သတင္းေထာက္ (ကေလးမ်ား) မွသည္ သတင္းေထာက္လူႀကီးသို႔...

Myo Tha Htet

ေရွးေရွးက တကၠသိုလ္သြားလွ်င္ ရန္ကုန္သုိ႔သာ လာၾကရသည္။ တကၠသိုလ္သြားရသူ/ သြားႏိုင္သူကလည္း အလြန္နည္းသည္။ သူတို႔ကို အရပ္က လူႀကီးမွတ္သည္။ သူတုိ႔ကလည္း အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူလို ျပဳမူၾကသည္။ အသက္ ၁၆၊ ၁၇၊ ၁၈ တြင္ လူႀကီး ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မဲေပးပိုင္ခြင့္က အသက္ ၁၈ ႏွစ္၊ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္လွ်င္ လူႀကီးျဖစ္ၿပီ။ (အသက္အားျဖင့္ လူႀကီးျဖစ္သည္)။

အခ်ဳိ႕ကား အသက္ ၁၈ ႏွစ္ မတိုင္ခင္ကပင္ လူႀကီးပုံစံ ဖမ္းၾကသည္။ လူႀကီးတစ္ေယာက္လုပ္သည့္ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ၾကသည္။ အသက္မတိုင္မီ ႀကီးရင့္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
မ်က္ေမွာက္ သတင္းမီဒီယာေလာက၊ သတင္းေထာက္လုပ္ငန္းသို႔ အခ်ဳိ႕လည္း အသက္ ၁၈ ႏွစ္ မတိုင္ခင္ ၀င္ၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ကား ၂၀ ၀န္းက်င္၊ အသက္ ၂၀ မွ ၃၀ ၾကားကား အမ်ားစုဟု ထင္သည္။ သတင္းေထာက္အလုပ္ကား လမ္းေဘးေစ်းသည္မွ သမၼတအထိ ေတြ႕ဆုံ၊ ေမးျမန္း၊ ေထာက္လွမ္း၊ သတင္းေရးသားခြင့္ရွိသည္။ သတင္းရင္းျမစ္ႏွင့္ စာဖတ္သူၾကား (၀ါ) ရုပ္သံၾကည့္သူၾကား ၾကားေန ေပါင္းကူး ဘာသာျပန္ သတင္းျဖန္႔ခ်ိ အလုပ္လုပ္ရသူျဖစ္သည္။
ရွင္းရွင္းဆုိရေသာ္ လူႀကီးအလုပ္ (၀ါ) တာ၀န္ႀကီးေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။
ယခုအခါ လူငယ္သတင္းေထာက္တခ်ဳိ႕ကား အလန္းလြန္၊ အလြန္လန္းၾကသည္။ မင္းသားမင္းသမီးအလား ထင္ရသည္။ အထူးသျဖင့္ ရုပ္သံသတင္းေထာက္တခ်ဳိ႕ ျဖစ္သည္။ ရုပ္သံသတင္းေထာက္ျဖစ္၍ လွပ၊ ၾကြားရြား၊ တင့္တယ္ျခင္း လိုအပ္သည္။ မ်က္စိပသာဒ ျဖစ္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ဆံပင္ကို (အဖုတ္ကေလး) ေဆးနီဆိုးထားသူ၊ ဆံပင္ကို နီေၾကာင္ၾကား ဆိုးထားသူမ်ားကို ေတြ႕ရသည္မွာ ျမန္မာမဆန္သလို ခံစားရသည္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရးက႑ တင္ဆက္သူဆို မေျပာလိုပါ၊ ရုပ္သံသတင္းေထာက္ဆိုလွ်င္ ထိုသို႔ မျပင္ဆင္ေစခ်င္ပါ။
ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္မွာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သမီး၊ သားႏွင့္ ေျပာဆုိသူမ်ားကို ေတြ႕ရတတ္သည္။ သတင္းေထာက္က ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မဟု မေျပာၾကပါသနည္း။ ထိုမွ်မကေသး၊ သတင္းရင္းျမစ္ကို ဦးေလး၊ အဘ၊ ဘဘဟု ေခၚသည္၊ မမ၊ အန္တီဟု ဆိုသည္။ သတင္းရင္းျမစ္ကို နာမည္ရင္းေခၚက ပို၍သင့္ျမတ္ပါသည္။ သတင္းရင္းျမစ္ကို ရင္းႏွီးသည္မွာ ေကာင္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ားျပည္သူကို တင္ျပမည့္ရိုက္ခ်က္မ်ားတြင္ ခပ္ခြာခြာေနၿပီး (ေနရာယူပုံကို ေျပာသည္ မဟုတ္ပါ) ေမးျပ၊ ေျပာျပသည္မွာ ပို၍သင့္ေတာ္ပါသည္။ (ကိုယ့္ဘႀကီး၊ ကိုယ့္ႀကီးေတာ္ႏွင့္ စကားေျပာဆိုေနပုံမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ပါ)။
ကိုယ္က ခင္းေပးလုိက္လွ်င္ သူတို႔ကလည္း အဘ၊ ဘဘတို႔ လုပ္လာလွ်င္ ရုပ္သံၾကည့္သူမ်ားကပါ သူတုိ႔အဘ၊ ဘဘမ်ားကို ထိုင္ၾကည့္ေနရသလို ျဖစ္လိမ့္မည္။ သတင္းေထာက္ပိစိကို ဟိုလူက ဘဘ၊ အဘ လုပ္ေနတာက ျပႆနာမရွိ။ ရုပ္သံက ျပန္လႊင့္ေတာ့ ထိုင္ၾကည့္ေနသူမ်ားကပါ ဘဘ၊ အဘ ေျပာတာကို နာယူေနရသလို ျဖစ္သြားတတ္သည္။ တခ်ဳိ႕က မမ၊ အန္တီဆိုၿပီး ေျပာျပန္သည္။ သတင္းေထာက္ပိစိမို႔ ေျပာသည္က အေရးမႀကီး၊ ရုပ္သံၾကည့္သူ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္တုိ႔ကပါ မမႀကီးႏွင့္ အန္တီႀကီးတို႔ ေျပာတာဆုိတာကို လိုက္ၾကည့္ နားေထာင္ေနရသည္။ တစ္ခါတရံ အေမဟုလည္း ၾကားရတတ္သည္။ အေဖဟု မၾကားရေသးတာပဲ ကံေကာင္းလွၿပီဟု ထင္ရသည္။ (သတင္းရင္းျမစ္မ်ားကေကာ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မဟု ဘာေၾကာင့္ မေျပာၾကသနည္း)။
သတင္းေထာက္က သတင္းရင္းျမစ္၏ နာမည္ထည့္မေျပာခ်င္လွ်င္ ဘဘထည့္မေခၚႏွင့္ေပါ့။ မမလို႔ မေခၚႏွင့္ေပါ့၊ အန္တီ မလုပ္နဲ႔ေပါ့။ တေခတ္ကေတာ့ ဟုတ္သည္၊ အဘလု႔ိေခၚမွ ႀကိဳက္သည္။ ျပား၀ပ္ဆင္းေနမွ သတင္းရသည္။ အခုက ကိုယ္ကသာ မွန္မွန္ကန္ကန္ တိတိက်က် သပ္သပ္ရပ္ရပ္ အလုပ္လုပ္ပါေလ၊ သတင္းရင္းျမစ္မ်ားကို တူတူတန္တန္ ဆက္ဆံႏိုင္ပါသည္။ မလိုအပ္ဘဲ ရိုင္းပ်တာမ်ဳိးေတာ့ သတင္းေထာက္အေနႏွင့္ မလုပ္သင့္ပါ။
အသက္ငယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အေတြ႕အႀကဳံနည္းသည္ျဖစ္ေစ သက္ဆိုင္ရာအလုပ္ရွင္ႏွင့္ အႀကီးအကဲမ်ားက တာ၀န္ေပးသည့္အခါ သတင္းေထာက္မွာ လူႀကီးျဖစ္သြားပါၿပီ။ တင္းတင္းရင္းရင္း တည္တည္ၾကည္ၾကည္ တင့္တင့္တယ္တယ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ ရပါလိမ့္မည္။ အထူးအားျဖင့္ ဆိုင္ရာသတင္း၊ အင္တာဗ်ဴးအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားကို တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕လုိက္ျဖစ္ေစ၊ သတင္းမီဒီယာအေနႏွင့္ျဖစ္ေစ ျပင္ဆင္ထားပါက သတင္းရင္းျမစ္ႏွင့္ တန္းတူအလုပ္လုပ္ႏိုင္ပါသည္။ ေခ်ာ့ေန ေပ်ာ့ေန ေအာက္ကေနစရာ မလိုပါ။
သတင္းေထာက္ကေလးမ်ားကို သတင္းေထာက္လူႀကီးမ်ား ျဖစ္ေစခ်င္ပါသည္။ မိမိတို႔အသက္အရြယ္အလိုက္ လွပ တင့္တယ္ ခ်စ္စဖြယ္ ၀တ္လို စားလုိ ျပင္လို ဆင္လိုသည္ကို နားလည္ သေဘာေပါက္ေသာ္လည္း သတင္းရင္းျမစ္မ်ားက သတင္းေထာက္ကို ကေလးေလးလို အထင္မ်ဳိးေပါက္ေအာင္၊ ရုပ္သံၾကည့္ေနသူမ်ားမွာလည္း အဘႀကီး အစ္မႀကီးေတြကို ေအာင့္သက္သက္ျဖင့္ ၾကည့္မေန ၾကားမေနရေအာင္ သတင္းေထာက္လူႀကီးပုံစံဖမ္း အလုပ္လုပ္ေစလုိပါသည္။
အထူးသျဖင့္ ျမန္မာစကားကို ပီပီသသ ၾကည္ၾကည္ျမျမ တင္းတင္းတည္တည္ ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ ေျပာတတ္ဆိုတတ္သည့္ ျမန္မာရည္လည္ေသာ ျမန္မာမႈၾကြယ္ေသာ ျမန္မာဆန္ေသာ အသြင္အျပင္ျဖင့္ ရုပ္သံလူႀကီးသတင္းေထာက္မ်ားကို ရုပ္သံမ်ားတြင္ ၾကည့္လုိျမင္လိုပါသည္။