[ အမ်ိဳးသမီးေလး၏ အျပဳံးတစ္ခ်က္ေၾကာင့္။]
စိတ္ဧ။္နား ခိုရာ and KhingKhing Su shared ဓမၼလမ္းျပၾကယ္'s photo.
"အမိုးခ်င္းစပ္ေအာင္ ေကာင္းစြာ မမုိးအပ္ေသာအိမ္ကုိ မုိးေရေပါက္သည္ ထုိးေဖာက္ဖ်က္ဆီးသကဲ့သုိ႔ ထုိအတူ မပြားမ်ားေသာေလွ်ာင္းထုိင္ရပ္သြ ား အမွတ္ခ်င္းစပ္ေအာင္ မရွူမွတ္နုိင္ေသာ စိတ္ကုိလည္း ရာဂသည္ ၀င္ေရာက္ထုိးေဖာက္ေနွာင့္ယွက္ဖ် က္ဆီးေလေတာ့၏။" (ဓမၼပဒ)
ပထမဦးဆုံး သီဟုိဠ္ေခတ္က ပုံျပင္ေလးအေၾကာင္းကုိ အရင္ေျပာၾကည့္ရေအာင္ပါ။ သီဟုိဠ္ေခတ္က မေထရ္မ်ားက မၾကည္ညိဳဘဲကုိ မေနနုိင္ေလာက္ေအာင္ စံေတာ္တင္ထုိက္ပါေပတယ္။ ဇာတ္လမ္းေလးက ဒီလိုပါ။ သီဟုိဠ္ကြ်န္း ေစတီယေတာင္ေန မဟာတိႆမေထရ္တစ္ပါးရွိပါတယ္။ မေထရ္က ဣေျႏၵေစာင့္စည္းရာတြင္ စံေတာ္၀င္အရွင္ျမတ္တစ္ပါးအျဖစ္ပ ါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။
တေန႔ေသာ နံနက္တြင္ မေထရ္က သပိတ္ကုိလြယ္ အသုဘဘာ၀နာစီးျဖန္းလွ်က္
ေစတီယေတာင္ထက္မွ အနုရာဓျမိဳ႔သုိ႔ ဆြမ္းခံၾကြပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ဦးကလည္း မိမိလင္ေယာက်္ားနွင့္ရန္ျဖစ္ကာ အနုရာဓမွ
မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားရွိရာသုိ႔ နံနက္အေစာ တစ္ေယာက္ထဲထြက္လာပါတယ္။
အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက နတ္သမီးကဲ့သုိ႔ အလြန္မတန္မွလွပေနပါတယ္။
တုိက္ဆုိင္တယ္လို႔ပဲေျပာရမလား မေထရ္ကလဲ ေစတီယေတာင္အေပၚမွအဆင္း
လမ္းခရီးအၾကား၌ နွစ္ဦးသားဆုံေတြ႔မိၾကပါတယ္၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက
မဟာတိႆမေထရ္ျမတ္ကုိ ျမင္လွ်င္ ျမင္ခ်င္ ခ်စ္ျခင္းဆုိတဲ့ရာဂစိတ္ေဖာက္ျပန ္လာသျဖင့္
မေထရ္ၾကားေလာက္ေအာင္ အသံထြက္၍ ရယ္လိုက္ပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ
အဲဒီရယ္သံေၾကာင့္ မဟာတိႆမေထရ္ျမတ္ ကမၼ႒ာန္းအတြက္ ဆူးေျငာင့္ခလုပ္စူး၀င္သလုိ
ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္ကလည္း ဘာပါလိမ့္မလဲဆုိျပီး အသံလာရာသုိ႔
ရုတ္တရက္ ၾကည့္လုိက္မိရာ အမ်ိဳးသမီးက မေထရ္ျမတ္ကုိ
ခ်စ္ျခင္းဆုိတဲ့ရာဂစိတ္နဲ့ ျပဳံးရယ္လ်က္စုိက္ၾကည့္ေနခ်ိန္ သြားမ်ားကုိသာ
အထင္သာျမင္မိလိုက္ပါတယ္။
မေထရ္က အသုဘသညာ အသုဘကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းေလ့က်က္ေလ့ ရွိခဲ့သည္အတုိင္း
အမ်ိဳးသမီး၏သြားမ်ားကုိ ျမင္လုိက္ရသည္နွင့္ အသုဘဘာ၀နာ"အ႒ီက" အရုိးစု
ပဋိဘာဂနိမိတ္ထင္လာပါတယ္။ ထုိအခုိက္၌ပင္ ဥပစာရစ်ာန္မွ ပထမစ်ာန္ထိ
ရရွိသြားခဲ့ပါတယ္။
မည္မွ်လွပေအာင္၀တ္စား ဆင္ယင္ျပင္ဆင္ျဖီးလိမ္းထားေသာ္လ ည္း
မေထရ္၏အျမင္၌ အရုိးစုၾကီးသာ ထင္ေနမိပါေတာ့တယ္။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမဟူ၍ပင္
မသိေတာ့ေခ်။ ထုိပထမစ်ာန္ကုိ အေျခခံ၍ ၀ိပႆနာရွႈပြားေတာ္မူရာ
၀ိပႆနာဥာဏ္အဆင့္ဆင့္၊မဂ္ဥာဏ္အဆင ့္ဆင့္
ရင့္က်က္ကာ ထုိေနရာ၌ပင္ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး၏
ခင္ပြန္းသည္ေယာက်္ားလည္း သူ႔ဇနီးသြားရာလမ္းအတုိင္း ေနာက္မွလုိက္လံရွာေဖြရာ
မေထရ္ကုိ ေတြ႔လွ်င္-
"အရွင္ဘုရား ဒီလမ္းမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္မ်ား မေတြ႔လိုက္မိဘူးလားဘုရား "ဟုေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
"အင္း" ဒီလမ္းမွာ သြားေတာ့သြားတာ ေတြ႔လုိက္တယ္၊ ေယာက်ၤားလား၊ မိန္းမလားလဲမသိပါဘူး၊ ဒီလမ္းမွာ တကယ္ေတာ့ အရုိးစုၾကီးတစ္ဦးသြားေလးရဲ႔ ဟုသာ ရုတ္တစ္ရဲ႔မိန္႔ေတာ္မူလုိက္ပါတယ ္။
စာဖတ္သူေရ…အကယ္၍သာ မေထရ္ျမတ္က မိမိရဲ့စိတ္ကုိ ေလ့က်င့္မထားဘူးဆုိိရင္ ကိေလသာေတြျဖစ္မည့္အေၾကာငး္မွာ မ်ားလွပါတယ္။ မိမိရဲ့စိတ္ကုိေလ့က်င့္တယ္ဆုိရာ ၀ယ္ ကုိယ့္မွာက အေျခခံျဖစ္တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶတရားေတြကိန္းေအာင္ေနဖုိ ႔ပါပဲ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဖုိဖုိျခင္းျပဳံးျပရာ၌ သတိမထားမိေသာ္လည္း
ဖုိနွင့္မျပဳံးျပၾကရာ၀ယ္ သတိထားမိၾကမွာေတာ့အမွန္ပါ။ လူေလာကၾကီးမွာ
မနက္မုိးလင္းတာနဲ႔အမွ် ဆုိင္ရာဆုိင္ရာအလုပ္ကုိသြားၾကရပ ါတယ္။ မိမိသြားေသာလမ္းေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖင ့္၊ မိမိလုပ္ေနၾကျဖစ္ေသာ အလုပ္မွာပဲျဖစ္ျဖင့္ အျပဳံးနွင့္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမိၾက မွာပါ။ ကုိယ္ကပုထုဇဥ္ပဲရွိေသးတာဆုိေတာ့ မိမိနွစ္သက္တဲ့သူေတြ႔ရင္သေဘာက်မ ိမယ္၊ ကိေလသာစိတ္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မိပါလိ မ့္မယ္၊ ကုိယ္ကသူ႔ကုိသေဘာက်ခဲ့ရင္ေျပာတာ ပါ။
အဲဒီေတာ့ မိမိက မိမိရဲ႔စိတ္ကုိ တရားနဲ႔မထိန္းနုိင္ေသးသမွ်ေတာ့
ဒီခႏၶာကုိယ္ၾကီးကုိ တပ္မက္ေနဦးမွာပါပဲ။ တကယ္တမ္းေတာ့
သူ႔ၾကည့္လဲရုပ္နွင့္နာမ္၊ ကုိယ့္ၾကည့္လဲရုပ္နွင့္နာမ္ပါ။ မိမိက
ဒီလိုတပ္မက္မွႈ႔ေတြ မရွိခ်င္ရင္ေတာ့ မိမိရဲ့ခႏၶာကုိယ္ၾကီးကုိ
အသုဘကမၼ႒ာန္းမ်ားမ်ားအားထုတ္သြာ းဖုိ႔ပါပဲ။ ဒါကလဲလြယ္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ေလာကလူသားတုိင္းသိၾကတဲ့အတုိင္းပ ါပဲ၊
မိမိတုိ႔ ေန႔စဥ္ေတြ႔ေနၾကတာပဲ၊ အုိတဲ့သူေတြလဲ ေတြ႔လုိက္တာပဲ၊
သံေ၀ဂရသလားဆုိေတာ့ မရပါဘူး။ နာတဲ့သူေတြလဲေတြ႔လုိက္တာပဲ
သံေ၀ဂရသလားဆုိေတာ့မရပါဘူး။ ေသတဲ့သူေတြလဲေတြ႔လုိက္တာပဲ သံေ၀ဂရသလားဆုိေတာ့
မရပါဘူး။ ရဟန္းေတြလဲေတြ႔လုိက္တာပဲ သံေ၀ဂရသလားဆုိေတာ့ မရပါဘူး။
ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့ နိမိတ္ၾကီးေလးပါးကုိ ေတြ႔လုိက္ျမင္လုိက္တာန႔ဲသံေ၀ဂရသ ြားျပီး ေတာထြက္သြားသည္မဟုတ္ပါလား။ မိမိက ဘာလုိ႔သံေ၀ဂမရသလဲဆုိရင္ ပါရမီ(Perfection)ေတြကြာေနလိုပါ ပဲ။
အဲဒီေတာ့ မိမိက မိမိရဲ့စိတ္ကေလးကုိ တရားတည္းဟူေသာ အျမိဳက္ေဆးေလးျဖင့္
ထိန္းခ်ဳပ္ထားနုိင္ဖုိ့ပါ။ ဒီလုိမွေလ့က်င့္မထားဘူးဆုိရင္ သူျပဳံးျပတုိင္း
တပ္မက္ျခင္းဆုိုတဲ့စိတ္ကေတာ့ ျဖစ္ေနေတာ့မွာပါပဲ။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္
အမ်ိဳးသမီးေလးရဲ့အျပဳံးတစ္ခ်က္ေ ၾကာင့္
မဟာတိႆမေထရ္ကေတာ့ ရဟႏၱာျဖစ္သြားရတာပါ။ မိမိရဲ႔အျပဳံေလးေတြကုိလည္း
တန္ဖုိးရွိေစခ်င္ပါတယ္။ မိမိကလဲ တစ္ျခားသူရဲ႔အျပဳံးတစ္ခ်က္ေၾကာင ့္ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ ရဟႏၱာအဆင့္မျဖစ္သြားနုိင္ေတာင္- ေႀသာ္---အသုဘအပုတ္ေကာင္ၾကီးပါလာ းလုိ႔…ဆင္ျခင္မိလုိက္မယ္ဆုိရင္ျ ဖင့္ တစ္ျခားသူရဲ့အျပဳံတစ္ခ်က္ဟာ မိမိအတြက္ တန္ဖုိးရွိတဲ့အျပဳံးေလးျဖစ္သြား ပါျပီ။ မိမိကေတာ့ ဒီေနရာကေန - မဟာတိႆမေထရ္ကုိ အားက်လို႔ ရွိခုိးကန္ေတာ့လုိက္ရပါေတာ့တယ္။ အျပဳံးေတြနဲ႔ေတြ႔ဆုံခဲ့ရင္ေတာ့ မဟာတိႆမေထရ္ျမတ္ကုိ ေတြးေတြးျပီးျပီး ၾကည္ညိဳေနမိေတာ့တာပါပဲ။ စာဖတ္သူအားလုံးဒီစာစုေလးကုိဖတ္ျ ပီး တရားအသိေလးေတြရသြားၾကပါေစ၊ရသည့္ အေလ်ာက္က်င့္နုိင္ၾကပါေစ၊က်င့္သ ည့္အေလ်ာက္မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္၏အေထာ က္အပံ့ေကာင္းေတြျဖစ္ပါေစဟုဆႏၵျပ ဳလုိက္ရပါတယ္။
လျပည့္၀န္း[သာစည္]
ဘ၀အေရး စိတ္ေအးရဖုိ႔ဓမၼအသိရွိလွ်က္ေနၾက စုိ႔။
ပထမဦးဆုံး သီဟုိဠ္ေခတ္က ပုံျပင္ေလးအေၾကာင္းကုိ အရင္ေျပာၾကည့္ရေအာင္ပါ။ သီဟုိဠ္ေခတ္က မေထရ္မ်ားက မၾကည္ညိဳဘဲကုိ မေနနုိင္ေလာက္ေအာင္ စံေတာ္တင္ထုိက္ပါေပတယ္။ ဇာတ္လမ္းေလးက ဒီလိုပါ။ သီဟုိဠ္ကြ်န္း ေစတီယေတာင္ေန မဟာတိႆမေထရ္တစ္ပါးရွိပါတယ္။ မေထရ္က ဣေျႏၵေစာင့္စည္းရာတြင္ စံေတာ္၀င္အရွင္ျမတ္တစ္ပါးအျဖစ္ပ
မေထရ္က အသုဘသညာ အသုဘကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းေလ့က်က္ေလ့
မည္မွ်လွပေအာင္၀တ္စား ဆင္ယင္ျပင္ဆင္ျဖီးလိမ္းထားေသာ္လ
"အရွင္ဘုရား ဒီလမ္းမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္မ်ား မေတြ႔လိုက္မိဘူးလားဘုရား "ဟုေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
"အင္း" ဒီလမ္းမွာ သြားေတာ့သြားတာ ေတြ႔လုိက္တယ္၊ ေယာက်ၤားလား၊ မိန္းမလားလဲမသိပါဘူး၊ ဒီလမ္းမွာ တကယ္ေတာ့ အရုိးစုၾကီးတစ္ဦးသြားေလးရဲ႔ ဟုသာ ရုတ္တစ္ရဲ႔မိန္႔ေတာ္မူလုိက္ပါတယ
စာဖတ္သူေရ…အကယ္၍သာ မေထရ္ျမတ္က မိမိရဲ့စိတ္ကုိ ေလ့က်င့္မထားဘူးဆုိိရင္ ကိေလသာေတြျဖစ္မည့္အေၾကာငး္မွာ မ်ားလွပါတယ္။ မိမိရဲ့စိတ္ကုိေလ့က်င့္တယ္ဆုိရာ
လျပည့္၀န္း[သာစည္]
ဘ၀အေရး စိတ္ေအးရဖုိ႔ဓမၼအသိရွိလွ်က္ေနၾက
0 comments:
Post a Comment