ေနျပည္ေတာ္မွာ အားသြင္းသည္ ။။။

ကို ပြ

၂၁ ရာစု၏ သိုင္းေလာက ဥေသွ်ာင္ၿဖစ္ေသာ တိုလီမိုလီ ဂိုဏ္း၏ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ၿဖစ္သူ က်န္း၀ူပြသည္ သံုးႏွစ္သံုးမိုး ဂူပိတ္ကာ အတြင္းအားေလ႕က်င္႕မႈ ေအာင္ၿမင္ခဲ႕ၿပီးေနာက္ မိမိ၏ ဂိုဏ္းတည္ေနရာ သို႕ ၿပန္ခဲ႕ေလသည္။ သို႕ေသာ္ ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ ေတြ႕လိုက္သည္မွာ မိမိ၏ ဂိုဏ္း အေဆာက္အဦးမ်ား မဟုတ္ေတာ႕ဘဲ ကြင္းၿပင္ၾကီးသာ ထီးထီး ရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရေလလွ်င္ ေဘးနားမွ ၿဖတ္သန္းသြားေသာ လူတစ္ဦးအား လွမ္းေမးလိုက္သည္။

“ ေနာင္ၾကီး ဒီမွာ အရင္က ေဆာက္ထားတဲ႕ အေဆာက္အဦးေတြေရာငင္”
“ တရုတ္က စက္ရံုတည္မလို႕တဲ႕ ေဘာ္ဒူဇြာ နဲ႕ ကေလာ္ သြားၿပီ”
“ ငင္႕ ဒါဆို အေနာ္႕ မိန္းမ အားေမ ေရာ အားေမ သူပါ ေဘာ္ဒူဇြာ နဲ႕ ေရာၿပီး ကေလာ္ ခံလိုက္ရပလား”
“ အိမ္း ၾကားရတာေတာ႕ သူ႕ကို မိစၦာ ဂိုဏ္းက ဖမ္းသြားတယ္ ဆိုပဲ”
“ ဘာ ကေတာက္ ငါလို သိုင္းေလာကဥေသွ်ာင္ရဲ႕ မိန္းမ ကိုမ်ား ဖမ္းရဲတယ္ ငါ႕ အစြမ္းၿပရေသးတာေပါ႔”

သို႕ႏွင္႕ မိန္းမ အားဖမ္းထားေသာ တည္ေန ရာအား Google map မွ တဆင္႕ ရွာေဖြရာလိုင္းက်ေန၍ တစ္ပတ္ခန္႕ အၾကာမွသာ ေတြ႕ရွိေလသည္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ပြ သည္ ၄င္းကယ္တင္ရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ရွိ အတားအဆီး မ်ားအား စဥ္းစား လိုက္ေလရာ တာေမြဗလီကားဂိတ္ တြင္ တစ္ေယာက္၊ ဟံသာ၀တီအ၀ိုင္းတြင္ တစ္ေယာက္ ၊ စသည္ၿဖင္႕ ရွိၿပီး အားေမ အား ဖမ္းဆီးထားေသာ ေနရာမွာ ေစာ္ဘြားၾကီးကုန္းတြင္ ၿဖစ္၏။ ေတြ႕ၾကၿပီေပါ႔ မိစၦာဂိုဏ္းရာ။
ပထမ ဆံုး တာေမြ ဗလီ ကားဂိတ္ နားရွိ အတားအဆီးမွာ လမ္းေဘးေစ်းသည္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ေရွာင္လီယို ၿဖစ္ေလသည္။ ၄င္းသည္ ထိုအနီးနား တစ္၀ိုက္ရွိ လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားအား အေကာက္ေကာက္ကာ အသက္ေမြးၿပီး တစ္ခါတစ္ေလ ဘိုင္ၿပတ္ပါက ေဘထုပ္ပါ တြဲေရာင္းတတ္ေသး၏။ အင္း ေဘထုပ္သည္နား ေရာက္ရင္ေတာ႕ သတိထားၿပီး လက္ဦးေအာင္ ေဆာ္မွ။
အခ်ိန္ကား ညေနေစာင္း အခ်ိန္။ လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားမွာ ညေနေစာင္းကတည္းကပင္ လမ္းတစ္၀က္အား အပိုင္ခင္းကာ ေစ်းဆိုင္တည္ရန္ ၾကံစည္ေနၾကေလရာ ေရွာင္လီယို မည္သူဆိုသည္ကို ေ၀ခြဲမတတ္ ပင္ ၿဖစ္ရေလသည္။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သတိထား မွ။ ဒါက ဒုတ္ထိုးဆိုင္၊ ဒါက ဖိနပ္ဆိုင္၊ ဒါက ေၾကြေဗဒင္၊ ဒါက သူေတာင္းစား၊ ဒါက ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္ စသည္ၿဖင္႕ တၿဖည္းၿဖည္း ေက်ာ္ၿဖတ္လာရာ တစ္ေနရာ အေရာက္ တြင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ပြ ေၿခလွမ္းမ်ား ရပ္တန္႕ သြားေလသည္။ အေရွ႕မွာ ေဘထုပ္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္။ အထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ ေဘထုပ္မ်ား ကို တစ္ထုပ္ခ်င္းစီ ၿဖည္ေနေလ၏။ ဒါေရွာင္လီယို ပဲ ၿဖစ္ရမယ္။ ထို႕ေနာက္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ သည္ ဆိုင္ထဲသို႕ မသိမသာ လွမ္း၀င္ လိုက္သည္။ အထဲမွ လူက
“ ဟာ လာပါ အက်ီၤ ေဘာင္းဘီ ဘာရွာသတုန္း အကုန္ အလတ္စားေတြ ခ်ည္းပဲ”
“ ေမာင္႕က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္း”
“ ဟြင္ ေမာင္႕က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္း ကို ဘယ္ေဘထုပ္ဆိုင္မွာ ေရာင္းတာ ေတြ႕ဖူးလို႕လားငင္”
“ ဒါဆို ဇာေဘာ္လီ တစ္ထည္ေပးပါ”
“ အြန္႕”
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ပြသည္ လက္ထဲသို႕ ဇာေဘာ္လီ ေရာက္လာသည္ႏွင္႕ လွ်ပ္တစ္ၿပက္ လႈပ္ရွားလိုက္သည္။ ဇာေဘာ္လီ ေပးလာေသာ လက္အား ရုတ္တရက္ ဖမ္းဆြဲကာ အက်ီၤ လက္ဖ်ံအား မကာ ၾကည္႕လိုက္၏။ မိစၦာဂိုဏ္း လက္ေအာက္ခံ ဆိုလွ်င္ အမွတ္ အသားရွိွိရမည္။ သို႕ေသာ္ ဘာမွ မေတြ႕။ ေတြ႕လိုက္တာက ေပြးတစ္ကြက္။ ငါ ဂူထဲ ေအာင္းေနတုန္းက ပဲ မိစၦာဂိုဏ္းက ေပြး အမွတ္ အသား ေၿပာင္းသြားတာလား။ ဒါေတာ႕ မၿဖစ္ႏိုင္။
“ ေဟ႕ လူဘာလုပ္တာတုန္းဗ်”
“ ဟာ ေသခ်ာၿပီ ဒါမိစၦာဂိုဏ္း က လူအသံ”
“ ယားးးးးးးးးစ္”
“ ယိစ္”
၂ ဦးသား ေနရာ အသီးသီး ယူလိုက္ၾက၏။ ေသခ်ာပါၿပီ ဒင္းဟာ ေရွာင္လီယို။ ဒင္းကလဲ လက္ထဲ ဆြဲမိဆြဲရာ လက္နက္ အေနၿဖင္႕ တန္းေပၚမွ ေဘထုပ္ ပါတိတ္ ထမီ တစ္ထည္ အား လွမ္းယူလိုက္သည္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ပြသည္ လက္ထဲမွ ဇာေဘာ္လီ အား ေလေပၚတြင္ ေ၀ွ႕ရမ္း လိုက္၏။
“ ၀ွီး ၀ွီး ၀ွီး”
ေရွာင္လီယို ကလည္း အားက်မခံ ပါတိတ္ ထမိန္ အား လက္ ၂ဘက္ႏွင္႕ ကိုင္ကာ မာသထက္ မာေအာင္ က်စ္ေနေလ၏။
“ ၿဗီး ၿဗီး ၿဗီး”
ပံုစံကေတာ႕ ေသြးရဲရဲ သံရဲရဲ ၿဖစ္ၾကေတာ႕မည္႕ သေဘာ။
“ ၀ွီး ၀ွီး ၀ွီး”
“ ၿဗီး ၿဗီး ၿဗီး”
၅ မိနစ္။ ၁၀ မိနစ္။ ၁၅ မိနစ္။
“ ၀ွီး ၀ွီး ၀ွီး”
“ ၿဗီး ၿဗီး ၿဗီး”
“ အားလားလား ေညွာင္းထွာ ေဟ႕လူ ခုထိ မတိုက္ေသးဘူးလား”
“ အမငီး က်စ္ရတာ လက္ေတြ နာလာၿပီ ခင္ဗ်ား အရင္တိုက္”
“ ဟာ ၾကာပါတယ္ လာေလရာ႕”
“ ၀ွစ္”
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ပြ လဲ အနားမွာ ရွိေသာ ေစ်းသည္ထံမွ ၀က္သားဒုတ္ထိုး ၿဖင္႕ ေကာက္ေပါက္သည္။ ေရွာင္လီယိုက အသာေလး ေရွာင္ထြက္သြား၏။ ထို႕ေနာက္ ဆက္တိုက္ သခြားသီး ဒုတ္ထိုး၊ ေရႊရင္ေအးပန္းကန္၊ ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္ စသည္ၿဖင္႕ ေတြ႕သည္႕ ေစ်းသည္ထံမွ ေကာက္ေပါက္ေလသည္။ ေစ်းသည္ေတြက မ်ားလြန္းေတာ႕ ေပါက္၍ ပင္မႏိုင္။ သိုင္းေလာက ဥေသွ်ာင္ ၂ေယာက္ ၏ တိုက္ပြဲကား ၿပင္းထန္ လွေပသည္။ ထို႕ေနာက္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ပြသည္ ရန္သူကို လွည္႕စားရန္ အတြက္ တာေမြကားဂိတ္ ဘက္သို႕ ဦးတည္ ေၿပးသည္။ ထိုဘက္တြင္ လူရႈပ္သည္။ ဘတ္စ္ကား ေတြက ႏွစ္ထပ္ရပ္တတ္သည္။ ဘဲဥ ကလည္း တစ္ခါတစ္ေလမွ ၀ီစီ ထမႈတ္ၿပီး ရွင္းတာ။ ဒီေတာ႕ ထိုဘက္တြင္ မိမိ အတြက္ အခြင္႕ အေရး ရႏိုင္သည္။ ဒါကို ေရွာင္လီယို က ရိပ္မိပံု မေပၚ။ အေနာက္ကေန ထပ္ခ်ပ္လိုက္သည္။ ေဟာေရာက္ၿပီ။ မွန္းထားတာနဲ႕ ကြက္တိ။ လူေတြေရာ ကားေတြဆိုတာ ရႈပ္လိုက္သည္႕ အမ်ိဳး။
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ပြလည္း ကားေစာင္႕ေနေသာ လူမ်ား အၾကား မေယာင္မလည္ ၀င္ရပ္ေနလိုက္၏။ ေရွာင္လီယို ကား လူမ်ားအား တစ္ဦးခ်င္းစီ ေသခ်ာၾကည္႕ကာ လွမ္းလာေနသည္။ သို႕ေသာ္ လူေရာ ကားေရာ ေရာေထြးေနေသာေၾကာင္႕ မိမိ အား မေတြ႕။ ထိုစဥ္ မိမိ အနား မွ ၿဖတ္သြားတာလဲ ေတြ႕ေရာ မေၿပာမဆို ပင္ လက္ထဲမွ ဇာေဘာ္လီ ႏွင္႕ လည္ပင္းကို ပတ္ကာ လည္ပင္းကို ညွစ္လိုက္သည္။
“ မွတ္ပလား မွတ္ပလား”
ေရွာင္လီယို ကလည္း မေခ။ လည္ပင္း အညွစ္ခံေနရေနလ်က္ႏွင္႕ပင္ အေနာက္မွ ညွစ္ေနေသာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ ဆံပင္ကို လွမ္းဆြဲ၏။
“ အားလားလား မသာေကာင္ အားလားလား နာတယ္ ေၿဖးေၿဖးဆြဲပါဟ “
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ က အေနာက္မွေန၍ ေရွာင္လီယိုို နဖူးအား ေမးေစ႕ ႏွင္႕ ၾကိတ္သည္။ ေရွာင္လီယို က အေရွ႕မွေန၍ ေနာက္ၿပန္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ ေခါင္းကိုေခါက္သည္။ ၾကာလာေတာ႕ ေမးေစ႕ နွင္႕ ၾကိတ္သည္႕ ဒဏ္ကို ေရွာင္လီယိုတစ္ေယာက္ မခံႏိုင္ေတာ႕။
“ အားးးးး အရံႈးေပးပါၿပီ အရံႈးေပးပါၿပီ ေဟာဟိုက ကားေပၚတက္ၿပီးလိုက္သြားလို႕ ရပါၿပီ”
ဟင္း ဒါမ်ိဳး လာစမ္းလို႕ ဘယ္ရလိမ္႕မလဲ။ ေရွာင္လီယို လက္ညိႈးညႊန္ၿပလိုက္ေသာ ကားက ပါရမီ ကား။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ လ်င္ၿမန္ေပါ႔ပါးစြာ ကားေပၚတက္လိုက္၏။ ကားစထြက္ၿပီး မ်ားမၾကာမီတြင္ ဟံသာ၀တီ အ၀ိုင္းနား ခ်ဥ္းကပ္လာေလေတာ႕သည္။ အင္း ဒီနားမွာ ေနာက္ထပ္ အတားအဆီး တစ္ခု ၿဖစ္တဲ႕ က်န္းေခြ်းရြဲ ရွိသည္။ ၄င္းသည္ ဘတ္စ္ကားမ်ား၏ အရွင္သခင္ ၿဖစ္ၿပီး စပါယ္ယာလိုလို ဒရိုင္ဘာလိုလို အေယာင္ေဆာင္ကာ ထိုနားတစ္၀ိုက္မင္းမူ လ်က္ရွိေလ၏။ ဟံသာ၀တီ အ၀ိုင္းနား အေရာက္တြင္ ကားသည္ တံု႕ခနဲ ရပ္ေလသည္။ ေတာ္ေတာ္ ႏွင္႕ ၿပန္မထြက္ႏိုင္ ၿဖစ္ေနသၿဖင္႕ ၿပတင္းေပါက္မွ ေခါင္းၿပဴ ၾကည္႕လိုက္ရာ
“ ဟင္ ဒါက ကားလမ္းေလွ်ာက္ၿပိဳင္ပြဲလား”
ၾကည္႕ရတာ ကထိန္လွည္႕တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဘာမ်ားၿဖစ္ေနလို႕ပါလိမ္႕ ဟုတစ္ခ်က္ေတြးၿပီး ေဘးမွ ကားေပၚကို လွမ္းအၾကည္႕
“ အမယ္ ဂတံုးမေလး တစ္ေယာက္ပါလား”
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြေတြ႕လိုက္တာက ေဘးကားေပၚမွာ ဂတံုးေၿ႔ပာင္ေနေအာင္တံုးထားေသာ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္။ မယ္သီလရွင္ လူထြက္လာတာထင္သည္။ ထို႕ေနာက္ ဟိုေတြး ဒီေတြး ေတြးကာ အဆိုပါ ကားေပၚသို႕ တစ္ခ်က္ ၿပန္လွည္႕အၾကည္႕
“ ဟမ္ ဂတံုးမ မဟုတ္ေတာ႕ပါလား ဂုတ္၀ဲၾကီး ၿဖစ္၀ါးဘီ”
ၾကည္႕ရတာ ဆံပင္တု ပါပံုရသည္။ ထို႕ေနာက္ အေတြးပင္လယ္ထဲ ၿပန္စီးေမ်ာကာ ေနၿပန္ေလ၏။ ထို႕ေနာက္ အမွတ္မထင္ ထိုကားေပၚသို႕ တစ္ခ်က္ ၿပန္ၾကည္႕လိုက္ရာ
“ ဟမ္ ဆံပင္ဖားလ်ားၾကီး ၿဖစ္၀ါးၿပန္ဘီ”
ဆံပင္တု အမ်ိဳးမ်ိဳး ပါပံုရသည္။ ခဏၾကာေသာ္ ဒီကေလးမ ဘာဆံပင္မ်ား ထပ္စြပ္အံုးမလဲ တစ္ခ်က္ အၾကည္႕
“ အားလားလား ဆံပင္ေတြ ၿဖဴ၀ါးဘီ မိစၦာ မိစၦာ”
ထိုစဥ္ ေဘးနားမွ လူက
“ ဘယ္က မိစၦာရမွာလဲ ခင္ဗ်ားေခါင္းေပၚ ေသေသခ်ာခ်ာ ၿပန္ၾကည္႕အံုး”
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ မိမိေခါင္းကို တစ္ခ်က္ၿပန္အၾကည္႕
“ ငင္႕ ငါပါ ဆံပင္ေတြ ၿဖဴ၀ါးဘီ”
ဟင္ ဆံပင္ေတာင္ ၿဖဴကုန္ၿပီ။ အခုထိ ဒီကားတန္းက မထြက္ႏိုင္ေသးပါလား။ ထိုစဥ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြတို႕ ကားအေနာက္မွေန၍
“ ပြမ္ ပြမ္ ပြမ္”
ဟင္ ေနာက္ထပ္ ပါရမီ ကားတစ္စီး ပါလား။ ဟာ ကားေပၚမွာ ပါလာတာက က်န္းေခြ်းရြဲ။ ၿပသနာပဲ။ ဒီမိစၦာေကာင္ မမီလာခင္ ဒီဟံသာ၀တီ အ၀ိုင္းကေန အၿမန္ထြက္ႏိုင္မွ ၿဖစ္မည္။ ဒီတြင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ ဥာဏ္သံုးရေတာ႕သည္။ ၿပတင္းေပါက္ အၿပင္ကို ေခါင္းထြက္၍ ၿခေသၤ႕ဟိန္းသံ အတြင္းအား သံုးကာ
“ ၀မ္း ေအာ္ ၀မ္း ေအာ္ ၀မ္း ေအာ္”
ထိုအသံ ၾကားလွ်င္ ၾကားခ်င္း ပိတ္ဆို႕ေနေသာ ကားတန္းၾကီးမွာ ခ်က္ခ်င္းေၿပေလ်ာ႕သြားေလေတာ႕သည္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြတို႕ကားက အေရွ႕မွေန၍ မိုင္ကုန္ ေမာင္းသည္။ က်န္းခ်န္းရြဲ တို႕ကားက အေနာက္မွ ထပ္ခ်ပ္လိုက္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ဟိုဘက္လမ္းေၾကာေပၚတက္ေမာင္းကာ အသည္းအသန္ အမွီလိုက္လာေလ၏။
“ ၀မ္း ေအာ္ ၀မ္း ေအာ္ ၀မ္း ေအာ္”
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ တို႕ ကားဆရာမွာ လည္း ကားကို ဟိုဘက္လမ္းေၾကာ ဒီဘက္လမ္းေၾကာ မေရြးေတာ႕ဘဲ အသားကုန္တင္ေလသည္။ အေနာက္မွ ကားကလည္း အသားကုန္လိုက္၏။ ေတာ္ေသးသည္။ သူတို႕ဘာသာ အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ေမာင္း၍သာ က်န္းေခြ်းရြဲ လက္မွ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ လြတ္ေၿမာက္သြားေလေတာ႕သည္။
ကဲ လာပါၿပီ ေနာက္ဆံုး အတားအဆီး။ သည္ ေစာ္ဘြားၾကီးကုန္းတြင္ ေနာက္ဆံုး အတားအဆီး ၿဖစ္ေသာ လ်န္မိုခ ရွိေလသည္။ ၄င္းသည္ ထိုနားတစ္၀ိုက္တြင္ ဆိုင္ကယ္တကၠစီေယာင္ေယာင္ ကြမ္းယာသည္ေယာင္ေယာင္ဟန္ေဆာင္ကာ ေန႕စဥ္ၿဖတ္သန္းလ်က္ရွိေသာ ကုန္ကားမ်ားထံမွ ဆက္ေၾကးေကာက္ယူလ်က္ရွိ၏။ ေဟာ ေတြ႕ပါၿပီ ဒင္းကို။ လူၾကားထဲ ထင္းကနဲ ၿဖစ္ေနေသာေၾကာင္႕ လ်န္မိုခ အား အထူးတလည္ ရွာစရာမလို။ ကားဂိတ္ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း ကားေပၚမွ ေန၍ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ လွစ္ကနဲ ခုန္ဆင္းလိုက္၏။
“ ၀ွစ္”
“ ဟင္ က်န္း၀ူပြ”
“ ဟားဟား လ်န္မိုခ ငါဒီအထိေရာက္လာမယ္လို႕ မင္းမထင္ထားဘူး မဟုတ္လား”
“ ေအး ၿပည္လမ္းက လာမယ္လို႕ကို မထင္ထားတာ”
“ ေတာင္ဥကၠလာဘက္ကလည္း ကားၾကပ္တယ္ဟ”
“ ဟင္ ဘာေဒလား ၾကာတယ္ သိုင္းကြက္ခင္း”
“ ဘယ္မလဲ ငါ႕မိန္းမ အားေမ”
“ ေအး မင္း သူ႕ကိုေတြ႕ခ်င္ရင္ ငါ႕ကို ေက်ာ္ၿဖတ္ႏိုင္မွရမယ္”
“ ၾကိဳက္ၿပီေလ”
လ်န္မိုခ ကား ၄င္း၏ ၀တ္ရံုထဲမွ သူ၏ နာမည္ေက်ာ္လက္နက္အား ထုတ္လိုက္သည္။ ထိုအရာကား ၿခင္ရိုက္ဘက္တံ။ ထိုဘက္တံ ၿဖင္႕ သူ၏ ရန္သူ အေပါင္းအား ေရွာ႕ခ္တိုက္ကာ ေအာင္ၿမင္ခဲ႕ဖူး၏။ ဒါေတြကို ၾကိဳၿမင္ေသာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ မွာလည္း မိမိလွ်ိဳ႕၀ွက္ယူေဆာင္လာေသာ ၿခင္ရိုက္ဘက္တံ အားထုတ္ယူလိုက္သည္။
“ ယားးးး”
“ ယိစ္”
“ ဒရႈ ဒရႈ”
“ ဒခ်ိ ဒခ်ိ”
တစ္ခ်ီတြင္ လ်န္မိုခ ၏ ၿခင္ရီုက္ဘက္တံသည္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြအား ထိမိသြားေလသည္။
“ ဟားဟား ေသေပေရာ႕”
သို႕ေသာ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြ ကား ဘာမွ မၿဖစ္။
" ဟမ္ ဘာမွလဲ မၿဖစ္ပု"
“ ဟားဟား ေတြ႕လား ငါ႕အတြင္းအား ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလာလဲဆိုတာ”
“ ေလွ်ာက္ေၿပာမေနနဲ႕ မေန႕က တစ္ညလံုး မီးၿပတ္လို႕ အားမသြင္းလိုက္ရတာကြ ေတာက္”
“ ကဲ ေရာ႕ ငါ႕ ၿခင္ရိုက္ဘက္တံေလး ကို ၿမည္းစမ္းၾကည္႕ပါအံုး”
“ ရႊစ္ ရႊစ္ ရႊစ္ ရႊစ္ ရႊစ္”
“ အမေလး လိုက္တယ္ဟ အလယ္လယ္ လိုက္တယ္ဟ ဂတ္ ဂတ္ ဂတ္ ဂတ္”
“ ဟားဟားဟား မွတ္ၿပီလား ေဟ်ာင္႕”
“ အမေလး ေၾကာက္ေၾကာက္ေၾကာက္ပါဘီ”
“ ေၿပာစမ္း ငါ႕မိန္းမ ဘယ္မွာလဲ”
“ ဟိုဟိုဟိုမမမမွာပါ”
လ်န္မိုခ ညႊန္ၿပေသာ ေနရာတြင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးပြအား စိုးရိမ္တစ္ၾကီး ေမွ်ာ္လင္႕အားကိုးစြာ ၾကည္႕ေနေသာ အားေမ။
“ ေနေနေနေနပါပပပပါအံုး မင္းၿခင္ရိုက္ဘက္တံက ဘဘဘဘာတံဆိပ္လဲ ေကကကာင္းထွာကြာ”
“ တံဆိပ္က မင္းနဲ႕ အတူတူပဲေလ ဒါမယ္႕ ငါက မေန႕က တစ္ညလံုး ေနၿပည္ေတာ္မွာ အားသြင္းလာတာကြ ေဟးေဟး”
" အြန္႕”