ေဖေဖနဲ႔သားရဲ႕ အျပန္အလွန္စကား (၁)
|
12:17 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
သား အသက္၂ႏွစ္
တစ္ေန႔က သားဟာ သူ႔ေခါင္းနဲ႔ စားပဲြခံုစြန္းကိုဝင္တိုက္မိၿပီး ငိုပါေတာ့တယ္။
တစ္မိနစ္အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ္က စားပဲြခံုအနားသြားၿပီး အသံျမင့္ၿပီးေမးပါတယ္။
တစ္မိနစ္အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ္က စားပဲြခံုအနားသြားၿပီး အသံျမင့္ၿပီးေမးပါတယ္။
“စားပဲြေရ… မင္းကို ဘယ္သူတိုက္လိုက္သလဲကြာ.. ဒီေလာက္ေတာင္ ငိုေနရတာ”
ကၽြန္ေတာ့္အေမးကိုၾကားေတာ့ သားငိုသံတိတ္သြားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က စားပဲြခံုကိုပြတ္သပ္ၿပီး
“ဘယ္သူလဲကြာ.. စားပဲြခံုကိုနာေအာင္တိုက္လုိက္တာ ဘယ္သူလဲကြာ”
“သားပါ ေဖေဖ.. သားတိုက္လိုက္တာပါ”
“ေအာ္.. သားတိုက္လိုက္တာလား… စားပဲြခံုကို ခါးညႊတ္ၿပီး ေဆာရီးလို႔ ေတာင္းပန္လိုက္ကြာ”
“ေဆာရီးပါ…” သားက မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ ဆိုပါတယ္။
အဲဒီကစ တာဝန္ယူမႈနဲ႔တာဝန္ခံတတ္မႈကို သားသင္ယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
----
----
သား အသက္၃ႏွစ္
တစ္ေန႔မွာ အေၾကာင္းမ႐ွိဘဲ သူငိုပါတယ္။
“ဘာျဖစ္တာလဲ.. ေနမေကာင္းဘူးလား သား”
“ေနမေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး”
“ဒါဆို ဘာျဖစ္လို႔ငုိတာလဲ သား”
“ငိုခ်င္လို႔ ငိုတယ္”… သူ ဂ်ီက်ေနၿပီဆိုတာ သိသာပါတယ္။
“ေကာင္းၿပီ… သားငိုခ်င္လို႔ငိုတာ ေဖေဖတို႔ ဘာမွမေျပာလိုဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ သားငိုဖို႔မသင့္ေတာ္ဘူး။ ေဖေဖတို႔ စကားေျပာေနတာကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစတယ္။ သားတစ္ေယာက္တည္း ေကာင္းေကာင္းငိုရဖို႔ ေဖေဖေနရာတစ္ခု႐ွာေပးမယ္၊ သားငိုလို႔ဝမွ ေဖေဖတို႔ကို ေခၚလိုက္ေနာ္”
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သားကို ေရခ်ဳိးခန္းထဲဝင္ေစၿပီး တံခါးပိတ္ထားလိုက္တယ္။
“ငိုလို႔ဝရင္ တံခါးေခါက္လိုက္ေနာ္”
၂မိနစ္အၾကာမွာ သားက တံခါးေခါက္ၿပီး “ေဖေဖ.. ေဖေဖ.. သားငိုလို႔ၿပီးၿပီ”
“ေကာင္းၿပီ… ငိုလို႔ၿပီးၿပီဆိုရင္ ထြက္လာခဲ့ေတာ့”
အခု သား၁၈ႏွစ္႐ွိပါၿပီ။ တစ္ဘက္သားကို ပရိယာယ္ဆင္ထိန္းခ်ဳပ္တာမ်ဳိး၊ အေၾကာင္းမ႐ွိအေၾကာင္း႐ွာေဒါသထြက္တာမ်ဳိးကို သူမတတ္ေျမာက္ခဲ့ပါဘူး။
----
----
သား အသက္ ၅ႏွစ္
တစ္ညေနမွာ သားနဲ႔အတူလမ္းေလွ်ာက္ရင္း တံတားတစ္ခုကို
ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ တံတားေအာက္မွာ ေရကၾကည္လင္စိမ္းျမေနပါတယ္။ သားက ေခါင္းေမာ့ၿပီး…
ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ တံတားေအာက္မွာ ေရကၾကည္လင္စိမ္းျမေနပါတယ္။ သားက ေခါင္းေမာ့ၿပီး…
“ေဖေဖ.. ေခ်ာင္းေလးကလွလိုက္တာ.. သား ခုန္ခ်ၿပီး ေရကူးခ်င္တယ္ ေဖေဖ”
ကၽြန္ေတာ္ေတြေဝသြားပါတယ္။ ၿပီးမွ..
ကၽြန္ေတာ္ေတြေဝသြားပါတယ္။ ၿပီးမွ..
“ေကာင္းၿပီေလ.. သားနဲ႔အတူ ေဖေဖပါခုန္ခ်ၿပီး ေရကူးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖတို႔ အိမ္အရင္ျပန္ၿပီး အဝတ္အစားသြားလဲမယ္”
အိမ္ေရာက္ေတာ့ သားက အဝတ္အစားလဲပါတယ္။ လဲၿပီး သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ေရတစ္ဇလံုေတြ႔ေတာ့ နားမလည္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
“သား… ေရဆင္းကူးတဲ့အခါ မ်က္ႏွာကို ေရထဲနစ္ထားရတယ္ အဲတာ သားသိလား”
သားေခါင္းညိတ္ပါတယ္။
သားေခါင္းညိတ္ပါတယ္။
“ဒီလိုဆိုရင္ ေရထဲေခါင္းနစ္တာကို ေဖေဖတို႔ ဒီေရဇလံုနဲ႔ အရင္ေလ့က်င့္ၾကည့္ရေအာင္၊ သား ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာနစ္ႏိုင္မလဲလို႔” လက္ပတ္နာရီၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္။
သားက ဇလံုထဲ မ်က္ႏွာကို အားရပါးရထိုးထည့္လိုက္တယ္။ ၁ဝစကၠန္႔အၾကာမွာ..
“ဖူး..ဖူး… ေဖေဖ.. သား မြန္းတယ္.. ေနရခက္လိုက္တာ”
“ဟုတ္လား… ခဏေန ေခ်ာင္းထဲခုန္ခ်ရင္ ဒီထက္ပိုေနရခက္လိမ့္မယ္ သား”
“ေဖေဖ… သားတို႔ ေရထဲမခုန္ခ်ေတာ့ဘူး ရလား”
“ေအးေလ.. အဲဒီလိုဆိုေတာ့လဲ မသြားေတာ့ပါဘူး”
အဲဒီေနာက္ပိုင္း သားဟာ တဇြတ္ထိုးမလုပ္ဖို႔၊ မလုပ္ခင္ ေသခ်ာစဥ္းစားဖို႔ကို
သင္ယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
သင္ယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
----
သား အသက္ ၆ႏွစ္
သား အသက္ ၆ႏွစ္
တစ္ညေနမွာ မက္ေဒါနယ္ဆိုင္ေ႐ွ႕ကိုျဖတ္ေတာ့ သားက…
“ေဖေဖ.. မက္ေဒါနယ္…” သြားရည္က်သံနဲ႔ ေအာ္ပါတယ္။
“အင္း.. မက္ေဒါနယ္.. စားခ်င္တယ္ေပါ့”
“စားခ်င္တယ္ ေဖေဖ..”
“သား.. လူတစ္ေယာက္ဟာ စားခ်င္တိုင္းစားတာကို ဝက္လို႔ေခၚတယ္။ စားခ်င္ေပမယ့္ မစားတာကို သူရဲေကာင္းလို႔ေခၚတယ္.. သားက သူရဲေကာင္းလုပ္မွာလား၊ ဝက္လုပ္မွာလား”
“သူရဲေကာင္းပဲလုပ္မွာေပါ့ ေဖေဖ…”
“ဒီလုိဆိုရင္ သူရဲေကာင္းက မက္ေဒါနယ္စားခ်င္တဲ့အခါ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“စားခ်င္ေပမယ့္ မစားလည္းရတယ္”
“သိပ္ေကာင္းတာပဲ.. ကဲ.. သူရဲေကာင္းေရ အိမ္ျပန္ၾကစို႔”
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ သားဟာ အဓိကနဲ႔သာမညလိုအပ္တဲ့အရာကို ခဲြျခားတတ္ခဲ့ၿပီး ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္မႈေနာက္ ယုိင္လဲမသြားေအာင္ ေတာင့္ခံတတ္ခဲ့ပါတယ္။
---
သားအသက္ (၁၆)ႏွစ္အထိ ေရးထားတဲ့စာတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရပါတယ္. ေနာက္ရက္ေတြမွာ က်န္တာေတြကို ဆက္ၿပီးဘာသာျပန္မွ်ေဝပါဦးမယ္။
သားအသက္ (၁၆)ႏွစ္အထိ ေရးထားတဲ့စာတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရပါတယ္. ေနာက္ရက္ေတြမွာ က်န္တာေတြကို ဆက္ၿပီးဘာသာျပန္မွ်ေဝပါဦးမယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Jan. 9. 1015)
0 comments:
Post a Comment