ခ်စ္ေသာအေမ ( ၁ )
|
7:20 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
အိမ္အေပၚထပ္ ဧည္႔ခန္းမွာ ေန႔လည္ေန႔ခင္း သားသမီးေတြခင္းေပးတဲ႔ သင္ဖ်ဴးးဖ်ာေလးေပၚ တေမွးခဏ-အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာတဲ႕ မိခင္ၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္ အေတာ္ၾကာေအာင္ စိုက္ၾကည္႔ေနမိပါတယ္။ ဒီတခါ-ငါသြားမယ္႔ခရီးကအရင္ခရီးေတြလုိမဟုတ္ဘူး။ ဒီခရီး ဘယ္ေလာက္ရွည္မယ္ဆုိတာလဲငါ မသိ။
၀န္ခံခ်က္ ။ ။ ( မာတာေက်းဇူး…ျမင္႔ရ္မိုဦးကို… ရည္စူးဦးတင္ ..စာပန္းဆင္လည္း ..ပီျပင္ရင္တြင္း…. အမိခ်စ္ျခင္းကို …ထင္လင္းျခင္းငွါ ….မဖြဲ႔ႏိုင္ရာ)
အေမနဲ႔ငါ…ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေ၀းသြားၾကမလဲ မသိ။ဘာမွန္းမသိတဲ႔ခရီးတခုကေန.. ခလုတ္မထိ ဆူးမျငိပဲ အတားအဆီးမရွိပဲ က်န္းက်န္းမာမာ အေမ႔ဆီျပန္လာႏိုင္ေကာင္းမွာလား။မေျပာႏိုင္ဘူး။ ျပန္လာခြင္႔နဲ႔ အေမ႔ရင္ခြင္-တခါျပန္ခုိ၀င္ခြင္႔ေကာ-ရွိဦးမလား။ အေမကေကာ-အရင္လုိပဲ-ငါ႔ကို အသက္ရွင္ရက္ ေစာင္႔ေနႏိုင္မွာလား။ အေဖသြားလိုက္သလုိ ႏွုတ္မဆက္ႏိုင္ပဲ ထြက္သြားႏွင္႔မွာလား။ဘယ္ေျပာႏိုင္မွာလဲ။
ဘာမွမေသခ်ာမေရရာတဲ႔ေမးခြန္းေပါင္းစုံနဲ႔နဲနဲေတာ႔ငိုင္ေနမိပါတယ္။ဒီေမးခြန္းေတြက တလေလာက္ ၾကာေအာင္ စဥ္းစားလည္း- ဒီမွာပဲတ၀ဲတလည္လည္နဲ႔ ခ်ီတုံခ်တုံပဲ ။ခုလုိေန႔လည္ေန႔ခင္းမွာ အေမ-အိပ္တယ္ဆုိတာကၾကက္အိပ္ၾကက္ႏိုး-ခဏတျဖဳတ္ေလး။
ဆုိေတာ႔ အခ်ိန္ကသိတ္မရဘူး။ အဲဒီအသိေလး ၀င္လာတာခုိက္မွာထိျခင္းၾကီးငါးပါးနဲ႕ဦးခ်ရပါတယ္။အေမႏိုးသြားလုိ႔ သူ႔သားသူ႕အနားမွာ ထုိင္ေနတာ -ကန္ေတာ႔ေနတာေတြ႔သြားရင္ ေမးေတာ႔ မွာေသခ်ာတယ္။အဲဒီက်မွငါက လိမ္ေျပာရမွာလား။ ဒါသိတ္မလြယ္ဘူး ။ဘာမွမသိရွာတဲ႔အေမ။ဘာမွမသိတာေကာင္းပါတယ္။ ဘာမွန္းမသိတဲ႔အေ၀းတေနရာကို ထြက္သြားမယ္ဆုိေတာ႔ စိတ္မပူတဲ႔အေမမ်ိဳး-ဘယ္မွာရွိႏိုင္မလဲ။
သြားေတာ႔မယ္အေမ။သား-သြားေတာ႔မယ္….. စိတ္ထဲက တုိးတုိး-ႏွဳတ္ဆက္။ ေနာက္ကို ေျဖးေျဖးဆုတ္လာခဲ႔ပါတယ္။“ခြင္႔လႊတ္ပါအေမ”--“ခဏခဏခြဲတတ္တဲ႔သား” “မိသားစုအေပၚတာ၀န္ မယူႏိုင္တဲ႔သား-တာ၀န္မေက်တဲ႔သား”“မိဘႏွစ္ပါးအတြက္ဘယ္ေတာ႔မွလည္း စိတ္ေအးခ်မ္းသာမွဳကို မေပးႏိုင္တဲ႔ခရီးေတြကိုအၾကိမ္ၾကိမ္သြားတဲ႔သား” “သြားတုိင္းလည္း လေတြႏွစ္ေတြ အမ်ားၾကီးၾကာတဲ႔သား ” “ခု-အေမ႔ကိုခြင္႔မေတာင္းပဲ…ထြက္သြားျပန္ျပီအေမ-ခြင္႔လႊတ္ပါ-အေမ ‘ ဒီတခါဆုိ....သားခြဲတာ-စတုတၱအၾကိမ္ျဖစ္မွာေပါ႔ေမေမေရ ”
ဒီခရီးက.အရင္သုံးေခါက္လုိေတာ႔မဟုတ္ပါဘူးအေမရယ္။အရင္ခရီးေတြတုန္းက အေမ႔ေရွ႕မွာ သူတုိ႔ကခ်ည္းေခၚေခၚသြားၾကတာ။အေမ႕ခင္မ်ာသူပိုင္တဲ႔ထင္တဲ႔သားကိုသူတကယ္မပိုင္ရွာဘူး။
ဘယ္သူမွလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲထုိင္ၾကည္႔ေနလိုက္ၾကရတာ။ဒီတခါဒီခရီးကေတာ႔-သားခရီးသားအပိုင္ပါ၊ ဒါေပမယ္႔လည္း သားဘ၀မွာ ဒီတခါအဆုံးအျဖတ္ဟာ.အခက္ဆုံးပါပဲ။ .ကိုယ္တိုင္စိတ္ဆင္းရဲျခင္းၾကီးစြာနဲ႔...ဆုံးျဖတ္ရတဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ အခက္ခဲဆုံးအဆုံးအျဖတ္လုိ႔ဆုိရင္မမွားဘူးထင္တယ္ေမေမ။ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔ေျမကုိစြန္႔ရမွာ။ျပီးေတာ႔လဲျပိဳလုဆဲဆဲအေမ၊အျပီးမလဲျပိဳခင္ေလး- သားၾကီးကုိမွီခြင္႔ ေလးမ်ား အခ်ိန္နဲနဲေလာက္..သားကေပးဦးမလား ( ပါးစပ္ကထုတ္မေျပာေပမယ္႔) ေတြးေနမယ္႔အေမ။ ဒီ္အေမအုိကိုစြန္႔ခဲ႔ရမွာ။ ဘယ္လြယ္မလဲအေမ။
ခြဲထားခဲ႔ရမယ္႔အေမ႔ကုိဘယ္လုိေျပာရမလဲ။ေျပာမထြက္ဘူး။ သားခရီး သားအပိုင္ဆုိေပမယ္႔ဘာတခုမွေရေရရာရာမဟုတ္ဘူး။ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြအဆင္႔ဆင္႔ျဖတ္ရမယ္။ ေရွ႕ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတာဘယ္သူမွ မေျပာႏိုင္ဘူး၊ မသိႏိုင္ဘူးအေမ။ဒီေတာ႔ ဒီအခိုက္အတန္႔ေလး အေမ႔ကို တေၾကာင္႔က်က် -သား မထားရက္ခဲ႔ဘူး။ ဒီခဏတျဖဳတ္အခုိက္အတန္႔ေလးမွာျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းအိပ္ပါအေမ။အေမ႔ကိုအိမ္သားေတြ အသိေပးတဲ႔ အခ်ိန္က်ရင္သား-အေ၀းၾကီး ေရာက္ေန ေလာက္ျပီ ။ဒီညတညလုံး သားခရီးႏွင္မယ္။ အေမႏိုးလာလုိ႔ ခါတိုင္းလုိသူ႔သားၾကီးကိုေမးရင္သူ႕သားၾကီးေဆးခန္းမွာအလုပ္ေတြရွဳပ္ေနလို႔ဒီတညေတာ႔ အိမ္ျပန္မလာ ဘူးလုိ႔အေမ႔သမီးက..ညာေပးထားမွာေပါ႔။ အစစအရာရာအစီအစဥ္အတိုင္း အဆင္ေျပရင္မနက္ျဖန္ ေန႔လည္ဆုိ သား ေရျခားေျမျခား-ေရာက္ေနေလာက္ျပီ-အေမ။
ဘ၀-အခ်ိဳးအေကြ႕တခု(၂၀၀၆)
ဒီတေခါက္ကြ်န္ေတာ္ေရႊဘုိကျပန္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာအေမ-သိသိသာသာ စိတ္ဓါတ္က်သြားတာေတြ႔ပါတယ္။ သားဒီတခါျပန္လာတာက-လူမမာရုပ္နဲ႔-ပါးေခ်ာင္နေခ်ာင္ေတြကက်။တီဘီေဆးျပတ္ခါစ-သားပုံပန္းက သိသာေပမယ္႔ အေမ-ပါးစပ္ကထုတ္မေျပာဘူး။ အေဖကဆုံးသြားႏွင္႔ျပီ။ မိသားစုအေျခအေနက နဂုိလုိမဟန္။ အဘက္ဘက္ကယိုင္၊ကုိယ္ေပးတဲ႔ဒဏ္ အႏွစ္၂၀ဆုိေတာ႔ဘယ္သူခံႏိုင္ၾကမလဲ။ ၈၈ စကတည္းက-ဒီသားေမာင္လက္ရုံးက မိသားစုစီးပြါးေရးကိုလွည္႔မၾကည္႔္။၈၈ျပီးေတာ႔မဂၤလာေစ်း-ေဆးဆုိင္ျပဳတ္-လူ-ေထာင္ထဲေရာက္။မိသားစုေတြေထာင္၀င္စာလုိက္ေတြ႔ၾကရ။၉၃အကုန္သရက္-ေတာရကျပန္လာျပီးျပီးျခင္း မိတ္ေဆြမ်ား၀ိုင္း၀န္းမွဳနဲ႕ စိတ္တုိင္းက်လၻက္ရည္ဆုိင္ထူလိုက္ေတာ႔ဟုတ္လာမလုိလုိ။အေဖပင္စင္စားနဲ႔အေမမွီခုိနဲနဲအသက္ရွဴသာ ။ဒါေပမယ္႔ေထာက္လွမ္းေရးေတြသတင္းေပးေတြကကိုယ္႔ကိုလႊတ္မထားဘူး။သူတုိ႔ေန႔တိုင္းလာတတ္တဲ႔ဒီဆုိင္လုပ္ငန္းမွာဖင္မျမဲခ်င္ဘူး။အေနအထားကိုကြ်န္ေတာ္မၾကိဳက္။
ခုလာသြားတဲ႔လူကဘယ္သူလဲ။ဟုိေန႔ကခင္ဗ်ားနဲ႔ထုိင္စကားေျပာေနတဲ႔လူကဘယ္ကလဲ။မၾကာခဏ-ဒီလုိေမးတဲ႔သူတုိ႔ေမးခြန္းေတြကို မေျဖခ်င္ဘူး။ သည္းညည္းမခံခ်င္ဘူး။ေ၀႔လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ရမွာကို စိတ္က်ဥ္းၾကပ္ရတယ္။သူတုိ႔ေခတ္မွာစီးပြါးေရး တဖက္ႏိုင္ငံေရးတဖက္လုပ္တာစိတ္ကူးယဥ္တာပါ။လူက အမွီအခုိကင္းကင္းေနခ်င္။သူတုိ႔နဲ႔ေျပလည္ေအာင္ေနမွစီးပြါးေရးလုပ္ႏိုင္မယ္႔ေခတ္ ဆုိတဲ႔အသိကိုလည္းလက္မခံဘူး။ သူတုိ႔နဲ႔ကင္းကင္းေနခ်င္တယ္။၁၉၉၇ေရာက္ေတာ႔လုပ္ငန္းေျပာင္းျပီ။သူတုိ႔လာထုိင္မေစာင္႔ႏိုင္၊မေမးႏိုင္တဲ႔-ကိုယ္လည္းစိတ္ပါတဲ႔အထူးကုေဆးခန္းတခုမွာ စိတ္ခ်င္းတူတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကိုကူညီရင္း--အစပ်ိဳးထူေထာင္လုိက္တယ္။အဲဒီလုိထူေထာင္စ၆လအၾကာမွာတင္ ဘ၀ဟာတတိယ အၾကိမ္ျပိဳလဲသြားျပန္ေရာ။၉၈အစမွာထပ္ဖမ္းခံလုိက္ရတာ။ေရွာင္တိမ္းခ်ိန္ရရက္နဲ႔ရင္ဆုိင္မယ္ကြာ-လုပ္လိုက္တာ။မိသားစုကို၇ႏွစ္ၾကာဒုကၡေပးမိျပန္ေရာ။ကြ်န္ေတာ္႔ဒုကၡ၀န္ထုတ္ၾကီးကအုိၾကီးအိုမ မိဘေတြ ကိုေသခ်ာ ဖိစီးႏွိပ္စက္ခဲ႔ပါတယ္။
ဒီတေခါက္ ကြ်န္ေတာ္ေရႊဘုိကုိအပို႔ခံလုိက္ရတဲ႔အခါ မိအုိနဲ႔ ဖအို စိတ္ေတြေဆာင္ၾကေပမယ္႔ လူမပါႏိုင္ၾကေတာ႔ဘူး။အရင္အခါေတြလုိ-ပုံမွန္လာေတြ႔တာမ်ိဳးမလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ႔ဘူး။ကိုယ္ေတာင္၅၀နား ကပ္လာတာကြာ။ေနာက္ဆုံးေန႔ေတြကိုလက္ခ်ိဳးေနတဲ႔အေဖ။တသက္လုံးဘ၀ၾကမ္းခဲ႔တဲ႔အေဖစစ္သားၾကီး။ အိႏိၵယနယ္စပ္-ကိုဟီးမားျမိဳ႕အထိအဂၤလိပ္ကိုကုန္းေၾကာင္းခ်ီထပ္ခ်ပ္လိုက္တုိက္ခဲ႔တဲ႔။ဗိုလ္မွဴးဗထူးဗိုလ္မွဴးစိန္၀င္းတပ္မွဴးေတြအမိန္႔ေအာက္မွာဂ်ပန္ကုိျပန္တြယ္ခဲ႔တဲ႔။
အင္းစိန္နဲ႔ခ၀ဲျခံတ၀ိုက္အေသအေက်လွံစြပ္ထုိးလုံးေထြးရန္ကုန္အစုိးရကိုကာကြယ္တယ္ဆုိတဲ႔အေဖ။ခ်ီေဘြေလာေခါင္မခ်မ္းေဘာေနာ္မုန္းအစြန္အဖ်ားအထိေျခလ်င္တက္ စစ္ထုိးရ တဲ႔အေဖ။ဒီလုိျပည္တြင္းစစ္ေတြမွာရတဲ႔ေမာ္တာက်ည္သင္႔တဲ႔ေျခ။က်ည္၂ခါသင႔္တဲ႔ကိုယ္နဲ႔လက္။ ေသရာပါ ဒဏ္ခ်က္ေတြေၾကာင္႔ေက်ည္မကုတ္ႏိုင္၊ ေဆးအဆင္႔မမွီေတာ႔မွေနာက္တန္းမွာနားခြင္႔ရတဲ႔ အေဖ။သားၾကီးဆရာ၀န္ျဖစ္ရင္အေဖ တာ၀န္ေက်ေသေပ်ာ္ျပီဆုိတဲ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြကို ရုိက္ခ်ိဳးခံရရွာတဲ႔အေဖ။
သားမုိက္ၾကီးရွိတဲ႔ေရႊဘုိကိုတေခါက္ပဲၾကိဳးစားလာေတြ႔ႏိုင္ရွာပါတယ္။ တၾကိမ္ထဲ ေသာဒီေထာင္၀င္စာကသူ႔သားကိုေနာက္ဆုံးလာေတြ႔သြားတာဆုိတာကြ်န္ေတာ္သေဘာမေပါက္လုိက္ပါဘူး။ကိုယ္ကႏိုင္ငံေရးေတြနဲ႔သူရဲေကာင္းလုပ္။
ေဖါင္ဖြဲ႔ေကာင္းေနခဲ႔တုန္းေပါ႔။
ရန္ကုန္ေရႊဘုိ-ခရီးကအသက္ၾကီးသူေတြအတြက္-အေတာ္ျပင္းတဲ႔၂ညအိပ္သြားရတဲ႔ခရီးမ်ိဳး။ ရန္ကုန္ မႏၱေလးအျမန္ရထားတြဲေတြတ၀ုန္း၀ုန္း။ျမစ္ကူးျပီးေရႊဘုိအထိကားဆက္စီးရတဲ႔ဒုကၡ။စုစုေပါင္းခရီးမုိင္ မုိင္၅၄၀။ဒါေတြကတသက္လုံးေတာအဆင္႔ဆင္႔တုိး၊ေတာင္အဆင္႔ဆင္႔ျဖတ္။ေသနတ္ဒဏ္။ေက်ာပိုးအိတ္
ဒဏ္။ခါးနာဒဏ္ေတြနဲ႔အေဖ႔ကိုျပန္ႏွိပ္စက္ၾကေလေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ဆီကအျပန္ အိပ္ယာထဲ အတန္ၾကာလဲေနတယ္သတဲ႔။၂၀၀၃ထဲေရာက္ေတာ႔သားျပန္ေရာက္တဲ႔အထိ မေစာင္႔ေတာ႔ဘူး။သားကုိတမ္းတ-ကြယ္လြန္သြားသတဲ႔။ကိုယ္လြတ္လာေတာ႔
ေဆြမ်ိဳးတခ်ိဳ႕ျပန္ေျပာျပလုိ႔သိရတာ။ အေမကဘာမွျပန္မေျပာပါဘူး။
အေဖကြယ္လြန္ျပီးတလေက်ာ္ၾကာညီလာေတြ႔တဲ႔အခါမွာအေဖဆုံးသြားျပီဆုိတာ သိရတယ္။က်န္ႏွစ္ေတြကို အေမအုိနဲ႔ညီက တလွည္႔။ဒါမွမဟုတ္ေယာက္ဖနဲ႔ညီမတလွည္႔စီေထာင္၀င္စာလာ။ကြ်န္ေတာ္ရပ္တန္႔ေသဆုံးေနတဲ႔ဒီေရႊဘိုေတာရ၇ႏွစ္လုံးလုံးသားလူမုိက္ေထာင္၀င္စာေတြ႔ဖုိ႔
အပူေသာကလုံးေတြပိုက္၊အညာေနပူေျမပူကို အေမ.......အၾကိမ္ၾကိမ္ဆန္ခဲ႔တယ္ ေျပာရင္ မမွားပါဘူး။
၂၀၀၄ႏို၀င္ဘာ-၇ႏွစ္ျပည္႔ဘုိ႔၂လအလုိမွာကြ်န္ေတာ္ေထာင္ကလြတ္။ ၇ႏွစ္ၾကာ ေ၀းသြားတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေဆးခန္းမွာ ျပန္အလုပ္ လုပ္ေပမယ္႔အေမကသူ႔သားကိုစိတ္မခ်ေတာ႔ဘူး။မယုံေတာ႔ဘူး။သူ႕သားဒီတသက္ဒီႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္ကုန္ မွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူးလုိ႔စြဲသြားပုံပါ။ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးကလည္းဘာမွမတုိးတက္ဘူး။ ၂၀၀၆မတ္လထဲမွာ အလုံျမိဳ႕နယ္ကႏိုင္က်ဥ္းေဟာင္းကုိသက္ႏိုင္ဦးတေယာက္ျမိဳ႕နယ္ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕လက္မရြံ႔ေတြက ရပ္ကြက္ထဲမွာပဲ၀ိုင္းရုိက္လုိ႔အသက္ဆုံးပါးရတယ္။ ဒီသတင္း တႏိုင္ငံလုံးဟုိးေလးတေက်ာ္ျဖစ္-အေမ ကတီဗြီသတင္းကတဆင္႔ သိ။ ကိုသက္ႏိုင္ဦးမိသားစုနဲ႔-အေမ-အင္းစိန္ေထာင္၀င္စာမွာဆုံဖူးေနေတာ႔ သိေနတဲ႔ဘ၀တူမိသားစုမုိ႔ စိတ္လည္းအေတာ္ ထိခုိက္သြားပုံရပါတယ္။ ကိုသက္ႏိုင္ဦးဆုံးပါးရပုံကလည္း ျမိဳ႔နယ္လုံျခံဳေရးနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြလက္ခ်က္ဆုိေတာ႔-သိသိသာသာထိတ္လန္႔သြားပါတယ္။ သူ႕သား လည္းရပ္ကြက္ထဲမွာမလုံျခံဳႏိုင္ဘူး။ အခ်ိန္ျပည္႔မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ေစာင္႔ၾကည္႔ခံေနရတဲ႔သား ၊ဒါကုိ သူသိတယ္။ရပ္ကြက္အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ကိုယ္႔အိမ္နဲ႔က-မဆလေခတ္ကတည္းကခတ္တန္းတန္း၊ ခတ္စိမ္း စိမ္း။ခုလုိေနရာတကာစြမ္းအားရွင္လုိလုိဘာလုိလုိအာဏာပိုင္ေမြးလူေတြေခါင္းေထာင္လမ္းသလားစျပဳတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဒီစုိးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ အေမအိပ္မေပ်ာ္ေတာ႔ဘူး။
ေအးစက္တဲ႔ မနက္ခင္း ေကာ္ဖီ၀ိုင္း
ကိုသက္ႏိုင္ဦးဆုံးလုိ႔မၾကာခင္တမနက္-ေကာ္ဖီ၀ုိင္းမွာအေမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္၂ေယာက္ထဲေကာ္ဖီေသာက္ရင္း အေမ စကားေတြ အမ်ားၾကီးစေျပာပါတယ္။ သူအိပ္မေပ်ာ္ေၾကာင္း။ တုိင္းျပည္က သိသာထင္ရွားေကာင္းမြန္တဲ႔ဘက္ကိုမေရာက္ပဲပိုဆုိးလာတယ္လုိ႔သူထင္ေၾကာင္း။ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ အသက္အႏၱရာယ္စုိးရိမ္တဲ႔အေၾကာင္း။ေဗဒင္အလုိအရကြ်န္ေတာ္႔ကံဇာတာကအဆုိးျဂိဳလ္စီးထဲကမထြက္
ေသးေၾကာင္း။ဒီတခါကြ်န္ေတာ္ေထာင္ထဲထပ္၀င္ရရင္ခါတုိင္းလုိသူလာေတြ႔ဘုိ႔ သူ႔က်န္းမာေရးအေျခအေန မေပးေတာ႔ဘူးထင္ေၾကာင္း။ ဒါအတြက္ ေန႔တုိင္းစိတ္ဆင္းရဲေနမိေၾကာင္း။
“ အေမမေသခင္ သားကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဘ၀နဲ႔ျမင္သြားခ်င္တယ္။ သားအေဖလည္း သူမေသခင္သားကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႔ခ်င္လုိက္တာ။ေတြ႔ခြင္႔ရမသြားရွာဘူး။သား-ေထာင္ထဲမွာ ဆုိတဲ႔စိတ္နဲ႔ ဆုံးတယ္။ ေမေမလည္း အဲဒါကို စုိးရိမ္ေနတယ္.. ဒီေတာ႔ သား အေ၀းကိုထြက္သြားပါ။ သား စိတ္ခ်ရတဲ႔ေနရာတခုမွာ လြတ္လပ္ေနျပီဆုိရင္ အဲဒီအသိနဲ႔ ေမေမစိတ္ခ်မ္းသာလိမ္႔မယ္။ ေမေမ…ေနာက္ဆံမငင္ရပဲ-အေသေျဖာင္႔ခ်င္တယ္။ သားကုိေမေမ အေ၀းကပဲလြမ္းပါရေစ .ဒီတသက္ သားႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္မျပတ္ႏိုင္ရင္ လြတ္ရာကြ်တ္ရာကို အရင္ထြက္သြားပါသားရယ္ ”
ဒီလုိေျပာဘုိ႔အေမစကားပုလႅင္ေတြေတာ္ေတာ္ခ်ီခဲ႔တယ္။မေျပာျပဖူးတဲ႔ အတိတ္ကေထာင္၀င္စာ အခက္အခဲေတြပါလာတယ္။ သရက္ေထာင္၀င္စာ လာေတြ႔တုန္းကဧရာ၀တီျမစ္လယ္ေခါင္ေရာက္မွမုန္တုိင္းမိသတဲ႔ ။ျမစ္အကူးရုတ္တရက္ေရလည္ေခါင္မွာ--ေလနီၾကမ္းမိျပီး-စီးလာတဲ႔ေလွသမားကအနီးဆုံးေသာင္ခုံကို၀င္ထုိး မုန္တုိင္းစဲ တဲ႔အထိခုိခဲ႔ရတဲ႔အေၾကာင္း။ အဲဒီအေတြ႔အၾကံဳေတြကေနေရႊဘုိေထာင္ဘက္ေရာက္သြား။ ေရႊဘုိကအျပန္မွာမုိးၾကီးေလၾကီးမိျပီးငွါးလာတဲ႔ကားက ပ်က္
သြားလုိ႔လမ္းေဘးၾကံဳရာအိမ္မွာခြင္႔ေတာင္း-ျဖစ္သလုိအိပ္ခဲ႔ရတာလဲပါလာတယ္။ေနာက္ဆုံး သူဘာေျပာခ်င္လဲ ဆုိတာကို ကြ်န္ေတာ္ သဲသဲကြဲကြဲ သိလုိက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ အေတာ္္ေၾကကြဲသြားပါတယ္။ “ ေအာ္ အေမ႔......ငါ႔ကိုႏွင္ေနတာပါလား။ အေမကို- ငါ တခ်ိန္လုံး ႏွိပ္စက္သလုိပါလား ။ငါေပးတဲ႔ဒုကၡကၾကီးတယ္။ ခု ငါ႔ကို အေ၀းထြက္သြားဘုိ႔ေျပာေနပါေပါ႔လား ”
အဲဒီတခ်ိန္တည္းမွာ ကိုယ္႔ကိုဖိေနတဲ႔ အေတြးစေတြက ကိုယ္႔ေထာင္ထဲက သီခ်င္းမ်ားကိစၥ။ ကိုယ္႕သီခ်င္းတခ်ိဳ႕အေခြကေန
နားေထာင္ရတဲ႔အေၾကာင္း စကာၤပူေရာက္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကလွမ္းေျပာ၊ ျပည္တြင္းက မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕လာေျပာ။ တခ်ိဳ႕က သတိေပးသလုိလုိလုပ္။လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ ေက်ာင္းေတာ္ျပန္ေဟာင္းတေယာက္က... ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳသမိုင္း....စာအုပ္ မွာခင္ဗ်ားဖါသိဖါသာလုပ္လုိက္လုိ႔...ခင္ဗ်ား ခံလုိက္ရတယ္မဟုတ္လားလုိ႔ ေထာက္ျပတယ္။ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳသမုိင္းစာအုပ္ထုတ္တုန္းက ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္း။စာအုပ္သိမ္း လူကို ျပန္လႊတ္ျပီးမွာ ေနာက္တဖြဲ႔က ထပ္ဖမ္း။ ေထာင္ခ်လိုက္တာကိုဆုိလုိတာ။ သားဘာလုပ္ရမလဲ အေမ.. အေမ ပင္ပန္းေနျပီ ဆုိတာသားသိတယ္။ အေမကိုဒုကၡၡထပ္မေပးခ်င္ေတာ႔ဘူး။
ေခါင္းစြပ္ကိုဖင္ခုခဲ႔တဲ႔ -ေထာင္၀င္စာကာလမ်ား
ဒီလုိေခတ္မွာဒီလုိအေမနဲ႔ဒီလုိသားေတြၾကားေမတၱာအတိမ္အနက္-အျပန္အလွန္ လိမ္၀ွက္ သုိသိပ္ခဲ႔တာေတြလည္းရွိတယ္ဆုိတာဒီခရီးရွည္ၾကီးျဖတ္သန္းမွသိခဲ႔ရတာအေမ။တတိယအၾကိမ္ ေထာင္ ၀င္ေတာ႔ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကိုေထာင္မွာသီးသန္႔အက်ဥ္းသားဆုိတဲ႔ ေ၀ါဟာရသစ္ထြင္ျပီး စစ္အစိုးရကအေခၚအေ၀ၚေျပာင္းတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလုိ႔မသုံးခ်င္ေတာ႔ေရွာင္ျပီးသုံးတာ။
သတင္းေတြမွာေဖၚျပဘုိ႔လုိရင္ တုိင္းျပည္တည္ျငိမ္ ေအးခ်မ္းေရးကိုဆူပူေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးလုိသူမ်ားလုိ႔သုံးတာပါ႔။အင္းစိန္ကေန....နယ္ေထာင္ေတြ-ပို႔မပစ္ခင္မွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေနရတဲ႔အေဆာင္ဆုိတာမ်ိဳးနဲ႔မထားပဲၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းတုိက္မွာေလွာင္ထားတဲ႔ေပၚလစီနဲ႕ေထာင္၀င္စာထြက္ရင္ေခါင္းစြပ္စြပ္
၊ေထာင္၀င္စာခန္းေရာက္မွေခါင္းစြပ္ခြ်တ္ခြင္႔ရတဲ႔ေပၚလစီ။ကိုယ္ေတြကေထာင္၀င္စာအတြင္းျခမ္းမွာအရင္ေနရာယူထားရတာ။ဒီေခါင္းစြပ္ေတြနဲ႔သားေတြကို အေမေတြမ်ားေတြ႔ရင္ စိတ္ဆင္းရဲရွာမယ္ဆုိတဲ႔အေတြးေၾကာင္႔ေခါင္းစြပ္ကိုဖင္ခုထုိင္ထားၾကတယ္။ေထာင္က ကိုယ္တုိ႔ကိုေနရာခ်ျပီးအဆင္ သင္႔ျဖစ္ေတာ႔မွ-လာေတြ႔တဲ႔မိသားစုေတြ၀င္လာဖုိ႔သူတုိ႔ဘက္အျခမ္းတံခါးကိုဖြင္႔ေပးတယ္။ မိသားစု ေတြခင္မ်ာ မနက္ေစာေစာတည္းက ထလာျပီးအျပင္မွာတေန႔လုံးတန္းစီေစာင္႔ေနရတာ။ တခါတေလ ညႊန္ခ်ဳပ္၊ေထာင္ပိုင္စတာေတြကေထာင္ပတ္စစ္ေဆးေနလုိ႔ဆုိျပီး-ေနေစာင္းတဲ႔အထိမိသားစုေတြ ဗူး၀မွာဆီးခ်ဳပ္၀မ္းခ်ဳပ္ေစာင္႔ရတဲ႔ရက္ေတြလည္းရွိေသး။ကိုယ္ကျပံဳးေနတဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔အေမကိုႏွဳတ္ဆက္။ အေမေနေကာင္းလား သားေနေကာင္းတယ္၊အားလုံးအဆင္ေျပတယ္အေမေပါ႔။ ဒီလုိပဲႏွဳတ္ဆက္၊ ယုံတာမယုံတာထား။အေမကလည္း သားေရ..အေမေနေကာင္းတယ္။ အဆင္ေျပတယ္။ အျပင္ကလူေတြအတြက္သားဘာမွမပူနဲ႔။ သားသာ..ေနေကာင္းေအာင္ေန။ တရားလုပ္ရဲ႕လား။ ။ တရားထုိင္ျဖစ္ရဲ႕လား။ ၁၅မိနစ္ေတြ႔ခ်ိန္ေလးမွာ လူေတြညပ္သတ္ေနတဲ႔ၾကားမွာ အလုအယက္- ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အျပန္အလွန္-မွာစရာေျပာစရာအကုန္လုပ္ရတာ။
တခါမွာေတာ႔အေမေပးလုိက္တဲ႔ေထာင္၀င္စာထုတ္ၾကီးဆြဲ၊တုိက္ကိုအျပန္က်မွလမ္းမွာ ဘယ္သူျပန္ေျပာမွန္းမမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ခင္ဗ်ားအေမေထာင္၀င္စာအလာ-လမ္းမွာဆုိက္ကားေမွာက္တယ္ဆုိ-သိလားတဲ႔။ ဒူးေတြေပါင္ေတြ ကြဲျပဲပြန္းပဲ႔လုိ႔ဆုိပဲ။ကိုယ္မသိဘူး။ေၾကာင္ေနတယ္။
အင္းစိန္ကမ္းနားလမ္းမၾကီးေပၚကေန ေထာင္ဗူး၀ေရာက္တဲ႔အထိက အေတာ္ေ၀းေသးေတာ႔ေထာင္၀င္စာထုတ္သယ္လာရတဲ႔မိသားစုေတြကဆုိက္ကားတဆင္႔ စီးရေသးတာ။ အဲဒီမွာအေမ-ဆုိက္ကားေမွာက္တာ။အေမတေယာက္လဲကြဲပြန္းပဲ႔တာကိုယ္႔ကိုဘာတခြန္းမွေျပာမသြားဘူး။ ေထာင္၀င္စာခန္းမွာအေမ အျပံဳးဆင္ျပီး..သားကိုေတြ႔သြားတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ေထာင္၀င္စာအတူတူေတြ႕တဲ႔သူ က သူ႔တုိ႔အေမေတြကဆီကသတင္းရ။ ဒါကို သူတုိ႔ တဆင္႔ျပန္ေေဖါက္သည္ခ်မွကိုယ္ကသိ။ အဲဒီေတာ႔မွ ေအာ္..အေမ.. သား-သိမွာစုိုးလုိ႔ ငါ႔ေရွ႔ ဖုံးဖုံးဖိဖိလုပ္သြားတယ္ဆုိျပီးနားလည္။ မိဘေမတၱာဆုိတာ ဒါပါပဲ…ဒါ တသက္စာ ပါပဲ အေမ။
ေထာင္ထဲမွာေတာ႔မေမ႔ႏိုင္တဲ႔မိဘေမတၱာဇာတ္လမ္းေတြအမ်ားၾကီးၾကားရတယ္။သား၂ေယာက္ရွိေနတဲ႔ အင္းစိန္ေထာင္ေရွ႕-အုတ္ရိုးၾကီးေတြအျပင္ဘက္ကေနေက်ာင္းပိတ္-စေနတနဂၤေႏြလုိေန႔ေတြတုိင္း အထဲ မွာသူ႔သားေတြရွိေလရဲ႕ဆုိျပီးအျမဲလာေငးတဲ႔အေမေက်ာင္းဆရာမၾကီးတေယာက္အေၾကာင္း။သားကိုလာေတြ႔ရင္းအင္းစိန္ေစ်းလမ္းေပၚကားတုိက္လုိ႔ဆုံးပါးတဲ႔အေမအေၾကာင္း။
ေထာင္ထဲမွာသားျခင္ကိုက္ေနရွာမွာဆုိျပီး အေမလည္းအိမ္မွာျခင္ေထာင္နဲ႔မအိပ္ဘူးဆုိတဲ႔အေမအေၾကာင္း။ေသဒဏ္က်ေနတဲ႔ သားကိုမေျပာရက္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကိုပဲ တုိးတုိးတိတ္တိတ္မွာ။ မင္းတုိ႔သူငယ္ခ်င္းကုိ ေျပာျပလုိက္ပါကြယ္ သူ႔အေဖ အရင္အပတ္က ဆုံးသြားျပီဆုိတာကို ဆုိျပီးေလာင္ျမိဳက္ေနတဲ႔ ေသာကေတြျမိဳသိတ္ဖုံးဖိျပန္တဲ႔အေမအေၾကာင္း။ ဒါေတြက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဘ၀ေတြကို အေရာင္ရင႔္ရင္႔ ေဆးျခယ္ၾကတယ္။
ေမတၱာ ပိတုန္းေစာင္႔တဲ႔-ကာလမ်ား
၈၈ျဖစ္ေနဆဲကာလတခုလုံးေကာ၊စစ္တပ္အာဏာသိမ္းအျပီး-ကာလေတြမွာပါမိခင္ၾကီးကကြ်န္ေတာ္႔ကို စုိးရိမ္စိတ္နဲ႔ဟန္႔တာ-တားတာ-ဘာတခုမွ၀င္မလုပ္။သားကိုလက္ေလ်ာ႔ထားပုံ။ကြ်န္ေတာ္လည္းစစ္တပ္က အာဏာသိမ္းျပီးစအိမ္ေတြကိုညညတက္ဖမ္းတဲ႔ညမထြက္ရကာလၾကမ္းၾကမ္း-တလေလာက္-ဟုိအိမ္ဒီအိမ္ ၀ပ္က်င္းလုပ္-ေနာက္ကိုယ္႔အိမ္ကိုယ္ျပန္အိပ္။စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွိရာ မဂၤလာေစ်းက ေဆးဆုိင္ဖက္ ျပန္မေရာက္ေတာ႔ပဲဆက္လွဳပ္ရွားေနခဲ႔ပါတယ္။ပါတီေတြအမ်ားၾကီးထဖြဲ႔ၾက။နအဖကေစာင္႔ၾကည္႔ လမ္းလႊဲ-ပရိယာယ္အကြက္ၾကြယ္ကာလ၊ေရြးေကာက္ပြဲသြားေရးမသြားေရးျငင္းခုန္ဆူညံကာလ။ကိုယ္၌က ေျမေပၚ တရား၀င္တာေတြေကာ၊ေျမေအာက္တရားမ၀င္တာေတြေကာေရာေထြးလွဳပ္ရွားေနတဲ႔ကာလ ဒီလုိနဲ႔ စစ္တပ္အာဏာ သိမ္းျပီး၁၀လအၾကာမွာေထာင္ထဲေရာက္ပါျပီ။ မတရားတဲ႔အမိန္႔ အာဏာ ဟူသမွ်-တာ၀န္အရ-ဖီဆန္ၾကေၾကြးေၾကာ္သံေအာက္-ေဟာေျပာပြဲေတြလုပ္လုိ႔မၾကာလုိက္ခင္-န၀တ-က..ကြန္ျမဴနစ္ ေတြဆုိျပီး-တံဆိပ္ကပ္-ဖမ္းလိုက္တာပါပဲ။အေမနဲ႔အေဖကၾကိဳတင္ခန္႔မွန္းျပီးလုိ႔လား၊မဆလ လက္ထက္ ဖမ္းဆီးစဥ္ကအေတြ႔အၾကံဳေတြအရလားမသိ-အိျႏၵိရရပူပန္္၀မ္းနည္းပုံသိတ္မျပ။ ၅လအၾကာမွာေထာင္၀င္စာ လာ ေတြ႔ၾက ပါတယ္။
၉၀ခုႏွစ္စက္တင္ဘာလကုန္ခါနီးမွာေတာ႔ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေထာင္ထဲကေနသပိတ္ေမွာက္ၾကတယ္။၉၀ေမလ ေရြးေကာက္ပြဲ-ဒီခ်ဳပ္-အျပတ္အသတ္ႏိုင္တာကိုစစ္တပ္အာဏာမလႊဲတဲ႔ကိစၥ။ ဒါတုိင္းျပည္ကိုအရူးလုပ္တာ။ လူထုဆႏၵကိုဂရုမစိုက္တာ။ဒါကိုတတ္ႏိုင္သလုိဖိအားေပးေထာက္ျပရမယ္ဆုိျပီးေထာင္ထဲကေန ထခ်ၾက တာ။တာ၀န္ေက်ခဲ႔ခ်င္တယ္ေလ။ အဲဒီတုန္းက အင္းစိန္တုိက္ခန္းမ်ား၀င္းအကန္႔-တုိက္၆တုိက္-စုစုေပါင္းလိုက္ရင္အက်ဥ္းသား၇၀၀ေက်ာ္ရွိေနျပီးလူအားလည္းေကာင္း၊တက္တက္ၾကြၾကြလည္းရွိတယ္။
အားလုံးႏိုင္ငံေရးနဲ႔ဆက္စပ္ေနတာမဟုတ္ေပမယ္႔၈၈အေရးအခင္းနဲ႔ဆက္စပ္တာမ်ားတယ္-ရာဇ၀တ္မွဳနဲ႔ စြဲထားတဲ႔ ေသဒဏ္က် ၾကိဳးသမားခ်ည္း စုစုေပါင္းလူ တရာေက်ာ္ေသးတယ္။
သပိတ္ေမွာက္တဲ႔ေန႔က-ေထာင္ဖြင္႔သံေခ်ာင္းေခါက္ျပီးတာနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ တုိင္၊မိန္႔ခြန္းေတြေခြ်ၾကေပါ႔။ဘ၀ရဲ႕အက်ဥ္းဆုံးေနရာကေနအက်ယ္ဆုံးအသံနဲ႔စကားေျပာခဲ႔ဖူးတာအဲဒီမွာ။ေထာက္လွမ္းေရးေတြေရာက္ေနတာ
အုတ္ရုိးနားကပ္နားေထာင္ေနတာမသိ၊သူတုိ႔ကလက္ကိုင္ဖုန္းေတြဖြင္႔အသံဖမ္းျပီးလူၾကီးေတြဆီတုိက္ရုိက္သတင္းျပန္ပို႔ေနတာလုိ႔ေနာက္မွသိရတယ္။တုိင္းျပည္အာဏာ-လူထုကို လႊဲေျပာင္းေရးအဓိကေၾကြးေၾကာ္ၾကတာပါ။မြန္းတည္႔ေတာ႔ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အသံေတြကုန္ေနျပီ။သပိတ္ကစိတ္လွဳပ္ရွားစရာနဲ႔-ရီစရာအကြက္ေတြလည္းပါတယ္။
ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကနံရံ ေလးဖက္ေလးတန္မွာေလာ္စပီကာေတြဆင္ျပီးတြံေတးသိန္းတန္-ကိုတင္လွိဳင္သီခ်င္းေတြနဲ႔အသားကုန္တန္ျပန္တယ္။စာဥေရငါအေရာက္ျပန္ခဲ႔မွာကိုထပ္တလဲလဲေက်ာ႔။ဆုေတာင္းတုိင္းသာ-ျပည္႔ေစခ်င္ပါသည္-လည္းပါ။ ေနာက္ဆုံးတိုက္၀င္းထဲကိုလုံထိန္းနဲ႔စစ္တပ္ေတြ၀င္လာျပီး မၾကာခင္တဦးစီေခၚထုတ္ရုိက္ႏွက္သပိတ္ကိုျဖိဳပါေတာ႔တယ္။တုိက္၄မွာကြ်န္ေတာ္႔အခန္းကထိပ္ဆုံးခန္းဆုိေတာ႔အရင္ဆုံးကိုယ္ကေခၚထုတ္ခံရတယ္။
အခန္းကထုတ္ထုတ္ခ်င္းေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္ၾကီးကကိုယ္႔နံမည္ေမးစထုိးၾကိတ္ေတာ႔တာပဲ။ေနာက္၀န္ထမ္းေတြကေခါင္းကိုပုဆုိးနဲ႔စုခ်ီျပီးလက္ထိပ္ေနာက္ျပန္ခတ္ေခၚသြားၾက။
တုိက္၀င္းကြက္လပ္လုိ႔ထင္ရတဲ႔ေနရာမွာတြန္းလွဲေျမၾကီးမွာေမွာက္ရက္က်ေနတုန္းမွာ ဘယ္သူေတြေဘတယ္ေတာ႔မျမင္ေတာ႔ဘူး။ေက်ာနဲ႔တင္ပါးဆီကိုနံပါတ္တုတ္ေတြအဆက္မျပတ္က်လာတယ္။ အသားကုန္တြယ္။ အသားနာေတာ႔ေအာ္ေနရတာေပါ႔။ အဲဒီမွာမွ တမင္သက္သက္လား၊တုိက္ဆုိင္တာလား မသိဘူး။ကိုတင္လွိဳင္ရဲ႕အမုန္းခြန္အားေပးသနားပါ-သီခ်င္းကိုၾကားေနရတာ အေတာ္ မဆီေလ်ာ္တဲ႔ကိစၥပဲ။ တုိက္၀င္းတခုလုံးမွာရုိက္သံႏွက္သံဆဲဆုိသံ။ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္တဲ႔အသံေတြနဲ႔ပြက္ေလာရုိက္ေနခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္တခု။လူအေတာ္မ်ားမ်ားကိုထုတ္ရုိက္ေနျပီးတဲ႔ေနာက္
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကိုေနပူပူမွာ အေတာ္ၾကာ ေအာင္ပစ္ထားလုိက္ပါတယ္ ။ ၂နာရီေလာက္မ်ားရွိမလားမသိဘူး။ ေနကမြန္းလြဲျပီဆုိေတာ႔ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူတာ ခံရတယ္။ေနာက္၀န္ထမ္းတေယာက္လာထူတာ။ဆြဲေခၚတာကိုသိတယ္။ အက်ဥ္းသားတေယာက္ကို ၀န္ထမ္းတေယာက္တြဲေခၚပုံရတယ္။မျမင္မကန္းနဲ႔တေနရာကိုေခၚသြားၾကတာ။ ေခါင္းကပုဆုိးနဲ႔ ၾကပ္ၾကပ္ပတ္ထုတ္ထားတာခံရျပီးလက္ထိပ္ေနာက္ျပန္ခတ္ထားတာဆုိေတာ႔လမ္းေလွ်ာက္ရအေတာ္ခက္။၀န္ထမ္းသာမတြဲရင္လဲလဲကြဲကြဲေလွ်ာက္ရမယ္။
ေလွ်ာက္ေနတုန္းလည္းလမ္းမွာတခ်ိဳ႔ကို တဖုန္းဖုန္း ခ်ေနသံၾကားတယ္။ကိုယ္ကေထာင္ဂ်ိဳးက်လာေတာ႔သြားရတဲ႔ခရီးတာကုိမွန္းတာနဲ႔ ဒါစစ္ေခြးတုိက္ ျဖစ္လိမ္႔မယ္မွန္းမိတယ္။ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းေလွ်ာက္ရတာကိုး။ အင္းစိန္မွာျပသနာၾကီးၾကီးျဖစ္ရင္ လူေ၀းသူေ၀းမွာထားႏိုင္တာ။သတင္းအေမွာင္ခ်၊တိတ္တဆိတ္ႏွိပ္ကြပ္လုိ႔ရတာဒီေနရာ-စစ္ေခြးတိုက္ပဲ။ ေထာင္ သက္တမ္းတေလ်ာက္-စစ္ေခြးတုိက္ ေလးခါေရာက္ဖူးရတယ္။
ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ထား-ႏွိပ္စက္ၾကမလဲလုိ႕ေတြးပူေနၾကတုန္းညတြင္းခ်င္း၀န္ထမ္းေတြေရာက္လာ။ တုိက္အျပင္မွာ ေျခက်င္းေတြခတ္ေတာ႔ေထာင္ေျပာင္းပုံေပၚတယ္မွန္းဆေပ်ာ္သြားၾကတယ္။
စစ္ေခြးတုိက္မွာၾကာၾကာ
ႏွိပ္စက္ခံေနရတာခံမေနခ်င္ဘူး။မၾကာခင္ေထာင္ပုံစံအ၀တ္အစားအသစ္ေတြလာေပးျပီး ၀တ္ထားတဲ႔ပုံစံ အေဟာင္းေတြကိုခြ်တ္သိမ္းေတာ႔ေသခ်ာျပီ။ေထာင္ေျပာင္းလိမ္႔မယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕၀တ္လက္စ ပုဆုိးအကၤ်ီပုံစံအေဟာင္းေတြကေသြးစြန္းေနၾကတယ္။ေခါင္းကြဲတဲ႔လူနဲ႔တေတာင္ျပဲတဲ႔လူနဲ႔။ကိုယ္နဲ႔တခန္းထဲမွာေထာင္သပိတ္ထဲပါလာတာက
သံလ်င္ေရနံခ်က္စက္ရုံဗုန္းခြဲတယ္ဆုိျပီးေသဒဏ္ခ်ထားတဲ႔ အင္န္အယ္လ္ဒီလူငယ္ကိုသန္းေဇာ္။သူ႔တကိုယ္လုံးေသြးေတြလူး။ ေခါင္းကိုရုိက္လုိ႔ကြဲ။ႏွာေခါင္းကလည္း အထုိးခံရလုိ႔ေယာင္ျပီးေသြးက်ေနခဲ႔တယ္။မနက္၃နာရီေလာက္က်ေတာ႔ အားလုံးေျခက်င္းခတ္ျပီးျပီ။ မနက္၄နာရီေလာက္က်ေထာင္ဗူး၀ေရာက္ေနၾကျပီ။ မၾကာခင္အခ်ဳပ္ကားအျပာၾကီးေပၚတက္ၾကရ တယ္။ခုမွအခ်ဳပ္ကားအစစ္စီးဖူးရတယ္။ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကားျပာၾကီးကိုရဲကားေတြေရွ႕ေနာက္ညွပ္ေခၚထုတ္လာျပီးစက္ကုန္ဖြင္႔ေမာင္းၾကတာ
တေနကုန္။ပထမေတာ႔သာယာ၀တီေထာင္ေျပာင္းထင္တယ္။မဟုတ္ဖူး။သာယာ၀တီျမိဳ႕ေက်ာ္လာတယ္။ျပည္ေထာင္ကိုခဏ၀င္တယ္။ထမင္းေၾကြးတယ္။ထပ္ထြက္။ ေအာင္လံ က်ေတာ႔ေမာ္ေတာ္နဲ႔တဖက္ကမ္းသရက္ကိုကူးရျပီ။ညေနေစာင္းေတာ႔သရက္ေထာင္တုိက္ခန္းတခုတည္းေရာက္ေနတာသိသြားျပီ။ တခန္း တေယာက္စီ ။သရက္ကိုင္းမွာနားေတာ႔ေပါ႔။
အားလုံးမွာဒဏ္ရာကိုယ္စီ။တင္ပါးေျခသလုံးေတြဖူးေယာင္ေနၾကလုိ႔တခ်ိဳ႕လမ္းေျဖးေျဖးပဲေလွ်ာက္ႏိုင္တယ္။ ေက်ာကုန္း-တင္ပါးေျခသလုံးေတြဖူးေရာင္ညိဳမဲ။သေျပသီးေရာင္ဆုိတာဒါမ်ိဳးေျပာတာ။တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ မီးေလာင္သလုိ အရည္ၾကည္ဖုေတြလည္း ထေနတာေတြ႔တယ္။ေျပာင္းလာတဲ႔လူ၂၀မွာရာဇ၀တ္မွဳနဲ႔ေသဒဏ္က်ၾကိဳးသမားက၁၀ေယာက္။ ႏိုင္ငံေရးမွဳနဲ႔က၁၀ေယာက္။ဆတူ။ သကၤန္းကြ်န္းျမိဳ႔နယ္ အေရးအခင္း ေခါင္း၅ေခါင္းျဖတ္တယ္ဆုိတဲ႔ ေခြးဘီလူးခင္ေမာင္လတ္ ဆုိတဲ႔အက်ဥ္းသားဆုိးေပလည္းပါေပါ႔။
တလေလာက္ေျခက်င္းနဲ႔။တုိက္ခန္းထဲကလုံး၀မထြက္ရဘူး။ကိုယ္ေတြကတုိက္ပိတ္ထားေလ ၾကိဳက္ေလ။ အဲဒီမွာရုပ္ဒဏ္ရာေတြကိုကုစားခ်ိန္ရတယ္။စိတ္အနားရတယ္။အစားအေသာက္ေတာ႔ ထည္႔တြက္လုိ႔မျဖစ္ ဘူး။ အသက္ရွင္ဖုိ႔ စားေနတယ္ပဲမွတ္ပါတယ္။ ပိုင္ဆုိင္မွဳဆုိလုိ႔ခါး၀တ္ခါးစားအ၀တ္တစုံတည္းပါလာတာ။ တလျပည္႔ခါနီးမွာေခါင္းလာညပ္။ေျခက်င္းျဖဳတ္ေပးျပီ။ကံေကာင္းလာျပီေျပာရမလား။ ေထာင္ပိုင္က အရပ္သား။သေဘာေကာင္းပုံ။ပင္စင္သြားခါနီးတလအလုိလုိ႔သိရတယ္။သူ႔ေၾကာင္႔ဘာျပသနာမွထပ္ တက္ခ်င္ပုံမရ။ေရာက္ေရာက္ခ်င္းက ဒဏ္ရာေတြကိုတေခါက္ လာၾကည္႔ျပီးထပ္ႏွိပ္စက္တာဘာမွမလုပ္ဘူး။ တလေက်ာ္လာေတာ႔ဒဏ္ရာေတြေပ်ာက္ျပီ။ေခါင္းကိုပုဆုိးနဲ႔ အတုတ္ခံရတုန္းကအေတာ္ဆုိးတယ္။ အသက္ရူမရေအာင္လည္ပင္းအစ္ေနလုိ႔ျပန္ျဖည္ေပးဘုိ႔ ေအာ္ေျပာေပမယ္႔လည္ပင္းကိုဆြဲေဆာင္႔တဲ႔ဒဏ္၊ ေၾကြးေၾကာ္သံတုိင္ထားတဲ႔ဒဏ္၂ခုေပါင္းျပီး
လည္ပင္းအသံအိုးနဲနဲထိခုိက္သြားပုံရတယ္။ လည္ပင္းနာ။ စကားအသံပုံမွန္မထြက္၊ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။တလေက်ာ္မွေပ်ာက္ေနတဲ႔အသံ ပုံမွန္ျပန္ေပၚလာတယ္။
အဲလုိတလအေက်ာ္မွာမိခင္ၾကီး-ညီေတာ္ေမာင္ကိုအေဖၚျပဳလုိ႔ပထမဆုံးေထာင္၀င္စာလာတယ္။ေထာင္ပိုင္က အသစ္ျဖစ္သြားျပီ၊စစ္တပ္ကလာတာတဲ႔။သူ႔ရုံးခန္းမွာေခၚေတြ႔ခုိင္းတယ္။ဘာေတြေျပာၾကမလဲ၊ကိုယ္တိုင္ နားေထာင္ခ်င္ပုံ။အေမက-တလလုံးသားေပ်ာက္သြားလုိ႔-သားေပ်ာက္လိုက္ရွာတဲ႔အေၾကာင္း။အျပင္မွာ ေသျပီလုိ႔သတင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊စာရြက္ေတြလည္းေ၀တယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္း။သာယာ၀တီနဲ႔အင္းစိန္သြားေမးေပမယ္႔
ဘာသတင္းမွမရေၾကာင္း။အပတ္တုိင္းသြားေမးေပမယ္႔ဘယ္သူမွသတင္းေမးမရေၾကာင္း။ဘယ္တာ၀န္ရွိသူကမွမေျပာေၾကာင္း။
တလေက်ာ္မွအင္းစိန္ေထာင္မွဴးတေယာက္ကသရက္ကိုသြားၾကည္႔ပါလားဆုိလုိ႔လုိက္လာတာျဖစ္ေၾကာင္း။ေနာက္ေက်ာကုန္းကိုလွန္ခိုင္းလွည္႔ျပခုိင္းပါတယ္။
ေခါင္းကဆံပင္ေတြကုိလည္း အသာလွန္ဖြ-စစ္ေဆးပါတယ္။
ျပန္ကာနီးအေမကိုေပြ႔ဖက္ႏွဳတ္ဆက္ခြင္႔ရတယ္။ညီငယ္ကလည္းဖက္လွဲတကင္း ႏွုတ္ဆက္သလုိလုပ္ျပီးမွ-ေထာင္ပိုင္အလစ္ကြ်န္ေတာ္႔လက္ထဲကိုတခုခုထည္႔လုိက္တာသိတယ္။
ေသးေသးေလး။ ဘာမွန္းမသိဘူး။ အသာဆုတ္-ပုဆုိးၾကားညပ္-တုိက္၀င္းဘက္ျပန္လာခဲ႔တယ္။ တုိက္ခန္းထဲေရာက္မွ ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ သစ္သားပိတုန္းရုပ္ေသးေသးေလး။ သစ္မာသားနဲ႔ထုထားတာ။နီက်င္က်င္။ ဒါေပမယ္႔ ထူးျခားတာ ထုထားတဲ႔သစ္သားက-မီးေလာင္ထားတဲ႔အနာပါတယ္။ မီးကြ်မ္းထားတဲ႔ အျခမ္းကမဲေနတယ္။ ( ေနာင္ ေဗဒင္အေဆာင္ေတြ အစီအရင္-ယၾတာေတြ နားလည္တဲ႔ သူေတြကိုေမးၾကည္႔ေတာ႔ ဒါ ေသခ်ာစီရင္ထားတာျဖစ္ေၾကာင္း။ၾကာသပေတးနံေမြးေန႔ရွင္အတြက္ရည္ရြယ္ေၾကာင္း။ အသက္ေဘး အႏၱရာယ္ကေက်ာ္နင္းေအာင္စီရင္တာျဖစ္ေၾကာင္း။ ပိေတာက္( ဒါမွမဟုတ္)ပ်ဥ္းကတုိးသား နဲ႔ လုပ္ထားတဲ႔ လွည္း-ပေတာင္းကိုယူ-မီးရွိဳ႕။ပိတုန္းရုပ္ထု- ေနာက္ ပိတုန္းရုပ္မွာ-၀မ္းေခါင္းေလးထြင္း ။ အတြင္းမွာ ျပဒါးထည္႔ျပီးမွ
ပဒိုင္းရုိးနဲ႔ျပန္ထုိး-ပိတ္ထားတာျဖစ္ေၾကာင္း သိလာတယ္။တကယ္လည္း ဟုတ္တယ္။ဘာမသိညာမသိ ကိုယ္က...တခ်ိန္မွာ-စပ္စပ္စုစု- ပိတုန္းဖင္ေလးမွာထုိးထားတဲ႔ အျဖဴေရာင္သစ္စေလးကိုဆြဲႏွဳတ္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔အတြင္းကျပဒါးေတြထြက္က်လာတာေတြ႔တယ္။
တိုက္ခန္းသမံသလင္းေပၚက်သြားတဲ႔ျပဒါးေတြျပန္ေကာက္ထည္႔လုိ႔မရေတာ႔ဘူး။ပိတုန္းေခါင္းပိုင္းမွာက-သစ္သားကြင္းေသးေသးေလးပါတယ္။ ထုထားတဲ႔ပိတုန္းရုပ္ေလးကလည္းလွေတာ႔ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳးက်စ္ ျပီး လည္ပင္းမွာအျမတ္တႏိုးဆြဲထားပါတယ္။အဲဒီတုန္းကယၾတာေတြကိုေသခ်ာသိလုိ႔ ယုံၾကည္လုိ႔ဆြဲတာမ်ိဳးေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ အေမ႔အမွတ္တရ။ ခ်စ္မိခင္က သားအတြက္ လုပ္ေပးလာတာဆုိတဲ႔ ခ်စ္ခင္စိတ္သက္သက္နဲ႔။
တခ်ိန္မွာ ေထာင္ပိုင္က လူလာစစ္တုန္း ကြ်န္ေတာ္လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားတဲ႔ ပိတုန္းရုပ္ေလးကို သတိထားမိသြားျပီးစပ္စပ္စုစုေမးပါေတာ႔တယ္။ကြ်န္ေတာ္ကက်န္းမာေရးအတြက္ဆြဲထားတာေျပာေပမယ္႔ သူကေဗဒင္ေတြယၾတာေတြကိုအေရးတယူရွိပုံရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အေဆာင္ထားတာကို သူၾကိဳက္ပုံမရ။ သိမ္းလည္းသိမ္းရဲပုံမေပၚ။ သူက သိမ္းလိုက္ရင္ သူ႔ကိုခုိက္မယ္ထင္ပုံ။ အိမ္ကို သာအတင္း ျပန္ေပးခုိင္းပါတယ္။ အိမ္ကေထာင္၀င္စာဧည္႔ေတြ႔လာခ်ိန္မွာမွတ္မွတ္ရရျပန္ေပးခိုင္းလုိ႔ပိတုန္းရုပ္ေလး အိမ္ကိုျပန္ပါသြားပါ ေတာ႔တယ္။
(အေမ႔ေက်းဇူး ကို ေျပာျပဘုိ႔--- အပိုင္း ၂ ဆက္ရပါဦးမယ္)
မိခင္မ်ားေန႔ အတြက္ သားသမီးမ်ားခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင္႔
0 comments:
Post a Comment