ေက်ာ္ညဏ္ႏွင့္ ပန္းရံု
|
7:38 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
သေဘာက်တာေလးတစ္ခုေလာက္ေျပာစမ္းပါရေစ။
ႏိုင္ငံျခားတိုင္းတပါးေရာက္လို႕လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျခင္းယွဥ္လ်င္ လစာရတာနည္းလို႕ရွက္သတဲ႕။
ျပည္သူျပည္သားအားလံုး ဘယ္လိုရုန္းေနၾကရသလဲ။ ဝန္ထမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲေနၾကသလဲ။
LDC က လြတ္ခ်င္လြန္းလို႕က်ိတ္မွိိတ္ျပီး ရင္စီးခံေနၾကရတဲ့ တိုင္းကားျပည္သူ လူသူခပင္းကိုမွ
အားမနာၾကေလေရာ့သလား။
ဘယ္ဝန္ထမ္းအဆင့္္မွ စိတ္မကူးႏိုင္တဲ႕တစ္လသံုးသိန္းေသာေငြ။ အင္း ရွက္သတဲ႔မ်က္ႏွာငယ္သတဲ႕။
ေအးေလ အေမေျပာေျပာေနတဲ႕ေက်ာ္ညဏ္နဲ႕ပန္းရုံ ေမာင္ႏွမအျဖစ္ကိုု သြားသတိရလိုက္ပါရဲ့။
ေက်ာ္ညဏ္နဲ႕ပန္းရုံေမာင္ႏွမက မိတဆိုး ဖတဆိုး။ ဂ်ပန္ေခတ္ စစ္ေတာင္းတံတားက်ိဳးေတာ့ သူတို႕
မိလႏွစ္ပါးက ေအာက္ပန္းညိဳရြာကေန စစ္ေတာင္းသြားျပီး ဂ်ပန္ကုန္ေတြထမ္းပိုးရင္း ေငြရွာၾကရသတဲ႕။
တေန႕အလုပ္သိမ္းလို႕ရြာအျပန္လမ္းမွာ က်ဲြညီေနာင္နဲ႕ဆံုၾကတယ္။ က်ြဲညီေနာင္ဆိုတဲ႕အဂၤလိပ္ေလယာဥ္ႏွစ္စင္းကလည္း မဲမဲျမင္သမ်ွ စက္ေသနတ္စာေၾကြးေလေတာ့ မီးရထားလမ္းေဘး တာက်င္းထဲအေျပးအလႊား ဝင္ပုန္းရွာတဲ႕ဇနီေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ ေသနတ္မွန္ျပီး မေသဘဲ တာက်င္းတစ္ဘက္စီက်တဲ့ ဗံုးႏွစ္လံုးေၾကာင့္ အရွင္လတ္လတ္ေျမျမွဳပ္ခံရၿပီး အသက္ဆံုးၾကရတယ္တဲ႕။
မိဘမဲ႕သြားတဲ႕လူမမယ္ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ရြာလံုးက သူတစ္လုတ္ငါတစ္ဆုပ္ေက်ြးေမြးရင္္း အသက္ဆက္ေစၾကရသတဲဲ့။
တစ္ေန႕ပန္းရံုတစ္ေယာက္ မိသားစုထမင္းဝိုင္းတစ္ခုမွာသြားေမ်ွာ္ရင္း အသားဟင္းတစ္တံုးရလာသတဲ့။ အကိုျဖစ္တဲ့ေက်ာ္ညဏ္က ရလာတဲ့အသားတံုးကို အတင္းလုစားေတာ့ မ်က္ရည္စက္လက္ျဖစ္ေနတဲ႕ပန္းရံုက ႏွေမ်ာတသစြာေျပာရွာသတဲ့။
''ေညွာ္ညွန္ ငွာညွားညွင္ႏို႕ ႏႊားေညွာ္ထားတာ
နင္ညွားညွင္ရင္ နင္ႏႊားေညွာ္ပါႏွား''လို႕ေျပာရွာသတဲ့။
ပန္းရံုရဲ့ႏွဳတ္ခမ္းက အာေခါင္အထိကြဲေနေလေတာ့ စကားကလည္းမပီဘူးေပါ့။
ေျပာခ်င္တာက “ေက်ာ္ညဏ္ ငါစားခ်င္လို႕သြားေမ်ွာ္ထားတာ
နင္စားခ်င္နင္သြားေမ်ွာ္ပါလား” ေပါ့။
အမတ္မင္းမ်ားလည္း သည္လိုပဲေပါ့။
သူတို႔စားခ်င္လို႔ သူတို႕ေမ်ွာ္ထားတာ
ကိုယ္စားခ်င္ ကိုယ္သြားေမ်ွာ္ၾကေပါ့ ေနာ့္။
ဘာအထူးေျပာစရာရွိလဲလို႕။ ။
ေပၚထြန္းျမိဳင္
0 comments:
Post a Comment