သံလုိလို၊ အေရွ႕ဥေရာပဘက္က အသံထြက္လိုလို ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာ့နားႏွင့္ ယဥ္ေစရန္ စံပဟု သုံးစြဲပါသည္) ယဂိုနတိုတိုင္း ဘုရင္မႀကီး ထြာ၀တ္ရည္ႏွင့္ လိုက္ပါလာျခင္းျဖစ္သည္။ ထြာ၀တ္ရည္မွာလည္း အလားတူပင္ ျမန္မာ့နားႏွင့္ ၀င္ဆံ့ေစရန္ အသံံဖလွယ္ထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

အေၾကာင္းအရာေပါင္းစုံႏွင့္ က်င္းပေသာ အစည္းအေ၀းႀကီးျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ အစည္းအေ၀းခန္းမမ်ားမွာလည္း မ်ားလွေလသည္၊ တခါ ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲျခင္း သီးျခားစီ ေတြ႕ဆုံ ေဆြးေႏြးသည့္ ေဘးထြက္ အစည္းအေ၀းမ်ားကလည္း ရွိေနေသးရာ ထြာ၀တ္ရည္ဘုရင္မေရာ ဘုရင္မလက္ရုံး တပ္မွဴးစံပပါ အလုပ္မ်ားေနၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ထြာ၀တ္ရည္သည္ အသက္လည္း ေထာက္လာၿပီ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ စံပကို အားကိုးေလသည္၊ စံပကလည္း ႏိုင္ငံတကာပြဲ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိေပမယ့္ ေျပာရဲဆိုရဲ လုုပ္ရဲကိုင္ရဲ ရွိသည္မို႔ ထြာ၀တ္ရည္က သေဘာက်သည္၊ ေနရာေပးေလသည္။ ထိုုႏွင့္ပင္ ထြာ၀တ္ရည္က သူ႔ႏွင့္ အသက္တူ၊ အဆင့္မကြာသည့္ မွဴးႀကီးမတ္ရာမ်ား၊ အႀကီးတန္း၀န္ႀကီးမ်ားကို ေဘးခ်ိတ္ဖယ္ၿပီး (အႀကံယူ အစည္းအေ၀းမ်ားမွလြဲ၍) ျပည္တြင္းျပည္ပ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ ေဆြးေႏြးရမည့္ ကိစၥမ်ားတြင္ စံပကို ေခၚေလ့ရွိသည္။

ယခုလည္း ဘုရင္မႀကီးက တူ၀ပူမွ်တိုင္း သမၼတႏွင့္ ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္း ျပႆနာမ်ားကို အႀကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြးေနရေပရာ စံပကို အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံမွ ဘုရင္ႀကီး ဦးစီးက်င္းပသည့္ ``အေရွ႕တိုင္းယဥ္ေက်းမႈကို ေခတ္သစ္ထဲ ထိုးသြင္းျခင္း`` သမိုင္းခ်င္းရာ ေလ့လာျခင္း ေဆြးေႏြးပြဲကို (ဘုရင္မ) သူ႔ကိုယ္စား တက္ခိုင္းသျဖင့္ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ဘုရင္မ အမိန္႔ေတာ္ကို စံပက ခ်က္ခ်င္းသိ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာေသာ္လည္း ပြဲခင္းထဲကို ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားက ေစာေစာေရာက္ေနသျဖင့္ ေနာက္နားမွာသာ ထိုင္လိုက္ရသည္။ ခဏၾကာေသာ္ အိမ္ရွင္ဘုရင္ အဘိုးႀကီးကိုယ္တိုင္ ေရာက္လာၿပီး ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ႏႈတ္ဆက္ေလသည္။

စံပႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္ရမည့္ အလွည့္ေရာက္ေသာအခါ ဘုရင္ဗြာလထီသည္ မ်က္ႏွာပ်က္ေလသည္၊ စံပ ၀တ္စားပုံကုိ ေထာက္၍ သူ႔ကိုယ္ရံေတာ္ေလာက္မွ ရာထူးမႀကီးျမင့္သူမွန္း သိေသာအခါ တျခားေခါင္းေဆာင္မ်ားလို ႏႈတ္မဆက္လိုဟန္ ရွိေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္အမ်ား တက္ေရာက္ေနသည့္ ပြဲသဘင္လည္း ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ အေရွ႕တိုင္းဘုရင္ ရိုင္းသေလလည္း မျဖစ္ရေလေအာင္ အႀကံထုတ္လ်က္ ရွိေလသည္။

အေျခအေနကို ရိပ္စားမိေသာ စံပကပင္ ဘုရင့္အမ်က္ေတာ္ႏွင့္အရွက္ေတာ္ ေပါင္းစပ္ အခက္အခဲကို ရိပ္မိေလဟန္ႏွင့္ ယခုလို စကားစရသည္။

``ဗြာလထီေရႊနန္းရွင္ မာေတာ္မူစ၊ ကၽြႏု္ပ္ဘုရင္မ ထြာ၀တ္ရည္မွာ တျခားအစည္းအေ၀းမ်ားႏွင့္ ရတက္ေပြ ေနပါသည္၊ သတင္း အခ်က္အလက္မ်ား ပင္းဆက္ရန္ ကၽြႏ္ုပ္ စံပက လာေရာက္ပါသည္၊ ဘုရင္ႀကီး နန္းသက္လူသက္ရွည္ေစရန္ ဆုေတာင္းပါသည္``

စံပသည္ နန္းေသြး မဟုတ္၊ သို႔ေသာ္ နန္းထဲေနသူ ျဖစ္သည္။ နန္းထဲ စစ္တပ္ရွိေသာ္လည္း စံပက ဘုရင္မ တပ္မွဴးျဖစ္သျဖင့္ အဆင့္ႀကီးေလသည္။ ၾကာလာေသာ္အခါ နန္းဆီနန္းေသြး ၀သလို ျဖစ္ေနေလသည္။

ဘုုရင္ဗြာလထီသည္ မာနႀကီးသူျဖစ္သည္၊ စံပကို မႀကိဳက္၊ စံပစကားၾကြယ္ပုံကုိ ႀကိဳက္သည္။ မ်က္ေမွာင္ကုတ္၊ ေခါင္းတခ်က္ငုံ႔ရင္း စင္ျမင့္ဘက္သို႔ ျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္။ စံပကို စကားမေျပာ၊ စံပကလည္း ထို႔ထက္ ဆက္မေျပာ...။ ဘုရင္ႏွင့္ စံပၾကား ဆက္ဆံေရး လွလွပပ မရွိသည္ကေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။

ဘုရင္ႀကီးႏွင့္ တျခားႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေျပာေသာအခ်က္မ်ားကို စံပ ေသခ်ာနားေထာင္သည္၊ လိုအပ္က လိုက္မွတ္သားသည္၊ သည့္ထက္လိုအပ္က ျပန္လွန္ေမးျမန္းသည္။ သို႔ႏွင့္ပင္ ဘုရင္က ၾကည္ပုံမရေသာ စံပသည္ ဘုရင္ဦးေဆာင္ေသာ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ဇာတ္လိုက္ျဖစ္လာေလသည္။

ညေနတိုင္ေသာ္ စည္းေ၀းပြဲမွာ ေအာင္ျမင္ၿပီး အထေျမာက္သျဖင့္ အဆုံးသတ္သည္၊ ဘုရင္မသည္လည္း အစည္းအေ၀းမ်ား ပြဲဆက္သျဖင့္ ပန္းရာမွ လမ္းမွာပါ လဲသျဖင့္ နားရာနန္းသို႔ ေစာေစာျပန္ၾကြလာသည္။ အနား၀ေသာ္ စံပလည္း အခစား၀င္၍ အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း တေနကုန္ လုပ္ေဆာင္ထားသမွ်ကို သံေတာ္ဦးတင္ေလသည္။

ဘုရင္မႀကီးသည္ စံံပ၏ သြက္သြက္လက္လက္ ေလွ်ာက္ထားခ်က္မ်ား၊ ကြန္႔ညႊန္႔ ရွင္းလင္းခ်က္မ်ားကို ၿပဳံးေတာ္မူ၍ နားနားေနေန နာေတာ္မူေလသည္။ အားအရႀကီး အားရလွ်က္လည္း ရွိေတာ္ပုံေပါက္ေလသည္။

ဘုရင္မႀကီး အေတြး၌ကား စံပကို ၀န္ႀကီးအဆင့္ တင္တိုးေပးက သင့္လွေပ၏ဟု ျဖစ္မိေလသည္၊ တျခားတဘက္၌မူကား စံပမွာ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ အစိတ္ပိုင္းသာ ရွိေနေပေသးရာ အေျခခံေတာ္ ဥပေဒေတာ္ႀကီးႏွင့္ လားလားမွ မကိုက္ေသာေၾကာင့္ စံပ ၀န္ျဖစ္မည့္အေရးမွာ မစီးခင္ ဆုိ႔ထားခံရသလို ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။ အေတြးတို႔ကား အေတြးထဲမွာပင္ အေတြး ေရတိမ္နစ္ရွာေတာ့သည္။

စံပသည္ကား ဘုရင္ႀကီးႏွင့္ ေလွ်ာက္ထားေျပာဆိုရသည့္အခ်က္ႏွင့္ ဘုရင္ႀကီး၏ မ်က္ႏွာေတာ္ ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲခ်က္မ်ားကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဘုရင့္ ေရႊစိတ္ေတာ္ အညိဳကို အေရာင္ေလွ်ာ့ႏိုင္ခဲ့သည္ အျဖစ္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဘုရင္မႀကီးကို ရွင္းလင္း ေလွ်ာက္ထားခ်က္ႏွင့္ ဘုရင္မႀကီး၏ အတြင္းစိတ္ေတာ္ကို လွစ္ျပေနသလို ျဖစ္ေသာ အၿပဳံးခ်ဳိမ်ားကိုေသာ္ လည္းေကာင္း ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ေနရင္း ေကာင္းေသာ ခံစားမႈကို ရယူလ်က္ ရွိေပသည္။

စံပသည္ မူလခ်ဳိေသာမ်က္ႏွာကို ရႊင္သထက္ရႊင္ေသာဟန္ စြက္ေစရန္ အၿပဳံးပန္းမ်ား ဆင့္ကာဆင့္ကာ ပန္ဆင္လိုက္ေလသည္။ သူ႔စိတ္အလ်ဥ္သည္ ဘုရင္၊ ဘုရင္မမ်ားပါသည့္ စည္းေ၀းခန္းမ်ား၊ ဘုရင္မႏွင့္သူတို႔ အခ်ီအခ် ေျပာဆို ေမးေလွ်ာက္ခန္းမ်ား၊ ကိုယ္တိုင္ ဖာသာခံစားေက်နပ္မႈမ်ားဆီကို ဗီဒီယို ေနာက္ျပန္ရစ္ၾကည့္သလို တကြက္ခ်င္း ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားလ်က္ ရွိေပသည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ စံပသည္ ထထြက္သြားေတာ့သည္။

၂၀၁၃ ဧၿပီ ၁၊ လန္ဒန္။

ည ၁၀ နာရီခြဲ။