တိုင္းရင္းသား အေရးေျဖရွင္းဘို႕ ဒုတိယ အၾကိမ္ပင္လံုညီလာခံ လုိအပ္ရဲ႕လား။

by Aung Htoo on Tuesday, January 8, 2013 at 8:28am ·

 တိုင္းရင္းသားအေရးေျဖရွင္းရန္ ပင္လံုကဲ့သို႕အလားတူေသာ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံ (သို႕မဟုတ္) ဒုတိယ ပင္လံု ညီလာခံ က်င္းပသင့္ေၾကာင္းအဆိုျပဳသူမ်ား ရွိသကဲ့သို႕ လက္ေတြ႕က်င္းပရန္ ျပင္ဆင္စိုင္းျပင္း ေနသံမ်ားပင္ စတင္ ၾကားေနရသည္။ စာေရးသူအေနျဖင့္မူ ယင္းညီလာခံမ်ိဳးက်င္းပရန္ လံုး၀ပင္မလိုအပ္ဟုရွဳျမင္သည္။ အဘယ္ ေၾကာင့္ နည္း။

ပင္လံုညီလာခံသည္ သမိုင္းတြင္ခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ တရား၀င္ခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ ပင္လံုညီလာခံ၏ တရား၀င္မႈကို မည္သူျငင္း နိုင္အံ႕နည္္း။ အလားတူအမည္ျဖင့္ ေနာက္တၾကိမ္ညီလာခံ တခု ထပ္မံက်င္းပမည္ဆိုလွ်င္ တ၇ား၀င္မႈ ျပသနာတက္ လာမည္။ ပထမပင္လံုညီလာခံက တရား၀င္သလား။ ေနာက္ထပ္က်င္းပမည့္ ဒုတိယညီလာခံက ပိုျပီး တရား ၀င္ သလား။ ဥပေဒအရ ရွဳတ္ေထြးသည့္ ျပသနာေပၚလာမည္။

ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးနွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနွင့္ ထုိေခတ္က တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ မ်ား ပါ၀င္တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ ညီလာခံထက္ပို၍ တရား၀င္ ေသာ ညီလာခံ၊ ယခုလည္းမက်င္းပနိုင္၊ ေနာင္လည္းမည္သည့္အခါတြင္မွ် က်င္းပနိုင္မည္မဟုတ္္ေတာ့ ပါ။ အေၾကာင္း မွာ မူလ ပင္လံုညီလာခံက်င္းပခဲ့စဥ္တံုးက ေနာက္ခံအေျခအေနကို လက္ေတြ႕ မည္သို႕မွ် မရနိုင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ရွင္းပါမည္။

(၁) ျပည္ေထာင္စုမွာ မပါ၀င္လွ်င္ ေန၍ရနိုင္ခဲ့သည့္ အေျခအေန

ျဗိတိသွ်လက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရးရခါနီး ပင္လံုစာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္မီတြင္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စု မွာ မပါလွ်င္ ေန၍ ရနိုင္ခဲ့သည့္ အေျခအေနရွိခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္သည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားနွင့္ အတူ လြတ္လပ္ေရး မယူဘဲ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ ဆက္ေနရန္၊ တေျဖးေျဖးမွ ၄င္းတို႕၏ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ေရး ယူသြားရန္ ၾကိဳးပမ္း နိုင္ခဲ့သည့္ အေျခအေနရွိခဲ့သည္။

တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားသည္ ျမန္မာမ်ား နွင့္ အတူ လြတ္လပ္ေရးမယူခဲ့ဘဲ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ ဆက္ေနခဲ့ လွ်င္ပင္ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္မ်ားရွိ လူထုမ်ား၏ နိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးအေျခအေနမ်ားယခုထက္ အဆေပါင္း မ်ားစြာေကာင္းေနမည္ဟု ယူဆသည္။

ေဟာင္ေကာင္ကို ၾကည့္ပါ။ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာပင္ တေလွ်ာက္လံုး ဆက္ေနခဲ့ျပီး ၁၉၉၇ ခုနွစ္ေရာက္မွလြတ္လပ္ ယူကာ တရုပ္ျပည္မၾကီးနွင့္ ေပါင္းသြားခဲ့သည္။ ေဟာင္ေကာင္တြင္ ခိုင္မာသည့္ ဥပေဒစနစ္ရွိေနဆဲ။ တဦးခ်င္း လြတ္ လပ္မႈ အားေကာင္းေနဆဲ။ စီးပြားေရးတိုးတက္ေနဆဲ။ တရုပ္ျပည္မၾကီးတြင္ အတိုးတက္ဆံုးဟု ေျပာနိုင္သည့္ ရွန္ဟိုင္း ထက္သာသည္ ဟု သံုးသပ္ ၾကသည္။

၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုေအာက္တြင္ ခ်ဳပ္ကိုင္ခံထားရသည့္ အေျခအေနအတိုင္းသာ ဆိုလွ်င္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားသည္ ေနာက္ထပ္နွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ ၾကိဳးစားဦးေတာ့ ေဟာင္ေကာင္ယခုရွိေနသည့္ အေျခအေနရရန္ပင္ မလြယ္ေတာ့ပါ။ ယခု ဒုတိယ အၾကိမ္ပင္လံုညီလာခံက်င္းပမည္ ဆိုၾကပါစို႕။ မူလပင္လံုညီလာခံ က်င္းပစဥ္ကရွိခဲ့သည့္ နိုင္ငံေရးအေျခ အေန မ်ိဳးကို အသိအမွတ္ျပဳမလား၊ ျပည္ေထာင္စုမွာမပါဘဲေနလိုကေနခြင့္ရသည့္ အခြင့္အေရးေပးမလား ဟူ၍ ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္သည့္ စစ္အစိုးရကို ေမးၾကည့္ပါ။ ေပးရန္ေ၀း၍ ခြဲထြက္ေရးသမားဟု အမည္တပ္ကာ ပုဒ္မအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ မတရားခ်ဳပ္ေနွာင္ခံရမွာပင္ စိုးရိမ္ေနရသည္။

(၂) ယံုၾကည္မႈ ျပသနာ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚပုဂၢိဳလ္အရ ယံုၾကည္ ၍တေၾကာင္း၊ ပင္လံုစာခ်ဳပ္တြင္ ၄င္းတို႕လိုလားေသာ အခ်က္အလက္ မ်ား ပါ၀င္ခဲ့သျဖင့္ တေၾကာင္း တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၄င္းတို႕၏ လြတ္လပ္ေသာ နိုင္ငံတည္ေထာင္ခြင့္ကို စြန္႕လႊတ္ျပီး ျပည္ေထာင္စုတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ယံုၾကည္မႈမွာ ျပသနာမ်ားစြာတက္လွ်က္ရွိျပီ။ မည္သူ႕ကို ယံုၾကည္မည္နည္း။ ျမန္မာမဟုတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား ဘက္က ၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာမ်ားထဲက မည္သူ႕ကို ယံုၾကည္ရမည္ဟူသည္မွာ ျပသနာတက္ေနပါျပီ။

ျပီးခဲ့သည့္ရက္ပိုင္းကမွ် ေကအင္ယူေခါင္းေဆာင္မ်ား သမတဦးသိန္းစိန္နွင့္ ေတြ႕ခဲ့ၾကသည္။ ဦးသိန္းစိန္က ကရင္လူထု ေၾကနပ္ေစရန္ ေကအင္ယူေခါင္းေဆာင္မ်ားအား စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားနွင့္ ဧည့္ခံျပီး၊ ကရင္၀တ္စံု ၀တ္ျပလိုက္ သည္။ ဤမွ်သာျဖစ္သည္။ ကရင္လူထု ရသင့္ရထိုက္သည့္ နိုင္ငံေရးအခြင့္အေရး တခုတေလမွ် မေပးလိုက္။ စစ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ား လိုျခင္သည့္ အပစ္အခတ္၇ပ္စဲေရးကိုသာ ခိုင္မာေအာင္ထပ္လုပ္လိုက္သည္။ ေကအင္ယူ ေခါင္းေဆာင္မ်ား သည္ လက္ခ်ည္းဗလာနွင့္ ျပန္လာခဲ့ရသည္။

တိုင္းရင္းသားမ်ားက ျမန္မာေခါင္းေဆာင္မ်ားအေပၚ ယံုၾကည္မႈပ်က္ေနသလို၊ ျမန္မာမဟုတ္သည့္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕ အစည္းမ်ားတခုနွင့္ အျခားတခုအၾကားတြင္လည္း ယံုၾကည္မႈမွာ အားေကာင္းေကာင္းရွိမေန။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ မခ်ဳပ္ဆိုခင္ က အေျခအေနမ်ိဳးမရွိေတာ့။ ၁၉၆၂ ခုနွစ္စစ္အာဏာသိမ္းခဲ့ျပီးေနာက္ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ကဖန္တည္းထားခဲ့ေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

(၃) ကိုယ္စားျပဳမႈျပသနာ

ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုသည့္အခ်ိန္တြင္ ကိုယ္စားျပဳမႈ ျပသနာလံုး၀မရွိခဲ့ပါ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အတြက္ မရွိခဲ့သလို ျမန္မာမဟုတ္သည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအတြက္လည္း မရွိခဲ့ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသလို ျမန္မာအစိုးရကိုလည္း ကိုယ္စားျပဳခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တဦးတည္း လက္မွတ္ထိုးခဲ့သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳ၍ မည္သူ လက္မွတ္ေရးထိုးခ်ဳပ္ဆိုမည္နည္း။  လက္ရွိသမတ ဦးသိန္း စိန္ သည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအားလံုးကိုကိုယ္စားျပဳ၍ လက္မွတ္ ေရးထိုးမည္ဆိုလွ်င္ ျမန္မာေတြ တကယ္ သေဘာတူပါ မည္လား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က ကုိယ္စားျပဳ၍ လက္မွတ္ ထိုးမည္ ဆိုလွ်င္ေရာ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း သစ္ေတြ အားလံုး သေဘာတူပါမည္လား။

တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ကိုယ္စားျပဳမႈမွာလည္း အလားတူ ရွဳတ္ေထြးေနသည္။ ဥပမာ အားျဖင့္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ကရင္အဖြဲ႕ အစည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေနသျဖင့္ ကရင္လူမ်ိဳး ကို မည္သူကိုယ္စားျပဳမည္နည္း။ ေကအင္ယူက တာ၀န္ယူလက္မွတ္ထိုး မည္ဆိုလွ်င္ အျခားအဖြဲ႕မ်ားေၾကနပ္ပါမည္လား။ ရွိသမွ် ကရင္အဖြဲ႕မ်ား အကုန္၀င္ျပီးလက္မွတ္ထိုးမည္ ဆိုလွ်င္ စာခ်ဳပ္ ၏ အဂၤါရပ္နွင့္သင့္ေတာ္ပါမည္လား။ အျခားလူမ်ိဳးမ်ားမွာလည္း အလားတူ ျပသနာရွိေနသည္။

ပင္လံုစာခ်ဳပ္ျပသနာလား၊ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပသနာလား။

စာေရးသူ၏အျမင္မွာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္သည္ ျပသနာမရွိ။ တိုင္းရင္းသားမ်ားလိုလားသည့္ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရး၊ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ား ပါရွိေနျပီးျဖစ္သည္။ မူအားျဖင့္ ဤမွ်ေလာက္ဆိုရေလာက္ျပီ။ အနွစ္သာရအရ ျပည့္စံု ေလာက္ ျပီ။ ျပသနာမွာ စာခ်ဳပ္ပါ အနွစ္သာရကို အေကာင္အထည္ေဖၚနိုင္ေရးအတြက္ ေရးဆြဲျပဌာန္းခဲ့သည့္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒမ်ားျဖစ္သည္။

၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒတြင္ ၃၅% ခန္႕ျပသနာရွိခဲ့သည္။ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒတြင္ ၇၀% ခန္႕ ျပသနာရွိခဲ့သည္။ လက္ရွိ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ ၁၀၀% ျပသနာရွိေနျပီ။ သို႕ျဖစ္၍ ေဆြးေႏြးရမည့္ကိစၥမွာ ၁၉၄၇ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၏ အနွစ္သာရ ကို ေဖၚေဆာင္နိုင္ေရးအတြက္ မည္သည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနွင့္ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္သင့္ သနည္း ဟူ၍  သာျဖစ္သည္။

စစ္အစိုးရက်င္းပေပးမည့္ ပင္လံုကဲ့သို႕အလားတူညီလာခံ သို႕မဟုတ္ တိုင္းရင္းသားညီလာခံကို မည္သို႕ရွဳျမင္သင့္သနည္း။

တိုင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ား ဆက္လက္ေတာင္းဆိုပါက ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရသည္ အားလံုးပါ၀င္ခြင့္ရမည့္ ပင္လံုကဲ့သို႕ အလားတူ ညီလာခံမ်ိဳး မုခ်က်င္းပေပးပါမည္။ ေဗဒင္ေမးလွ်င္ ဆန္ကုန္ပါမည္။ မယံုမရွိပါနွင့္။  စစ္အစိုးရက  အတု အေယာင္ အမ်ိဳးသား ညီလာခံကုိ က်င္းပခဲ့ဘူးျပီ။ လက္ရွိသမတ ဦးသိန္းစိန္မွာ ဤကိစၥ၌ အကြ်မ္းက်င္ဆံုး ျဖစ္သည္။ သူကိုယ္တိုင္ က်င္းပေရးေကာ္မတီ ဥကၠဌ လုပ္ခဲ့သည္။ ပင္လံုကဲ့သို႕အလားတူညီလာခံ ဟူသည္တြင္လည္း ဟိုအဖြဲ႕၊ သည္အဖြဲ႕ အဖြဲ႕ေပါင္းစံုကို ဖိတ္၊ အစိုးရက ေပးကမ္းေထာက္ပံ႕လက္သပ္ေမြးထားေသာ တိုင္းရင္းသား ေခါင္း ေဆာင္ အမည္ခံထားသည့္ ပုဂၢိဳလ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖိတ္ကာ အုတ္အေရာေရာ ေက်ာက္အေရာေရာ ညီလာခံၾကီး တခုေပၚ လာပါဦး မည္။ စစ္မွန္သည့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက ကန္႕ကြက္ဦးေတာ့၊ မည္သူတက္သင့္သည္၊ မည္သူ မတက္သင့္ ျငင္းခံုေဆြးေႏြးေနသည္ကပင္ တနွစ္ခန္႕ၾကာသြားနိုင္သည္။

အတုအေယာင္အမ်ိဳးသားညီလာခံ က်င္းပခဲ့ရာ၌ (၁၅) နွစ္ၾကာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ဆြဲရာ၌ အေတြ႕အၾကံဳအင္မတန္ ၾကီးမား ေသာ သမတ ဦးသိန္းစိန္က ဒုတိယ ပင္လံုညီလာခံကို ေခါင္းေဆာင္က်င္းပလွ်င္ နွစ္ေပါင္း (၃၀) ခန္႕ ၾကာပါ ဦးမည္။ လက္ရွိတိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုၾကီးမွာ အသက္ ၆၀ နွစ္ အထက္ရွိေနၾကျပီ။ ညီလာခံျပီးသည့္ အခ်ိန္၌ မည္သူမွ် အသက္ရွိေတာ့မည္ မထင္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ထိုအထဲတြင္ပါသြားပါမည္။ စာေ၇းသူလည္း က်န္မည္မဟုတ္ပါ။ သခၤါရေနာက္ သို႕လိုက္ၾကရပါမည္။ ညီလာခံၾကီးမွာ ဘာတခုမွ ေရေရရာရာ မခ်မွတ္နုိင္ဘဲ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ အဆင့္ဆင့္ လက္၀ယ္ သို႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အေမြ၊ တိုင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ တန္းတူေရးနွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ကင္းမဲ့သည့္ အေမြ ဆိုး မ်ားကိုသာ ခ်န္ထားရစ္နိုင္ဘို႕ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္သည္။ သို႕ျဖစ္၍ ညီလာခံလမ္းေၾကာင္းကို လံုး၀ပင္ မလိုက္သင့္ ပါ။

ဖြဲ႕စည္းပံုျပသနာကို ဖြဲ႕စည္းပံုနွင့္ ရွင္း။

တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႕အစည္းအမ်ားစုၾကီး၏ ရပ္တည္ခ်က္မွာ ရွင္းသည္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ သည္ တိုင္းရင္းသားမ်ားလိုလားသည့္ တန္းတူေရးနွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ မရနိုင္ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈ ဥပေဒသည္ လူထုရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ေနရေသာ မည္သည့္ ျပသနာၾကီးကိုမွ် မရွင္းနိုင္။ အျခားအေရးၾကီးသည္မ်ားကို ထားပါဦး။ ျပည္ေထာင္စုနွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ တခ်က္တည္းေထာက္ျပပါမည္။ တိုင္းရင္းသား တပ္မ်ား၏ တည္ရွိမႈကို ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု သည္ လံုး၀မရွင္းနိုင္။ ဖြဲ႕စည္းပံုကတျခား၊ ပကတိ တည္ရွိေနေသာ အေနအထားမ်ားက တလြဲျဖစ္ေနသည္။ ၂၀၀၈ ဥပေဒအရ တည္ရွိေနသည့္ တိုင္းျပည္အေဆာက္အအံုမ်ားသည္ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယား လည္ပတ္ေရး အတြက္သာ ေထာက္ကူထားျပီး လူထုအခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ မည္သို႕မွ်မျပဳ။ ၂၀၀၈ ကိုအေျချပဳ၍ မတရားဥပေဒမ်ားသာ ေတာက္ေလွ်ာက္ထြက္ေပၚေနသည္။ ယခင္က တည္ရွိခဲ့ေသာ မည္သည့္ မတရားဥပေဒ ကိုမွ် ရုပ္သိမ္းနိုင္ျခင္းမရွိ။

တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအား နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ ဟူသည္မ်ားနွင့္ အခ်ိန္ဆြဲထား၊ ပင္လံုနွင့္ အလားတူေသာ ညီလာခံ၊ တိုင္းရင္းသားညီလာခံ၊ ဟုိညီလာခံ သည္ညီလာခံ ဆိုသည္မ်ား က်င္းပေပးျပီး နွစ္ေပါင္း (၃၀) ခန္႕ ေျမွာ ထားစဥ္တြင္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒသည္ အလံထူေနမည္။ ေအာင္ပြဲဆင္ေနမည္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေပၚ အေျခခံလွ်က္ ေရြးေကာက္ပြဲတခုျပီးတခုက်င္းပ ေနမည္။ ဤသည္မွာ စစ္အစိုးရဖန္တည္းေနေသာ လမ္းျပေျမပံုေနာက္တခုျဖစ္သည္။ ဤလမ္းျပေျမပံုအတိုင္းသြားလွ်င္  ထာ၀ရ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရမည္ဟုလည္း ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကသည္။

တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားနွင့္ ေဆြးေႏြး၍ ရရွိသည့္ရလာဒ္မ်ားအား လႊတ္ေတာ္တင္ေပးပါမည္၊ အတည္ျပဳရံုပါဘဲ ဟူ၍ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရက ေခ်ာ့ျမဴေခၚေဆာင္လွ်က္ ရွိသည္။ မည္မွ်ပင္ နွစ္ေပါင္းၾကာေအာင္ေဆြးေႏြးသည္ျဖစ္ေစ၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းမွာသာ လမ္းဆံုးသြားေစ၇န္ျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္း သစ္မ်ား မွာ နိုင္ငံေရးအရလူထုကို လွည္႕ျဖားခဲ့သည့္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားေနၾကျပီ။ ပရိယာယ္ေ၀၀ုဒ္မ်ားလွသည္။ တိုင္းရင္းသား မ်ားသည္ လမ္းေၾကာင္းမွားကို ေယာင္မွား ေလွ်ာက္ မိလွ်င္ ျပည္ေထာင္ စု တရပ္လံုး ေနာက္ထပ္ မ်ိဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်ီ၍ နစ္နာပါဦးမည္။

ယင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္၇န္မွာ နည္းလမ္းတခုတည္းသာရွိသည္ ဟု စာေရးသူယူဆသည္။ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ နုိ၀ဘၤလာ ၂ ရက္ ေန႕တြင္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ သူရဦးေရႊမန္းက တိုင္းရင္းသားမ်ားလိုလားသည့္ ဖက္ဒရယ္ ဥပေဒ ျပဳစုရန္ သေဘာတူ ေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ားနွင့္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား စုေပါင္းကာ ၁၉၉၀ ခုနွစ္ကထဲက စတင္ေရးဆြဲခဲ့ျပီး ၂၀၀၇ ခုနွစ္တြင္ ပထမ မူၾကမ္းအျဖစ္ အတည္ျပဳထားသည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (မူၾကမ္း) ရွိသည္။ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ယင္းမူၾကမ္းကို စတင္ေဆြးေႏြးသည္မွာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါမည္။

စာေရးသူသည္ ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (မူၾကမ္း) ေရးဆြဲေရးနွင့္ ညီနိုင္းမႈေကာ္မတီ (FCDCC) က ျပဳစု ထား သည့္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာနိုင္ငံ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (ပထမမူႀကမ္း) စာအုပ္ကေလး အား ျပည္တြင္းမွ မီဒီယာသမား အမ်ိဳးသမီးတဦးအား မၾကာေသးမီက ထုတ္ျပခဲ့သည္။ သူမသည္ အံ့ၾသ တၾကီးနွင့္ ဟိုလွန္ သည္လွန္ အၾကမ္းဖ်င္းဖတ္ ၾကည့္ရံုသာမက တန္ဘိုးထားမႈကို ျပသည့္အေနျဖင့္ စာအုပ္ကေလးအား နမ္းရွံဳ႕ခဲ့သည္။ ျပည္တြင္း လူထု ၾကီးသည္ စစ္မွန္သည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ငတ္မြတ္ေနခဲ့သည္မွာ ဆယ္စုနွစ္ ငါးစု ရွိခဲ့ပါျပီ။

နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ မည္သည့္ အင္အားစုမ်ား ပါသင့္သနည္း။

ကုလသမဂၢကပင္ သေဘာတူခ်မွတ္ေပးထားသည့္ သံုးပြင့္ဆိုင္ေဆြးေႏြးပြဲ ရွိပါသည္။ သို႕ရာတြင္ ယင္းမွာ လက္ေတြ႕ အေျခအေနကို မထင္ဟပ္ေတာ့ပါ။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နွင့္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ လႊတ္ေတာ္အတြင္း၀င္ေရာက္သြားခဲ့ျပီ။ သို႕ျဖစ္၍ တပြင့္ျပဳတ္သြားျပီး နွစ္ပြင့္သာ က်န္သည္ဟု စာေရးသူယူဆသည္။ နွစ္ပြင့္အနက္ တပြင့္မွာ ယူအင္န္အက္ဖ္စီ ဦးေဆာင္ျပီး လႊတ္ေတာ္ ျပင္ပရွိ စစ္မွန္သည့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားပါ ကိုယ္စားျပဳ ပါ၀င္ခြင့္ရေစမည့္ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ား ျဖစ္မည္။ က်န္တပြင့္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နွင့္ သူရဦးေရႊမန္းတို႕ေခါင္းေဆာင္သည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ မ်ား နွင့္ ဦးသိန္းစိန္ဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္ပါမည္။

အသင့္ေရးဆြဲျပီးျဖစ္သည့္ ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမူႀကမ္းအေပၚ ယင္းနွစ္ပြင့္ ထိုင္ေဆြးေႏြးခြင့္ရလွ်င္ တနွစ္ ထက္ပိုျပီး မၾကာနိုင္ပါ။ ၾကိဳက္သလိုျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ျပီး ေနာက္ ကုလသမဂၢ၏ ၾကီးၾကပ္မႈကို ေတာင္းခံကာ ျပည္လံုး ကြ်တ္ဆႏၵခံယူပြဲ မ်ားကို ေနာက္ထပ္တနွစ္အတြင္းျပီးေအာင္လုပ္နိုင္ပါသည္။ ၂၀၁၅ ခုနွစ္တြင္ ဖြဲ႕စည္းပံုအသစ္ အေပၚ အေျချပဳ၍ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို က်င္းပနိုင္ပါမည္။ တခုခုကို အေသအခ်ာဦးတည္ ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲ၀င္ ျခင္းမရွိလွ်င္ ၂၀၁၅ ေရာက္သည့္အခ်ိန္အထိ ဘာတခုမွ် ေရေရာရာရာမရွိဘဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုေၾကာရိုးမ်ားအတိုင္း ဆက္လက္စီးေမ်ာသြားမည္ကို စိုးရိမ္မိပါသည္။

ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႕စည္းပံုမူၾကမ္းတြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးေဆာင္သည့္ ပါလီမန္စနစ္ကို က်င့္သံုးထားေသာ္လည္း သမတ သည္ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒမွာကဲ့သို႕မဟုတ္ သတ္မွတ္ထားသည့္ အခြင့္အာဏာ ရွိေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။ နိုင္ငံေရးအာဏာ ရယူရန္ဆႏၵရွိေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သည္  ဖြဲ႕စည္းပံုသစ္နွင့္ အညီ တေနရာယူထားျပီး အျခားတေနရာမွာ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦးဦး ယူထားျခင္းျဖင့္ လွပေသာ နိုင္ငံေရးရွဳခင္းတခုေပၚလာနိုင္ပါမည္။ တပ္မေတာ္ မွာ မူ ဘားတိုက္ျပန္သင့္သည့္ အခ်ိန္ထက္ ပိုလြန္ေနပါျပီ။ စစ္တပ္က နွစ္ေပါင္း ၅၀ နိုင္ငံေရးအာဏာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားျပီး ေနာက္ ျမန္မာ နိုင္ငံသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ အခ်မ္းသာဆံုးနုိင္ငံစာရင္း၀င္ အျဖစ္မွ ကမာၻ႕အဆင္းရဲဆံုးနိုင္ငံ တနိုင္ငံ ဘ၀ သို႕ က်ေရာက္သြားခဲ႕ရျပီ။ လူထုကိုထားပါဦး။ တပ္ေအာက္ေျခထုမ်ားကိုပင္ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ မေၾကြး နိုင္ေတာ့။ စစ္တပ္က နိုင္ငံေရးတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈမွာ ေတာ္ေလာက္ျပီျဖစ္သည္။

ေကအိုင္အို၏ ခုခံစစ္နွင့္ နိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲ

ေကအိုင္အို၊ ေကအုိင္ေအသည္ ၁၇ နွစ္တာ အပစ္ရပ္ခဲ့သည့္ အေတြ႕အၾကံဳရွိခဲ့ျပီ။ ကခ်င္ျပည္နယ္ လူထုအတြက္ေရာ ျပည္ေထာင္စု တခုလံုးအတြက္ပါ မည္သည့္ နုိင္ငံေရး အခြင့္အေရးမွ် မရခဲ့။  သို႕ျဖစ္၍ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ ေဆာက္ေရးနွင့္ စပ္လွ်ဥ္းသည့္ နိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ ေျခေျချမစ္ျမစ္ အာမခံခ်က္မရွိဘဲ အပစ္ အခတ္ ရပ္စဲေရး လက္မွတ္မထိုးနိုင္ဟု တင္းခံကာ တိုက္ပြဲ၀င္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စာေရးသူ နားလည္သည္။ ၄င္း ထမ္း ထားရသည့္ နိုင္ငံေရးတာ၀န္မွာ ၾကီးမားလွသည္။ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ စစ္ေရးအႏၱရာယ္မွာ ေၾကာက္ဖြယ္ ေကာင္းလွ သည္။ ဤသည္ကို တန္ဘိုးထားဘို႕ လိုပါမည္။

အထူးသျဖင့္ “One for all, All for one” တေယာက္ထိရင္ မခံဘဲ အားလံုး၀ိုင္းခ်ၾကမယ္ ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံကို စာလံုးအၾကီးဆံုးမ်ားျဖင့္ ေရးသားလႊင့္ထူကာ အစည္းအေ၀းၾကီးမ်ားက်င္းပေလ့ရွိသည္႕ တိုင္းရင္းသားတပ္ေပါင္းစုၾကီး ျဖစ္ေသာ ယူအင္န္အက္စီ သည္ ေကအိုင္အို အသဲအသန္ခံေနရေသာ္လည္း ထုတ္ျပန္ခ်က္ထုတ္ သည့္အဆင့္မွ မပို၊ မည္သည့္ လက္ေတြ႕တုန္႕ျပန္မႈမွ် မရွိေသးသည္မွာ ၀မ္းနည္းဘြယ္ျဖစ္သည္။

ေအာင္ထူး (ေရွ႕ေန)                                                                              ဇန္န၀ါရီလ (၈) ရက္ ၂၀၁၃ ခုနွစ္