ေခတ္တစ္ေခတ္ႏွင့္ ပညာေရးဥပေဒ || ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ ||

The Ladies News Journal

·
၁၉၂၀ က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ပညာေရးဥပေဒကုိ ကန္႔ကြက္ၾကတယ္။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာ အမ်ဳိးသား ပညာေရးဥပေဒကုိ ကန္႔ကြက္တယ္။ ဒီလုိ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပတဲ့အခါ ရလဒ္ဆုိး၊ ရလဒ္ေကာင္းေတြ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္က သမုိင္းကုိ ေလ့လာဆန္းစစ္လုိတယ္။

“ပညာေရးဥပေဒကုိ ကန္႔ကြက္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ”
ကၽြန္ေတာ္ ကုိဘသစ္ကုိ ေမးဖူးပါသည္။

“၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ တည္ေထာင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ University Act ဆုိတာ ေက်ာင္းသားေတြက ကန္႔ကြက္တယ္”
“တကၠသုိလ္ကုိ ကန္႔ကြက္တာ မဟုတ္ဘူးေပါ့”
“မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေခတ္က ဆႏၵျပတယ္လုိ႔ မေခၚဘူး။ သပိတ္ေမွာက္တယ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ သေဘာမတူ လက္မခံတာကုိ Boycott လုပ္တယ္လုိ႔ သံုးႏႈန္းတယ္။ ကၽြန္ပညာေရးကုိ လက္မခံဘူး။ အမ်ဳိးသား ေက်ာင္းေတြ ေပၚလာတယ္”
“တကယ္ေတာ့ ေနာက္ေလးႏွစ္အၾကာ တကၠသုိလ္ဥပေဒကုိ ျပဳျပင္ေပးလုိက္တယ္ မဟုတ္လား”
“ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြ ေပၚလာတာက အျမတ္ထြက္သြားတာပါပဲ။ အဲဒီ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြက ဦးသန္႔၊ ဦးႏု၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ေမြးထုတ္ေပးလုိက္တယ္”
“ကမၻာက ယူသန္႔ ( U Thant ) လုိ႔ သိတဲ့ ဦးသန္႔လား”
“ဟုတ္ပါတယ္။ ဦးသန္႔ဆုိရင္ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆုိလည္း အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္၊ ဦးႏု ဆုိရင္လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း အစားထုိးႏုိင္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ပါပဲ။ (သူတုိ႔တစ္ေတြ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွာပဲ ပညာသင္ၾကတယ္)
“သူတုိ႔ရတဲ့ပညာဟာ ကၽြန္ပညာေရးေတြပဲ မဟုတ္လား”
“ကၽြန္ပညာေရးလုိ႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဟာ သူခုိင္းစားလုိ႔ရႏုိင္မယ့္ ပညာကုိသာ သင္ေပးတာကုိး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ျမင္တာက တကၠသုိလ္ရဲ႕ပညာေရးအေျခခံမူပဲေၾကာင့္ ဒီလုိ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ထြက္ေပၚလာတာပဲ”
“ဆုိပါဦး”
“အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကုိ ထုတ္ျပခ်င္တယ္။ ပထမအခ်က္က လြတ္လပ္တယ္။ တကၠသုိလ္မ်ားမွာ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ရွိတယ္။ မိမိႏွစ္သက္ရာ ဘာသာရပ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတယ္။ အမွတ္မ်ားမွ ေဆးသြား၊ စက္မႈသြားဆုိတာမ်ဳိး မရွိဘူး။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕အစည္း ရွိတယ္။ အဓိကက ေက်ာင္းသားသမဂၢ (student union) ေပါ့။ ေက်ာင္းသားတုိင္းဟာ သမဂၢအဖြဲ႕၀င္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ အေဆာင္ေတြမွာလည္း သဟာယနဲ႔ စာဖတ္အသင္း (S & R ) လုိ႔ေခၚတဲ့ (Social and Reading Club) ေတြ ရွိတယ္”
“ေက်ာင္းသားသမဂၢက ဘာလုပ္လဲ”
“လုပ္တာေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ၊ ဘာသာစာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာ၊ အသင္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲ”
“ႏုိင္ငံေရးေကာ မလုပ္ဘူးလား”
“ေက်ာင္းသားသမဂၢမွာ အလုပ္အမႈေဆာင္ေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ဖုိ႔ပါပဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တုိ႔ကုိၾကည့္ပါ။ သမဂၢမွာ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ ရွိတယ္။ ဒါဟာ ႏုိင္ငံေရး ေလ့က်င့္ကြင္းႀကီး ျဖစ္ေနတယ္”
“ဒီလုိျဖစ္တာ ေကာင္းေကာေကာင္းရဲ႕လား။ ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ ယခု အမ်ဳိးသား ပညာေရးဥပေဒမွာ သမဂၢမဖြဲ႕စည္းရ၊ ႏုိင္ငံေရး မလုပ္ရဆုိတာမ်ဳိး ပါေနတယ္လုိ႔ ယူဆၾကတယ္”
“ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သမဂၢ စတဲ့ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕အစည္းေတြ ဖြဲ႕စည္းခြင့္မရရင္ ဒီဥပေဒကုိ လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ယူဆတယ္”
“ဟုတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢဟာ ဒီမုိကေရစီ ပညာေရးမွာ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ သမဂၢကေန ေရြးခ်ယ္တဲ့ ေက်ာင္းသား ကုိယ္စားလွယ္ တစ္ေယာက္ သုိ႔မဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္ဟာ တကၠသုိလ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕မွာ ပါ၀င္ရပါမယ္။ (Senate) အဖြဲ႕ေပါ့။ Senate ထဲမွာ ဆရာ ကုိယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီးေတြလည္း ပါရတယ္”
“အင္မတန္ ေကာင္းတာပဲ။ Senate ကေန ေက်ာင္းသားအေရးကုိ ေက်ာင္းသားကုိယ္စားလွယ္နဲ႔ တုိင္ပင္တာ အင္မတန္ သင့္ေတာ္ပါတယ္။ သမဂၢဟာ ေနာက္ဘာလုပ္ေသးလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္ ေစာေစာကေျပာသလုိ လူမႈေရးကိစၥေတြကုိ ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ အဓိကက်တာကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္တာပဲ”
“ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္လုိ႔ျဖစ္ပါ့မလား”
“ခင္ဗ်ားတုိ႔က ပါတီႏုိင္ငံေရးကုိ ျမင္ေနၾကတာကုိး။ သမဂၢအ၀န္းအ၀ုိင္းထဲမွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီအတြက္ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးမႈေတြ မလုပ္ရဘူး။ အဲဒီႏုိင္ငံေရးေတြ မလုပ္ရတာပါ။ ႏုိင္ငံေရးပညာကုိ သင္ၾကားခြင့္ရွိတယ္။ ေဆြးေႏြးတာေတြလုပ္လုိ႔ ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တကၠသုိလ္တက္တုန္းက Debate ေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္တာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဂၤလန္မွာ ေက်ာင္းတက္စဥ္က ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႕၀င္ ျဖစ္တယ္။ ဘာသာရပ္ဆုိင္ရာအသင္းမွာ အတြင္းေရးမွဴး လုပ္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္ၿပီးေတာ့ သမဂၢမွာ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ တက္ေလ့ရွိတယ္။ အပတ္စဥ္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ရွိတယ္။ သူတုိ႔က ပါတီအတြက္ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဥပမာ ေတာင္အာဖရိကမွာ လူျဖဴလူမည္း ခြဲျခားဆက္ဆံတဲ့ ဥပေဒကုိ Debate လုပ္တာမ်ဳိး၊ ဆင္းရဲတဲ့ ႏုိင္ငံေတြကုိ အေၾကြးေတြေပးရင္ ပုိၿပီး၀န္ပိမပိ Debate လုပ္တာမ်ဳိးေတြကုိ ေတြ႕ရတယ္”
“ဒါဟာ အင္မတန္ ေကာင္းတာပဲ”
“ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ေလ့က်င့္ကြင္းႀကီးေပါ့။ ၿဗိတိသွ်၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာတဲ့ မာဂရက္သက္ခ်ာဆုိရင္ ဒီလုိ ေက်ာင္းသမဂၢကေန Conservative Party ပါတီထဲ ၀င္ေရာက္သြားၿပီး သက္တမ္း သံုးဆက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္”
“ဟုတ္တယ္။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ တကၠသုိလ္မွာ ႏုိင္ငံေရး မလုပ္ရဘူးဆုိတာကုိ အဓိကထား ေျပာေနၾကတယ္”
“မဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးဘာသာ သင္ယူခြင့္ရသလုိ ႏုိင္ငံေရး ေလ့က်င့္ၿပီး မိမိရဲ႕ဘ၀ကုိ ျပင္ဆင္ႏုိင္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြအၾကား စိတ္၀မ္းကြဲေစမယ့္ ပါတီမဲဆြယ္တာမ်ဳိးေတြ ပါ၀င္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးမ်ဳိးကုိ မလုပ္ရတာပဲလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ယူဆတယ္”
“အင္း၊ ခင္ဗ်ားေျပာသလုိ သမဂၢဖြဲ႕လုိ႔ရမယ္၊ ႏုိင္ငံေရး Practice လုပ္လုိ႔ရမယ္ဆုိတာမ်ဳိးကုိ မယံုၾကဘူး”
“မွန္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖိႏွိပ္ခံထားရတဲ့ လူေတြဟာ ဘာကုိမဆုိ အလြယ္တကူ မယံုၾကဘူး”
တကယ္လည္း ယံုၾကည္ေလာက္ေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔လည္း လုိတယ္လုိ႔ထင္တယ္။ ခုလည္း တကၠသုိလ္မ်ားမွာ Coordination လုပ္ႏုိင္တဲ့ အဖြဲ႕တစ္ခုကုိ ဖြဲ႕စည္းမယ္တဲ့။ အားလံုးက အရင္တကၠသုိလ္မ်ား ဗဟုိေကာင္စီနဲ႔ အတူတူပဲ။ အဆင္ျမင့္ ပညာဦးစီးဌာန (အဆည) လုိ အဖြဲ႕ပဲလုိ႔ ယူဆေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ တကၠသုိလ္ေတြကုိ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးလုိက္ရင္ ဒီအဖြဲ႕ဟာ မွတ္ပံုတင္အဖြဲ႕ေလာက္ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့မယ္”
“ဘယ္လုိ မွတ္ပံုတင္တာလဲ”
“ေက်ာင္းအလုိက္ သင္႐ုိးေတြကုိ တင္ျပျခင္း၊ မိမိေပးမယ့္ ဘြဲ႕ေတြကုိ တင္ျပျခင္းတုိ႔ပါပဲ”
“ဆရာ အေျပာင္းအေရႊ႕ေကာ”
“ဆရာေတြကုိ လြတ္လပ္စြာ ခန္႔ထားႏုိင္တယ္၊ ျဖဳတ္လည္း ျဖဳတ္လုိ႔ရတယ္။ ဆရာေတြဟာ တကၠသုိလ္ေတြမွာ လစ္လပ္တဲ့ ေနရာအတြက္ကုိ မိမိသေဘာနဲ႔ ေလွ်ာက္ထားႏုိင္တယ္။ အေျပာင္းအေရႊ႕လည္း မရွိဘူး”
“စာအုပ္ေတြေကာ”
“သင္႐ုိးကအစ လြတ္လပ္စြာ ျပ႒ာန္းႏုိင္တယ္။ မိမိတုိ႔တကၠသုိလ္မွာ ဘာေတြသင္ေနတယ္ ဆုိတာမ်ဳိးကုိေတာ့ ဗဟုိအဖြဲ႕မွာ မွတ္ပံုတင္ထားလုိ႔ရတယ္”
“တကယ္ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတာေပါ့။ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ဆရာေတြ ဘာျပဳလုိ႔ ဆႏၵျပၾကတာလဲ”
“သူတုိ႔လည္း တကယ္လုပ္ေပးမယ္ဆုိတာ မယံုၾကည္လုိ႔ေပါ့။ အရင္က စံနမူနာေတြ ရွိတယ္ေလ”
“ဒါေတြက mind-set ေပါ့ဗ်ာ။ အားလံုး နားလည္ သေဘာေပါက္ၾကၿပီ၊ တာ၀န္ရွိသူေတြကလည္း စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းနဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ လုိတယ္”
“ေမွ်ာ္လင့္ရတာေပါ့ဗ်ာ”
ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ
The Ladies News