လစ္ဘရယ္၀ါဒ (Liberalism) ႏွင့္ လစ္ဘရယ္သမုိင္းေၾကာင္း (အပုိင္း-၇)

by လင္း သက္ on Monday, January 7, 2013 at 4:36am 

လစ္ဘရယ္၀ါဒႏွင့္ ကန္႔သတ္အစုိးရ (Liberalism and Limited Government)

လစ္ဘရယ္တုိ႔သည္ လြတ္လပ္မႈကုိ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးေသာ္လည္း အထိန္းအကြပ္မဲ့ေသာ လြတ္လပ္မႈ

သည္ ရမ္းကားမႈ (License)အျဖစ္သုိ႔ အခ်ိန္အခါမေရြးကူးေျပာင္းသြားႏုိင္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာသေဘာ

ေပါက္ထားၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ လစ္ဘရယ္တုိ႔က လြတ္လပ္မႈကိုမပ်က္စီးေစပဲ ထိန္းသိမ္း ကာ

ကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ေသာ ဥပေဒသတစ္ခုကုိ ေတာင္းဆုိလာခဲ့သည္။

၄င္းဥပေဒသအရ ပုဂၢလိက တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ လြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရးကုိေလးစားသည္႔ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း (သမဂၢ) တစ္ရပ္ တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ (သုိ႔တည္းမဟုတ္) ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္အတြက္ႏုိင္ငံေရးအဖဲြ႔အစည္းတစ္ရပ္ရွိဖို႔ လုိလားခဲ့သည္။ ဆုိလုိသည္႔သေဘာမွာ ဥပေဒေအာက္တြင္လြတ္လပ္ ေစျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ မိမိတို႔တစ္ဦးခ်င္းေျဖရွင္းရန္မစြမ္းသာသည္႔ အေျခအေနမ်ဳိးကို ေရာက္ရွိလာရာမွ ၄င္းတုိ႔ကုိယ္စားေျဖရွင္းႏုိင္မည္႔ ႏုိင္ငံေရးအဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္ကုိ အမ်ားသေဘာတူ

ဖဲြ႕စည္းရသည္။ ထုိသုိ႔ဖဲြ႕စည္းျခင္းအတြက္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ မူလကပိုင္ဆုိင္ထားၾကသည္႔ မိမိကုိယ္ မိမိ စီမံခန္႔ခဲြဆုံးျဖတ္ႏုိင္မႈအခြင့္အေရးကုိ စြန္႔လႊတ္ၾကရသည္။ ဂၽြန္ေလာ့ခ္၏အဆိုတြင္ ပုဂၢလိကတစ္ဦးခ်င္းသည္ မိမိတုိ႔၏ သဘာ၀အခြင့္အေရးမ်ား (Natural Rights)ကုိ မိမိတုိ႔၏ဆင္ျခင္တုံတရားျဖင့္ထိန္းေက်ာင္းကြက္ကဲဆုံးျဖတ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုလုံးအေနျဖင့္မူ သေဘာတူညီမႈမ်ားကဲြလဲြကာ ပဋိပကၡမ်ားျဖစ္ေပၚလာပါသည္။ ၄င္းအျငင္းပြားမႈမ်ား၊ ပဋိပကၡမ်ားကုိ အစုိးရမ်ားက တရားသူၾကီးမ်ားသဖြယ္ (အဂတိကင္းစြာ) ၾကား၀င္ေျဖရွင္းေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ သဘာ၀အခြင့္အေရးမ်ား (Natural Rights)ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္အတြက္ အစိုးရတြင္တာ၀န္ရွိသည္။ (သဘာ၀အခြင့္အေရးမ်ား(Natural Rights)ဆုိသည္မွာ အသက္ရွင္ရပ္တည္ခြင့္၊ လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ပစၥည္းဥစၥာပုိင္ဆုိင္မႈ (Life, Liberty and Property)တုိ႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။) သုိ႔ေသာ္ အစုိးရသည္ ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ (စိတ္ဆႏၵ)ကို ထိပါး၊ ေႏွာက္ယွက္၊ ထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္မရွိေခ်။ ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အခြင့္အာဏာကုိ ပုဂၢလိကတစ္ဦးခ်င္းစီ ပါ၀င္ဖဲြ႕စည္း ထားေသာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းက အစုိးရဆုိသူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ကာ လဲႊေျပာင္းေပးအပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ မူလပုိင္ရွင္မွာ လူပအဖဲြ႕အစည္း (တစ္နည္းအားျဖင့္) ျပည္သူလူထုပင္ျဖစ္သည္။ အစုိးရဆုိသည္မွာ ျပည္သူလူထုသာ အမ်ားသေဘာတူေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ကာ မိမိတုိ႔ကုိယ္စား မိမိတုိ႔အက်ဳိးစီးပြားကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အာဏာအပ္ႏွင္းထားျခင္းသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ မိမိတုိ႔ွဆႏၵႏွင့္မကုိက္ညီ၊ သေဘာမက်လွ်င္ ၄င္းအစုိးရကုိ ဖ်က္သိမ္းပုိင္ခြင့္ရွိသည္။ လုိအပ္လွ်င္ (ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ လူ႔အခြင့္အေရးကုိခ်ဳိးေဖါက္ပါက၊ မတရားဖိႏွိပ္ပါက)အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ျဖဳတ္ခ် ႏုိင္သည္႔အခြင့္အေရး(Right of Revolution) ျပည္သူလူထုထံတြင္ရွိသည္ဟု (Two Treaties of Government,1688) စာအုပ္တြင္ ဂၽြန္ေလာ့ခ္က ေဖၚျပခဲ့သည္။

ရူးဆုိးက အစုိးရဆုိသည္မွာ အမ်ားဆႏၵကုိ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္ရန္ အမ်ား(ျပည္သူလူထု)က ေရြးခ်ယ္ထားေသာ လူမ်ားျဖင့္ ဖဲြ႔စည္းထားေသာအဖဲြ႔အစည္းဟု ဆုိသည္။ ေသာမတ္စ္ေဟာ့ဗ္စ္ (Thomas Hobbes, 1588-1679)၏ ျပည္သူလူထုက အစုိးရဆုိသည္ကို သေဘာတူစာခ်ဳပ္ (တစ္နည္းအားျဖင့္) Social Contract ျဖင့္ ဖဲြ႔စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္ဆုိေသာအယူကုိ လက္မခံေပ။ တစ္ကယ္တန္းတြင္ အစုိးရကုိ ျပည္သူတုိ႔၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာျဖင့္သာ ဖဲြ႔စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ရူးဆုိးက ယုံၾကည္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထု၏ဆႏၵအရ အစုိးရကုိ အခ်ိန္မေရြး အေျပာင္းအလဲလုပ္ႏုိင္သည္ဟု ထုတ္ေဖၚခဲ့သည္။ ထုိသေဘာတရားမ်ားအရဆုိလွ်င္ အစုိးရဆုိသည္မွာ ျပည္သူ႔ဆႏၵအရဖဲြ႔စည္းထားျခင္းသာျဖစ္သျဖင့္ ၄င္းတုိ႔ဆႏၵအရေပၚေပါက္လာေသာ အစုိးရ၏ထုတ္ျပန္ခ်မွတ္ေသာ အမိန္႔အာဏာ၊ ဥပေဒတုိ႔ကို ျပည္သူလူထုအေနျဖင့္ အခါခတ္သိမ္းလုိက္နာေနစရာမလုိဟု ေကာက္ယူရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လစ္ဘရယ္တုိ႔သည္ ပုဂၢလိကလြတ္လပ္မႈႏွင့္ Social Contract အရ ႏုိင္ငံေတာ္အေပၚထားရွိရမည္႔ ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏တာ၀န္၀တၱရားကုိ ေကာင္းစြာခဲြျခားထားျပီးျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေမာ္ဒန္လစ္ဘရယ္တုိ႔က"ဥပေဒစုိးမုိးမႈမရွိလွ်င္ လြတ္လပ္မႈရွိႏုိင္မည္မဟုတ္"ဆုိသည္႔ ဂၽြန္ေလာ့ခ္၏အဆုိကုိ လက္ခံထားၾကသည္။ ဤေနရာတြင္ ဂႏၳ၀င္လစ္ဘရယ္တုိ႔ကမူ အစုိးရ၏လုံျခဳံေရးအေၾကာင္းျပကာ ထိန္းခ်ဳပ္ကန္႔သတ္ျခင္းမ်ားကုိ မႏွစ္သက္လွေခ်။ ၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ "ဥပေဒမရွိလွ်င္ ခ်ဳိးေဖါက္စရာမလုိ"ဟူေသာ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည္႔ လြတ္လပ္မႈ (Negative Freedom)ကုိ ပုိတိမ္းညြတ္ၾကသည္။

အပုိင္း (၈)အား ဆက္လက္ေဖၚျပပါဦးမည္-

 (လင္းသက္)

ရည္ညႊန္းကုိးကား-                                           

                      ၁။ ကမၻာ့သမုိင္း (ပထမပုိင္း)                    

                     ၂။ ကမၻာ့သမုိင္း၏ မွတ္တုိင္မ်ား (ဒုတိယပုိင္း)

                      ၃။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရး အေတြးအေခၚမ်ားသမုိင္း (ဒုတိယတဲြ)

                      ၄။ ကမၻာ့သမုိင္းအေျချပ

                      ၅။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံမ်ား၏ အေျခခံဥပေဒ

                      ၆။ ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရားမ်ား (၆) - ခင္မမမ်ဳိး

                      ၇။ Political Ideologies: an introduction – Andrew Heywood 

                      ၈။ ဒီမုိကေရစီဘာသာရပ္ (အခန္း-၄၊ အခန္း-၈) 

                      ၉။ ဒီမုိကေရစီေလာ့လာေရးစာစဥ္ (အခန္း-၄၊ အပုိင္း-၂) – ABSDF 

                    ၁၀။ လစ္ဘရယ္ဒီမုိကေရစီမိတ္ဆက္  (Ecovision)-  ေက်ာ္သူဟန္၊ ဧမင္းယဥ္

                    ၁၁။ ဆုိရွယ္လစ္ဘရယ္၀ါဒသင္တန္းပုိ႔ခ်ခ်က္ - NDF

                    ၁၂။ The End of History- 1983 – Francis Fukuyama 

                    ၁၃။ Liberalism From Wikipedia, the free encyclopedia

                    ၁၄။ http://www.britannica.com/EBchecked/topic/339173/liberalism

                    ၁၅။Classical liberalism From Wikipedia, the free 

                          encyclopedia                             

                    ၁၆။ Fundamentals of Political Economy by P.Nikitin

                    ၁၇။ Willam Boyd; (tr, and ed;) The Emile of jean jacques Rousseau,

                           Teacher College Press, New York; 1962.