ကုိယ္ေတြ႔ (၁)

Ko Navana

ေက်ာင္းျပီးစအလုပ္၀င္တဲ့အခ်ိန္ ၾကဳ ံခြင့္ရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဆရာ ဂ်ပန္ၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္..။ Mr. Onishi တဲ့..။ အဲ့အခ်ိန္ သူ႔အသက္က ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ျပီ..။
ဒါေပမယ့္.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လူငယ္ေတြနဲ႔ ေန႔ေန႔ညည အလုပ္ကုိ ျပိဳင္လုပ္ႏုိင္တယ္..။ အရမ္းလည္း အပင္ပမ္းခံႏုိင္တယ္..။
တခါတရံ အလုပ္ထဲကေန သူနဲ႔ေန႔လည္စာထြက္စားရင္.. ကြ်န္ေတာ္က.. ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ့ ထမင္းေၾကာ္ပဲ မွာစားတယ္..။

အဲ့တာကုိ သူက.. မင္း- ထမင္းေၾကာ္မစားနဲ႔.. ငါမွာေပးမယ္ဆုိျပီး ထမင္းေပါင္းမွာေပးတယ္..။ သူကုိယ္တုိင္လည္း.. ထမင္းေပါင္းပဲ စားတယ္..။
ဆရာက ထမင္းေပါင္းၾကိဳက္လုိ႔လား ဆုိေတာ့.. '' ၾကိဳက္မၾကိဳက္ထက္.. အလုပ္မွာ ကုန္ခမ္းသြားတဲ့ အင္နာဂ်ီ ျပန္ျပည္႔ဖုိ႔ဆုိရင္.. ထမင္းေၾကာ္ထက္ ထမင္းေပါင္းက ပုိေကာင္းတယ္ကြ '' လုိ႔ သူျပန္
ေျပာတယ္..။
ထမင္းေပါင္းထဲမွာ အသီး-အရြက္-အသား-ဥ အကုန္ပါေတာ့ အာဟာရရွဳေထာင့္ကၾကည္႔ရင္ စားသင့္တဲ့အစားအေသာက္ပဲ..။

သူတုိ႔လူမ်ိဳးက.. အစားအေသာက္ကုိေတာင္ အဲ့သလုိ ေရြးခ်ယ္စားေသာက္တယ္..။ ျမန္မာေတြ သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ၀မ္းတြင္းသားေတြ အူစုံအသဲစုံေတြဆုိ.. ဂ်ပန္က လုံး၀မစားဘဲ.. စက္ေတြနဲ႔ၾကိတ္ ေျမၾသဇာလုပ္ပစ္သတဲ့ (ၾကားဖူးတာပါ)..။
ကိုေဘးဘိဖ္ လုိ႔ေခၚတဲ့ ဂ်ပန္က လာတဲ့အမဲသားဟာ အစိမ္းသက္သက္ပဲ..။ ေစ်းသိပ္ၾကီးပါတယ္..။ ကမၻာ့ပုဇြန္ေစ်းကြက္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔အတြက္ .. ဂ်ပန္ဟာ အေအးခန္းေတြနဲ႔ ပုဇြန္ေတြကုိ ႏွစ္ခ်ီထားျပီး သုိေလွာင္ထားသတဲ့..။
လူမ်ိဳးအလုိက္ ပ်မ္းမွ်သက္တမ္းၾကည္႔ေတာ့.. ဂ်ပန္က 83.1 year.... ေရႊျမန္မာမ်ားက 64.93 year..။
အလွဴ ေရစက္လက္နဲ႔မကြာတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ေတြက ေသရင္ ဂ်ပန္မွာ လူသြားျဖစ္ျပီး.. တိရိစၦာန္အသက္ကုိ မၾကင္နာပဲ မညွာမတာစားတဲ့ဂ်ပန္ေတြက.. ေသေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ လူလာျဖစ္ၾကဟန္ရွိတယ္..။