ထားခဲ့လိုက္ပါ

သိန္း ျမင့္

တစ္ခါတုန္းက ပညာရွိၾကီးတစ္ဦးက ေဟာေျပာတဲ့ခန္းမတစ္ခုအတြင္းမွာ နားေထာင္ေနတဲ့ ပရိတ္သတ္ကို ဟာသ တစ္ခုေျပာေနတယ္ ။
နားေထာင္သူေတြအကုန္လံုးက က်ယ္ေလာင္စြာ အားလံုး ရယ္ေမာလိုက္ၾကတယ္ ။ ရယ္ေမာသံေတြ တိတ္သြားတဲ့အခါ သူက အဲဒီဟာသကိုပဲ ထပ္ေျပာတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လိုက္ျပီးရယ္ေမာတဲ့သူ အနည္းငယ္ပဲရွိခဲ့တယ္ ။

ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ပညာရွိၾကီးက အဲဒီဟာသကိုပဲ ထပ္ျပီးေျပာျပန္တယ္ ။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ခန္းမတစ္ခုလံုးမွာ ရယ္ေမာတဲ့သူတစ္ေယာက္မွမရွိေတာ့ပါဘူး ။ ပညာရွိၾကီးကျပံဳးျပီးေျပာတယ္ ။
“ ခင္ဗ်ားတို႔ ဟာ သတစ္ခုကို ၾကားတဲ့အခါ ပထမအၾကိမ္ရယ္ေမာၾကတယ္ ဒုတိယနဲ႔ တတိယအၾကိမ္ေတြ ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားရတဲ့အခါ မရယ္ၾကေတာ့ဘူး ဟာသကိုေတာင္ ထပ္ခါ ထပ္ခါ မရယ္ေမာခ်င္ၾကတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ၀မ္းနည္းစရာကိစၥေတြကိုေရာ ဘာေၾကာင့္ ထပ္ခါထပ္ခါ ငိုေၾကြးေနၾကမလဲ ”
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@2

ေလာကၾကီးမွာ ျဖစ္ပ်က္တဲ့ကိစၥေတြက တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွာပဲ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသလို မ်က္ရည္က်ဖို႔ေကာင္းတယ္ ။ တစ္ၾကိမ္ထက္ပိုျပီး ျဖစ္ပ်က္တဲ့ကိစၥမွန္သမွ် မွာ ၀မ္းနည္းစရာမရွိသလို ေပ်ာ္ရႊင္စရာလည္းမရွိေတာ့ဘူး ။ ၀မ္းနည္းပူေဆြးးစရာေတြကို ပစၥဳပၸန္ကို သယ္ေဆာင္မလာပါနဲ႔ ။ ျဖစ္ျပီးခဲ့တဲ့ ပူေလာင္ေသာကေတြကို ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္အခိုက္အတန္႔ေလးမွာပဲ အားပါးတရ ငိုေၾကြးျပီး ထားခဲ့လိုက္ပါ ။
ယခုလက္ရွိ အခ်ိန္ထိ သယ္ေဆာင္မလာပါနဲ႔ ။ အလားတူပဲ အတိတ္မွာ မွားခဲ့တဲ့အမွားေတြကိုလည္း ယခုအခ်ိန္ထိ သယ္ေဆာင္မလာပါနဲ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးမွာ မနက္ျဖန္အတြက္ လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္မဟုတ္လား ။

Credit ; သက္တန္႔ခ်ိဳ