ေမာင္စိုးလႈိင္သို ့ျပန္စာ

Maung Maung Than

၁၉၅၂ခု၊ ဇြန္လ ၁၅ရက္၊ ရန္ကုန္ျမိဳ ့

ညီေလး ေမာင္စိုးလိႈင္-

ေမာင္ရင့္ဆီက ေပးပို ့လိုက္တဲ့ စာကို ခ်ဳိေတးသံ တိုက္အုပ္ ျမိဳ ့မ ကိုထြန္းေအာင္ဆီက တဆင့္ အကိုၾကီး ေကာင္းမြန္စြာပဲ လက္ခံရရွိ တဲ့အတြက္ အေၾကာင္းစံု သိရပါၿပီ။
ေမာင္ရင္ရဲ ့ေပးစာမ်ားႏွင့္တကြ စိတ္ေန သေဘာထား အက်င့္ ၀ါသနာမ်ားကိုလဲ စာအရ အကိုၾကီး အေတာ္ကေလးပဲ အကဲခတ္မိတဲ့အတြက္ ေမာင္ရင့္အေပၚမွာ ညီအရင္းတေယာက္လိုပဲ ဂရုဏာ သက္မိတဲ့အျပင္ ေမာင္ရင္ရဲ ့အလိုဆႏၵကို အကိုၾကီးတတ္ႏိုင္သမွ်ျဖည့္စြမ္းေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာ ေပၚေပါက္ မိပါတယ္။
သို ့ေသာ္လည္း ဂီတနက္သန္ အဖြဲ ့ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ ့ စာေရးဆရာကိုေစာညိန္းဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္မွာ အေတာ္ကေလး ေက်ာ္ေစာ ထင္ရွားေနသေလာက္ ဒီအဖြဲ ့ၾကီးဟာ ရန္ပံုေငြ ပစၥည္း ကိရိယာမွအစ အင္မတန္ေတာင့္တင္း ခိုင္လံုလိမ့္မယ္၊ ဒီစာေရးဆရာဟာလဲ အင္မတန္ ေငြ၀င္လမ္းေကာင္းၿပီး ျပည့္စံု ၾကြယ္၀တဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ စသျဖင့္ ထင္စားမိယင္ေတာ့ ေမာင္ရင္မွားေနၿပီလို ့မွတ္ေပေတာ့ေမာင္ေရ ့။


ေမာင္ရင္နားလည္ေအာင္ အကိုၾကီးရဲ ့ အေျခအေနကို ရွင္းျပရမယ္ဆိုရင္ အကိုၾကီးဟာ အႏုပညာသမားတို ့ရဲ ့ သဘာ၀အတိုင္း အလုပ္အကိုင္ စီးပြားေရးကို လံုးလံုးစြန္ ့ပစ္ၿပီး ကိုယ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ဂီတသမားအျဖစ္ကို လံုးလံုးခံယူလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ေအ၀မ္းနဲ ့ျဗိတိသွ်ဘားမား ရုပ္ရွင္ ကုမၸဏီၾကီးႏွစ္ခုက ရိုက္တဲ့ အသံထြက္ ဇာတ္ကားေတြအတြက္ သီခ်င္းကေလးမ်ား ေရးရပါရဲ ့။ ေရးစကေတာ့ တပုဒ္ကို နည္းယင္ ငါးဆယ္၊ မ်ားယင္ တရာ ဒီအၾကားမွာ ရပါတယ္။ ရတယ္ဆိုေပမယ့္ တလတလမွာ တပုဒ္စ ႏွစ္ပုဒ္စ ေရးရေတာ့ ပ်မ္းမွ်ေၾကး ၀င္ေငြ တလ တရာေလာက္ စီတယ္လို ့ဆိုပါစို ့။

ဂီတနက္သန္ အဖြဲ ့ကေတာ့ ေရဒီယိုမွာ အေပ်ာ္ထမ္း တီးတာကလြဲလို ့တျခားဘယ္မွ မတီးဘူး၊ မတီးတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ ဥပမာ- အလႈတို ့မဂၤလာေဆာင္တို ့မွာ အခေၾကးေငြနဲ ့လိုက္ၿပီးတီးရင္၊ ေမာင္ရင္လဲ တီးဘူးမွာပဲ၊ သိမွာေပါ့၊ လာတဲ့ပရိသတ္က တီး၀ိုင္းကို ေက်ာေပးၿပီး သူတို ့ဘာသာ သူတို ့ စားလား ေသာက္လား ဆူလား ညံလားနဲ ့၊ ဘယ္သူကမ်ား တီးတာမႈတ္တာကို တန္ဖိုးထားၿပီး ေလးေလးစားစား နားေထာင္လို ့တုန္း၊ အဲဒါကို အကိုၾကီးရဲ ့မ်က္စိထဲမွာေတာ့ ေငြေပးေခၚၿပီး အႏုပညာကို သက္သက္ ေစာ္ကားတာလို ့ျမင္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို ့ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံလဲ မလိုခ်င္ဘူး၊ ကိုယ္အမြန္အျမတ္ထားၿပီး လိုက္စားတဲ့ပညာကိုလဲ ေစာ္ကား မခံဘူး။ ဒါေၾကာင့္လူပရိသတ္မ်ားတဲ့ ေနရာမွာ ဂီတနက္သန္၀ိုင္းဟာ ပိုက္ဆံနဲ ့လဲ မတီးဘူး။ အလကားလဲ မတီးဘူး။ ေရဒီယိုဓာတ္ျပားတို ့လို မ်က္ႏွာကို မျမင္ရတဲ့ ေနရာမွာပဲ တီးမယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ သတ္မွတ္ထားလိုက္ေတာ့ ဂီတနက္သန္၀ိုင္းဟာ ေငြ၀င္လမ္း လံုး၀မရွိတဲ့အျပင္ တခါတခါ အသံလႊင့္ခ်င္ယင္ ကုန္က်စရိတ္ေလးငါးဆယ္ စိုက္လိုက္ရေသးတယ္။

ခုေတာ့ ေရဒီယိုမွာ ပိုက္ဆံ ေငြ ၇၀က်ပ္ရတဲ့ ညဂနာရီလႊင့္ဖို ့ေတာင္းထားပါတယ္။ အဲဒါေတာင္မွပဲ သူ ့စရိတ္နဲ ့သူ သက္သာေလာက္ေအာင္ အေတာ္ ေခၽြတာၿပီး လုပ္ရတယ္။ တေလာကေတာ့ ဓာတ္ျပားကုမၸဏီတခုမွာ အကိုၾကီးေရးတဲ့ သီခ်င္းေလး-ငါးပုဒ္ ေရာင္းလိုက္ရလို ့ေငြ သံုးရာ့ငါးဆယ္ေလာက္ ရလိုက္ပါရဲ ့။ ဒီေနာက္ ဂီတနက္သန္ တီး၀ိုင္းပါ ဓါတ္ျပားသြင္းဖို ့ေျပာဆို ေစ့စပ္ေနယင္းပဲ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္မ်ားက ခင္ဗ်ားေရးတဲ့ သီခ်င္းေတြဟာ အဆင့္အတန္းျမင့္လြန္းၿပီး သိပ္ခက္ေနလို ့လူေတြထဲမွာ ေခတ္မစားဘူး။

ဒီေတာ့ ေခတ္စားေအာင္ လြယ္လြယ္ကူကူ သီခ်င္းမ်ဳိးေျပာင္းေရးပါ။ ဒါမွ လက္ခံႏိုင္မယ္ဆိုၿပီး ေျပာၾကေတာ့ အကိုၾကီးကလဲ အႏုပညာသမားပီပီ ေသြးကၾကီးၾကီးမို ့က်ဴပ္ အေပါစား လမ္းေဘးက သီခ်င္းမ်ဳိး ေရးတဲ့အေကာင္ မဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို ့မလိုခ်င္ မယူပဲေနရံုရွိတယ္၊ ဟိုလိုေရးပါ ဒီိလိုေရးပါ ၾသဇာမေပးပါနဲ ့၊ တကယ္လို ့ခင္ဗ်ားတို ့က ဒီအတိုင္းပဲ လိုခ်င္တယ္ဆိုတာေတာင္မွ က်ဴပ္ကလဲ တပုဒ္ သံုးရာမရယင္ မေရးဘူးလို ့ေစ်းတက္ပစ္လိုက္တာ အဲဒီကုမၸဏီနဲ ့လဲ အဆက္ျပတ္သြားေရာ၊ အဲဒီအကိုၾကီးမွာ ခုနကေျပာတဲ့ ေအ၀မ္းနဲ ့ၿဗိတိသွ်ဘားမား ကုမၸဏီႏွစ္ခုက မၾကာခဏ သီခ်င္းလာအပ္ၾကတဲ့ ၀င္ေငြကေလးနဲ ့ပဲ အသက္ေမြးေနရတယ္။ ဒါလဲ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအရ မဟုတ္ဘူး၊ အိုမင္းမစြမ္း မိဘ ႏွစ္ပါးကိုပါ ေကၽြးေမြးေနရတဲ့ တာ၀န္က ရွိေနျပန္ေတာ့ အကိုၾကီးတို ့အိမ္ေထာင္မ်ဳိးဟာရန္ကုန္စရိတ္ ျခစ္ျခစ္ခ်ဳတ္ခ်ဳတ္သံုးရင္ တလႏွစ္ရာေလာက္ကုန္တယ္၊ အေဖၾကီးက ပင္စင္လခကေလား ၃၅က်ပ္ရလို ့ နည္းနည္းေတာ့ ခုမိပါရဲ ့။ ဒါေပမယ့္ မေလာက္တာကို အေပါင္းအသင္းမိတ္ေဆြေတြဆီက ဆြဲယူၿပီး သံုးလိုက္ရတာပဲ။

ဒီေတာ့ ရန္ကုန္မွာ လူတေယာက္ တာ၀န္ခံၿပီးထားရမယ္ဆိုတဲ့ စရိတ္ကို ေမာင္ရင့္ အကိုၾကီးဟာ မတတ္ႏိုင္တဲ့ လူတေယာက္ဆိုတာ သိေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အကိုၾကီးဆီကို စာေရးၿပီး အကူအညီ ေတာင္းလိုက္တဲ့ ေမာင္ရင့္ အၾကံဥာဏ္ဟာ မမွားဘူး သိတ္မွန္တယ္။

ေလာကၾကီးမွာ ငါတို ့အႏုပညာ သမား အခ်င္းခ်င္း ရုန္းကန္စားၿပီး အားကိုးရတာဟာ ၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာတဲ့ ဓနရွင္ေတြကို အားကိုးရတာထက္ အမ်ားၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိတယ္။ အဓိပၸါယ္လဲ ရွိတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ တသိန္းေလာက္ ခ်မ္းသာတဲ့လူတေယာက္ဟာ ေမာင္ရင့္ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ သနားတယ္ဆိုဆို ေငြ ၁၀၀က်ပ္ ေပးဖို ့ အင္မတန္ခဲယဥ္းတယ္၊ တို ့အႏုပညာသမားေတြကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေဟ့။ ထမင္းႏွစ္လုပ္ စားစရာရွိတဲ့အထဲက တလုပ္ကို ဖဲ့ေကၽြး၀ံ့တဲ့သတၱိရွိတယ္ဆိုတာ ေမာင္ရင္ယံုေတာ့။
ေမာင္ရင့္ကိစၥကို အဖြဲ ့ထဲမွာ ခ်ၿပီး တိုင္ပင္ေတာ့ အဖြဲ ့သားေတြက ဘာေျပာတယ္မွတ္သလဲ။ (ေခၚသာေခၚလိုက္ပါ အာစရိရယ္တဲ့၊ ဒီက်မွ ၾကည့္လုပ္ၾကတာေပါ့တဲ့၊ အဲဒါ အႏုပညာသမားေတြရဲ ့ ေစတနာ အစစ္အမွန္ပဲ) ဒီလိုသာေျပာၾကတာ သူတို ့မွာေတာ့ ကိုယ့္၀မ္းမွ ကိုယ္၀ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။

ဒါေပမယ့္ ေမာင္စိုးလႈိင္ေရ- တို ့မြဲတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေရးျပေနတာဟာ ေမာင္ရင့္ကို လက္မခံခ်င္လို ့၊ ေစတနာမရွိလို ့ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဟိုကေန ေမာင္ရင္က အထင္ၾကီးတခြဲသားနဲ ့ရန္ကုန္မွာ ဂီတနက္သန္ အဖြဲ ့သားတေယာက္အျဖစ္နဲ ့ေနရယင္ သိပ္စမတ္က်မွာပဲဆိုၿပီး ဆင္းလာယင္ ဒီက်ေတာ့ ေမာင္ရင္မွီခိုေနတဲ့ တို ့တေတြကိုယ္တိုင္ဟာ ယိုင္ေနတာ ေတြ ့ရတဲ့အခါ ေမာင္ရင္တို ့ကို ျပန္ၿပီး အားနာေနလိမ့္မယ္၊ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္၊ စားရာေသာက္ရာမွာလဲ မ်ဳိလို ့က်မွမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေတြကို ျမင္လို ့ အကိုၾကီး ခေရေစ့တြင္းက် ရွင္းျပေနတာ။ တကယ္လို ့ မင္းစိတ္ကိုကေပါ့ေလ (ဟာ ငါငတ္ခ်င္ငတ္၊ ျပတ္ခ်င္ျပတ္ ဒီပညာ မလုပ္ရရင္ မေနႏိုင္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ လာပါရေစလို ့) အႏုပညာသမားပီပီ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း ဆံုးျဖတ္ရဲရင္ ဘာမွ အရွည္ၾကီး ေတြးမေနနဲ ့ေဟ့ ဆင္းလာခဲ့ေပါ့၊ စားရအတူ ငတ္ရအတူ တို ့ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လက္ခံရဲတဲ့ သတၱိ အဆင္သင့္ရွိတယ္။အႏုပညာသမားပီပီ မိုက္မိုက္ကန္းကန္းဆိုလို ့ အႏုပညာသမားေတြကို ေစာ္ကားလိုက္ထာလို ့ေတာ့ မေအာက္ေမ့နဲ ့၊ တို ့အႏုပညာနယ္ဆိုတာ ငတ္မွာေတြ ျပတ္မွာေတြ အားနာတတ္တာေတြကို လိမ္လိမ္မာမာနဲ ့ေတြးေတာဆင္ျခင္ ခ်င့္ခ်ိန္တတ္တဲ့ အေကာင္မ်ဳိးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မစြံဘူး နည္းနည္းလဲ မိုက္တိမိုက္ကန္း ကိုယ္ထင္ရာစြန္ ့ၿပီး လုပ္၀ံ့တဲ့သတၱိ ရွိရတယ္။ အကိုၾကီးတို ့လဲ ဒီလိုပဲ လုပ္လာခဲ့ရတာပဲ။

အဲဒီေတာ့ ေမာင္ရင္မွာ မလာရ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆႏၵျပင္းျပေနေသးယင္၊ ေနာက္ၿပီး ခုနေျပာခဲ့တဲ့ အႏုပညာရဲ ့ ဆင္းရဲဒုကၡေတြကို ခံႏိုင္ရည္ ရွိလိမ့္မယ္လို ့ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ယင္ အခ်ိန္မေရြးသာ လာခဲ့။ သိပ္လဲ အားငယ္မသြားနဲ ့၊ ေမာင္ရင္ကံေကာင္းရင္ သင့္ေတာ္တဲ့ အလုပ္ကေလး တို ့ရွာေပးေကာင္း ရွာေပးႏိုင္လိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး တို ့အဖြဲ ့တဖြဲ ့လံုးကလဲ မင္းကို ေကၽြးေမြးထားရတဲ့အတြက္ တကြက္ကေလးမွ တြန္ ့တို ျငဴစူလိမ့္မယ္မဟုတ္ ဆိုတာကိုယံု။ ပညာကေတာ့ ေမာင္ရင္ကို ေပးဖို ့၊ အမ်ားၾကီးေပးဖို ့ ရွိလိမ့္မယ္လို ့ေမွ်ာ္လင့္တာပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး တို ့ဂီတနက္သန္ အဖြဲ ့ရဲ ့ နာမည္ဟာလဲ အမ်ားၾကီး တက္လမ္း ရွိေနတယ္။ ေမာင္ရင္နဲ ့ကံစပ္မိယင္ ၀င္ေငြေတြဘာေတြ ေကာင္းတဲ့ အဖြဲ ့ၾကီး တဖြဲ ့ျဖစ္လာယင္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ရင္ လာခ်င္တာကိုေတာ့ အကိုတို ့က လံုး၀ မတားဘူး။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ခ်င့္ခ်ိန္ ဆံုးျဖတ္ၿပီး လာမယ္ဆိုရင္ ျမန္ျမန္သာ လစ္လာခဲ့ေပေတာ့ ကိုယ့္လူေရ။

စာေရးယင္ျဖစ္ျဖစ္ လူကိုယ္တိုင္ လာယင္ ျဖစ္ျဖစ္ နံပါတ္ ၇၃၊ ပိေတာက္တန္း ၾကည့္ျမင္တိုင္ ဆိုတဲ့ လိပ္စာကို သံုးပါ။
ဒီစာကိုေတာ့ လာသည္ျဖစ္ေစ၊ မလာသည္ ျဖစ္ေစ မေပ်ာက္မပ်က္ပါေစနဲ ့၊ အႏုပညာ ရာဇ၀င္မွာ အေရးၾကီးတဲ့ မွတ္တမ္းတေစာင္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ကိုယ္ႏွင့္မကြာ သိမ္းဆည္းထားပါ၊ လာယင္လဲ တပါတည္း ယူခဲ့ပါ၊ လက္ခံ ေကာ္ပီ မရွိဘူး။

ေစာညိန္း
ဂီတနက္သန္၊ ၁၅-၆-၅၂

(ကိုေစာညိန္း၏ သီခ်င္းမ်ားကို ႏွစ္သက္လြန္း၍ တပည့္ခံရန္ လာေရာက္လိုေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းသည့္ ေရနံ ့သာ ကိုစိုးလႈိင္ထံသို ့ ျပန္ေသာ စာျဖစ္ပါသည္။)