သားသမီးကုိခ်ည္ေႏွာင္ေသာမိဘႏွင္ ့ မိဘကုိအာခံေသာသားသမီး

သုတ အခ်စ္ ဘ၀ စာတုိေပစ

ရက္တစ္ရက္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္ ထံသုိ႔ စုစုေရာက္လာသည္။ စုစု သည္
အိမ္ကသမီးမ်ားႏွင့္ ဆိုလွ်င္ သက္တူရြယ္တူ ခန္႔ရိွေပလိမ့္မည္။ သူမတြင္
ေမာင္တစ္ ေယာက္ ရိွသည္။ ၄င္းတို႔၏ မိဘမ်ားမွာ ကုန္ သည္လုပ္ငန္း
လုပ္ကိုင္ၾကသည္ဟု သိရိွရ သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ကုန္သည္တစ္ဦး ပင္ျဖစ္
ေသာ္လည္းစိတ္ ကေတာ့ လက္တစ္ဆစ္ဟုဆိုသည္။
စိတ္ႀကီးသူ၊ ေဒါသႀကီးသူ၊
သားသမီးမ်ားကုိ ဆံုးမသည့္အခါ လက္ပါေလ့ရိွၿပီး စ႐ိုက္ၾကမ္း၊
အ႐ိုက္လည္းၾကမ္းသူျဖစ္သည္။
ထိုသုိ႔အ႐ိုက္ၾကမ္းသျဖင့္ ၄င္း ၏ေမာင္ငယ္ဆုိလွ်င္ အေၾကာက္လြန္စိတၱဇျဖစ္ကာ
ညဥ့္ဘက္တြင္ လန္႔လန္႔ႏိုးသည့္ ေရာဂါစြဲလာခဲ့ သည္ဟုသိရသည္။ စုစုကေတာ့
ဖခင္႐ိုက္လွ်င္ အံ ႀကိတ္ၿပီး တင္းခံသည္။ သားသမီး မ်ား ဖခင္ကုိ
'ေရွာင္ေလေဝးေဝး' ျပဳမူၾကသည္။ မိခင္သည္ ဖခင္၏ ၾသဇာကုိ လြန္ဆန္ရဲသူမဟုတ္၊ထို႔ေၾကာင့္ မိခင္ကုိလည္း အားကုိးအားထားမျပဳၾကေတာ့ဘဲ
လြတ္ရာကြၽတ္ရာသုိ႔သာထြက္ေျပးခ်င္သည့္ စိတ္မ်ားကုိယ္စီျဖစ္ေပၚလ်က္ရိွသည္။

သင္းသင္းဆယ္တန္းေအာင္ ေသာအခါအလုပ္ရွာဖို႔ဆိုသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္
ရန္ကုန္သုိ႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ အစပထမ မူလတန္းဆရာမလုပ္သည္။
အလုပ္လုပ္ရင္းစာေရးသည္။ စာေရး ဆရာမ လုပ္မည္ဆိုသည့္ ျပင္းျပ ေသာ
စိတ္ဆႏၵႏွင့္ဝတၴဳေလးေတြ စမ္းေရးသည္။ ရင္ထဲမွခံစားခ်က္မ်ားက စာေရးရန္
ခြန္အားေတြျဖစ္ အျပည့္အသိပ္။ ဝီရိယအက်ိဳးေၾကာင့္ အတန္
အသင့္ေအာင္ျမင္လာသည့္ေနာက္ပုိင္း ေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ကထြက္ၿပီး စာကုိပဲ
ေဇာက္ခ်ၿပီး ေရးလာခဲ့ရာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား တစ္စ တစ္စရရိွလာသည္။ ရန္ကုန
္ဆင္ေျခဖံုးတစ္ ေနရာတြင္တုိက္ခန္းငွားေနရင္းစာကုိခ်ည္းဆက္တိုက္ေရးလာခဲ့ရာ Best Seller စာရင္းဝင္တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ မိတ္ေဆြသဂၤဟ အသိုက္အဝန္းမ်ား၏ ပံ့ပုိးမႈေၾကာင့္လည္း သူမသည္တစ္ေန႔တျခား နာမည္ေက်ာ္ၾကား လူသိမ်ားလာခဲသည္။
နယ္မွာက်န္ရစ္တဲ့ ေမာင္ငယ္ ကုိေခၚၿပီး ဘဝအျမင္က်ယ္ေအာင္
ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးခဲ့သည္။ နယ ္က မိဘမ်ားကုိလည္း ေထာက္ပံ့ခဲ့ သည္။
ရန္ကုန္တြင္ အဆင္ေျပသည္ ဟု သိရိွရေသာအခါ မိဘမ်ား
ရန္ကုန္သုႄလိုက္လာခဲ့သည္။ အၿပီးလိုက္လာျခင္းမဟုတ္၊ မၾကာ
ခဏလာလည္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ခါတစ္ခါ ရက္ရွည္ေနေလ့ရိွသည္။ ဤကာလတြင္ သူမအတြက္
စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာမ်ား ႀကံဳရသည္။
ႏွစ္ကာလမ်ာၾကာလာခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္တုိင္ ဖခင္၏ ငယ္စ႐ိုက္မွာ မေပ်ာက္ေသး၊
သားသမီးမ်ား အေပၚႏိုင္စားလို သည့္ စိတ္ႏွင့္သာဆက္ဆံသည္။
အလိုမက်ျဖစ္တုိင္း မိဘ အေပၚ မသိတတ္သည့္ သားသမီး မ်ားအျဖစ္ အျပစ္ဖုိ႔သည္။
ေျပာင္းလဲသြားေသာပတ္ဝန္းက်င္၊ ေျပာင္းလဲေနေသာေခတ္ကာလစ႐ိုက္သဘာဝမ်ားႏွင့္ ေန ထိုင္ေသာ သားသမီးမ်ားကုိ အစဥ္ အလာစိုက္
သဘာဝအတုိင္ိုး စြဲေနေသာ မိဘမ်ားကၾကည့္မရ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ယင္း၏ေနာက္တြင္ အျပစ္ျမင္ ျခင္း၊ စကားနာထိုးျခင္းတည္းဟူ
ေသာလိႈင္းလံုးမ်ား႐ိုက္ခတ္ပါသည္။ မိဘမ်ား ရန္ကုန္လာေနခ်ိန္ႏွင့္ ျပန္
သြားၿပီးတစ္လေလာက္ အထိ သူမ စာေရးလို႔မရ၊ စာတြင္ ဝင္စားလိုမရဘဲ
ေရးလက္စစာမ်ား ျပန္လည္ စုစည္းမရျဖစ္ရသည္။ မိဘမ်ားက
အနႏၲဂိုဏ္းဝင္ေက်းဇူးရွင္ဆုိသည့္အခ်က္ႏွင့္ သားသမီးမ်ားကုိအႏုိင္ယူသည္။
သားသမီးမ်ားကလည္း ငယ္ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ခါးသီးသည့္ဒဏ္ ခံခဲ့ရပီးျဖစ္၍
မိဘႏွင့္ေဝးရာမွာ ေနခ်င္သည္။ မိဘႏွင သားသမီး ညိႇ မရ၊ ေပါင္းစည္းမရ၊
အက်ိတ္အခဲ၊အစိုင္အခဲမ်ားႀကီးသထက္ႀကီးလာကာစိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္စုစု
တစ္ေယာက္ကြၽန္ေတာ့္ထံ ေရာက္ရိွရင္ဖြင့္လာ သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကဆရာေတာ္ရွင္ေဆကိႏၵရဲ႕Aspects For Two Straight
Linesအမည္ရိွသည့္ဗီစီဒီအေခြၾကည့္ၿပီးၿပီလားဟုေမးေသာအခါမၾကည့္ရ
ေသးဟုဆိုသျဖင့္ အေခြကုိ ဖြင့္ျပလိုက္သည္။
မိဘေတြကတစ္ဖက္၊ သား သမီးေတြက တစ္ဖက္ ဝဲယာထား ကာ ဆရာေတာ္က အလယ္တြင္ထုိင္ကာမိဘမ်ားဘက္က သား သမီးအေပၚ အလိုမက် သည္မ်ားကုိ ရင္ဖြင့္ေစသည္။ အလားတူ သားသမီးမ်ားဘက္ကလည္း မိဘမ်ားအေပၚ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္တို႔ကုိရင္ဖြင့္ေစသည္။
မိဘႏွင့္ သား သမီးတို႔၏ အက်ိတ္အခဲမ်ားကုိ ဖြင့္ အန္ေစျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာေတာ့္အေခြကုိ ၾကည့္ရ သည္မွာ စိတ္ဝင္စားစရာျဖစ္သည္။
မိဘမ်ားဘက္က႐ႈေဒါင့္၊ သားသမီးမ်ား ဘက ္က ႐ႈေဒါင့္အသီးသီး
ရင္ဖြင့္သည္မ်ားကုိၾကားရသည္။ သားသမီးခ်င္းအတူတူ အခ်စ္မညီမွ်တာ၊
အခြင့္အေရးမညီမွ်တာ သားသမီးမ်ားအေပၚ
မိဘမ်ား တာဝန္မေက်တာမ်ားကုိ သားသမီး မ်ားဘက္က ခံစားခ်က္ကုိယ္စီျဖင့္
ရင္ဖြင့္ေျပာၾကားၾကသည္ကုိျမင္ေတြ႕ရသည္။ အခ်ိဳ႕လူငယ္မ်ား ေျပာရင္း
ေျပာရင္း ဝမ္းနည္း ပက္လက္ျဖစ္ကာငုိႀကီးခ်က္မဆို႔ဆုိ႔နင့္နင့္ျဖစ္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ မိဘမ်ားဘက္ကလည္း စုန္ေရသာရိွၿပီး ဆန္ေရမရိွပံု၊ သားသမီး မ်ားအရြယ္မေရာက္ေသးမီ မိဘကုိ အာခံၾကပံု၊မိဘကုိ အရြဲ႕တိုက္ၾကပံု၊ စိတ္ေကာက္ၾကပံု၊ ေျပာမရဆုိမရတစ္ဇြတ္ထိုးလုပ္ၾကပံုမ်ားကုိက႐ုဏာ ေဒါသ သံမ်ားႏွင့္ ေျပာၾကသည္တို႔ကုိေတြ႕ျမင္ရသည္။ ႏွစ္ဖက္ေျပာၾကၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ ဆရာေတာ္က တရားေတာ္ႏွင့္အညီ မိဘႏွင့္သားသမီး အသီးသီး က်ိတ္မႏိုင္ခဲမရျဖစ္ေနၾကသည့္အက်ိတ္အခဲမ်ားကုိတရားေတာ္ႏွင့္ေျဖခ်ေပးသည္။ အဆိုပါအေခြကုိၾကည့္ရင္းမိဘႏွင့္ သားသမီးမ်ား သတိျပဳစရာ၊မွတ္စရာ၊
ဆင္ျခင္စရာမ်ားကုိ ခံစားရရိွေစပါသည္။
အေခြကုိၾကည့္ရင္း စုစုမ်က္ႏွာ ကုိ ကြၽန္ေတာ္အကဲခတ္လုိက္သည္။
သူမရင္ထဲမွာလည္း အက်ိတ္အခဲႏွင့္ မဟုတ္ပါလား။ သူမ၏
မ်က္လံုးအိမ္မွမ်က္ရည္စမ်ား စီးက်လာသည္။ အေခြကုိၾကည့္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း
သူမ၏ အက်ိတ္အခဲမ်ား ေျပသြားပံုမေပၚေသး။ ဆရာေတာ္ေရွ႕
အေရာက္သြားၿပီးရင္ဖြင့္ခ်င္ပံုရ၏။
''သမီးကေတာ့ ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏိုင္ေသးဘူး'' ဟုသာ ေျပာသည္။ ''ေနဦး
သမီးရဲတစ္ခါ က စာေစာင္တစ္ခုရဲ စာအုပ္စင္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာပုိဒ္ကေလး
တစ္ပိုဒ္ကုိ ဖတ္လုိက္ရတယ္။ စာအုပ္အမည္က အေငြ႕႔ျပန္ စိတ္ကူးမ်ား၊ ေရးသူက
ေနသစ္မွဴး (ေငြသာကြင္း)တဲ့၊ အဲဒီစာအုပ္မွာ ပါတဲ့ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ေလးက
''ဘာသာတရားက မိဘဆိုတာအနႏၲဂိုဏ္းဝင္လိုေျပာထားတာဆိုေတာ့ အဲဒီစကားကုိကိုးကားပီးသားသမီးေတြကိုအႏိုင္မယူသင့္ဘူး။တကယ္လိုိဒၶတၴမင္းသား ဟာမိဘစကားကုိ နားေထာင္ခဲ့ရင္ ဘုရားျဖစ္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။ၿပီးေတာ့ မိဘေတြရဲ႕အလုပ္က ဒီေလာကကုိ သားသမီးေတြကုိ သိေအာင္ျပဖို႔ပဲ၊ သားသမီးေတြကုိခ်ည္ေႏွာင္ထားဖို႔ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဖတ္လိုက္ရတယ္'' ဟု ေျပာလိုက္ရာ ¤င္းက''ဒါျဖင့္ရင္ သားသမီးေတြကေရာ မိဘကုိ ဘယ္ လိုနားလည္ရမွာလဲ'' ဟထပ္ေမးပါသည္။
''မိဘဆိုတာ ဘဝအေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးအေပၚမွာ ရပ္တည္ေနၾက
သူေတြျဖစ္တဲ့အတြက္စ႐ိုက္အေျခ အေနအမ်ိဳးမ်ိဳးရိွႏိုင္သလို ပညာ၊ အသိဥာဏ္
ကြာဟမႈ လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရိွႏိုင္တယ္။ၿပီးေတာ့ သူတိုဟာ
အိမ္ေထာင္တစ္ခုရဦးစီးဦးေဆာင္ ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔
အေနအထားဟာေကာင္းလည္းသူ တို႔၊ မေကာင္းလည္း သူတိုပဲ။ သားသမီးအေပၚခ်စ္တဲ့ေနရာမွာစ႐ိုက္သဘာဝအရ ျခားနားေကာင္း ျခားနားႏိုင္တယ္။ၿပီးေတာ့အိမ္ေထာင္တစ္ခုကုိ တာဝန္ယူေနရတဲ့သူျဖစ္တဲ့အတြက္ စားဝတ္ေနေရး ခက္ခဲပင္ပန္းတတ္ၾကတယ္။ ဒီအခက္အခဲကုိ
သားသမီးေတြ မသိ ေအာင္ မိဘေတြက ဖုံးကြယ္ထားတာမ်ိဳးလည္းရိွတယ္။ သားသမီးေတြက ဒီအခက္အခဲေတြကုိ မသိၾက တာလည္းရိွတယ္။ အိမ္ေထာင္ တစ္ခုကုိ အညီအမွ်ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ မရြ႕ဲမေစာင္းေအာင္ ဦးစားေပးလြန္း ရင္လည္း စားဝတ္ေနမႈအတြက္ရွာေဖြရာမွာ လစ္ဟင္းတတ္တယ္။
စားဝတ္ေနေရးဘက္ကုိ ႏွစ္ျမႇဳပ္ထား ျပန္ရင္လည္းမိသားစုအေရးမွာ လစ္ဟင္းတတ္တယ္။ ဒီခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ကုိ မိဘတိုင္းဟာသူတို႔အေျခအေန အေနအထားအရ တတ္စြမ္းသမွ် ထမ္းေဆာင္ၾကတာပါပဲ၊ တစ္ခါ တေလ
အလိုမျပည့္တဲ့အခါ သူတို႔ လည္း လူသားေတြပဲ၊ စိတ္ညစ္တာ မ်ိဳးေတြ
ရိွၾကမွာအမွန္ပဲ။
သူတို႔ဟာ ဘက္ေပါင္းစံုကုိ တာဝန္ယူရသူေတြျဖစ္တယ္။ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊
ပညာေရး၊ လူမႈဆက္ဆံေရးအျပင္ အိမ္မွာ အၿမဲလိုလို လိုအပ္ေနတဲ့ အရာမွန္
သမွ်ကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးေနရသူေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ဟာ သူတို႔ အသိÓဏ္ရိွသေလာက္မိသားစု အေပၚ စီမံခန္႔ခြဲၾကတာျဖစ္တယ္။ ဒီလို စီမံခန္႔ခြဲရာမွာလစ္ဟာမႈေတြ၊ မညီမွ်မႈေတြ ရိွေကာင္းရိွေနႏိုင္တယ္။ ဒီအရာေတြကုိ သားသမီးတိုင္း မိဘဘဝေရာက္မွသိၾက တယ္။ သားသမီးဘဝမွာ သိႏုိင္ၾကမွာမဟုတ္ ပါဘူးကြယ္။
အထူးသတိထားဖုိ႔က မိဘ တိုင္းဟာ သူေတာ္စင္ေတြ မဟုတ္ ၾကဘူးဆိုတာပါပဲ။ မိဘဟာသူ႔ဘဝ၊ သူ႕ကံ အက်ိဳးေပးအရ သူခိုးျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဓားျပႀကီး
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ငါးစိမ္းသည္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ သူေဌးႀကီး ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္
မယ္။ သူယုတ္မာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ စ႐ိုက္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ
ရိွႏိုင္တယ္။ အဲဒါက လူ႔ဘဝအက်ိဳးေပး၊ သူ႔ကံအက်ိဳးေပးျဖစ္ တယ္။
သေဗၺသတၱာကမၼသကာ ဆိုတာကုိနားလည္သေဘာေပါက္ ဖို႔လုိတယ္။ သူ႔ဘဝအက်ိဳးေပးနဲ႔စ႐ိုက္ သဘာဝက က႑တစ္ရပ္၊ မိဘဆို တဲ့ အေနအထားက က႑တစ္ရပ္၊ဒီလိုခြဲျခားထားတတ္ဖို႔ပဲ။ သူ႔ဘဝ အက်ိဳးေပးနဲ႔ စ႐ိုက္ သဘာဝအရ
ဂုဏ္ယူထိုက္သူ၊ နမူနာယူထိုက္သူ၊ သင္ခန္းစာယူထိုက္သူျဖစ္ကဂုဏ္ယူလုိက္ပါ၊
နမူနာယူလိုက္ပါ၊ သင္ခန္းစာယူ လုိက္ပါ။ အကယ္၍ ဘဝအက်ိဳးေပးနဲ႔ စ႐ိုက္သဘာဝအရဂုဏ္မယူထိုက္ သူ၊ နမူနာမယူထိုက္သူ၊သင္ခန္းစာ မယူထိုက္သူျဖစ္ကအတတ္ႏိုင္ဆံုး နားလည္ေပးပါ။ ဤသည္မွာ ကတစ္ရပ္ပါ။ အျခားက႑တစ္ရပ္မွာဂုဏ္ယူထိုက္သူ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ာ မိဘအေပၚ အားမလိုအား မရျဖစ္တာ၊ မေက်မနပ္ျဖစ္တာရိွဦး ေတာ့ အဲဒါက တစ္ကမိဘဟာ မိဘပဲဆိုတာတစ္က႑၊ ဒီလို ခြဲျခား နားလည္ႏိုင္ပါမွ မိဘေက်းဇူးကုိ ျမင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုျမင္မွလည္း မိဘေက်းဇူးကုိ ဆပ္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္ ဟု ေျပာျပမိသည္။
သားသမီးကုိ ခ်ည္ေႏွာင္ေသာမိဘႏွင့္ မိဘကုိ အာခံေသာ သားသမီးမ်ား မျဖစ္ၾက
ပါေစႏွင့္လို႔သာ ......
credit to nyinyiphoneaung