႐ြာစား စိန္ေဗဒါ

by ေရႊအိမ္စည္စာၾကည့္တိုက္ - စာေပဒါနျပဳသည္ on Friday, January 11, 2013 at 11:09pm ·

ေနမ်ိဳးဗလ ေက်ာ္သူဘြဲ႕ရ ႐ြာစားႀကီး စိန္ေဗဒါ၏ အတီးႏွင့္ ေလဘာတီ ျမရင္၏ အဆို အက တြဲလိုက္လွ်င္ ေကာင္းသည္ထက္ ပိုေကာင္း သြားေတာ့သည္ဟု သဘင္နယ္တြင္ ေျပာစမွတ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ထိပ္သီး ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ ပြဲေၾကးက ႀကီးလွ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငွားႏိုင္သူက ခပ္ရွားရွား။ သို႔တိုင္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး၏ အဆို၊ အတီး၊ အကကို အလကား ၾကည့္ရေသာ ပြဲတပြဲက မႏၱေလးတြင္ ရွိခဲ့၏။ ထိုပြဲက မႏၱေလး လက္ဆည္ကန္ယပ္ဝင္း ဘုရားပြဲ ျဖစ္၏။
ယပ္၀င္းဘုရားပြဲကို စိန္ေဗဒါႀကီးက ႏွစ္စဥ္ အလကား လာ၍ တီးေပး၏။
မႏၱေလး ၿမိဳ႕ေပၚရွိ နာမည္ႀကီး အျငိမ့္ မင္းသမီးမ်ား၊ လူ႐ႊင္ေတာ္မ်ားကလည္း ကိုယ့္စရိတ္ႏွင့္ ကိုယ္လာၿပီး ကူၾက၏။ ၾကည့္ရခဲေသာ အျငိမ့္ၫြန္႔ေပါင္းပြဲ ျဖစ္၍ ပရိသတ္ကလည္း ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး ေန၏။ ပြဲကသည့္အခါ မ်က္ႏွာႀကီးငယ္ မလိုက္စတမ္း ဆိုၿပီး မင္းသမီးမ်ားကို မဲခ်၍ ထြက္ေစ၏။ နာမည္ႀကီး မင္းသမီးမ်ား ေစာေစာ မဲေပါက္သြားခဲ့ေသာ္ သူ႔ေနာက္မွ ထြက္ရသည့္ မင္းသမီးမ်ားခမ်ာ ၾကည့္မည့္သူ မရွိေတာ့ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူခ်စ္ေသာ ေလဘာတီ ျမရင္ တေယာက္ကိုကား ေနာက္ခ်န္ၿပီး မဲလိပ္ ခ်ေပးရေလသည္။

အျခားေသာ မင္းသမီးမ်ားမွာ မဲက်၍ ထြက္ကရေသာ္လည္း စိန္ေဗဒါႀကီးကို အရွိန္ႏွင့္ လန္႔ေနတတ္ၾကသည္။ မျမရင္ကေတာ့ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ဣေျႏၵရရႏွင့္ သူ႔အလွည့္ကို ထိုင္ေစာင့္ ေနတတ္သည္။ ျပည့္သည့္အိုးမို႔ ေဘာင္ဘင္ မခတ္ေတာ့။ သူ႕အလွည့္ေရာက္သည္ႏွင့္ "ျမရင္ေလး ကြၽန္မ ေခၚသံလိုလို၊ ေလဘာတီကေလး … ကြၽန္မ ေခၚသံလိုလို" ဟူေသာ သီခ်င္းေလးႏွင့္ ပရိသတ္ကို ထ၍ ႏႈတ္ဆက္သည္။ စိန္ေဗဒါႀကီးကိုလည္း ဦးခ်သည္။ ပရိသတ္မ်ား မီးကို ေရႏွင့္ ျဖန္းလိုက္သလို ၿငိမ္က်သြား၏။ မျမရင္ အသံက ပြဲၾကည့္သူတိုင္း၏ ႏွလံုးသားကို ေစာင့္ၾကည့္ရက်ိဳး နပ္သြားေစ၏။ စိန္ေဗဒါႀကီးက အားရေသာ အျပံဳးျဖင့္ ဆိုင္းဝိုင္းထဲမွ ပတ္လံုးကေလးမ်ားကို အသံစမ္းျပလ်က္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ စိန္ေဗဒါႀကီးသည္ ဆိုင္းတီး႐ံုမွ်ႏွင့္ အားမရေတာ့။ သူကိုယ္တိုင္ ဆိုတီး တီးၿပီး မျမရင္ကို ကေစသည္။ သဘင္ေလာကမွ ထိပ္သီး ႏွစ္ေယာက္ မီးကုန္ ယမ္းကုန္ ႀကဲၾကေသာ ပြဲေကာင္းတပြဲ ဆိုလွ်င္ မမွား။ မျမရင္ကလည္း စိန္ေဗဒါႀကီး တီးခ်င္သေလာက္ တီးစမ္း - ကလိုက္စမ္း မဟဲ့ဆိုေသာ ဇြဲႏွင့္ ပညာကုန္ ကသည္။ စိန္ေဗဒါႀကီးကလည္း ရွိသမွ် ပညာစြမ္းေတြ အကုန္ထုတ္ၿပီး တီးသည္။ လူ႐ႊင္ေတာ္ေတြကလည္း မျမရင္ကို စလိုက္၊ စိန္ေဗဒါႀကီးကို ေနာက္လိုက္၊ ပြဲၾကည့္သူမ်ားကို ကလိလိုက္ႏွင့္ အူျမဴး ေနၾကေတာ့သည္။ ပဲြၾကည့္ ပရိသတ္မ်ားမွာ အသက္ရွဴတို႔ပင္ ေမ့ေနသည့္ အလား။ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္ၾက။ ဒီလိုပြဲမ်ိဳး ၾကံဳရခဲသည္ မဟုတ္ပါလား။

စိန္ေဗဒါႀကီးႏွင့္ မျမရင္မွာ ဤလို ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းေသာ ေမ့မရႏိုင္သည့္ ပြဲမ်ိဳး ၾကံဳခဲ့ရသလို၊ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းေသာ ေမ့မရႏိုင္သည့္ ပြဲမ်ိဳးကိုလည္း ရင္ဆိုင္ ခဲ့ၾကရေသးသည္။ တခါက ေၾကးရတတ္ တဦးက တံခြန္တိုင္ အလွဴပြဲသို႔ လိုက္ပါ တီးေပးရန္ စိန္ေဗဒါႀကီးကို ငွားသည္။ ေလဘာတီ ျမရင္ကိုလည္း ေခၚခဲ့ပါ ဆို၍ စိန္ေဗဒါက မျမရင္ကိုပါ ေခၚလာခဲ့သည္။ ညပြဲတီးၿပီး၍ ပြဲသိမ္းေသာ အခါ အလွဴရွင္က မနက္ျဖန္ မနက္ပိုင္းမွာလည္း တီးေပး ဆိုေပး ကေပးပါဦး၊ တဝက္ေၾကး ေပးပါမည္ဟု ဆိုသည္။ စိန္ေဗဒါက မျမရင္ႏွင့္ လူ႐ႊင္ေတာ္မ်ားကို ဘယ္လိုသေဘာ ရသလဲဟု ေမးသည္။ အားလံုးက ဆရာ့ သေဘာပါဟု ျပန္ေျပာၾကသည္။ ဤတြင္ စိန္ေဗဒါက၊ (အခုလို တဝက္ေၾကးနဲ႔ ခိုင္းတာကို တို႔လက္ခံလိုက္ရင္ ေနာက္ေတာ့ တရားနာ အၿပီး ကေပးရင္ ငါးက်ပ္၊ ေနာက္ေတာ့ ငါးမတ္၊ ေနာက္ေျခာက္မူး ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္၊ တို႔ပညာရဲ႕ တန္ဖိုးေတာ့ အခ်မခံႏိုင္ဘူး၊ မနက္ျဖန္ ပြဲမအားဘူးလို႔ပဲ ေျပာၾက) ဟုဆိုကာ မကဘဲျပန္ လာခဲ့ၾကေလသည္။ စိန္ေဗဒါႀကီးႏွင့္ မျမရင္တို႔မွာ ေတာ္သေလာက္၊ ေက်ာ္သေလာက္ မိမိပညာကို ဤသို႔ တန္ဖိုး ထားၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။