သူဘာမ်ား ေျပာလိမ့္မလဲ
|
11:02 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ရွင္သန္ေနၾကတဲ့ သူေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ ရွင္သန္ေနၾကတဲ့လူေတြနဲ႔ လူေတြအားလံုးကေတာ့ အတူတူပါပဲ... ပံုစံေလးေတြသာ အနည္းနဲ႔ အမ်ားကြာတတ္ၾကတာပါ။
အဲဒီလုိရွင္သန္ရာမွာ..ျဖတ္သန္းလာတဲ့ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ ကုိယ္နဲ႔ ပတ္သက္သူေတြကုိ ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိးျပဳခဲ့ၿပီ၊ ဘယ္ေလာက္ အႏၱရာယ္ေတြ၊ ဒုကၡေတြ ေပးခဲ့ၿပီဆုိတာ ကုိယ္တုိင္သာ အသိဆံုးပါ.......။
တစ္ခ်ဳိ႕ က်ေတာ့လည္း အမ်ားအတြက္ ေပးဆပ္ရင္း၊ တစ္ခ်ဳိ႕ က်ေတာ့လည္း....။
ျပန္ၾကည့္မိပါတယ္၊ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ျဖတ္သန္းလာတဲ့လမ္းေၾကာင္းကုိေပါ့.....။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ေသာကေရာက္ခဲ့ရတဲ့သူေတြလည္း မနည္းခဲ့ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ ေသာကေတြ တနင့္တပုိးနဲ႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ လမ္းကေလးက အ၀ါေရာင္လြင္ျပင္တစ္ခုလုိ..၊ ဒါမွ မဟုတ္ရင္လည္း ခေရာင္းလမ္းတစ္ခုလုိ႔ ေျပာလုိက္ခ်င္မိပါတယ္။
မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ တကယ္ေတာ့သူက အမွည့္လြန္ေနတဲ့ သစ္သီးတစ္လံုးလုိ႔ပဲ ဆုိရမွာေပါ့။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေလ၊ အသက္(၃၀)ေက်ာ္ ဆုိေတာ့ ေရာင္းအားက်ေနတဲ့ ကုန္စည္လုိ အပ်ဳိဟုိင္းႀကီးေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီပဲ... ဒါေပမယ့္ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္းေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး။
ဟုိတစ္ေန႔က သူ ဖုန္းဆက္တယ္၊ အားရင္ ဖုန္းျပန္ေခၚေပးပါတဲ့..၊ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မဆက္ေတာ့ဘူး။ သြားေတြ႔လုိက္တယ္ အေရးႀကီးတယ္ထင္လုိ႔ပါ....။
`` ေျပာ....ေဟးေရာင္၊ ဘာျပဳတံုး´´ နည္းနည္း ထူးဆန္းလား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္း အားလံုး ေဟးေရာင္လုိ႔ ဘဲေခၚၾကတာ။
`` အဟီး.......´´ တဲ့၊ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္ရင္း သူရယ္ေနတယ္၊ မလံုမလဲနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ျပန္ၾကည့္ရင္းက
`` ဟာ မင္း ေယာက္်ား လုိခ်င္ေနၿပီလား ´´ ဆုိေတာ့ သူရယ္ၿပီးေတာ့
`` ေအးကြာ သူငယ္ခ်င္း ေနရတာ ေျခာက္ေသြ႔လာတယ္၊ တကယ္ေျပာတာပါ´´ တဲ့။
မ်က္ႏွာလည္း ညွဳိးသြားတယ္၊ ဘာကုိ ရည္ရြယ္တာလဲ ဆုိတာ သိေတာ့ သိေနခဲ့ပါတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိတ္ၿပီး ငုိေၾကြးခဲ့ရဘူးတယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိေနခဲ့တာဘဲ။
`` အခု ဘာျဖစ္လဲေျပာ.... ´´
`` ဘာမွ မဟုတ္ဘူး.. စကားေလး ဘာေလး ေျပာခ်င္လုိ႔ပါ မဆံုရတာလည္း ၾကာၿပီေလ... သတိရေနလုိ႔.. ´´
`` ေအာ္.....´´ ဒီေအာ္ေလးရဲ့ ေနာက္မွာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ ကာရံမညီတဲ့ ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကုိ မ်က္လံုးထဲမွာ ျပန္ျမင္လာမိတယ္... သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ကဗ်ာေလးေပါ့....။
ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တံုးက... သူ ငုိထားတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၿပံဳးျပခဲ့ဘူးတယ္၊
ရွင္းျပရ ခက္တဲ့ အသိေတြနဲ႔ အၾကည့္ေတြက တဆင့္ သူ႔သေဘာထားေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ပါတယ္၊
ဒါေပမဲ့လည္း ဒီအသိေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မစည္းရံုးႏုိင္ခဲ့ဘူး၊ အဲဒီတံုးက ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုိ သနားခဲ့မိပါတယ္၊
အၾကာႀကီးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊
ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ ေကာင္မေလးရွိေနတယ္ေလ......ေမ့သြားတာပါပဲ။
သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးနဲ႔ လမ္းခဲြခဲ့ရတယ္၊ မခ်စ္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကံၾကမၼာ ရက္စက္လုိ႔ေလ၊ ရက္စက္မွဳေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလးကုိ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့တာကုိး၊
အဲဒီတံုးကလည္း ဒီသူငယ္ခ်င္းက အရမ္းကုိ ေဖးမခဲ့ဘူးတယ္၊ အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာၿပီး စကားေတြေျပာ... စိတ္ရႊင္လန္းေစမယ့္ လည္စရာ ပတ္စရာ ေနရာေလးေတြကုိ ေခၚေခၚသြားတတ္ခဲ့တယ္၊
သူငယ္ခ်င္းကုိ အဲဒီတံုးက ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွာ အရမ္းေကာင္းၿပီး အရမ္းစာနာနားလည္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းလုိ႔ ေတြးခဲ့မိေပမယ့္ က်န္ေနတာေတြကုိေတာ့ သတိမထားတတ္ခဲ့ဘူး။
အေတြးေလး စီးေမ်ာရင္းက သူလည္း အခုထိ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးတာကုိ စဥ္းစားမိသြားတယ္၊
ေနာက္ေတာ့ သူနဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့သမွ်ကုိ စဥ္းစားမိတယ္၊ သတိထားမိတာကေတာ့.. သူ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေစတနာထားတယ္ ဆုိတာထက္ ပုိေနခဲ့တယ္ဆုိတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အနားမွာ မရွိႏုိင္ေတာ့တဲ့ ေကာင္မေလးကုိ မေမ့ေသးတာေရာ၊ အားနာတာေရာ......ေနာက္ၿပီး ကုိယ့္ရဲ့ အခ်စ္ကုိ တန္ဘုိးထားခဲ့တာေရာေပါ့၊ ဒီအေၾကာင္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဒီအတုိင္း ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားရစ္ခဲ့တယ္၊
ဒါဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္းကေရာလုိ႔.....
သူလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မေမ့ေသးတာေရာ၊ အားနာတာေရာ၊ သူ႔ အခ်စ္ကုိတန္ဘုိးထားတာေရာ.....ေၾကာင့္ ဒီအတုိင္းမ်ား ျဖစ္ေနခဲ့တယ္နဲ႔ တူပါတယ္....
ဒီလုိေတြးျဖစ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ မ်က္၀န္းေတြက ရင္ထဲမွာ ဆန္းသစ္လာတယ္...။ ႏူးညံ့စြာ ေတာက္ပေနခဲ့တယ္ေလ...
သတိ၀င္လာၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္မိတယ္။
သူကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္ေနတယ္၊ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာက သူ႔ မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ ၾကင္နာတတ္တဲ့ အရည္ၾကည္ေလးေတြ လဲ့ေနတယ္လုိ႔ ျမင္လုိက္မိတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ အခု သူငယ္ခ်င္းရဲ့ မ်က္၀န္းေကာင္းေကာင္း ၾကည့္တတ္သြားၿပီ၊ မ်က္၀န္းကတဆင့္ ႏွလံုးသားကုိလည္း ထြင္းေဖာက္ ျမင္တတ္သြားခဲ့ၿပီေလ... သူ႔သေဘာထားေလးကုိလည္း ဘာသာျပန္တတ္သြားၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခုကုိ ေျပာခ်င္လုိ႔ ဟန္ျပင္လုိက္တယ္... ေျပာလုိ႔ မရတာနဲ႔ တံေတြးၿမိဳခ်လုိက္တယ္ လည္ေခ်ာင္းဆန္႔ၿပီးေတာ့ေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး တစ္ခုေျပာလုိက္တယ္။
တကယ္ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားက ထြက္မလာဘဲနဲ႔ `` ေအးေပါ့သူငယ္ခ်င္းရာ... မင္းလည္း အခ်ိန္ေတာင္ ေႏွာင္းေနၿပီ၊ အဆင္ေျပတဲ့လူရွိရင္ ယူလုိက္ဟာ ´´ တဲ့.. ဘာမွ မဆုိင္ဘူး၊
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္ရင္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေနတယ္၊
ၿပီးေတာ့`` ငါသေဘာက်တဲ့လူက ငါ့ကုိ မသိဘူးဟ´´တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္တယ္၊
သူကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရႊန္းရႊန္းစားစားၾကည့္ေနေလရဲ့....၊ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာျပန္ငံု႔ၿပီးေတာ့...
`` ဟုတ္လား၊ ငါေျပာေပးမယ္ေလ´´ လုိ႔ ကေယာင္ကတန္းေျပာလုိက္မိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရယ္စရာျဖစ္ေနၿပီထင္ပါတယ္၊ သိေနတာကုိ ေျပာမထြက္ လုိ႔ေလ၊ သူက ဆက္ၿပီးေတာ့...
`` နင္ေရာ ......တစ္ေယာက္ထဲ မပ်င္းဘူးလားတဲ့ ´´ ကၽြန္ေတာ္ဘာေျပာလုိက္လဲ သိလာ``အင္း´´ လုိ႔... ကၽြန္ေတာ္ သတၱိေမြးၿပီး လႊတ္ကနဲ ေျပာလုိက္တယ္၊ ဒီခဏေလးေတြက တကယ္ေတာ့ အၾကာၾကီးပါပဲ။
ၿပီးေတာ့ အရွက္ေျပ...
`` ငါရွာေပးရင္ နင္ယူမလား´´ လုိ႔၊ သူကလည္း ``နင္တကယ္ရွာေပးရင္ ငါယူမယ္ဟာ၊ နင့္စိတ္ တုိင္းက်ေတာ့ျဖစ္ပါေစ´´ တဲ့။
`` အင္းပါ စိတ္ခ်၊ ငါရွာေပးမယ္၊ ေစာင့္ေန၊ ငါျပန္လုိက္ဦးမယ္ေနာ္´´ လုိ႔ေျပာၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ပံုပါတဲ့ ငယ္ငယ္က ဓါတ္ပံုေလးေတြ ရွာလုိက္တယ္၊ ေနာက္... ကၽြန္ေတာ့္ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေလးေရးၿပီး စာအိတ္တစ္အိတ္ထဲမွာ ထည့္လုိက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔အိမ္ကုိ သြားေပးထားခဲ့တယ္။
အထဲမွာေတာ့ သူသိၿပီးသား ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းေတြထဲက သူမသိေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကူး အသစ္ေလးေတြကုိ ေရးထားတယ္၊
ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အားနည္းခ်က္တစ္ခုကုိလည္း ထည့္ေရးထားေသးတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ အကင္းမပါးေၾကာင္းနဲ႔ တည့္တည့္ေျပာမွ ရိပ္မိေၾကာင္း..ေပါ့။
ညေန သူျပန္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းဆက္လာတယ္၊
`` အဲဒီစာအိတ္က ဘာလဲတဲ့´´ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖုန္းထဲမွာ ဆုိေတာ့ မ်က္ႏွာပူစရာမလုိ လုိ႔ထင္တယ္၊ ေျပာခ်င္ရာကုိ ေျပာလုိက္တယ္၊
``အဲဒါ နင့္အတြက္ သတုိ႔သားေလာင္းေလ၊ ငါရွာထားတာ´´ လုိ႔...
သူလြင္ လြင္ေလးရယ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ `` နင္အရမ္းေတာ္တယ္ဟ၊ နင္ပုိ႔ေပးတဲ့ သတုိ႔သားေလာင္းက ငါငယ္ငယ္ကတည္းက တစ္ဘက္သတ္ ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ သူဘဲ...´´ တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္လည္း မေအာင့္ႏုိင္ မအီးႏုိင္နဲ႔ ``အဟီး´´လုိ႔ တစ္ခ်က္ထဲ ရယ္လုိက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဆက္ေျပာလုိက္တယ္ ``ငါသိသားဘဲ´´လုိ႔...
`` ေဟာေတာ္ ...ဘယ္တံုးကသိတာလဲ´´
``ငယ္ငယ္ထဲကထင္တယ္၊ ငါဒီေလာက္ႀကီး ခုိင္ၿမဲမွန္းမသိခဲ့လုိ႔ပါ´´ သူအသံတိတ္သြားတယ္၊
ၿပီးေတာ့... `` ငါယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္ဟာ၊ ငါ့ရဲ့ အခ်စ္စိတ္က တစ္ေန႔မွာ...အက်ဳိးေပးလိမ့္မယ္ဆုိတာကုိေလ..´´
တိမ္၀င္သြားတဲ့ သူ႔စကားေလးနားေထာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ သနားလုိက္တာ၊
စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း ဆုိ႔နစ္သြားမိတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းရယ္လုိ႔လည္း အသံမထြက္ပဲ ေရရြတ္လုိက္မိတယ္ ထင္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူက ဆက္ေျပာတယ္
``ဟဲ့နင္ရွာေပးတဲ့ သတုိ႔သားက လူပ်ဳိေရာ ဟုတ္ရဲ့လား၊ မုိက္ကန္းကန္းနဲ႔ ေၾကာက္စရာႀကီး´´တဲ့
ကၽြန္ေတာ္အားရပါးရ ရယ္လိုက္တယ္.... သူလည္း ဖုန္းထဲမွာ လုိက္ရယ္ေနေလရဲ့...
ျဖတ္ကနဲ တစ္စံုတစ္ခုကုိ သတိရလုိက္မိလုိ႔... သူ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္တယ္
`` မနက္ျဖန္ မင္းလွလွေလး၀တ္ထားေနာ္.... ငါတုိ႔ေန႔လည္စာသြား စားရေအာင္´´ လုိ႔... ``အင္း´´လုိ႔ တုိးတုိးေလး ျပန္ေျပာၿပီး သူ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္၊
သူရင္ေတြခုန္ေနမလားမသိဘူး... ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ရင္ေတြခုန္လုိက္တာ. လူပ်ဳိေပါက္စေလးျပန္ျဖစ္သြားသလုိပါဘဲ။
မနက္ျဖန္ေန႔လည္ကုိ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ျမင္ၾကည့္ရတာ...လွလုိက္တာ၊ အခုမွ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္ သူ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ စိတ္ထဲမွာ မၿငိဳျငင္ဘူးခဲ့ပါလား..လုိ႔။
အရင္ကေတာ့ ရုိးရုိးယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ စာနာနားလည္ျခင္းေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခင္မင္ခဲ့ၾကတယ္......၊ အခုေတာ့ ဒါကုိ ခ်စ္ျခင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလုိက္ေတာ့မယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ျဖန္မွာ အခြင့္အေရးရခဲ့ရင္ ခြင့္မေတာင္းပဲနဲ႔ တစ္ခါေလာက္ သူ႔ပါးေလးကုိ အလစ္ နမ္းမယ္။
သူ ၾကည္ႏူးၿပီး ရွက္သြားတာေလး ၾကည့္ခ်င္လုိ႔.. အဲလုိလုပ္ရင္ ဘာမ်ားေျပာမွာပါလိမ့္. ေျပာခဲ့ရင္လည္း ကုိယ့္ရဲ့ လုပ္ပုိင္ခြင့္ပဲလုိ႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျပန္ေခ်ပရမွာေပါ့...
အင္း စဥ္းစားျဖစ္ေတာ့လည္း ဒီလုိအေျခအေနမ်ဳိး သူတစ္ခါမွ ႀကံဳဘူးမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ရင္ေတြ ခုန္လုိက္တာ.....
(ကြန္ဆူးမား)
ဒီေန႔ထြက္တဲ့ WW ဂ်ာနယ္မွာ ပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္စာမူေလးပါ....
0 comments:
Post a Comment