မထူးျခားခဲ့ေသာ တိုက္စားညဥ့္တစ္ယံ

December 27, 2013 at 2:15am

ပန္းခ်ီပံုကို http://pasttheego.blogspot.com/ မွ ရယူပါသည္။

 ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္သြားမလဲ တစ္ခြန္းေမးလိုက္တယ္
 ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြက တကယ္ေတာ့သိပ္ရိုးလြန္းေနပါျပီ။

တျခားမိန္းမေကာင္းေတြအတြက္ေတာ့ ေသေလာက္ေအာင္ထိတ္လန္႕စရာအႏၱရာယ္တစ္ခုေပါ့။

 အင္း

တျခားသူေတြက မိန္းမေကာင္းဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႕က မိန္းမဆိုးလား

ဟင့္အင္း ကၽြန္မအပါအဝင္ ကၽြန္မတို႕ကို သမုတ္တာက " မိန္းမပ်က္ "   ဒါမွမဟုတ္ " ညဥ့္ငွက္ "
ကၽြန္မတို႕အတြက္ေတာ့ မၾကာခဏ ၾကားဖူးၾကံဳဖူးေနတဲ့ကိစၥတစ္ခုပါပဲ။
သူ႕ဖာသာယူနီေဖာင္းနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ မာဖီနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ စတီးလက္ေကာက္ကေလးထုတ္ျပလုိက္ရံုနဲ႕ ခ်စ္၍ေခၚရာလိုက္ေတာ္မူရေတာ့တာကိုး။ အသံုးမေျပာနဲ႕ လိုင္းေၾကးေတာင္ရမွာမဟုတ္တဲ့ ဒီညအတြက္ ဘာမွမထူးေတာ့ပါဘူး။ ဒီညအတြက္ရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႕အတြက္ ဘယ္တုန္းက ဘာထူးခဲ့ဖူးလို႕လဲ??

ဘယ္သူအုပ္ခ်ဳပ္အုပ္ခ်ဳပ္ ကၽြန္မတို႕အတြက္ ဘာထူးခဲ့ဖူးလဲ?
ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္စြန္႕ၾကဲ စြန္႕ၾကဲ ကၽြန္မတို႕အတြက္ ဘာထူးခဲ့ဖူးလဲ?
ဘယ္ေနရာေတြ ဘယ္ေလာက္ေရႊထူထူ ကၽြန္မတို႕အတြက္ ဘာထူးခဲ့ဖူးလဲ?
ဘယ္သီခ်င္းေတြ ဘယ္ေလာက္ ဆို ဆို ကၽြန္မတို႕အတြက္ ဘာထူးခဲ့ဖူးလဲ?
ဘာပြဲေတြ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ ကၽြန္မတို႕အတြက္ ဘာမ်ားထူးခဲ့ဖူးလို႕လဲ?
ဟုတ္တယ္.. ကၽြန္မအတန္းပညာကို ၄ တန္းထိပဲတက္ပါတယ္။ ေရျခားေျမျခားလဲမေရာက္ဖူးပါဘူး။ ဘိုလိုလဲမေျပာတတ္ပါဘူး။
ႏိုက္ကလပ္ဆိုတာ ေခၚလို႕လိုက္သြားဖူးေပမယ့္ ဘာအဓိပၸါယ္မွန္း ကၽြန္မမသိပါဘူး။ ျပန္ထြက္လာရင္ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကတတ္လို႕ ႏႈိက္ကလပ္လို႕သာေခၚခ်င္မိေတာ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းၾကီးတာ ကၽြန္မသိတယ္။ ကေလးေတြေက်ာင္းစရိတ္ၾကီးလာတာ၊ ဘတ္စ္ကားေတြၾကပ္လာတာ၊ အိမ္ငွါးဖို႕ခက္လာတာ ဒါေတြကၽြန္မသိတယ္။

ျပီးေတာ့ ကၽြန္မမွာ အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီေရာဂါပိုးရွိေနတာ ကၽြန္မေသခ်ာသိတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂လကပဲ သိခဲ့တာ။ ရုတ္တရက္ၾကီး တုန္လႈပ္သြားသလိုျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ကေလးေတြအေဖမဟုတ္တဲ့ ကၽြန္မေယာက္်ား ဒီေရာဂါနဲ႕ဆံုးျပီးကတည္းက ဒါကိုေမွ်ာ္လင့္ျပီးသားပဲေလ။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုပဲစိတ္ပူမိတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ကြန္ဒံုးသံုးရေတာ့မယ္.... ေစ်းေခၚရခက္ေတာ့မယ္... အေျခအတင္ေျပာရင္း ပါးနားရိုက္ခံရတာမ်ိဳးလဲရွိႏိုင္တယ္ဆုိတာ လက္ခံလုိက္ရေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ကၽြန္မဖို႕ ဘယ္အရာအတြက္မွ ထူးျခားျပီးတုန္လႈပ္မႈမရွိေတာ့ပါဘူး။

ေၾသာ္...မနက္ပဲျပဳတ္ဖို႕ ပဲေတြေရစိမ္ထားမိရင္ဒုကၡ.... အေမက ကၽြန္မကို အရင္ကလို ပဲျပဳတ္ေရာင္းျပီးအသက္ေမြးေစခ်င္သူ။
သားေလးနဲ႕သမီးေလးေစာင့္ေနရင္းနဲ႕ အိပ္ယာ၀င္ေနာက္က်သြားမွာပဲ စိုးရိမ္မိတယ္။သားနဲ႕သမီးကငယ္ေသးေပမယ့္ အေမကိုသိတတ္ရွာတယ္။ ကၽြန္မျပန္လာရင္ ကၽြန္မအေမက တံခါးဖြင့္ေပးဖို႕ ရွက္ရြံ႕ေနတတ္လို႕ ကေလးေတြက မေအကို ေစာင့္ေနေပးတတ္တယ္ေလ။ ကေလးေတြက ကၽြန္မကို ေဆးရံုမွာညေစာင့္လုပ္တယ္လို႕ပဲ သိထားၾကတယ္။

ကၽြန္မတစ္ခ်က္ျပံဳးမိလိုက္သလား

တကယ့္ကို ကၽြန္မ မျပံဳးသင့္ဘူး၊ ျပံဳးႏိုင္တဲ့အေျခအေနမဟုတ္ဘူး။
ရသေလာက္ျပန္ျငင္းဆန္ရမယ့္အေျခအေန။ ျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ရုန္းထြက္ရမယ့္အေနအထား။
ေတာင္းပန္ၾကည့္တယ္ ေလွာင္ျပံဳးတစ္ခ်က္က မီးတိုင္မွိန္ျပျပေအာက္မွာ ဓါးေျမွာင္သြားတစ္ခုလို။ လက္ေမာင္းကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလာခ်ဳပ္ကိုင္ေတာ့ အတင္းရုန္းလိုက္မိတယ္။ ပါးႏွစ္ဖက္လံုးပူထူသြားတဲ့အျပင္ ေတာက္ခတ္သံက်ယ္က်ယ္က ေရွာင္လို႕မရေတာ့တဲ့အေျခအေနတစ္ခုမွန္း လြယ္လြယ္နားလည္လိုက္ရတယ္ရွင္။ အားႏြဲ႕တဲ့လက္နက္မဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္

မုန္းတယ္.. မုန္းတယ္.. အရမ္းမုန္းတယ္

မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေသြးသားဆႏၵအတြက္ အႏိုင္က်င့္တဲ့အဲဒီလူကိုမုန္းတယ္။ အျမဲအာသာဆႏၵျပင္းထန္ေနတတ္တဲ့ ေယာက္်ားေတြကိုမုန္းတယ္။ အုိ.. ေနာက္ဆံုး ေနာက္ဆံုး.. ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေရာက္ေလာက္ေအာင္ အသံုးမက်ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရမ္းမုန္းတယ္။

ဟင္
အားႏြဲ႕တာေတာ့မွန္ေကာင္းမွန္မယ္။ ကၽြန္မမွာလက္နက္တစ္ခုခုရွိရမယ္။ စဥ္းစားစမ္း.. စဥ္းစားစမ္း....
ရွိတယ္။ ရွိတယ္။ ကၽြန္မမွာလက္နက္တစ္ခုရွိတယ္။
ျပီးေတာ့
ဒီတခါကၽြန္မအေသအခ်ာျပံဳးလိုက္တယ္
ေသြးျမင္ရင္ေၾကာက္တတ္တဲ့သူကို သားသတ္ရံုေလာက္မဟုတ္ရင္ေတာင္ လက္ေ၀ွ႕ၾကိဳးဝိုင္းထဲဆြဲသြင္းခံရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ကၽြန္မဘယ္လိုျပံဳးလိုက္မိတာပါလိမ့္

ကေလးေတြကို သတိရလို႕ျပံဳးတဲ့အျပံဳးမ်ိဳးလား.. ဒါဆို ကၽြန္မအျပံဳးက သိပ္ေအးခ်မ္းခ်ိဳသာသြားလိမ့္မယ္။
ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ အေျခအေနကို ခံျပင္းလြန္းလို႕ ျပံဳးလိုက္တာမ်ိဳးလား.. ဒါဆို ကၽြန္မအျပံဳးက သိပ္နာက်င္စရာေကာင္းလိမ့္မယ္။
အၾကံအစည္တစ္ခုရသြားလို႕ ျပံဳးလိုက္တာမ်ိဳးလား.. ဒါဆို ကၽြန္မအျပံဳးက သိပ္ေကာက္က်စ္ေနလိမ့္မယ္။

ေရြးခ်ယ္ခြင့္မွမရွိတာ။  

ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္သြားမလဲ တစ္ခြန္းေမးလိုက္တယ္

ေနာက္တစ္ညလမိုက္ဦးမယ့္ ျမိဳ႕အဝင္တံတားေအာက္ေျခနားကကိုင္းေတာေပါ့။

တတ္အပ္ေသာပညာမ်ားစြာထဲက ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ဆည္းပူးခဲ့တဲ့ ပညာလက္နက္ေတြတစ္ခုျပီးတစ္ခု ထုတ္သံုးရင္းအကၽြမ္းက်င္ဆံုးျပဳစုလိုက္တယ္။ လူတိုင္းကၽြမ္းက်င္ရာ လိမၼာၾကတာပဲမဟုတ္လား။
ကၽြန္မအလုပ္လုပ္တိုင္း ဘယ္သူ႕ကိုမဆို အျမဲေတာင္းခဲ့တဲ့ ကြန္ဒံုးသံုးျပီးအလုပ္လုပ္ဖို႕ကို မသိက်ိဳးကၽြံျပဳပစ္လိုက္တယ္။
ကိစၥေတြအားလံုးျပီးေတာ့ သူ႕ကို .. အဲဒီရြံစရာခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို ကၽြန္မတင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ထားျပီး အစ္ကို႕ကို ကၽြန္မအရမ္းခ်စ္တယ္ လို႕ အခ်ိဳသာဆံုးအသံနဲ႕ေျပာလိုက္တယ္။

အဲဒီေခၽြးတလံုးလံုးအတၱေဘာၾကီးကို ကၽြန္မကိုယ္ထဲမွာ ၾကာႏိုင္သမွ် ၾကာေအာင္..  အခ်ိန္ဆြဲလို႕ရသမွ် ဆြဲရေအာင္.. အတင္းၾကပ္ဆံုး ေပြ႕   ့ ့ ့ ့ဖက္.....

ပညာကုန္သံုးျပီးျပဳစုေပးခဲ့တာ မုန္းလို႕ မုန္းလြန္းလို႕ သိရဲ႕လား။ ရွင့္ဆီမွာ ျပတ္ရွဒါဏ္ရာတစ္ခုကို မနာက်င္ရေအာင္ ေပးျပီးမွ

ကၽြန္မဆီက ေရာဂါပိုးေတြ ကူး.... ကူး.... ကူးလိုက္စမ္း...

ေသလိုက္ေတာ့.... ငါ့ကိုအႏုိင္က်င့္ခဲ့သမွ် တစ္ဘဝလံုးခံလိုက္စမ္းေတာ့

ကိုင္းေတာမွာ "လမိုက္" ခဲ့တာ နင္လား ငါလား အခ်ိန္တန္လို႕ လာေတာင္းပန္ရင္ေတာင္ ျပန္ႏႈတ္လို႕မရေတာ့မယ့္ ဆူးေတြ... ကူးစမ္းဟဲ့

ထုိ႕အတူ ဒီအလုပ္ကိုစြန္႕လႊတ္ျပီး ဒီဘဝကိုတစ္ခါျပန္မလွည့္ေတာ့ဘူးရယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကျပတ္သားခိုင္မာစြာ.....

-
ပဲျပဳတ္ေတာင္းကို ခပ္ရဲရဲေခါင္းေပၚတင္ျပီး ကၽြန္မေအာ္လိုက္တယ္
“ပဲျပဳတ္.... ပူပူ......ေလး......” 
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မပါးမွာက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္ကမွ
တကယ္
ပူတာ...
 
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္
မိုးၾကာညိဳ
27.12.2013