ကၽြန္ေတာ္ေနခ်င္ေသာတိုင္းျပည္ (အပိုင္း ၂)

Ko Win Kyaw

မေန႕ကအိမ္မက္ေတြ မတ္ေနသျဖင့္ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့စိတ္ထဲမွာ
ဘယ္တံုးထဲကေရာက္ရွိေနမွန္းမသိေသာစိတ္ကူးမ်ားလဲ ပြင့္က်လာသည္ဟု႕ထင္ပါသည္။
အိမ္မက္ေတာင္မတ္လာျပီဆိုေတာ့ျမန္မာျပည္ကိုေတာ္ေတာ္လြမ္းဆြတ္မိပါသည္။ မုန္႕ဟင္းခါးကိုလဲသတိရပါသည္။ မလူးရတာၾကာျပီျဖစ္ေသာ အုန္းဆီရန႔ံကိုလည္းမ မွတ္မိေတာ့ပါ။ ဒီေန႕ပိုေကာင္းတဲ့အလုပ္ကိုခ်ိန္းထားသျဖင့္ ၂ နာရီ ေလာက္ေစာေစာ ထြက္ရပါဦးမည္။ ဒီမွာကေတာ့ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ္ပိုင္ကားမ်ားကိုသိတ္မသံုးျဖစ္ပါ။ မိုးပ်ံ
ဘူတာရံုမ်ားမွာ အနီးအနားတြင္ပင္ ရွိၾကသျဖင့္ ရထားစီးသြားသူကမ်ားပါသည္။ ဒုတိယ
အသံုးမ်ားတာက နွစ္ထပ္ကားရထားမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ကားရထားမ်ားမွာ မွတ္တိုင္ တိုင္းမရပ္ၾကပါတစ္မွတ္တိုင္ေက်ာ္ရပ္ၾကပါသည္။ မွတ္တိုင္တိုင္းကိုေတာ့ကားရထား
မ်ားစီစဥ္ေပးထားပါသည္။ မွတ္တိုင္တိုင္းရပ္ေသာ ဘတ္စ္ကားမ်ားမွာ နည္းနည္းၾကာ
ေသာ္လဲသက္ေတာင့္သတ္သာစြာျဖင့္ ထိုင္စီးနိုင္ပါသည္။
လူအမ်ားမွာ လမ္းေပၚနွင့္
အိမ္မ်ားတြင္ ရိုးရာစကားသာေျပာေသာ္လည္း ရံုးမ်ားေက်ာင္းမ်ားတြင္မူ အဂၤလိပ္စ ကားကိုသာ ေျပာဆိုၾကရန္အမိန္႕ထုတ္ျပန္ထားပါသည္။ ရံုးမ်ားတြင္ ရိုးရာစကားေျပာ ျပီး အိမ္တြင္အဂၤၤလိပ္စကားေျပာပါက ဒဏ္တပ္ခံရမည့္ဥပေဒမ်ားလဲျပဌာန္းထားပါ သည္။ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ကေလးတိုင္းအဂၤလိပ္စကားမ်ားေျပာနိုင္ၾကပါသည္။ေက်ာင္းမ်ား ကလည္း
 အဂၤလိပ္ဘာသာရယ္ ရိုးရာဘာသာရယ္ ကိုအဓိကထားျပီး သိပၸံဘာသာ
၀ိဇၸၨၨာဘာသာမ်ားကို စုစည္းျပီး ဘာသာခြဲမ်ားနည္းေအာင္ျပဳ႕လုပ္ထားသျဖင့္ အေျခခံ
ဘာသာမ်ားျဖစ္ေသာ ရိုးရာဘာသာ အဂၤလိပ္ဘာသာ သခၤ်ာဘာသာ အထူးျပဳ႕ဘာ
သာမ်ားတြင္ထူးခ်ြန္ၾကေၾကာင္းသိရပါသည္။ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ က်ဴရွင္စနစ္လဲမရွိ
သျဖင့္ အခ်ိန္ပိုမ်ားရကာ စာၾကည့္တိုက္မ်ားမွာလဲတစ္နိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ ျပည့္စံုလံုေလာက္စြာထားေပးထားေၾကာင္း
သိရပါသည္။ေက်ာင္းတက္ရေသာေန႕
တြင္ပင္ စာၾကည့္တိုက္သြားနိုင္ၾက။အားကစားရံုသြားနိုင္ၾက ။လူမႈ႕ကူညီအဖြဲ႕မ််ားသို႕
သြားေရာက္ျပီးကုသိုလ္ယူနိုင္ၾကေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။ထို႕ေၾကာင့္လူငယ္မ်ားကို
ၾကည့္လိုက္ပါက ရႊင္လန္းတက္ၾကြေနၾကေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။လူအမ်ားမွာ အလုပ္
၀င္ ေက်ာင္းတက္သူမ်ားမွလြဲ၍ ရိုးရာ၀တ္စံုကို၀တ္ဆင္ၾကေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။
ေျမလြတ္ေျမရိုင္းတိုင္းတြင္ သရက္ပင္ မလကာပင္ကဲ့သို႕ေသာ စားပင္ၾကီးမ်ားကို
စိုက္ပ်ိဳးထားၾကသျဖင့္ ေနေရာင္ျခည္အပူကိုအနည္းငယ္မွ်သာခံစားၾကရျပီး စိုေျပ
ေသာအသားအရည္မ်ားပိုင္ဆိုင္ထားၾကပါသည္။ကၽြန္ေတာ္သြားမည့္ေနရာသို႕ မိုး
ပ်ံရထားစီးရင္တန္းေရာက္ပါသည္။သို႕ေသာ္ျမန္မာလူမ်ိဳးပီပီ အနည္းငယ္လမ္း ေလွ်ာက္ရေသာ နွစ္ထပ္ကားကိုသာစီးသြားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ပိုက္ဆံကို
ေခၽြတာလိုက္ပါသည္။လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ နွစ္ထပ္ကားစီးရင္အေပၚထပ္သို႕တက္
စီးၾကျပီး ရႈ႕ခင္းမ်ားၾကည့္ၾကေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ထံုးစံအတိုင္း ျမန္မာပီပီ
ဆင္းရလြယ္ကူေစရန္ အေပါက္၀နားမွထိုင္ခံုကိုသာေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါသည္။အိုင္ေပးကဒ္လို
မ်ိဳးကဒ္မ်ား ကုမၸဏီကထုတ္ေပးထားသျဖင့္ ခရီးသည္တင္ကားစီးရတာလြန္စြာလြယ္ကူလွပါသည္။
သြားရမည့္ေနရာကိုေရာက္ျပီမို႕ဆင္းလိုက္ပါသည္။မီးပိြဳင့္တြင္ဓါတ္ေလွခါးမ်ားတက္
ဆင္ထားပါသည္။ခံုးေက်ာ္တံတားကိုျဖတ္ျပီးဓါတ္ေလွကားျဖင့္ျပန္ဆင္းနိုင္ပါသည္။မီး
ပိြဳင့္ေအာက္တြင္ေတာ့ လူမ်ားအလြယ္တကူစည္းကမ္းမဲ့စြာမကူးနိုင္ရန္ လူတားျခံစည္း
ရိုးေလးေတြ႕ရပါသည္။ကုမၸဏီထဲကို၀င္လိုက္သည္နွင့္မေအးသြားပါ ကိုယ္တြင္းအပူ ရွိန္ကိုခ်ိန္ညွိေပးရန္စီစဥ္ထားပါသည္။အထဲသို႕ပို၀င္ ပိုၾကာလာမွသာအဲကြန္း၏အရ
သာကိုခံစားနိုင္ပါသည္။ကုမဏီထဲေရာက္သြားေသာ္လဲ သြားလိုသည့္ေနရာကိုမည္သူ႕
မွ်ေမးစရာမလိုပါ။လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္မ်ားေနာက္လိုက္သြားယံုနွင့္ပင္ ကိုယ္သြားလို
ရာကိုေရာက္ရန္စီစဥ္ထားပါသည္။ကုမၸဏီတြင္အလုပ္လာေလွ်ာက္ေသာ္လည္း ဘာ
ေထာက္ခံစာမွမလိုပါ။အုပ္ခ်ဴပ္ေရးဌာနနွင့္ဆက္သြယ္ထားသျဖင့္ ဘယ္နိုင္ငံသား
ဘာလူူမ်ုိဳး တက္ၾကြမ္းသည့္ပညာ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္မွာကၽြန္ေတာ့အရင္ေရာက္နွင့္ေန
ပါသည္။ျပည္သူဗဟိုျပဳ႕ေသာစနစ္ဟု႕လဲထင္ပါသည္။အင္တာဗ်ဴးဆိုေသာ္လည္း မ်ား
မ်ားစားစားေမးမည္မဟုတ္ပါ လက္ေတြ႕ခုိင္းျပီး ကၽြမ္းက်င္မႈ႕အရ လခသတ္မွတ္ေပး
ကာလုပ္ငန္းခြင္၀င္ရန္သာျဖစ္ပါသည္။သို႕ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာလူမ်ိဳးပီပီ
အကပ္မရွိသျဖင့္စိုးရိမ္စိတ္ေလးေတာ့မသိမသာျဖစ္ေပၚေနပါသည္။ရင္ခုန္စြာနွင့္ပင္
ဘဲလ္တီးလိုက္ေသာအခါ(မစၥတာလမ္းျပသူၾကိဳဆိုပါတယ္) ဆိုေသာအသံျဖင့္တံခါးမွာ
ပြင့္သြားပါသည္။တံခါးပြင့္၍ေတြ႕လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းကို လြန္စြာအံ့ၾသမိပါသည္။ျမန္
မာ့ရိုးရာ၀တ္ဆံုအျပည့္အစံုျဖင့္ လူၾကီးမ်ားကိုေတြ႕လိုက္ရပါသည္။အဲ့ဒိထဲမွအမ်ိဳးသမီး
တစ္ေယာက္မွာထြက္လာျပီး မင္းဒီေန႕လဲေနာက္က်ျပန္ျပီဆိုသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္က လက္မွနာရီကိုမၾကည့္ရန္ဟန္ျပင္လိုက္ရာ ကၽြန္ေတာ့မိခင္နွင့္တူေသာ၎အမိိ်ဳးသမီး
က သားေနာက္ေန႕အိပ္ယာေစာေစာ၀င္စမ္း ဒီေန႕လဲအလုပ္ေနာက္က်ဦးမယ္ျမန္ျမန္
လုပ္ဆိုျပီးလႈပ္ရမ္းေနသျဖင့္ စာေရးသူလည္းလန္႕ျဖန္႕ျပီးအိပ္ယာမွနိုးလာရပါသည္။
အေမ့ကိုအားနာစြာၾကည့္ရင္း အင္းငါမေန႕ကမတ္ခဲ့တဲ့အိမ္မက္ကို ဆက္မက္ေနပါ
လား အိမ္မက္ၾကီးရယ္ဘယ္ေတာ့မွမနိုးရပါေစနဲ႕လို႕စိတ္ထဲကဆုေတာင္းမိရင္း ဒါေၾကာင့္အိမ္
မက္ထဲမွရိုးရာ၀တ္စုံံမ်ားမွာ ပုဆိုး၊ လံုခ်ည္၊ လယ္ကတံဳး၊ ရင္ဖံုးမ်ားျဖစ္ေနေၾကာင္းကို အမွတ္ရမိေသာ္လဲ
အလုပ္ခ်ိန္မွီရန္ အျမန္စီစဥ္ရသျဖင့္ မနက္စာကိုေတာ့ၾကည့္ရွင္းရပါေတာ့မည္။

လမ္းျပသူ