ရိကၡာ

by Seaman Nayminthu (Notes) on Sunday, March 31, 2013 at 4:50am 

‘မိန္းမေရ ဒီေန႔ ရိကၡာရမယ္ေဟ့’

‘ဒီလ နည္းနည္းေစာသလားလုိ႔’

‘လပဲကုန္ေတာ့မယ့္ဟာ ဘယ္လုိေစာမတုန္း’

မနက္ေစာေစာ ရံုးမသြားမီ အဆာေျပစားေနရင္း ဇနီးျဖစ္သူကုိ သတိေပးလုိက္၏။

ဇနီးသည္က လုပ္ေနက် ထုံးစံအတုိင္း ယုိးဒယားလက္ဆဲြျခင္းေလး ထုတ္လာကာ ဆာလာအိတ္တလံုးႏွင့္ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ တခ်ဳိ႕ ထည့္လုိက္သည္။ ျပီးေတာ့ ဆီဘူးထဲမွ လက္က်န္ဆီကုိ ပုလင္းလြတ္တခုထဲ လွယ္ထည့္ကာ ဆီဘူးႏႈတ္ခမ္း မွာ ေပေရေနေသာ ဆီေခ်းမ်ားကုိ အဝတ္စုတ္ျဖင့္ ပြတ္ကာ ဆီဘူးမ်က္ႏွာျပင္ တခုလံုးကုိ အၾကမ္းဖ်င္း သုတ္သင္ျပီးမွ ဆဲြျခင္းထဲသုိ႔ ထည့္လုိက္၏။

‘ဒီလ ငရုတ္သီး ေကာင္းရင္ ယူလာခဲ့အံုး’

‘ေအးပါကြ’

အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ေတာ့ ဆဲြျခင္းေလးကုိ ကုိင္လ်က္ ရံုးရွိရာ ထြက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရွ႕ လမ္းမေပၚ ေရာက္ခါနီး ‘ေဖၾကီး ဘီစကြတ္မုန္႔ ယူလာခဲ့’ ဟု အိမ္ထဲမွ လွမ္းေအာ္ေျပာလုိက္ေသာ သားငယ္၏ မပီကလာ အသံစာစာေလးကုိ ၾကားလုိက္ရသည္။

ရံုးေရာက္ေတာ့ တေန႔တာ အလုပ္ေတြက အသင့္ဆီးၾကိဳလ်က္။ …………………………………………………………………………………………………………………………..

MCT MRE's are stacked in boxes outside a shop in the "Bush" Market of Kabul, Afghanistan, November 9, 2009. Known for carrying American goods and products many of the shops sell military items like MRE's, clothing and other assorted items. (Chuck Liddy/Raleigh News & Observer/MCT) MCT

ေန႔လည္ခင္း ရိကၡာထုတ္သူ ပါးေလာက္မဲ့အခ်ိန္မွာ ဂုိေဒါင္ဘက္ကုိ ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။ ထင္သည့္အတုိင္းပင္ ရိကၡာထုတ္သူ သံုးေလးဦးသာ ရွိသည္။ ဂိုေဒါင္တာဝန္ခံ ဆရာၾကီးသက္ကုိ တခ်က္ျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ျပီး တံခါးဝမွာ ရပ္ေနလုိက္သည္။

လူရွင္းသေလာက္ရွိေတာ့ အကူရဲေဘာ္ ေမာင္ထြန္းက ဆန္ျခင္ေပးသည့္ေနရာသို႔ မ်က္ရိပ္ျပျပီး ေခၚသည္။ မဲ့ခြက္ခြက္ ျပည္ေတာင္းကေလးျဖင့္ ၉ ခြက္တိတိ ျခင္ေပးသည္။ ဆန္ရျပီးေတာ့ ဆီခ်ိန္ရန္အလွည့္။  ခ်ိန္သည္ဆုိေသာ္လည္း အေလးႏွင့္ခ်ိန္သည္မဟုတ္။ တဆယ္သားခြက္၊ ငါးက်ပ္သား ခြက္ႏွင့္ ခ်ိန္ေပးျခင္းသာ။ ဆီအေရာင္ နည္းနည္းရင့္သလုိလုိ ထင္ရသည္။ တန္ေတာ့ ယခင္လ လက္က်န္ ဖဲြ႔နုဆီႏွင့္ ေရာေႏွာေနတာ ျဖစ္မည္။ ေမာင္ထြန္း ဆီတခြက္ ပုိထည့္ေပးလုိက္သည္ဟု ေျပာ၏။ တဆယ္သား ခြက္ ခုႏွစ္ၾကိမ္ထည့္ပါမွ ေျခာက္ဆယ္သား မျပည့္တျပည့္။ ဆီဆုိသည္က သခင္ကုိ ခင္တြယ္တတ္ေသာ ပစၥည္းတမ်ဳိး မဟုတ္ပါလား။

ဆီခ်ိန္လုိ႔ ျပီးခါနီးမွာ ဆရာၾကီးသက္ အနားေရာက္လာသည္။ ‘ဒီလအတြက္ ကုလားပဲ မရဘူး။ ပဲစဥ္းခံု ေတြ ရတယ္ကြ။ ပဲကေတာ့ သန္႔တယ္။ ပုိးကုိက္ရာေတာင္ မပါဘူး’ ဟု အမႊမ္းတင္ေနျပန္သည္။ ပဲစင္းခံုက ကုလားပဲ လုိ အေရာင္းမသြက္။ စားသံုးသူအဖုိ႔ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရရာကုိ စားသံုးရေပမည္။ ပဲစဥ္းခံုက ခ်က္လုိက္ရင္ ျပစ္ခၽြဲခၽြဲ ေနေပမင့္ စားလုိ႔ေတာ့ အေကာင္းသား။

ငရုတ္သီးအိတ္ကုိ သြားႏႈိက္ၾကည့္လုိက္သည္။ ေအာက္သက္သက္ မႊန္တြန္တြန္ အနံ႔တက္လာ၏။ ဖလံျဖဴေတြ ေရာရာႏွင့္ ငရုတ္သီးေတာင့္ ပိန္ကပ္ကပ္မ်ား။ ေမာင္ထြန္းက ေစတနာေကာင္းသည္။ ‘အကုိ ငရုတ္သီးယူခ်င္ တယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္ ေနာက္တအိတ္္ ဖြင့္ေပးမယ္’ ဆုိကာ အိတ္သစ္ တလံုးကုိၾကိဳးေျဖလုိက္သည္။ သံုးေလး ေတာင့္ လက္ထဲဆုပ္ကာ တံခါးဝဆီ ထြက္လာျပီး ထက္ပုိင္းခ်ဳိးၾကည့္လုိက္သည္။ အူတုိင္မွာ မႈိနည္းနည္းကပ္ ေနေသာ္လည္း ေနဝဝ လွန္းလုိက္လ်င္ ေပ်ာက္သြားနုိင္သည္ဟု ယူဆသျဖင့္ ယူမည့္အေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္ ျပလုိက္သည္။

ငရုတ္သီးအိတ္ႏွင့္ ေဘးခ်င္းယွဥ္ ေနရာယူလ်က္ေသာ ငါးပိအိတ္၊ ဆားအိတ္၊ နႏြင္းမႈန္႔အိတ္မ်ားမွာ ထိတုိ႔ စမ္းသပ္မည့္သူ မရွိသျဖင့္ ေထာက္ပံ့ေရးတပ္က ထုတ္ယူလာသည့္အတုိင္း ေျခရာလက္ရာမယြင္း ျငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလ်က္သာ။

ထုိ႔ေနာက္ သၾကားမတ္ခြက္တလံုးစာႏွင့္ နုိ႔ဆီ ၄ ဘူး ထုတ္ယူရသည္။ သည္လုိႏွင့္ ရိကၡာထုတ္ျခင္း ကိစၥ ျပီးေျမာက္သြားေလျပီ။ ဆရာၾကီးသက္ ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ စားပဲြနားမွာ ကက္ကူေလတာတလံုးႏွင့္ အလုပ္ ရႈပ္ေနဟန္ ေတြ႔ရ၏။

NEW MRE"S WWI re-enactor, Army Spc. James Lewis samples the latest in combat meal technology during a combat feeding demonstration at the Pentagon March, 5 2008. The "Combat Feeding Demonstration" included re-enactors who displayed rations from past wars. The demonstration introduced the new food options and technology that will fuel our troops in combat. Tom Brown/Staff Army Times Publishing Co.

‘ဆရာၾကီး အပုိေဆာင္း ဘီစကစ္ေလးဘာေလး မရိွေတာ့ဘူးလား’ ဟု စကားပစ္လုိက္သည့္အခါ ‘ေအး ရွိတယ္ကြ…. ဒါေပမဲ့ သိပ္ေတာ့ မလတ္ဘူး လုိခ်င္ရင္ အိတ္ထဲမွာ ႏႈိက္သာ ယူသြား’ ဟု သေဘာေကာင္းစြာ ခြင့္ျပဳသျဖင့္ ဘီစကစ္ ငါးထုပ္ ယူလာခဲ့သည္။

ဘီစကစ္က အပုိေဆာင္း ရိကၡာအမယ္ျဖစ္သည္။ စစ္သည္တုိင္း ရတာမဟုတ္။ လုပ္ငန္းခြင္အေျခအေနလုိက္၍ စားသံုးခြင့္ျပဳျခင္း ျဖစ္၏။ ဥပမာ- ထမင္းခ်က္၊ စက္ျပင္၊ လက္နက္ျပင္၊ ေရယာဥ္ကုိယ္ထည္ျပင္ စသည့္ အလုပ္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရေသာ ပညာသည္ အမ်ဳိးအစား အျခားအဆင့္မ်ားကုိ ထုတ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ ဟုိယခင္က ပစၥည္းအမယ္ အေတာ္စံုလင္သည္ဟု သိရေသာ္လည္း ယခုေနာက္ပုိင္း နုိ႔ဆီႏွင့္ ဘီစကစ္သာ ရေတာ့၏။

……………………………………………………………………..

ညေန ရံုးဆင္းခါနီးေသာအခါ သားေတာ္ေမာင္ ႏွစ္ေယာက္ ရံုးသုိ႔လုိက္လာ၏။ အိမ္အျပန္မွာ သားၾကီးက လက္ဆဲြျခင္း ကူဆဲြျပီး သားငယ္က နုိ႔ဆီ ႏွစ္ဘူးကုိ ဘယ္တလံုး ညာတလံုးကုိင္ကာ သီခ်င္းတစာစာျဖင့္ လုိက္လာခဲ့သည္။

လုိင္းခန္းေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ နုိ႔ဆီဘူးေတြကုိ အေမျဖစ္သူထံ ေပးျပီး အိမ္ထဲ ဝင္ေျပးသြားသည္။ ျပီးေတာ့ အုန္းသီး ပုိက္ကာ ျပန္ထြက္လာ၏။ ေနာက္တေခါက္ ဝင္သြားျပန္သည္။ ဓားတလက္ပါလာ၏။ ဆန္ထုပ္ကုိ ဝရန္တာေပၚသုိ႔ ခဏတင္ထားျပီး အုန္းသီးတလံုး ခဲြေပးလုိက္ရသည္။ သူတုိ႔ ညီအစ္ကုိ သၾကားႏွင့္ စားၾက မည္ေလ။ အေမျဖစ္သူ မုန္႔လုပ္ေရာင္းသျဖင့္ အိမ္မွာ အုန္းသီးအဆင္သင့္ ရွိေနျခင္းပင္။

‘ဒီလ ဆန္ ဘယ္လုိေနလဲ’

‘ထံုးစံအတုိင္း ပုိးတဲြနည္းနည္းေတာ့ ပါတာေပါ့’

‘ဘာျဖစ္ျဖစ္ ခဲ(ဂဲ)မစင္ ေရေပၚ ေအာက္ေစာ္ မနံရင္ ျပီးတာပါပဲ’

ဟုတ္ေပသည္။ တလတလ ရလာသည့္ ရိကၡာဆန္ကုိ မိသားစုထမင္းပဲြ အဆင့္ေရာက္ေအာင္ ျပဳျပင္ မြန္းမံရသည့္ အလုပ္က အိမ္ရွင္မ ရဲေမမ်ားအတြက္ ဝန္ထုပ္တခု ပမာ။ ျမက္သီးႏွင့္ဂဲ ေရာေႏွာ ပါလာသည့္ လမ်ားတြင္ မည္မွ်ပင္ ေရြးေကာက္ပဲြ လုပ္ပါေစ။ လံုးဝကင္းစင္တယ္ မရွိေတာ့။ ဆန္အုိးထဲ ေရထည့္လုိက္ လွ်င္လည္း ပုိးထုိးဆန္က ျမဳပ္တဝက္ ေပၚတဝက္။ ေရဘယ္ႏွပ္ထပ္ပင္ေဆးေဆး ခ်က္ျပီးသား ထမင္းက ျပဳတ္ဆန္နံ႔ႏွင့္ မတူေသာ ေအာက္သုိးသုိးအနံ႔ တသင္းသင္း။

သူက ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဆန္အိတ္ဖြင့္လုိက္ျပီး အေပၚဆံုးမွ ထည့္လာေသာ ဘီစကစ္ထုတ္မ်ားကုိ အရင္ဆံုး ထုတ္ကာ ေဘးမွာခ်ထားလုိက္သည္။ သားအငယ္ေကာင္ သူ႔လက္ထဲမွ အုန္းသီးစိတ္ကုိ အသာပစ္ခ်၍  ဘီစကစ္ တထုပ္ေျပးေကာက္ကုိင္ျပီး ကုိက္ေဖာက္ေနသျဖင့္ ဖမ္းဆဲြထားလုိက္ရသည္။

‘ေနဦးကြ  အေမေၾကာ္ေပးလိမ့္မယ္’

030408-N-5362A-001 030408-N-5362A-001 Near Al Najaf, Iraq (April 08, 2003) -- An Iraqi boy holds a humanitarian food ration given to him by U.S. Army soldiers during an effort to distribute food and water to Iraqi citizens in need. The U.S. military is working with international relief organizations to help provide food and medicine for the Iraqi people in support of Operation Iraqi Freedom. Operation Iraqi Freedom is the multinational coalition effort to liberate the Iraqi people, eliminate Iraq's weapons of mass destruction and end the regime of Saddam Hussein. U.S. Navy photo by Photographer's Mate 1st Class Arlo K. Abrahamson. (RELEASED) N/A

ဒီေကာင္က အစားေသာက္ဆုိ ဆက္တုိက္စားရမွ ေက်နပ္သည္။ အရင္လ တုန္းက နုိ႔ဆီ ေသာက္ခ်င္သည္ တကဲကဲ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဓားခၽြန္ျဖင့္ အေပါက္ေသးေသး ေဖာက္ေပးလုိက္ရာ ညီအစ္ကုိ ႏွစ္ဦးသား တေယာက္တလွည့္ စုပ္လုိက္ၾကတာ တညေနတြင္းခ်င္း ေျပာင္တလင္းခါသြားေတာ့သည္။ အဲဒီညေန ႏွစ္ေယာက္လံုး ထမင္းမစားေတာ့။ မစားသဖူး…. ဘာမ်ားျဖစ္ေလမလဲ ေတြးေတာ ပူပင္ရသည္။ မျဖစ္၍သာ ေတာ္လွ၏။

အိမ္ခန္းေထာင့္မွာ နုိ႔ဆီ ဘူး ၃၀ ခန္႔ႏွင့္ သၾကား ၃ ပိႆေလာက္ စုပံုထားတာေတြ႔လုိက္ရသည္။ အခန္းနီးခ်င္း ရဲေဘာ္မိသားစုမ်ားထံမွ ဇနီးသည္ ဝယ္ယူထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ တပ္တြင္းေပါက္ေစ်းႏွင့္ ေကာက္ျပီး ရြာထဲမွ ကုန္စံုဆုိင္တြင္ သြားသြင္းလွ်င္ နုိ႔ဆီတဘူးကုိ ၁ က်ပ္ ၂ က်ပ္ စသျဖင့္ အျမတ္ရ၏။ အိမ္အတြက္ရသည့္ နုိ႔ဆီကုိ သြားေရာင္းရင္း သူ႔အဖုိ႔ ေန႔တြက္ကုိက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းပင္။

‘သားၾကီး ညေနေအးရင္ အေမနဲ႔ ရြာထဲကုိ အေဖာ္လုိက္ခဲ့ပါလား’

မီးဖုိးကုိ ကားယားခြထုိင္ကာ မီးေမႊးေနေသာ သားၾကီးကုိ အေဖာ္စပ္ေနျပန္သည္။  ခဏေနေတာ့ သားအမိေတြ ေခါင္းခ်င္းဆုိင္လ်က္ ဘီစကစ္ေၾကာ္ေနၾကသည္။ အငယ္ေကာင္က အေမ့ပုခံုးကုိ ေနာက္က သုိင္းဖက္ထားရင္း ဒယ္အုိးဆီ ညႊန္ျပကာ တတြတ္တြတ္ႏွင့္ ဘာေတြေျပာေနသည္မသိ။ ဆီေၾကာ္ဘီစကစ္တခ်ဳိ႕ ပန္းကန္ျပားထဲ ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ဘီစကစ္ကုိ လက္ညွဳိးျဖင့္ ေထာက္ၾကည့္လုိက္ျပီး ဆတ္ခနဲ ေနာက္ျပန္တြန္႔သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒီေကာင္ လက္မေလွ်ာ့။ စကၠဴျဖင့္ ခုကုိင္ကာ တဖူးဖူး မႈတ္ရင္း ကုိက္ဖဲ့တီးေနေတာ့သည္။

သူတုိ႔ေလးေတြကုိ ေငးၾကည့္ရင္း ကုိယ္ငယ္ငယ္က ၾကံဳခဲ့တာေတြကုိ ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ ကုိင္း သီးႏွံ ေပၚခ်ိန္မွာ မီးဖုိခြင္ေပၚက ေျပာင္းဖူးျပဳတ္၊ ကန္စြန္းဦးျပဳတ္ ပူပူကုိ တုတ္နဲ႔ထုိးျပီး အေလာတၾကီး ဟပ္ထုိးစားမိ သျဖင့္ အာေခါင္ေတြပူျပီး လွ်ာက်က္မတတ္ ျဖစ္ခဲ့ရတာ၊ အေမ မသိေအာင္ ေျမပဲဆံ အစိမ္းေတြ ဝါးစားျပီး ရင္ျပည့္ ရင္ကယ္ မအီမသာ ခံစားခဲ့ရတာေတြ ….။

အခုေတာ့ ငယ္ဘဝ ႏွစ္ခုၾကားမွာ ႏွစ္ကာလေတြ ေခတ္ေတြ အတန္ငယ္ ျခားနားသြားခဲ့ျပီ။

ေနမင္းသူ

၃၁-၀၃-၂၀၁၃