"ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ ဒီမိုကေရစီ"

Athenian Ahnyarthar

- ဒီမိုကေရစီဆိုတာ လူထုကို စြမ္းအားျမွင့္တင္ေပး တာပဲ empowerment ။ မိမိတို ့ရဲ ့လြတ္လပ္ခြင့္နဲ ့ရပိုင္ခြင့္ေတြကို အစိုးရက အာဏာအားကိုးနဲ ့ တားဆီးကန္ ့သတ္လာရင္ ဒါဟာ လူမွဳ ပဋိညဥ္ကို အာဏာပိုင္ဖက္က က်ဴ းလြန္ေဖါက္ဖ်က္တယ္လို ့အဓိပါယ္ထြက္တယ္။ အာဏာဟူသည္ လူထုကပဲ စီးဆင္းရမယ္လို ့ဆိုတယ္မဟုတ္လား။ ဒီအေျခအေနမွာ ဒီအစိုးရဟာလည္း တရားနည္းလမ္းတက်အုပ္စုိးမွဳ မဟုတ္ေတာ့အတြက္ လူထုဟာ ကန္ ့ကြက္ခြင့္၊ ဆႏၵျပခြင့္ သပိတ္ေမွာက္ခြင့္ ဖီဆန္ခြင့္ ရွိကိုရွိရမယ္။ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီ ရဲ ့ အေျခခံအုတ္ျမစ္ပဲ။ အႏွစ္သာရ ပဲ။ တရားနည္းလမ္းက်တဲ့အခြင့္အေရးပဲ။ right to rebellion ပဲ။

- ၂၀၁၅ နားနီးလာေတာ့ က်ည္ေတာက္ကြ်တ္သြားတဲ့ အစိတ္သားရဲ ့အျမီေကာက္ေတြကလည္း တနန္ ့နန္ ့ေပၚလာ။ မင္းသားေခါင္းစြပ္ ေဘာင္းဘီခြ်တ္ ေျပာင္ၾကီးတို ့သရုပ္ကလည္း မဖုံးႏိုင္မဖိႏိုင္ျဖစ္လာ။ ဒီ အခင္းအက်င္းမွာ- လူေတြလမ္းေပၚထြက္လာေအာင္ မလုပ္နဲ ့တို ့ ..ဒီနည္းက ေခတ္ကုန္ေနျပီ တို ့....ဆိုတဲ ့စကားေတြ ကလည္း လွိဳ င္လွိဳ င္ၾကားလာေနရျပန္ေရာ။
- ထုံးစံအတိုင္း Pro-military နဲ ့ Anti-su အုပ္စုေတြဆီကပဲ ဒီအသံေတြထြက္လာေနတာပဲ။ ေမာင္မင္းၾကီးသား မယ္မင္းၾကီးမတို ့အလိုအရ ဒီမိုကေရစီမွန္က ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့သေဘာ။ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ ေျခဥ ရယ္....လက္ရွိအစိုးရနဲ ့စစ္တပ္ရယ္ ကို ပဲ လူထုဟာ သားကိုသခင္၊ လင္ကိုဘုရား ကိုးကြယ္ထားရမယ့္ သေဘာ။ "ထားရာေန၊ ေစရာသြား၊ ေကြ် းတာစား၊ ခံ မေျပာနဲ ့" ဆိုတဲ့ ဘူးေတာင္းက်ဥ္း ဒီမိုကေရစီ။ သြားေလသူၾကီးေတြရဲ ့ "စည္းကမ္းျပည့္၀ဒီမိုကေရစီ" ဆိုတာကိုပဲ ဘုရားေဟာ မုခ္ပါဠ္လို ကိုးကြယ္ရမယ္ ေပါ့ေလ။ အတိုင္းအတိုင္းအျပည္ျပည္မွာ မေတြ ့ရ မၾကားရတဲ့ Burmese way to democracy ေပါ့ေလ။
- မေက်နပ္မွဳ တစ္ခုရွိလာရင္ ဒါမွမဟုတ္ အစိုးရရဲ ့လုပ္ရပ္ဟာ တရားနည္းလမ္းမက်တဲ့ လုပ္ရပ္လို ့သိျမင္လာရင္ လူေတြလမ္းေပၚထြက္လာတာဟာ နည္းလမ္းတက်လုပ္ရပ္ပဲ။ လူထုဘက္မွာ စည္းကမ္းတက် ထုတ္ေဖၚဖို ့၊ ကန္ ့ကြက္ဖို ့၊ နဲ ့ဆန္ ့က်င္ဖို ့သာ လိုအပ္တယ္။ ဒါကိုပဲ ကြန္ျမဴနစ္ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါသည္ ေတြက ရွစ္ေလးလုံးလို ပစ္သတ္ခံရမယ္လို ့ျခိမ္းေျခာက္ေနျခင္းဟာ အာဏာရွင္စရိုက္မကုန္တာကို ျပေနတာပဲ။ ဒီလူေတြ လိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာ ဒစၥကို ေရႊ ထက္မပို။ လူမွဳ အကူးအေျပာင္း social mobility ကိုေၾကာက္ေနရင္ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့စကားကို ေအာ္မေနနဲ ့ေတာ့။
- လက္ရွိမွာ လိုေနတာက လူထုကို အမွားနဲ ့အမွန္ ခြဲတတ္ေအာင္၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးေတြဟာ ဘာေတြလည္း သိလာေအာင္ အသိပညာေပးေရး၊ ႏွဳိ းေဆာ္ေရးအစီအစဥ္ ေတြလိုေနတာ။ စံနစ္တက် ဆႏၵထုတ္ေဖၚတတ္ေအာင္နဲ ့အရပ္ဖက္ဆန္ ့က်င္ေရးလွဳပ္ရွားမွဳ ေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ဖို ့ ဦးေဆာင္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြလိုေနတာ။ ေျခဥနဲ ့အစိတ္သား၊ ၄၃၆ နဲ ့၅၉ စတာေတြ ဟာ ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လိုေၾကာင့္ လိုလားဖြယ္မဟုတ္ေၾကာင္း ပညာေပး အစီအစဥ္ေတြ ခုထက္ ပိုလုပ္ဖို ့လိုေနတာ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဆႏၵျပ ကန္ ့ကြက္ပြဲေတြ အဆက္မျပတ္ ေနရာ အႏွ ့ံလုပ္ဖို ့လုိေနတာ။ တရားနည္းလမ္းမက် တာကို နည္းလမ္းမက် မွန္းသိေစမယ့္ ပညာေပးလွဳ ံ ့ေဆာ္မွဳေတြလိုေနတာ။ ဒီလို လွဳ ပ္လွဳ ပ္ရွားရွားနဲ ့ဆူဆူပူပူ ျဖစ္လာတယ့္ ျဖစ္စဥ္ကိုပဲ Development as Social Progress လုိ ့ေခၚတယ္မဟုတ္လား။
-ဒီမိုကေရစီမွန္ရင္ ဆူပူလိမ့္မယ္၊ အျပန္အလွန္ဖိအားေပး mutually coercive ထိန္းေက်ာင္းလိမ့္မယ္။ ဒါကိုမၾကိဳ က္ ဆင္မယဥ္သာပဲ ေလွ်ာက္လွမ္းလိုတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာထက္ တရားရိပ္သာ၀င္တာဟာ အေကာင္းဆုံးပါဘဲ။ ပါရမီပါရင္ တမဂ္ တဖိုလ္ ေတာင္ ရႏို္င္ေသးမင့္မဟုတ္လား။