စီအီးအိုမ်ားႏွင့္ ယိုးဒယားသမင္လိုက္အက
|
12:27 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကိုနားလည္ရန္ ထိပ္ပိုင္းကိုလွမ္းၾကည့္ရန္လိုအပ္သည္။ တြန္းတြန္း တိုက္တိုက္ လုပ္တတ္ေမာင္းတတ္ေသာ အထက္အရာရွိသည္ ေျပးေျပးလႊားလႊား ဖိအားမ်ားေသာ လုပ္ငန္းခြင္ တစ္ခုကိုျဖစ္ ထြန္းေစသည္။ ေလႀကီးမိုးႀကီးစကားေျပာၿပီး တရားေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ငါသိငါတတ္လုပ္ တတ္ေသာအထက္အရာရွိသည္ ဗ်စ္ ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္သာေျပာတတ္ၿပီး ဟုတ္တိပတ္တိ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္မလုပ္တတ္ ေသာ ေရွ႕ေနေယာင္ေယာင္ အရာထမ္းမ်ား သာေပါ မ်ားေစလိမ့္မည္။
အေကာင္းျမင္ေသာေခါင္းေဆာင္တြင္ လုပ္ရဲကိုင္ရဲ၊ လုပ္ႏိုင္ျဖစ္ႏိုင္စိတ္ဓာတ္အားျပည့္၀သည့္ ၀န္ထမ္းအင္အားစု ရွိလာေပလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းေကာင္း၊ အေၾကာင္းဆိုးမွန္သမွ် အထက္တြင္ အေျခခံေလသည္။
အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု၏ အႀကီး အကဲက အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုလံုး၏ အေနအထားအရပ္ရပ္ဦးစားေပးခ်က္၊ တန္ဖိုးထားခ်က္တို႔ျပ႒ာန္းပံုကို ပီတာဒရပ္ကာက ေအာက္ပါဇာတ္လမ္းေလးျဖင့္ ေျပာျပခဲ့ဖူးေလသည္။
၁၉၆၅ ခုႏွစ္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕လံုးလွ်ပ္စစ္မီး ျပတ္ေတာက္ သည့္ ကာလနံနက္တြင္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ သတင္းစာ တစ္ေစာင္သာလွ်င္ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုသတင္းစာမွာ နယူးေယာက္တိုင္းမ္ သတင္း စာပင္ ျဖစ္သည္။ အမႈေဆာင္အရာရွိမ်ားသည္ ယင္းတို႔၏ ေစာင္ေရ တစ္သန္းကို အခ်ိန္မီ႐ိုက္ႏွိပ္ေပးႏိုင္ေသာ ပံုႏွိပ္စက္ကို မီး မပ်က္သည့္ နယူးဂ်ာစီၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သတ္မွတ္ခ်ိန္အၿပီးတြင္ ေစာင္ေရ ငါးသိန္းပင္ စက္မွမက်သည့္အျဖစ္ႀကံဳရေတာ့သည္။
မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ စကားလံုးတစ္လံုး ကို Hyphen မွားယြင္းစြာ တပ္ထားသည္ကို အယ္ဒီတာတစ္ဦးက ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွ သတိျပဳမိကာ သတင္းစာ႐ိုက္ႏွိပ္မႈတစ္ခုလံုးကို ရပ္တန္႔ခဲ့ေလသည္။ အယ္ဒီတာႏွင့္ သူ၏ လက္ေထာက္မ်ား ထိုစကားလံုးတစ္လံုးတည္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ၄၈ မိနစ္ၾကာမွ် ျငင္းခံုခဲ့ၾကသည္။ သို႔ျဖင့္ သတင္းစာ ေစာင္ေရတစ္သန္းလံုး႐ိုက္ႏွိပ္ရမည့္ အခ်ိန္ မိနစ္ ၉၀ မွ် အခ်ိန္ထက္၀က္မွ်ကုန္လြန္သြားခဲ့ရသည္။
မထင္ရွားေသာစကားလံုးေလးတစ္လံုးအတြက္ ထိုသို႔အခ်ိန္လင့္ သြား ေအာင္ျပဳမူလိုက္ျခင္းက မွန္ပါရဲ႕လားဟု သူ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ ေမးျမန္းခံရေသာအခါတြင္ အယ္ဒီတာျဖစ္သူက ျပတ္သားစြာေျဖၾကားခဲ့ေလ သည္။ နယူးေယာက္တိုင္မ္းသတင္းစာ၏ တိက်မွန္ကန္သည္ဟူေသာ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာဂုဏ္ကို လွ်ပ္စစ္မီးျပတ္မႈကဲ့သို႔ေသာ ပါမႊားကိစၥရပ္ျဖင့္ အထိပါးမခံႏိုင္ဟု။
နယူးေယာက္တိုင္းမ္မဂၢဇင္း၏ အဆင့္ျမင့္ဂုဏ္ရည္ဂုဏ္ေသြးကို အယ္ဒီတာ တစ္ဦးက ေစာင့္ထိန္းလိုက္ပံုသည္ ပံုႏွိပ္ ေလာကတြင္ ေျပာစမွတ္ ျပဳစရာ ကိစၥရပ္ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။
မိမိအလုပ္အေပၚ သစၥာေစာင့္သိမႈ၊ တာ၀န္ယူမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုအယ္ဒီတာကဲ့သို႔ပင္ စံျပဳေလာက္ေသာသူတစ္ဦးမွာ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး မိုက္ကယ္ အန္ဂ်လိုပင္ ျဖစ္ သည္။ သူသည္ ၁၅၀၈ ခုႏွစ္မွ ၁၅၁၂ ခုႏွစ္ ကာလ အတြင္းတြင္ ေရာမၿမိဳ႕ေတာ္ ဗက္တီ ကန္ရွိ စစၥကိန္း၀တ္ေက်ာင္းေတာ္၏ မ်က္ႏွာၾကက္ေပၚတြင္ ကမၻာဦးက်မ္းစာပါပံုမ်ားကို ပန္းခ်ီေရးဆြဲခဲ့သည္။
တစ္ေန႔၌ သူပန္းခ်ီေရးဆြဲေနစဥ္ သူ၏မိတ္ေဆြတစ္ဦးက လာေရာက္ၾကည့္႐ႈရာ ေပ ၃၀ ေက်ာ္ျမင့္မားေသာ ျငမ္းစဥ္ထက္မွေန၍ မ်က္ႏွာၾကက္ေနရာေလး တစ္ခုကို အႏုစိတ္ျခယ္မႈန္းေနေသာ မိုက္ကယ္ အန္ဂ်လိုကို ေတြ႕ရွိသြားသည္။ မိုက္ကယ္အန္ဂ်လို ျငမ္းစဥ္ထက္မွဆင္း သက္လာေသာအခါတြင္ ထိုမိတ္ေဆြကေျပာလိုက္သည္။
““ဒီေလာက္အျမင့္ႀကီးမွာ ျဖစ္ ကတတ္ဆန္းေရးဆြဲလိုက္လည္း ဘယ္သူမွ သိမွာမဟုတ္တာကို အပင္ပန္းခံေနတယ္””
““ဘယ္သူမွမသိေပမဲ့ ဘုရားနဲ႔ ငါ သိေနတယ္ေလ”” ဟု မိုက္ကယ္ အန္ဂ်လိုက ျပန္ေျဖလိုက္ေလသည္။
အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အယ္ဒီတာ၏ျပဳရပ္၊ ယခုေဖာ္ျပလိုက္ ေသာ မိုက္ကယ္ အန္ဂ်လို၏ျပဳရပ္တို႔သည္ တစ္ဖက္ကေျပာလွ်င္ အင္မတန္ ေကာင္းေသာကိုယ္က်င့္တရားမ်ားဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အျခားတစ္ဖက္မွ ၾကည့္လွ်င္မူ သက္သက္ ဇီဇာေၾကာင္ျခင္း၊ အလုပ္႐ႈပ္ျခင္းဟုေျပာႏုိင္ သည့္ကိစၥလည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။
နယူးေယာက္တိုင္းမ္ သတင္းစာ အယ္ဒီတာက သတင္းစာ၏ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာအစဥ္အလာကိုထိန္း၍ Hyphen သေကၤတေလး တစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗာရာဏသီခ်ဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ ပံုမွန္ေစာင္ေရထက္၀က္မွ် ေလ်ာ့က်ၿပီး စီးပြားထိ ခိုက္မႈသည္ ေငြရွင္မ်ားအတြက္ ပ်စ္ပ်စ္ ႏွစ္ႏွစ္ရင္ခံစရာပင္ျဖစ္ေလသည္။ သို႔တုိင္ ေအာင္ သူ႔လုပ္မွားသည္ဟု ပစ္ပစ္ခါခါ ေျပာရခက္သည္။
Apple ကုမၸဏီကိုတည္ေထာင္ခဲ့ သူ စတိဗ္ေဂ်ာ့သည္ သူ ကုမၸဏီမွအလုပ္ ျဖဳတ္ခံရျခင္းသည္ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္တြင္ တိုင္းေက်ာ္ျပည္ေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။ စတိဗ္ေဂ်ာ့ႏွင့္ ထိုကာလ Apple ၏စီအီးအို ဂၽြန္စကယ္လီတို႔ လုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သေဘာခ်င္းမတိုက္ဆိုင္ခဲ့မႈ၏အက်ဳိးရလဒ္ ဟု ေယဘုယ်အားျဖင့္ နားလည္ခဲ့ၾကသည္။ ျဖစ္စဥ္အမွန္ကား စတိဗ္ေဂ်ာ့သည္ ထိုစဥ္ ကာလတြင္ အလုပ္သိပ္မျဖစ္ေသာ မက္ကင္ေတာ့ရွ္ကိုေစ်းခ်၍ ေၾကာ္ျငာ ဘတ္ဂ်က္အမ်ားစုကို ဗစစူန အေပၚ ပံုေအာေနရာမွ မက္ကင္ေတာ့ရွ္ဘက္သို႔ ေျပာင္း၍ အေရာင္းျမႇင့္တင္ေၾကာ္ျငာေပးလိုခဲ့သည္။ စကယ္လီက ထိုအခ်က္ကို သေဘာမတူခဲ့ေခ်။ မက္ကင္ေတာ့ရွ္ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ေစ်းႀကီး၍ အေရာင္းက်ျခင္း မဟုတ္၊ အသံုးျပဳေသာေဆာ့ဖ္၀ဲညံ့၍ဟု တံု႔ျပန္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ စကယ္လီက ထိုကိစၥကို Apple ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးမ်ား ဘုတ္အဖြဲ႕သို႔ တင္ျပလိုက္ရာ ဘုတ္အဖြဲ႕က စကယ္လီဘက္ပါသြားၿပီး ေဂ်ာ့လည္း ကိုယ္တည္ေထာင္သည့္ကုမၸဏီမွ အလုပ္ျဖဳတ္ခံ လိုက္ရသည္။
၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ Apple ကုမၸဏီ ၏အမႈေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္ ျဖစ္လာသည့္ ႏွစ္မွစ၍ စတိဗ္ေဂ်ာ့သည္ လုပ္ခလစာတစ္ႏွစ္ တစ္ေဒၚလာသာ ယူခဲ့ေလသည္။ သူ႔လစာ ႏွင့္ပတ္သက္၍ ““က်ဳပ္က အလုပ္လိုလားတဲ့ အတြက္ တစ္ႏွစ္ကို ဆင့္ ၅၀ ရတယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕တစ္ႏွစ္တာလုပ္ငန္းခြင္အတြင္း ေဆာင္ရြက္မႈအတြက္ ဆင့္ ၅၀ ရတယ္။ စုစု ေပါင္းတစ္ေဒၚလာ”” ဟု ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ သူရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာခဲ့သည္။
ကိုယ့္ကုမၸဏီမွ ကိုယ့္ကိုျဖဳတ္ရ ေလာက္ေအာင္ မိမိလက္ေအာက္ ၀န္ထမ္းက အာခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ျခင္း၊ အမႈ ေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္က လစာ အေရးမထား ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ထြန္းေနေသာအေျခအေန တို႔သည္ ယင္းတို႔၏လက္ေအာက္၀န္ထမ္း မ်ားအေပၚ အနည္းႏွင့္အမ်ား႐ိုက္ခတ္မႈရွိ သည္။ အထက္လူက လစာနည္းစြာယူထား ေသာအခါ လက္ေအာက္ အမႈထမ္းက လစာ တိုးေတာင္းရန္ အက်ပ္အတည္းႀကံဳရတတ္ သည္မွာ သဘာ၀ပင္။
လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခု သက္ေသာင့္ သက္သာျဖစ္ေရး၊ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕စြာ လည္ပတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ အထက္လူ ကလည္း တစ္ဖက္စြန္း ေရာက္၍မျဖစ္သလို ေအာက္လူကလည္း အထက္မွလုပ္သမွ်ကို ဆန္႔က်င္ေန၍မျဖစ္။
တစ္ခါတစ္ရံ အေျခအေနေၾကာင့္ တန္ဖိုးကိုေရးထိုးရသည့္ အေနအထားရွိသည္။ အလြန္အမင္းတိက်ေနခ်င္၍မရေပ။ အဆင္ေျပသလို ကျပရမည့္ပံုစံရွိသည္။ သစၥာရွိေသာလုပ္ငန္းအဖြဲ႕တစ္ခုတည္ ေထာင္ၿပီး အသင္းအဖြဲ႕စိတ္ဓာတ္ရွိေစလိုပါလွ်င္ မိမိ၏အလယ္အလတ္အဆင့္ မန္ေနဂ်ာမ်ား၏ တစ္ႏွစ္တာလစာထက္ အဆ၂၀ ေက်ာ္ ၃၀ တန္ဖိုးရွိသည့္ ကားျဖင့္ ႐ံုးဆင္း႐ံုးတက္ျခင္းက အဆင္ေျပလွမည္ မဟုတ္ေခ်။ မိမိ ကိုယ္တိုင္က စံျပျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏုိင္ျခင္းမရွိလွ်င္ စာလံုးႀကီးႀကီးျဖင့္ ေရးဆြဲခ်ိတ္ထားသည့္ ကုမၸဏီက်င့္၀တ္ ေဆာင္ပုဒ္မ်ားသည္ အျခား၀န္ထမ္းတို႔ အတြက္ မ်က္စိဆံပင္ေမြးစူးစရာဆိုင္းဘုတ္ မ်ားသာျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။
ဓာတ္တူနံတူ ေဆးဘက္ယူ ဆို သည့္စကားမ်ဳိးဆန္ဆန္ပင္။ တခ်ဳိ႕လူ အခ်င္းခ်င္း ျမင္ျမင္ခ်င္းအလြမ္းသင့္တတ္ ၾကၿပီး အခ်ဳိ႕မွာ အသားလြတ္ ျမင္ကတည္းက ၾကည့္မရသည့္အေနအထားရွိတတ္ၾကသည္။ အားလံုး တစ္ေသြးတစ္သံတစ္ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္ ေအာင္ အတင္းညႇိျခင္းထက္ အရင္းခံ အေၾကာင္းတရားမ်ားကိုဆန္းစစ္၍ အံ၀င္ ေအာင္ပံုသြင္းရန္မွာ အထက္လူ၏ တာ၀န္ပင္ျဖစ္ေပသည္။
လုပ္ငန္းဟူသည္ ယံုၾကည္မႈျဖင့္ တည္ေဆာက္ရေသာအရာ ျဖစ္ေလသည္။ ႐ံုးမွထြက္ၿပီး ေန႔လယ္စာကို တစ္ေယာက္တည္းသြား စားရသည့္ျဖစ္စဥ္တို႔သည္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အခ်င္းခ်င္း၊ သို႔မဟုတ္ သင္ႏွင့္ သင့္လက္ေအာက္အရာထမ္းတို႔၏ ဆက္ဆံေရးအေနေၾကာင့္ သာဓကပင္ျဖစ္ ႏိုင္သည္။ မိမိကေၾကးႀကီးဆိုင္ထိုင္၊ ေၾကးႀကီးစားေနရန္ တစ္ကိုယ္တည္းထြက္ စားရသည့္အေနအထားမ်ဳိးပို၍ပင္မရွိသင့္ေပ။
လုပ္ငန္းတြင္ မိမိ၏ျပခ်က္က မိမိ ၏ ေဘာင္ခတ္ခ်က္ သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ ျပ႒ာန္းခ်က္တို႔ကို က်ားကန္ေပးေပမည္။ ေရွ႕တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အယ္ဒီတာကဲ့သို႔ လုပ္ငန္းအေပၚသစၥာေစာင့္သိမႈေကာင္းပါ သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ရာတစ္ေယာက္၊ တစ္ေထာင္တစ္ေယာက္ေလာက္ကသာ ပစိပစပ္မ်ား ေပလိမ့္မည္။ အေရးအရာမပါ သည့္ကိစၥကို ေငြေၾကး သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ အထိခိုက္ခံျခင္းကား မိုက္ကယ္အင္ဂ်လိုကဲ့သို႔ ဘုရားႏွင့္ငါသာ သိေသာကိစၥကို လြန္က်ဴးစြာအထြတ္တင္ရာေရာက္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။ နည္းနည္းေလးေလွ်ာ့လိုက္လွ်င္ အားလံုးအဆင္ေျပရန္ ပိုလြယ္ႏိုင္ ေပမည္။
အလားတူပင္ စတိဗ္ေဂ်ာ့၏ကိစၥ တြင္လည္း အေျခအေနမွန္ကို သေဘာ မေပါက္ျခင္းက လက္ေအာက္၀န္ထမ္းႏွင့္ အဖုအထစ္ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ဆိုရ ပါလွ်င္ စည္းကမ္းကလနားထံုးစံ၊ လုပ္ထံုး က်င့္၀တ္တို႔ ေစာင့္ထိန္းရန္လိုသည္မွာ မွန္ ေသာ္လည္း အထိုက္အေလ်ာက္ အေလွ်ာ့ အတင္း ျပဳျခင္းက ထိခိုက္မႈျပင္းမည္၊ မျပင္း မည္ကို ဦးစားေပး ဆင္ျခင္သင့္သည္ဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။
............................................................................................................
စာေရးသူသည္ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္၀ိဇၨာသိပၸံတကၠသိုလ္မွ အဂၤလိပ္ဘာသာအထူးျပဳျဖင္႕ဘြဲ႔ရရွိခဲ႕ၿပီး အင္းလ်ားလိတ္ ဟိုတယ္၊ ထိုင္းသံ႐ံုးႏွင္႕ ဆိုဗီယက္သံ႐ံုးတို့တြင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ႕သည္။ ၁၉၈၀ ျပည္႕ႏွစ္တြင္ စာေပေလာကသို့၀င္ေရာက္ခဲ႕ၿပီး ဟိန္းထက္၊ ကိုလတ္၊ မင္းပိုင္၊ ႏိုင္သစ္ စသည္႕အမည္မ်ားျဖင္႕ ေဆာင္းပါးေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ႏွင္႕ စာအုပ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ႕ၿပီးျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းမွာ ႏိုင္သစ္ ျဖစ္သည္။
0 comments:
Post a Comment