ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀မွသည္ ပါေမာကၡဘ၀ဆီသို႕ (အပိုင္း -၃)
|
9:43 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ထို႕ေနာက္ ႏိုင္ငံျခား ပညာေတာ္သင္ လႊတ္ရန္အတြက္ ေလွ်ာက္လႊာေခၚခဲ့ေပသည္။
ေျဖဆိုမည့္သူမ်ားမွာ ျမန္မာ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာအရ သံုးေထာင္ ရွိေပသည္။
ဦးေန၀င္းလက္ထက္က ႏိုင္ငံျခားပညာေတာ္သင္ဆု ဆုိသည္မွာ အလြန္ရေတာင့္ရခဲေသာ
ဒုလႅဘတရား တခု ျဖစ္ေပသည္။ လူတုိင္းလုိခ်င္ေသာ ဆုတခုလည္း ျဖစ္၏။ ဆရာႀကီးကား
ငယ္စဥ္က သူတကာ ရယ္သြမ္းေသြးခံ၍ ထီးတေခ်ာင္းတြင္ Ph.D ဟူေသာ ဘြဲ႕ကိုေရးကာ
စိတ္ကူးတြင္ေရးဆြဲခဲ့ေသာ အိမ္မက္သည္ အမွန္တကယ္ျဖစ္လာရန္ လမ္းစေတြ႕ၿပီျဖစ္၍
အရင္ကထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။
the Nation သတင္းစာႏွင့္ the Guardian သတင္းစာပါ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ ေခါင္းႀကီးမ်ားကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေရးသား ေလ့ က်င့္ အားထုတ္ခဲ့သည္။
ႏိုင္ငံျခားပညာေတာ္သင္အတြက္ ေျဖဆိုေသာ ေအာင္စာရင္းထုတ္ျပန္ေသာအခါ ဆရာႀကီးသည္ ေျဖဆိုသူ သံုး ေထာင္၏ ထိပ္ဆံုးက နံပတ္တစ္ စြဲခဲ့ေလသည္။ ေတာသားေလး၏အိမ္မက္သည္ အမွန္တကယ္ အေကာင္အထည္ ေပၚခဲ့ ပါေလၿပီ။ ပညာသင္ဆုရၿပီးေနာက္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံရွိ နာမည္ေက်ာ္ မုိနာ့(ခ်္) တကၠသိုလ္၌ ပါရဂူဘြဲ႕ကို တက္ေရာက္ သင္ၾကားခဲ့ပါသည္။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ ဆရာႀကီး အင္မတန္လိုလားခဲ့ေသာ သမိုင္းပညာဆိုင္ရာ ပါရဂူဘြဲ႕ကို မိုနာ့(ခ်္) တကၠ သိုလ္မွ ေအာင္ျမင္စြာ ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
ဆရာႀကီးငယ္စဥ္က အမ်ားတကာ အေလွာင္အေျပာင္ခံ၍ ေရးသားခဲ့ေသာ မိမိအမည္ေနာက္နားက ဘြဲမ်ား အား လံုးကို ပုိင္ဆိုင္သိမ္းပို္က္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ အပိုေဆာင္သည့္အေနျဖင့္ ဥပေဒပညာဘြဲ႕တခုကိုပင္ အရယူလိုက္ပါေသးသည္။ ဆရာႀကီးကား သမိုင္းပညာကိုသာ တတ္သည္မဟုတ္ ဥပေဒပညာကိုလည္း ေကာင္းမြန္စြာ သင္ယူတတ္ေျမာက္ ထားသူ ျဖစ္သည္။
လူ႕ဘ၀ဆုိသည္ကား အစဥ္သျဖင့္ ေခ်ာေမြ႕ေနတတ္ေသာ ပန္းေမြ႕ရာ ေရႊေကာ္ေဇာ မဟုတ္တတ္ၾက။ တခ်ိန္ မ ဟုတ္တခ်ိန္ေတာ့ ခလုတ္တုိက္လွဲရန္ ေခ်ာင္းေနေသာ အကုသိုလ္တရားသည္ အလစ္ကိုေစာင့္ေန၏။ မိမိဆႏၵကိုျပည့္၀ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့သည့္အျပင္ တကၠသိုလ္နယ္ေျမကို နင္းဖူးသူတိုင္း စြဲလန္းတြယ္တာတတ္ သည့္ ကန္႕ေကာ္ၿမိဳင္တန္း၊ အဓိပတိလမ္း၊ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္၊ သစ္ပုတ္ပင္ႏွင့္ ဂ်ဒ္ဆင္အိုနံေဘးမွ လူးလာေလွ်ာက္လွမ္းရင္း တပည့္မ်ားကို ပညာႏို႕ခ်ိဳတိုက္ေကၽြးကာ ထာ၀ရ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီး လုပ္ေတာ့မည္ဟု ေတြးရင္း ၾကည္ႏူး ေနေသာ ဆရာႀကီး၏ဘ၀ထဲသို႕ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေရႊဘိုေဆာင္၌ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕မွ ရခိုင္ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္သည့္ စိန္ထြန္းခုိင္ ဓါးထိုးခံရၿပီး ေသဆံုးမႈက ၀င္ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။
၀င္းမင္းအမည္ရွိ ဗမာေက်ာင္းသားက လူငယ္ခ်င္းရန္ျဖစ္ရာတြင္ ဓားျဖင့္ အလစ္ေခ်ာင္းထိုးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရခိုင္ေက်ာင္းသား ေသဆံုးရကာ ျပႆနာေပၚခဲ့ရသည္။ ရခိုင္ေက်ာင္းသားမ်ားက မေက်နပ္၍ ဆူဆူပူပူ လုပ္လာၾကရာ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညြန္႕က အကူအညီေတာင္း၍ ေက်ာင္းသားမ်ားအၾကားတြင္ ျဖစ္ ပြားခဲ့ေသာ မေက်နပ္မႈမ်ားကို ဆရာႀကီး ေဒါက္တာေအးေက်ာ္က ၀င္ေရာက္ျဖန္ေျဖ၍ ျပႆနာမီးကို ေအးၿငိမ္းေစခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ မေအးခဲ့သည္မ်ားကေတာ့ ဓားထိုးမႈက်ဴးလြန္သည့္ ေက်ာင္းသား ၀င္းမင္းကို မည္သည့္ အေရးယူမႈမ်ိဳး မွ မျပဳလုပ္ဘဲ ရခိုင္ေက်ာင္းသား ၁၂ ေယာက္ကို ဆူပူမႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ႏွစ္စီ ခ်မွတ္ခဲ့ေပသည္။ ထုိ႕ျပင္ ဤျပႆနာ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာႀကီးကိုလည္း အလုပ္မွႏုတ္ထြက္မည္ေလာ ရာထူးခ်ခံမည္ေလာဟု ေမးခဲ့သျဖင့္ ဆရာႀကီးသည္ ရာထူးမွ ႏႈတ္ထြက္ခဲ့ေပသည္။ ထိုစဥ္က သမိုင္းဌာနတြင္ ကထိက တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနခဲ့သည္။
ေဌး၀င္း
********
the Nation သတင္းစာႏွင့္ the Guardian သတင္းစာပါ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ ေခါင္းႀကီးမ်ားကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေရးသား ေလ့ က်င့္ အားထုတ္ခဲ့သည္။
ႏိုင္ငံျခားပညာေတာ္သင္အတြက္ ေျဖဆိုေသာ ေအာင္စာရင္းထုတ္ျပန္ေသာအခါ ဆရာႀကီးသည္ ေျဖဆိုသူ သံုး ေထာင္၏ ထိပ္ဆံုးက နံပတ္တစ္ စြဲခဲ့ေလသည္။ ေတာသားေလး၏အိမ္မက္သည္ အမွန္တကယ္ အေကာင္အထည္ ေပၚခဲ့ ပါေလၿပီ။ ပညာသင္ဆုရၿပီးေနာက္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံရွိ နာမည္ေက်ာ္ မုိနာ့(ခ်္) တကၠသိုလ္၌ ပါရဂူဘြဲ႕ကို တက္ေရာက္ သင္ၾကားခဲ့ပါသည္။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ ဆရာႀကီး အင္မတန္လိုလားခဲ့ေသာ သမိုင္းပညာဆိုင္ရာ ပါရဂူဘြဲ႕ကို မိုနာ့(ခ်္) တကၠ သိုလ္မွ ေအာင္ျမင္စြာ ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
ဆရာႀကီးငယ္စဥ္က အမ်ားတကာ အေလွာင္အေျပာင္ခံ၍ ေရးသားခဲ့ေသာ မိမိအမည္ေနာက္နားက ဘြဲမ်ား အား လံုးကို ပုိင္ဆိုင္သိမ္းပို္က္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ အပိုေဆာင္သည့္အေနျဖင့္ ဥပေဒပညာဘြဲ႕တခုကိုပင္ အရယူလိုက္ပါေသးသည္။ ဆရာႀကီးကား သမိုင္းပညာကိုသာ တတ္သည္မဟုတ္ ဥပေဒပညာကိုလည္း ေကာင္းမြန္စြာ သင္ယူတတ္ေျမာက္ ထားသူ ျဖစ္သည္။
လူ႕ဘ၀ဆုိသည္ကား အစဥ္သျဖင့္ ေခ်ာေမြ႕ေနတတ္ေသာ ပန္းေမြ႕ရာ ေရႊေကာ္ေဇာ မဟုတ္တတ္ၾက။ တခ်ိန္ မ ဟုတ္တခ်ိန္ေတာ့ ခလုတ္တုိက္လွဲရန္ ေခ်ာင္းေနေသာ အကုသိုလ္တရားသည္ အလစ္ကိုေစာင့္ေန၏။ မိမိဆႏၵကိုျပည့္၀ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့သည့္အျပင္ တကၠသိုလ္နယ္ေျမကို နင္းဖူးသူတိုင္း စြဲလန္းတြယ္တာတတ္ သည့္ ကန္႕ေကာ္ၿမိဳင္တန္း၊ အဓိပတိလမ္း၊ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္၊ သစ္ပုတ္ပင္ႏွင့္ ဂ်ဒ္ဆင္အိုနံေဘးမွ လူးလာေလွ်ာက္လွမ္းရင္း တပည့္မ်ားကို ပညာႏို႕ခ်ိဳတိုက္ေကၽြးကာ ထာ၀ရ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီး လုပ္ေတာ့မည္ဟု ေတြးရင္း ၾကည္ႏူး ေနေသာ ဆရာႀကီး၏ဘ၀ထဲသို႕ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေရႊဘိုေဆာင္၌ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕မွ ရခိုင္ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္သည့္ စိန္ထြန္းခုိင္ ဓါးထိုးခံရၿပီး ေသဆံုးမႈက ၀င္ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။
၀င္းမင္းအမည္ရွိ ဗမာေက်ာင္းသားက လူငယ္ခ်င္းရန္ျဖစ္ရာတြင္ ဓားျဖင့္ အလစ္ေခ်ာင္းထိုးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရခိုင္ေက်ာင္းသား ေသဆံုးရကာ ျပႆနာေပၚခဲ့ရသည္။ ရခိုင္ေက်ာင္းသားမ်ားက မေက်နပ္၍ ဆူဆူပူပူ လုပ္လာၾကရာ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညြန္႕က အကူအညီေတာင္း၍ ေက်ာင္းသားမ်ားအၾကားတြင္ ျဖစ္ ပြားခဲ့ေသာ မေက်နပ္မႈမ်ားကို ဆရာႀကီး ေဒါက္တာေအးေက်ာ္က ၀င္ေရာက္ျဖန္ေျဖ၍ ျပႆနာမီးကို ေအးၿငိမ္းေစခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ မေအးခဲ့သည္မ်ားကေတာ့ ဓားထိုးမႈက်ဴးလြန္သည့္ ေက်ာင္းသား ၀င္းမင္းကို မည္သည့္ အေရးယူမႈမ်ိဳး မွ မျပဳလုပ္ဘဲ ရခိုင္ေက်ာင္းသား ၁၂ ေယာက္ကို ဆူပူမႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ႏွစ္စီ ခ်မွတ္ခဲ့ေပသည္။ ထုိ႕ျပင္ ဤျပႆနာ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာႀကီးကိုလည္း အလုပ္မွႏုတ္ထြက္မည္ေလာ ရာထူးခ်ခံမည္ေလာဟု ေမးခဲ့သျဖင့္ ဆရာႀကီးသည္ ရာထူးမွ ႏႈတ္ထြက္ခဲ့ေပသည္။ ထိုစဥ္က သမိုင္းဌာနတြင္ ကထိက တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနခဲ့သည္။
ေဌး၀င္း
********
0 comments:
Post a Comment