"ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီးစတင္ေတာက္ေလာင္ျခင္း"

Andrew Soe added 6 new photos.

(ေၾကးမံုဦးေသာင္း)

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ယေန႔အထိ ေတာက္ေလာက္ေနေသာ
ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီးကို စတင္ၿပီး မီး႐ိႈ႕ ခဲ့သူမွာ ႏုိင္ငံေရး
အစြန္းထြက္ၿပီး မ်ားစြာအယူသည္းသူ အလံနီကြန္ျမဴနစ္
ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ သခင္စိုး ျဖစ္သည္။

ကမၻာစစ္ဦး ကာလကမူ အဂၤလိပ္အစုိးရ၏ အက်ဥ္းသား
အျဖစ္ ျမင္းၿခံေထာင္တြင္ ေထာင္နန္းစံေနသူ ျဖစ္ပါလ်က္
“အခုျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ကမၻာစစ္ႀကီးမွာ ဖက္ဆစ္အင္အားစု
ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအားအင္တုိ႔ ရင္ဆိုင္တုိက္ၾကရ သည္သာ
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာမ်ား ဒီမိုကေရစီ အဂၤလိပ္အစိုးရ
ကို ကူညီၾကပါစို႔” ဟု ႏုိင္ငံေရး စစ္တမ္း ထုတ္ခဲ့သည္။

ဂ်ပန္ကို အကူအညီမေပးၾကရန္ လမ္းစဥ္ခ်မွတ္ၿပီး
ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ ေရး
အဖဲြ႔ႀကီးကို ၁၉၄၁ ခုႏွစ္က မ်ိဳးေစ့ခ် တည္ေထာင္ခဲ့
သည္။

ဂ်ပန္စစ္တပ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး အဂၤလိပ္တို႔ကို တိုက္ခိုက္
ေနၾကသူတုိ႔လည္း စိုးႀကီး၏ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး
လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို လက္ခံအားေပးခဲ့သျဖင့္ ဖဆပလ
အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ႀကီး ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။

စိုးက ႏုိင္ငံေရးေခါင္း ေဆာင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက
စစ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တာ၀န္ယူကာ လႈပ္ရွားခဲ့ၾက
သည္။

စစ္ႀကီးၿပီးသြားေသာအခါတြင္ ဖဆပလအဖဲြ႔ႀကီးသည္
ႀကီးမားေသာ ႏုိင္ငံေရးတပ္ေပါင္းစုႀကီးအျဖစ္ လြတ္လပ္
ေရး တုိက္ပဲြကို ဆက္လက္တုိက္ခဲ့ၾကသည္။ ဒီမိုကေရစီ
နည္းကို အသံုးျပဳၿပီး အဂၤလိပ္အစိုးရထံ လြတ္လပ္ေရး
ေစ်းဆစ္ခဲ့ၾကသည္။ ခက္သည္မွာ သခင္စိုးက အဂၤလိပ္
အစိုးရႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေတာင္းဆိုေသာ လမ္းစဥ္ကို
မယံုၾကည္၊ လက္နက္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ျခားနားမွသာစစ္မွန္
သည့္ လြတ္လပ္ေရးကို ရရွိႏုိင္မည္ဟု သူကယူဆသည္။

ျပင္းထန္တင္းမာေသာ သူ၏ အယူအဆမ်ား လက္မခံႏုိင္
ၾကသျဖင့္ သခင္စိုးကို ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကေရာ၊ ဖဆပလ
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကပါ ထုတ္ပယ္ခဲ့ၾကသည္။

သူက ၿငိမ္ခံသူမဟုတ္၊ အလံနီ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအမည္ႏွင့္
စင္ၿပိဳင္ ပါတီတရပ္ တည္ေထာင္ၿပီး ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေလာ
ကတခုလံုး ခေလာက္ဆန္ေအာင္ ျပင္းထန္စြာ လႈပ္ရွားခဲ့
ေလသည္။

အိုးအိမ္မဲ့မ်ားအဖို႔ ေတြ႔ရာ၊ ျမင္ရာ ေျမကြက္မွာ ေနပိုင္ခြင့္
ရွိသည္ဟု ဆိုကာ အစိုးရပိုင္ ေျမကြက္မ်ားႏွင့္ ပိုင္ရွင္ ရွိ
ေသာ အျခားေျမကြက္မ်ားတြင္ သူကိုယ္တုိင္ တူရြင္းတ
ေခ်ာင္းႏွင့္ တြင္းတူး၊ တုိင္စိုက္ၿပီး တဲမ်ား ေဆာက္ ေပး
ခဲ့သည္။ အလံနီပါတီက ဦးစီးကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္တြင္
ပစၥည္းမဲ့တို႔၏ ရပ္ကြက္မ်ား တည္ေထာင္ေပးခဲ့ သည္။
နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရႏွင့္ လက္ပါးေစမ်ားသည္ ပစၥည္းမဲ့လူတန္း
စားကို မုခ်အ႐ႈံးေပးေစရမည္ဟု သခင္စုိးက ေႂကြးေၾကာ္
ၿပီး တည္ေဆာက္ေသာ ရပ္ကြက္မွာ အလံျပဘုရားလမ္း
မွ မင္းမႏုိင္ရပ္ကြက္ျဖစ္ေလသည္။ ဖဆပလ ရပ္ကြက္၊
ေနာက္အစိုးရက ေဆာက္ေသာ ဖဆပလ တုိုက္တန္းမွာ
လည္း သခင္စုိး၏ တူရြင္းဖ်ားမွ ေပၚလာ ခဲ့ေလသည္။

အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျပသာနာမွ အလုပ္သမား ျပသာနာ အထိ
ျပသာနာအ၀၀ကို အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ၀င္ေရာက္
ေျဖရွင္းေလ့ရွိသျဖင့္ ထိုအခ်ိန္က ေန႔စဥ္သတင္းစာတို႔
တြင္ မည္သည့္႐ံုး၊ မည္သည့္ဆိုင္ကို အလံနီ၀ိုင္းျခင္း
စေသာ သတင္းမ်ားကို ေန႔စဥ္ သတင္းစာတို႔တြင္ အ
ထပ္ထပ္ ဖတ္႐ႈေနၾကရသည္။

တေန႔တြင္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး သခင္စိုးက ေနာက္မယား
ယူသျဖင့္ မယားႀကီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္စီက (၃၃) လမ္းရွိ
အလံနီဌာနခ်ဳပ္သို႔ သြားကာ ရန္ေတြ႔ေလသည္။

ထိုသတင္းကို ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာက ဟာသျပဳကာ
ေခါင္းစဥ္ တပ္သည္မွာ ပဲြက်သြားခဲ့ေလသည္။

ဗမာ့ေခတ္၏ သတင္းေခါင္းစဥ္မွာ “အလံနီဌာနခ်ဳပ္ကို
ေဒၚခင္စီ ၀ိုင္းျခင္း” ဟူ၏။

ဖဆပလအဖဲြ႔ႀကီးက ေဆြးေႏြးေစ်းဆစ္ေနၾကခ်ိန္
တြင္ စိုးႀကီးကမင္းမဲ့တိုက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲေနေသာေၾကာင့္
ဖဆပလ အစိုးရပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အဂၤလိပ္အစိုးရအဖို႔
ပိုမိုအလုပ္မ်ားရေလသည္။

ဖဆပလႏွင့္ အဂၤလိပ္အစုိးရ တို႔ ေဆြးေႏြးမႈတြင္လည္း
ျမန္မာ့ဘက္မွ အေထာက္အကူ ရခဲ့ေလသည္။ အလံနီ
တို႔က ရန္ကုန္တၿမိဳ႕လံုးတြင္ တဲေဆာက္ပဲြမ်ား ဆႏၵျပပဲြ
မ်ား ဆက္တုိက္ က်င္းပလာရာမွ တေန႔တြင္ “အဂၤလိပ္
တို႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ စက္ယႏၱရား ႀကီးကို အသက္အေသခံ
ၿပီး ရပ္ဆုိင္းၾကမည္” ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး အတြင္း၀န္မ်ား
႐ံုးကို ၀ိုင္းၾကေလေတာ့သည္။

“ေသရဲတာ အလံနီေဟ့” ဟု ေအာ္ဟစ္ၿပီး အတြင္း၀န္႐ံုး
ကို ၀ိုင္းၿပီး ဆႏၵျပၾကသည္။ အလံနီတို႔အား ပုလိပ္မ်ားက
မီးသတ္ေရပိုက္မ်ားႏွင့္ လူစုခဲြၾကရေလသည္။ ပဲြၾကည့္
ပရိသတ္က “ေရ႐ႊဲတာ အလံနီေဟ့” ဟု ေအာ္ဟစ္
ေလွာင္ေျပာင္ရင္း အားေပးၾက၏။ ေဘးလူမ်ားအဖို႔
အႏၱရာယ္မရွိေသာေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီေခတ္က ဆႏၵ
ျပပြဲ မ်ားကို လူထုက ၀ုိင္းၾကည့္ေလ့ရွိၾကသည္။

ရယ္ၾက၊ ေမာၾက၊ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၾကႏွင့္
အားေပးေလ့ရွိၾက သည္။ ရန္ကုန္လူထုအဖို႔ ေပ်ာ္ပဲြ
ရႊင္ပဲြ တမ်ိဳးပင္။

အလံနီမ်ား ေသာင္းက်န္းလြန္းသျဖင့္ ထိုေန႔တြင္ပင္
အလံနီပါတီကို အစိုးရက မတရားအသင္း ေၾကညာၿပီး
ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို လုိက္လံဖမ္းဆီးေတာ့သည္။

စိုးႀကီးႏွင့္ အလံနီမ်ားတို႔သည္ အေျပးကလည္း
ေကာင္းေပသည္။ အတြင္း၀န္မ်ား႐ံုးမွ တပ္ေခါက္ၿပီး
ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္ေပၚအေရာက္ ေျပးႏိုင္ၾကသည္။

ေစတီေတာ္၏ အရိပ္ကို ခိုမိၾကသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္
ေဘးမဲ့သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္သြားၾကေတာ့သည္။ ဒီမိုကေရစီ
ေခတ္က အစိုးရတို႔သည္ သာသနာေတာ္ကို ႐ိုေသၿပီး
လူ႔အခြင့္အေရးကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ေပးေလသျဖင့္
ကုန္းေတာ္ေပၚသို႔တက္ၿပီး ဖမ္းေလ့ဆီးေလ့မရွိေစကာ
မူ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကမတရားသင္းေၾကညာထားသျဖင့္
သခင္စိုးႏွင့္ ေနာက္လိုက္မ်ားကို ဖမ္းဆီးရန္ကုန္းေတာ္
ေပၚေျခေတာ္ရင္းတြင္ပုလိပ္တပ္မ်ား တပ္စဲြၿပီး ၀ိုင္းထား
ၾကပါေလသည္။

မုခ္ႀကီးေလးမုခ္တြင္ ပုလိပ္စခန္းဖြင့္ၿပီး ဆင္းသူတက္သူ
မ်ားကို စစ္ေဆးေနေလသည္။

ထိုအခ်ိိန္က တင္ေမာင္၏ တာ၀န္မွာ မတရားသင္း
ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဆင္းလာသျဖင့္ ဖမ္းမိလွ်င္ သတင္း
ဓာတ္ပံု ႐ိုက္ၿပီး သတင္းယူရန္ ျဖစ္သည္။

စိုးႀကီးဆင္းလာမည္ဟု ယူဆေသာ ေစာင္းတန္း၌
ပုလိပ္အရာရွိမ်ားႏွင့္အတူ စခန္းခ်ၿပီး ပုလိပ္မင္းေရာ၊
သတင္းေထာက္မ်ားပါ မအိပ္မေန လူလဲႏွင့္ ေစာင့္ခဲ့
ၾကရသည္။ (၅) ရက္တုိင္တုိင္ ဆက္တိုက္ေစာင့္ၾက
ရာတြင္ တ႐ုတ္ကဲ့သို႔ ၀တ္ဆင္ကာ ဆင္းလာသူ တ
တိယတန္းေခါင္းေဆာင္ (၂) ဦးကို ဖမ္းမိသည့္ သ
တင္းသာ ေရးႏုိင္ခဲ့သည္။

(၆) ရက္ေျမာက္ေသာေန႔ နံနက္တြင္မူ သခင္စိုး
လြတ္သြားၿပီဟု သတင္းထူးႀကီးကို တင္ေမာင္တုိ႔
ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပလုိက္ေလသည္။

သခင္စိုးႀကီး ေခါင္းတံုးတံုးၿပီး စေကာတခ်ပ္ကို ႐ြက္ကာ
မယ္သီလရွင္ အသြင္ႏွင့္ ၀တ္ဆင္ၿပီး ဆင္းခဲ့သည္ကို ပု
လိပ္မ်ားႏွင့္တကြ သတင္းေထာက္မ်ားပါ မသိလိုက္ၾက
ဟု အေသး စိတ္ ဖဲြ႔ႏဲြ႔ၿပီး ေရးသားထားသည္။

ပုလိပ္မ်ားေရာ၊ သတင္းေထာက္မ်ားကပါ စိတ္ဓာတ္
က်သြားေတာ့ကာ အထက္အမိန္႔အရ ပုလိပ္တပ္မ်ား
႐ုပ္သိမ္း သြားေတာ့သည္။

ထိုသတင္းသည္ သတင္းမွန္မဟုတ္။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္
ဦးအုန္းခင္က စိတ္ကူးႏွင့္ ဖန္တီးေရးသားသည္ဟု
ေနာက္မွ သိၾကရသည္။ သတင္းလိမ္ေၾကာင့္ ပုလိပ္မ်ား
႐ုပ္သိမ္းသြားေတာ့မွ စိုးႀကီးႏွင့္ အဖဲြ႔တုိ႔သည္ ကုန္းေတာ္
ေပၚက လြယ္ကူစြာ ဆင္းေျပးႏုိင္ခဲ့သည္။

ဦးအုန္းခင္ႏွင့္တကြ ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာတုိ႔သည္
ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို လက္မခံဟု အတိအလင္း ေၾကညာၿပီး
လက္၀ဲဆန္႔က်င္ေရးကို ေရးသားေနေသာ သတင္းစာ
ျဖစ္ေသာ္လည္း ဦးအုန္းခင္ႏွင့္ သခင္စိုးတို႔သည္ မ်ားစြာ
ရင္းႏွီးသည့္ မိတ္ေဆြမ်ား ျဖစ္ၾကသည္က တေၾကာင္း၊
အလံနီတို႔ ဇြဲ၊ သတၱိကို ေလးစားသည္က တေၾကာင္းတို႔
ေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီေလ့ရွိသည္။

အလံနီေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္အဖမ္းခံရလွ်င္ အစာငတ္
ခံ တိုက္ပြဲ ကို ဆင္ႏဲႊေလ့ရွိသည္။ သူတို႔ေထာင္ထဲမွာ
ေသေလမည္ကို အစုိးရကစိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ တိုက္ပဲြ၀င္
အလံနီမ်ား အားအင္ အထူးဆုတ္ယုတ္ေနခ်ိန္တို႔၌ နံနက္
ေစာေစာတို႔တြင္ ေထာင္ျပင္ပလက္ေဖာင္းမ်ားေပၚ စြန္႔ပစ္
ထားေလ့ ရွိသည္။

အဖမ္းခံရသူ အလံနီမ်ားႏွင့္ ေထာင္ဆရာ၀န္ေတြ ျပင္ပ
ေလာကႏွင့္ အခ်ိတ္အဆက္ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ဗမာ့
ေခတ္က အၿမဲႀကိဳတင္သိၿပီး ထုိသို႔ စြန္႔ထားသူ လမ္းေဘး
ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ လူနာမ်ားကို ဗမာ့ေခတ္သို႔ သယ္ယူ
ၿပီး တုိက္အေပၚထပ္၌ တင္ကာ ေဆးကုေပးေလ့ရွိသည္။
ပုလိပ္မ်ားက သိၾကေစကာမူ မ်က္စိမွိတ္ထားၾကသည္။

ပုလိပ္တို႔သည္လည္း လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြ၀င္မ်ား ျဖစ္ၾက
သည္။ ဒီမုိကေရစီေခတ္က ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား သည္
ၾကည္ႏူးဖြယ္၊ ေပ်ာ္ဖြယ္၊ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္။

ဤတခ်ီတြင္ ဦးအုန္းခင္က အက်ဥ္းအက်ပ္ေတြ႔ ေနေသာ
သူ၏ မိတ္ေဆြကို မဟုတ္သတင္းေရးၿပီး ကယ္တင္လုိက္
ေလရာ ယင္းလုပ္ႀကံသတင္းသည္ အေမရိ ကန္ တုိင္းမ္
မဂၢဇင္းက ေဖာ္ျပရေလသည္အထိ ကမၻာေက်ာ္သြားေတာ့
သည္။

တင္ေမာင္အဖို႔ ဘ၀င္မက်သျဖင့္ သတင္းစာက်င့္၀တ္ကို
ခ်ိဳးေဖာက္သည္ဟု ဦးအုန္းခင္အား စြပ္စဲြကာ ေ၀ဖန္ေသာ
အခါတြင္ သူ၏အေျဖမွာ “ငါ့လေခြး၊ တို႔က အဂၤလိပ္ကို
တုိက္ေနတာကြ၊ အလံနီေတြ ခေလာက္ဆန္ တာေတြက
ေအာင္ဆန္းတို႔ ဖဆပလကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစတယ္
ကြ” ဟူ၏။

မည္သို႔ပင္ သူက ထုေခ်ႏိုင္ေစကာမူ မဟုတ္မမွန္သတင္း
ကို ေရးသားမႈသည္ သတင္းစာအဖို႔ ပါရာဇိက ကံထုိက္
သည္။ ထို႔ျပင္ ေနာက္ပိုင္းျဖစ္ပ်က္လာေသာ ကြင္းဆက္
သတင္းမ်ားကိုလည္း ျပန္ၿပီး သံုးသပ္သင့္ေပ သည္။

သခင္စိုးႏွင့္ အလံနီမ်ားအဖို႔ ဗမာ့ေခတ္သတင္းလိမ္၏
အကူအညီႏွင့္ ၁၉၄၇ ခု၊ ဇန္န၀ါရီလ (၂၆) ရက္ေန႔က
ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္ေပၚမွ ဆင္းၿပီး တိုက္႐ိုက္ေတာခိုၾက
သည္။

ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီး၏ အမြန္အစ မီးပြားမ်ား ျဖစ္လာခဲ့
သည္။ သူတို႔သည္ (၁၅)ႏွစ္တုိင္တိုင္ လက္နက္ကိုင္
သူပုန္မ်ားအျဖစ္ ေတာတြင္းသို႔ ေရာက္သြားၾက သည္။

၁၉၆၂ ခု၊ ႏုိ၀င္ဘာလတြင္မွ ဗိုလ္ေန၀င္း၏ ေတာ္လွန္ေရး
အစိုးရက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေလမွရက္အနည္း
ငယ္သာ ၿမိဳ႕ေပၚျပန္ကာ ရက္အနည္းငယ္မွ် ေျခခ်ႏိုင္ခဲ့
သည္။

အလံနီ ေတာခိုၿပီးေနာက္ အလံျဖဴမ်ားႏွင့္လူမ်ိဳးစုမ်ားပါ
သူပုန္ထခဲ့ၾကသည္။ စစ္တပ္က အၿပီးအႏုိင္ မတိုက္ႏိုင္
သကဲ့သို႔ သူပုန္မ်ားကလည္း အႏိုင္ မတုိက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ
ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီး ၾကာရွည္လာၿပီး စစ္အာဏာ
ရွင္စနစ္ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ရသည္။

သခင္စိုးအဖို႔ ပထမအဂၤလိပ္အစိုးရကို တုိက္သည္ျဖစ္
ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာဒီမုိကေရစီ အစိုး
မ်ား ကို တိုက္ခဲ့သည္။

ပစၥည္းမဲ့မ်ားကိုအစစ္အမွန္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးကာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အလုပ္အေကၽြးျပဳသည္ မွာ မွန္ကန္သည္ဆိုေစကာမူ ဆင္
စြယ္ရြာအမည္ရွိ ႐ြာစြန္ကေလးတခုမွ ဆင္းရဲေသာ လယ္
သမားအားလံုး တို႔ကို အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္မႈ
က်ဴးလြန္မိသည္လည္း ရွိသည္။

၁၉၇၇ ခုက ဦးအုန္းခင္ႏွင့္ေတြ႔စဥ္က သူ၏ သတင္းလိမ္
တခု၏ အက်ိဳးဆက္ကို ေဆြးေႏြးမိျပန္သည္။ ဇြဲအင္းဂူတြင္
တရားထုိင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဦးအုန္းခင္က ေဟတုပစၥေယာ
အဘိဓမၼာကို ႐ြတ္ဆိုျပၿပီး ေျပာျပသည္။

“ဒီ အျဖစ္အပ်က္ အက်ိဴးဆက္ေတြမွာ ငါေရးတဲ့ သတင္း
က တစိတ္တမႈန္႔ေသာ အေၾကာင္းတရားတခုအျဖစ္ ပါ၀င္
ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အက်ိဳးတရားမွန္သမွ်တို႔ဟာ အ
ေၾကာင္းတရားတခုအေပၚမွာသာ မတည္ဘူး၊ ေျမာက္ျမား
လွတဲ့ အေၾကာင္းတရားမ်ားကိုအေျခခံပါတယ္”ဟု ေျဖ
ေလသည္။ ။

Andrew Soe
၁၂ ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၅။

'( ပံုမ်ားမွာ သခင္စိုး၏ ပံုမ်ားျဖစ္ျပီး စာတမ္းမ်ားလည္း
ပါရွိပါသည္)။