ခ်စ္ေသာအေမ ( ၂ )

Khun Saing

ကမာၻစစ္နဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ၾကီးထဲေမြးဖြားၾကီးျပင္းခဲ႔တဲ႔.ေက်းလက္ကအေမ။ ေခတ္စနစ္အဆိုးထဲမွာ သားတေယာက္ကိုရင္းႏွီးခဲ႔ရတဲ႔အေမ

ေပါက္ပန္းျဖဴ-လူတရပ္

တကယ္ဆုိ  ကြ်န္ေတာ္ သိသေလာက္ အေမက ေဗဒင္ေတြယၾကာေတြ လုပ္ေလ႔လုပ္ထ ရွိတဲ႔လူ မဟုတ္ပါဘူး။သူ႕သားေထာင္က်မွလုပ္တတ္သလုိေလွ်ာက္လုပ္လာတာပါ။ အဖြားရွိတုန္းကေတာ႔ ေတာကသူ႔အိမ္ျခံေလးထဲ နန္ကရုိဏ္းမယ္ကိုးထားတာ မွတ္မိတယ္။ ကေလးပီပီအဖြား နတ္ကြန္းသြား၊အင္တုံေလးထဲက- ကနေဖါ႔စိုစုိစိမ္းစိမ္းေလးေတြ ဆိတ္လိုက္-ဖဲ႔လုိက္လုပ္ ။ အဖြားကျမင္ရင္ေအာ္ေပါ႔။
သူ႕အိမ္ေပၚနတ္ရုပ္ေတြ နတ္ျမင္းေတြက ကြ်န္ေတာ္႔ကစားစရာ။ ကိုးျမိဳ႕ရွင္တဲ႔။ ဒို႔ကလယ္တြင္းကိုးခရုိင္အဆက္ေတြဆုိလား။ ကိုယ္စိတ္၀င္စားတာက နတ္ျမင္းျဖဴ။ အဖြားလစ္ရင္ၾကိဳးေတြသြားသြားဆြဲတယ္။  တျခားလူေတြအက်ီအမဲ၀တ္လာရင္  အဖြား
ျဗစ္ေတာက္ျဗစ္ေတာက္လုပ္တာမွတ္မိတယ္။နတ္မၾကိဳက္ဘူးတဲ႔။ကြ်န္ေတာ္သိတ္နားမလည္။
အေမကအဖြားလုပ္တာေတြ လုိက္မလုပ္ပါဘူး။ စမ္းေခ်ာင္းကို အိမ္ေျပာင္းခါစ အိမ္အေဟာင္းမွာ အိမ္တြင္းနတ္အုန္းပါလာေသးတယ္။ ဒီလုိပဲဆက္ဆြဲထား။အိမ္အသစ္ေဆာက္ေတာ႔ သားသမီးေတြ ကအျပိဳင္းအရုိင္းအရြယ္ေရာက္လာျပီ။
တေယာက္တခန္းစီယူလုိက္ၾကေတာ႔အိမ္တြင္းနတ္အုန္းဆြဲစရာေနရာမရွိေတာ႔။ဘုရားခန္းမွာလည္းနတ္အုန္းမဆြဲ။ ဒါနဲ႔အိမ္တြင္းနတ္အုန္းေနရာ ေပ်ာက္သြားရွာေရာ။
ဒါေပမယ္႔စစ္အစုိးရကာလရွည္ၾကီးေၾကာင္႔အေမ႔ဘုရားခန္းမွာယၾကာေတြပိုပို မ်ားမ်ားလာခဲ႔တယ္ လုိ႔ကြ်န္ေတာ္ထင္တာပဲ။ကြ်န္ေတာ္သရက္ကျပန္လာတဲ႔အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္႔ငယ္ငယ္ကဓါတ္ပုံေလး တပုံ-ဘုရားစင္ေပၚက မွန္ေဒါင္႔တခုမွာတင္ထားတာေတြ႔မိျပီ။ ဓါတ္ပုံနားမွာ  ေရခ်မ္းခြက္ကတခြက္။ ယၾကာပန္းေလးေတြကအစုံ။ သားအတြက္အေမဘာေတြမ်ားဆုေတာင္းေနခဲ႔သလဲ။ အေမ႔ကို ႏွိဳက္ႏွိုက္ခြ်တ္ခြ်တ္တခါမွမေမးျဖစ္ခဲ႕ဘူး။အေမစိတ္သက္သာရင္ ျပီးတာပဲဆုိျပီးဖာသိဖာသာ ေနလုိက္မိပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ေထာင္ထဲကာလတေလ်ာက္လုံးအေ၀းကေနမိခင္ၾကီးသားေဇာနဲ႔သူႏိုင္သမွ်ကြ်န္ေတာ္အႏၱရာယ္ကင္းဘုိ႔က်န္းမာဘုိ႔ဆိုျပီးေကာင္းႏိုးရာရာေတြေလွ်ာက္လုပ္ပါတယ္။      ဒီတေခါက္ပဲခူးကိုသြားတဲ႔အေၾကာင္း၊ဒီတေခါက္ေညာင္ေလးပင္ကိုသြားခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္း၊….ဘယ္ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႔ေတြ႔ျပီးဘယ္လုိဖူးခဲ႔ေၾကာင္း။သားအတြက္ရည္စူး-ဘာေတြလုပ္ခဲ႔ေၾကာင္း၊ဘယ္လုိ ကုသုိလ္ေတြ
ျပဳခဲ႔ေၾကာင္း-ဘယ္မွာ-ဘယ္ဆရာက-သားအတြက္ ဘယ္လုိေဟာလုိ႕ ဘယ္လုိယၾတာေတြ ေခ်ခဲ႔ေၾကာင္း....ဧည္႔ေတြ႔လာတဲ႔အခါေတြမွာေျပာေျပာ ျပပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္က-ဟုတ္ကဲ႔-အင္း-လိုက္-အသာနားေထာင္-ေအာ္ငါ႔အတြက္နဲ႔အေမပင္ပန္းလွပါလား - စိတ္ထဲမွာ  -ထိခုိက္မိပါတယ္။
 သရက္ေထာင္၀င္စာခရီးကမိခင္ၾကီးအတြက္ေႏြရာသီမွာဒုကၡတမ်ိဳးမုိးရာသီမွာဒုကၡတမ်ိဳး  .....မရုိး ေအာင္ေပးပါတယ္။ကမ္းေပၚတက္ရတဲ႔ေမာ္ေတာ္ဆိပ္ေတြက ပုံေသမရွိ။ ေႏြတမ်ိဳး မုိးတမ်ိဳး။ ေႏြေရက်ခ်ိန္ဆိပ္ခံကနဂုိကမ္းနဲ႔ကြာ၊တခါတခါျမိဳ႕နဲ႔တမိုင္ေလာက္ကြာတဲ႔ေနရာေသာင္ျပင္မွာ ေမာ္ေတာ္ ကပ္ရသတဲ႕။အဲဒီအခါေနျပင္းျပင္းေအာက္ေသာင္ျပင္ပူပူၾကဲၾကဲၾကီးထဲေထာင္၀င္စာ
ထုတ္အေလးအပင္ေတြတဖက္နဲ႔ျဖတ္ရတာပင္ပန္းလွေၾကာင္းနဲနဲထုတ္ညည္းရွာပါတယ္။ဧည္႔ေတြ႔ လာခ်ိန္ကအခ်ိန္အကန္႔အသတ္နဲ႔သတ္မွတ္ခ်ိန္ မွီေအာင္လာရတာမ်ိဳးဆုိေတာ႔ ဧည္႔ခ်ိန္မွီေအာင္ သရက္ဖက္ကမ္းကူးစရာ-ေမာ္ေတာ္ခ်ိန္အဆင္မသင္႔တဲ႔အခါမ်ိဳး-ၾကံဳသလုိေလွနဲ႔ကူးရတဲ႔ အေခါက္ ေတြလည္းရွိသတဲ႔။မုိးတြင္းကမ္းလုံးျပည္႔ေရၾကီးခ်ိန္ဆုိ....ေအာင္လံ-သရက္-ေမာ္ေတာ္ေတြ ေတာင္ ဧရာ၀တီျမစ္ကုိအထက္ေတာ္ေတာ္ဆန္ျပီးမွ ျဖတ္ကူးရတာ။ေလွနဲ႔က် ပိုဆုိးတာေပါ႔။အေမ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေရေၾကာက္တတ္တာကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ေရလမ္းသြားရမွာ သိတ္ေၾကာက္တတ္တဲ႔အေမ-ခုေတာ႔သားေဇာနဲ႔မေၾကာက္ႏိုင္ရွာဘူး။  လွိဳင္းေလေတြၾကီးရင္-ရင္တုန္ပန္းတုန္-သံဗုေဒၶကိုတြင္တြင္သာရြတ္လာရေၾကာင္းေျပာရွာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အေမ႔ကိုမညွာႏိုင္ခဲ႔ပဲ ကိုယ္႔ရူးသြတ္မွဳနဲ႔ ကိုယ္-ကာလရွည္ၾကီးကိုျဖတ္သန္းေနခဲ႔သူတေယာက္။

 ၉၈ မွာ ေရႊဘုိေထာင္ေရာက္ေတာ႔ အေမ လစဥ္ မလာႏိုင္ရွာေတာ႔ပါ။ အေမမလာႏိုင္တဲ႔လမ်ိဳးမွာ ညီတလွည္႔၊ေယာက္ဖညီမကတလွည္႔လာေပးပါတယ္။အဲဒီမွာရာသီဥတုကျပင္း၊အစားအေသာက္ကလည္းအေတာ္ဆင္းရဲ။  ကြ်န္ေတာ္႔က်န္းမာေရးလည္းအေတာ္ခ်ဴခ်ဴခ်ာခ်ာျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။တီဘီမျဖစ္ခင္မွာေလးဖက္နာလုိလုိနာတာရွည္အဖ်ားနဲ႔အဆစ္အျမစ္ေတြကိုက္ခဲတဲ႔ေရာဂါအရင္ေပၚတယ္။အေမလာတဲ႔အေခါက္ဧည္႔ေတြ႔ခ်ိန္တခုမွာ-ကြ်န္ေတာ္ကအေတာ္အားနည္းေနျပီး စကား ေျပာရင္အသံတိမ္၊အသံျပတ္ေနေတာ႔အေမ အေတာ္စုိးရိမ္သြားပုံရတယ္။  ေနာက္တေခါက္ ေထာင္၀င္စာကေယာက္ဖေတာ္ဆရာ၀န္အလွည္႔။သူလာေတြ႔ေတာ႔ေထာင္၀င္စာထုတ္ေတြတဖက္။တျခားတဖက္မွာကသူ႔အရပ္ထက္ရွည္တဲ႔သစ္ကိုင္းအရွည္ၾကီးတေခ်ာင္း ။ကို႔ယို႔ကားရား ကိုင္၀င္လာတာေတြ႔ပါတယ္။ ဘာလဲ လုိ႔ေမးေတာ႔ ေပါက္ပန္းျဖဴပင္ျဖစ္ေၾကာင္း။ အေမက ေသခ်ာမွာလုိက္တာျဖစ္လုိ႔-မွာတဲ႔အတိုင္း-ေသေသခ်ာခ်ာလုိက္လုပ္ရန္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ေပါက္ပန္းျဖဴကကြ်န္ေတာ္႔အရပ္နဲ႔ဆတူ။  အခက္အလက္ထြင္ျပီးသား။လုံးေခ်ာအပင္တပင္ကို
အျပတ္ခုတ္လာပုံ။ယၾတာအလုိကတုိက္ခန္းျပန္ေရာက္တာနဲ႔အဲဒီအပင္ကိုအပုိင္းပိုင္းခုတ္ထစ္မီးရွိဳ႔ရမွာ။အဲဒီမီးမွာကြ်န္ေတာ္႔အ၀တ္တစုံထည္႔၊ ျပာက်တဲ႔အထိမီးျမိဳက္လုိက္ဘုိ႔အေမမွာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္အေတာ္ရွုပ္သြားပါတယ္။ ေအာ္ အေမ..အေတာ္ပူပန္တတ္တာပါလား။  ကိုယ္႔မွာ ဒါမ်ိဳးေတြကိုမယုံၾကည္ေသာ္လည္းမိခင္ၾကီးကိုသနားစိတ္၊စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္ေသာစိတ္၊ လိမ္မေျပာခ်င္ေသာစိတ္တုိ႔နဲ႔အေမမွာသလုိ အကုန္လုိက္လုပ္ပါတယ္။ေနာင္ျပန္သိရတဲ႔အခါ အဲဒီေပါက္ပန္းျဖဴတရပ္စာေထာင္ထဲေရာက္ဘုိ႔ဆုိင္ရာပိုင္ရာေထာင္၀န္ထမ္းေတြကိုေငြအေတာ္မ်ားမ်ားလာဘ္ထုိးရတယ္လုိ႔သိရပါတယ္။အေတာ္အဆင္မေျပတဲ႔ယၾတာပါ။ေပါက္ပန္းျဖဴကိုဘယ္ကရွာလာသလဲ-ေယာက္ဖကိုခုထိကြ်န္ေတာ္မေမးျဖစ္။ ရန္ကုန္ကေရႊဘုိအထိသယ္လာတယ္မထင္။ ဘ၀မွတ္မွတ္ရရေတြက မိခင္ေတြရဲ႕ သားသမီးအေပၚထား တဲ႔ ေမတၱာကို -ထာ၀ရအမွတ္ရစရာ၊စိတ္ေျဖသိမ္႔ရာ၊စိတ္မလုံျခံဳဘူးလုိ႔ထင္တဲ႔အခါတိုင္းျပန္ေတြးရင္စိတ္နားခုိလုံျခံဳရာေနရာတခု ျဖစ္ေစပါေတာ႔တယ္။


  ကြ်န္းကုတင္ နဲ႔ ရွန္သားျခင္ေထာင္

 ကြ်န္ေတာ္သရက္ကအျပန္အေမက သား အိပ္ခန္းကို ေသခ်ာျပန္ျပင္ထားတယ္လုိ႔ေျပာျပပါတယ္။ ေမာင္ႏွမေမြးခ်င္းေတြအားလုံးအသီးသီးအိမ္ေထာင္က်။တခ်ိဳ႕အိမ္ခြဲ။အေမေျမးေတြရတဲ႔အထိကိုယ္ကအိမ္ေထာင္မက်ေတာ႔အစစအရာရာအေမကဂရုစုိက္တုန္း။တျခားသားသမီးေတြကသူတုိ႔ကိုဂရုစိုက္မယ္႔လူေတြရွိျပီ။သားမွာကအေမပဲရွိတာလုိ႔ မၾကာခဏေျပာတတ္ပါတယ္။အသက္၄၀ေက်ာ္ တဲ႔အထိအိမ္ေထာင္မက်တဲ႔သားဟာကိုယ္႔ ဖာသာတာ၀န္မယူႏိုင္ေသးတဲ႔သားလုိ႔မ်ား အေမမွတ္သလားမသိပါ။အိမ္အေပၚထပ္ေနာက္ဆုံးအခန္းကသီးသီးသန္႔သန္႔အျဖစ္ဆုံးနဲ႔
ေလ၀င္ေလထြက္အေကာင္းဆုံးအခန္းမွာကြ်န္ေတာ္႔အတြက္တေယာက္အိပ္လည္းမက။၂ေယာက္အိပ္လည္းမက်တဲ႔ ကြ်န္းကုတင္သစ္တလုံး၀ယ္ဆင္ေပးထားတာေတြ႕ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ခါးနာတတ္ေတာ႔ေမြ႔ယာနဲ႔မအိပ္ႏိုင္ဘူး။အေမသိတယ္။  သင္ျဖဴးေခ်ာဖ်ာအင္မတန္ၾကိဳက္တာ
လည္းသိတယ္။ျခင္ေထာင္ဆုိႏိုင္လြန္မၾကိဳက္။ရွန္သားမွေအးတယ္လုိ႔ထင္-ၾကိဳက္တဲ႔သူ။ရွန္သားက အသားကုိထိရင္-ေအးတယ္လုိ႔အေမ႔ကိုေျပာဖူးတယ္။အေမက အဲလုိေျပာထားတာေတြကို မွတ္မွတ္သားသားနဲ႔အားလုံးစီမံေပးထားရွာတာ။


 အေ၀းက ပုိ႔တဲ႔ေမတၱာေတြ... သားရတယ္ေမေမ

        ျမန္မာျပည္ကထြက္ခဲ႔ျပီး ထုိင္းဘက္ကမ္းကူးမိျပီးတာနဲ႔ အရင္ဆုံးဖုန္းဆက္မိတာအေမပါ။ အေမ႔ကိုကန္ေတာ႔ေၾကာင္း။စိတ္မပူဘုိ႔အေၾကာင္း။အေမ႔စိတ္ပူမွာစုိးလုိ႔ ခြင္႔မပန္ခဲ႔တာကို ခြင္႔လႊတ္ဘုိ႔အေၾကာင္း။အေမေနေကာင္းေအာင္ေနဘုိ႔အေၾကာင္း။အေမက ျပန္ျပီးဖုန္းထဲကေန သူအရမ္း၀မ္းသာေၾကာင္း။စိတ္နဲနဲေအးသြားျပီျဖစ္ေၾကာင္း။ျပန္မလာဘုိ႔အေၾကာင္း။ဒါပဲေျပာတယ္။      ဥေရာပကိုေျခခ်ေတာ႔လည္းက်န္းမာေရးဂရုစိုက္ဘုိ႔ မိသားစုကုိဂရုစိုက္ဘုိ႔သာ အေမေျပာပါတယ္။ အခြင္႔ရတာနဲ႔ ျပန္လာေတြ႔မယ္ေျပာတုိင္း-ျပန္မလာနဲ႔သားလုိ႔ေျပာတယ္။ သားကုိဘယ္ေတာ႔မွလြမ္းတယ္ မေျပာဘူး။ ဘာလုိစိတ္ခုိင္ရတာလဲအေမ။
အေမအသက္ၾကီးျပီ။ေသေပ်ာ္ျပီ။ေသခ်င္းကိုလည္းဆင္ျခင္ျပီးျပီ။သားအဆင္ေျပေနရင္အေမ၀မ္းသာေၾကာင္းစိတ္ခ်မ္းသာေၾကာင္းပဲအျမဲေျပာေလ႔ရွိပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္႕မိတ္ေဆြ-အဂၤလန္က ျမန္မာျပည္ကိုျပန္လည္ခြင္႔ရတဲ႔အခါ-အေမဆီ၀င္တယ္။အေမလြမ္းေလာက္ျပီ။ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုတျခား ဘာမ်ားမွာလုိက္ေသးလဲ မိတ္ေဆြအျပန္မွာေမးေတာ႕ အဲဒီမွာပဲအဆင္ေျပေအာင္ေန။ အေမအားလုံးျပည္႔စုံတယ္။အဆင္ေျပတယ္။ဘာမွစိတ္မပူဘုိ႔။ ျပန္မလာဘုိ႔သာမွာပါတယ္။ အိမ္ကို၀င္ထြက္ေနတဲ႔မိတ္ေဆြအရင္းအျခာတေယာက္ရန္ကုန္ကအဂၤလန္အလည္လာတဲ႔အခိုက္
လည္းအေမဘာမ်ားမွာလုိက္လဲေမးေတာ႔--ဒီမွာပဲအဆင္ေျပေအာင္ေနဘုိ႔နဲ႔-ျပန္မလာဘုိ႔အေၾကာင္း မေျပာင္းမလဲမွာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ၾကီးက မေျပာင္းလဲေသးဘူးလား..ေမေမ။ သားကိုလြမ္းေၾကာင္း...ေတြ႔ခ်င္ေၾကာင္းမပါေသးဘူး။
             ခုေတာ႔အေမကအစာပိုက္နဲ႔အိပ္ယာေပၚမွာျဖစ္ေနျပီတဲ႔။ဖုန္းထဲမွာအေမ႔အသံကအရမ္းအားနည္းေနတယ္။  အေမအိုကိုခြဲထားခဲ႔တာ၈ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီဆုိေတာ႔အေမ ဒီေလာက္ပဲတတ္ႏိုင္ ေတာ႔မွာပါ။သားျပန္ေတြ႔ႏိုင္ဘုိ႔ ၾကိဳးစားတာၾကာျပီအေမ။ အေမသိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီတေခါက္သား အိမ္ျပန္ ေရာက္ခဲ႔ရင္အေမ႔ေဘးမွာသားအိပ္ခ်င္ေသးတယ္။အေမ႔ရင္မွာ သားခဏေလးေလာက္-ဖြဖြေလးေခါင္းမွီထားခ်င္ေသးတယ္။သားအိပ္ေနျပီဆုိျပီးအေမလာၾကည္႔။  ျခင္ေထာင္ကိုဖ်ာေအာက္ေသခ်ာေအာင္လာထုိးေပးတာမ်ိဳးလုပ္ဘုိ႔အေမ႔မွာ အားမရွိေတာ႔ဘူးဆုိလည္း ကိစၥမရွိေတာ႔ပါဘူးအေမရယ္။
အေမ႔ေျခအစုံကိုသား နဖူးနဲ႔ဦးတိုက္ ျပီး... သားႏွလုံးအိမ္ကိုၾကမ္းျပင္နဲ႔အနီးဆုံးမွာခ်ျပီး အေမ႔ကို အရုိက်ိဳးဆုံးကန္ေတာ႔ခ်င္လုိ႔ျပန္လာခ်င္တာပါေမေမ။ ငယ္ဘ၀ကပါးစပ္နဲ႔ ကိုယ္တုိင္၀ါး။ အေမ႔ကစီဖတ္မွာသားသမီးတျပံဳတမၾကီးလူျဖစ္လာေအာင္ ေကြ်းေမြးျပဳစုခဲ႔တာေတြကို ျပန္ေအာက္ေမ႔ ရင္း အေမ႔ကိုေထြးေထြးေပြ႔... သားကိုယ္တုိင္အစာျပန္ခြံ႔ေပးခ်င္လုိ႔ပါအေမ။
 ေမေမကိုယ္တုိင္ေစ်းမသြားႏိုုင္၊မီးဖုိေခ်ာင္မ၀င္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးဆုိလည္းအနည္းဆုံးဟဲ႔ ဒန္႔ဒလြန္သီး ခ်ဥ္ရည္ဟင္းေလးခ်က္ပါဟဲ႔။မွ်စ္ခ်င္ကသားၾကိဳက္တဲ႔ဟင္းပါဟဲ႕။ပဲပုတ္စိမ္းကိုဆီႏိုင္ႏိုင္ေၾကာ္ပါဟဲ႔-ဆုိျပီး...သားအတြက္သူမ်ားေတြကိုၾသဇာလုပ္ေနတဲ႔အသံေလးေလာက္နားေထာင္ရရင္သား
ေက်နပ္ မွာပါ ေမေမ။သား အုတ္နံရံေတြကိုမွီျပီး အေမ႔ကိုေအာက္ေမ႔လုိ႔ေရးခဲ႔တဲ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ ၂၀ေလာက္က .. ခ်စ္ေသာအေမ... ဆုိတဲ႔ သီခ်င္းေလး အေမ႔ကိုညည္းျပခ်င္ေသးလုိ႔ပါ။
။အေမ႔ဘုရားစင္မွာသားဓါတ္ပုံေလးေတြတင္ထားတာရွိ ေသးလား။သားအႏၱရာယ္ကင္းေစဘုိ႔ဆုိျပီး၊ သားနားမလည္တဲ႔ပန္း.သစ္သီး.ဆီမီးေရခ်မ္းေတြနဲ႔အေမေခ်ေလ႔ရွိတဲ႔ယၾတာေလးေတြေကာရွိေန ေသးလားဆုိတာ (ေက်နပ္စိတ္-ခ်စ္ခင္စိတ္နဲ႔)    စစ္ေဆးခ်င္ေသးတယ္အေမ။
 သားျပန္လာတဲ႔အခါ  ေမေမ ေပါ႕ေပါ႔ပါးပါးျဖစ္ေအာင္၊ပူပန္ေၾကာင္႔က်မမွဳေတြမျဖစ္ရေအာင္-ေျပာမယ္ေလ။သားတုိ႔လူ၂၃ေယာက္တိတိကိုေထာင္ႏွစ္ရွည္ေတြအျပစ္ရေစ၊မြန္းၾကပ္လွတဲ႔
အက်ဥ္းအၾကပ္အုတ္ရုိးထဲအမွဳတြဲစႏၵယားဆရာတေယာက္အသက္ရုတ္တရက္ဆုံးရွံဳးေစ၊အထင္ကရေရွ႔ေနၾကီး၄ေယာက္လည္းလႊတ္ေပးလုိ႔မၾကာခင္မွာရခဲ႔တဲ႔ဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ဘ၀ေတြအျပီး ေက်ာခုိင္းေစခဲ႔တဲ႕ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳသမုိင္းစာအုပ္ၾကီး။  အဲဒီ        စာအုပ္ကိုအခုစာေရးသူကိုယ္တုိင္ျပန္ထုတ္ခြင္႔ရျပီတဲ႔။ သူေထာင္ကလြတ္လုိ႔တရား၀င္ျပန္ထုတ္ျပီးျပီ။ လူေတြလည္း စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႕ ဆုိင္ေတြမွာ၀ယ္ဖတ္လုိ႔ ရေနျပီဆုိတဲ႔အေၾကာင္းေျပာခ်င္ေသးတယ္ေမေမ။ ညအခ်ိန္ေနာက္က်က်အိမ္ေရွ႕မွာကားရပ္တဲ႔အခါ။ လူဆင္းလာတာ သားနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ဆုိျပီး သားနံမည္ေမးလာတဲ႔အခါထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္စရာ မလုိေတာ႔ပါဘူးေမေမရယ္။ ဒီေန႔သားသူငယ္ခ်င္းေတြလည္းလက္ကိုင္ဖုန္းေတြကိုင္ႏိုင္ေလာက္ပါျပီ။ သူတုိ႔လာမလည္ခင္ ဖုန္းအရင္ၾကိဳဆက္ၾကမွာပါ။သားမိတ္ေဆြမဟုတ္-အခ်ိန္မေတာ္လာတဲ႔ဧည္႔သည္ေတြလည္း ခုေတာ႔သူတုိ႔ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳဖူး။ခံစားဖူးသြားလုိ႔ သားသမီးခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိေလာက္ပါျပီ။
    ဆင္းရဲနိမ္႔က်ျဖစ္ခဲ႔တာေတြ သက္ေတာင္႔သက္သာရွိခဲ႔တာေတြ စတဲ႔အနိမ္႔အျမင္႔မ်ိဳးစုံျဖတ္ျပီးတဲ႔ေနာက္ဘ၀မွာရလာတဲ႔အသိတရားက တန္ဖုိးနည္းတာမ်ားတာ အဓိကမက်ဘူးဆုိတာရယ္။ တခါတေလခန္းနားလွတဲ႔ ႏိုင္ငံတကာေဟာ္တယ္ၾကီးတခုက ဧရာမအခန္းၾကီးတခုထဲသားသားနားနားကုတင္ၾကီးေပၚအိပ္ရေပမယ္႔  အိပ္လို႔မေပ်ာ္တာ။စိတ္ က်ဥ္းၾကပ္ေနတာ။တခုခုလုိေနတာျဖစ္တယ္အေမ။အေရးၾကီးတာက သားအိပ္ဘုိ႔အေမ တတ္ႏိုင္သလုိ၀ယ္ေပးတဲ႔ကြ်န္းကတင္ေလာက္ေတာင္မၾကီးက်ယ္လည္းရတယ္။ ဘ၀မွာတကယ္ လုိတာသားအိပ္ေလာက္ျပီဆုိျပီးအေမတိတ္တိတ္ေလးအနားလာၾကည္႔၊သားျခင္ေထာင္ကိုသာသာ ဖိေပးသြားတယ္ဆုိတဲ႔အသိ။အဲဒီအသိစိတ္နဲ႔ေႏြးေထြးလုံျခံဳတဲ႔စိတ္ေလး။
 ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ေမတၱာဆိုတာ သြားေလရာရာေဆာင္လုိ႔ရတဲ႔ပစၥည္း။ ေက်နပ္ျခင္းနဲ႔စီးတဲ႔-စုန္ေရ။ႏွလုံးအိမ္ေတြကိုရႊင္လန္းေစတဲ႔အျငိမ္းဓါတ္၊ေလာကၾကီးကိုခ်စ္ခင္စိတ္နဲ႔ေစာင္႔ေရွာက္ေပးတဲ႔တရား။ ဒါေတြကိုသင္ၾကားနားလည္ခဲ႔ပါတယ္ေမေမရယ္။


   မိခင္မ်ားေန႔ အတြက္ သားသမီးမ်ားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင္႔
                                                      ခြန္ဆုိင္း ( ၃-၁-၂၀၁၅ )