Monday, August 1, 2016

ႀတိဂံတစ္ခု၏ အနားမ်ား By မင္းသန္းထုိက္ (ေဒးဒရဲ)

အႏုရကၡိတ

ႀတိဂံဟူသည္ သံုးနားညီမွ လွပါသည္။ အနား တစ္ဖက္က တို၊ တစ္ဖက္က ရွည္၊ တစ္ဖက္က တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးဆိုလွ်င္ လွလွပပႀတိဂံတစ္ခုျဖစ္မလာႏုိင္ေပ။
ပညာေရးကို ႀတိဂံႏွင့္ သေကၤတျပဳၾကသည္။ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ အမွတ္တံဆိပ္တြင္ ႀတိဂံပံုပါ သည္။ အမွတ္တံဆိပ္ထဲက ႀတိဂံ ၏ အနားတစ္ဖက္ခ်င္းစီက မိဘ၊ ဆရာ၊ ေက်ာင္းသားတို႔ကို ကိုယ္ စားျပဳသည္။ ပံုထဲမွာေတာ့ သံုးနာ ညီႀတိဂံေလးမို႔ လွပသည္။ ေသ သပ္သည္။ က်က္သေရရွိသည္။ ႀတိဂံ၏ ေထာင့္တစ္ဖက္က အ ထက္သို႔ ခြၽန္တက္ေနသည္မွာ ျမန္မာ့ပညာေရး၏ မိုးသို႔ရြယ္ထား တိမ္မႈန္စားမည့္ နိမိတ္ပံုျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ တကယ့္လက္ေတြ႕နယ္ ပယ္တြင္ မိဘ၊ ဆရာ၊ ေက်ာင္း သားတို႔ သံုးနားညီပါရဲ႕လား။
တစ္ခါက အထကေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းမွ အထက္တန္းျပ ဆရာေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ရန္ကုန္ခရီးကို အတူသြားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ ေတာ္က စာအုပ္တိုက္တစ္ခုသို႔ သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ သူက စာအုပ္အေရာင္းပြဲေတာ္တစ္ခုသို႔သြား၍ သူ႕ေက်ာင္း စာၾကည့္တိုက္ အ တြက္ စာအုပ္မ်ား၀ယ္ရန္ ျဖစ္ သည္။ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္ သင္ၾကားေရးကိစၥမ်ား၊ ပညာေရးကိစၥ မ်ားေျပာၾကရင္းက ေက်ာင္းစာ ၾကည့္တိုက္မ်ားအေၾကာင္းဆီ ေရာက္သြားသည္။ ထိုဆရာေလး ကစ၍ ေျပာသည္။
‘‘ကေလးေတြ စာမဖတ္ဘူး သာ ေျပာတာ။ ဆရာေတြ၊ မိဘ ေတြကလည္း ေက်ာင္းစာကလြဲ ရင္ အျပင္စာဖတ္တာအားမေပး ဘူးဆရာရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္ဒီေက်ာင္း ကို စေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းစာ ၾကည့္တိုက္က ဆိုင္းဘုတ္ပဲရွိ တာ။ အၿမဲတံခါးပိတ္ထားတာ။ စာ ၾကည့္တိုက္က အပတ္စဥ္ယူတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြကလည္း ဆရာ၊ ဆရာမေတြ အိမ္မွာပဲ လွည့္ေနၿပီး တခ်ဳိ႕ဂ်ာနယ္ေတြ စာၾကည့္တုိက္ကို ေတာင္ ျပန္မေရာက္ေတာ့ဘူး။ ဒီႏွစ္မွ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ကြၽန္ ေတာ့္ကို စာၾကည့္တိုက္ကိုင္ဖို႔ တာ၀န္ေပးေတာ့ရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြ လည္း တိုက္ပိုင္အမွတ္ေတြသြင္း၊ ကေလးေတြနဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္စာ အုပ္ေတြလည္း ထပ္၀ယ္၊ ထပ္အ လွဴခံေပါ့ဆရာ။ အမ်ားဆံုးက ေတာ့ ပံုျပင္စာအုပ္ေတြ၊ ႐ုပ္ျပစာ အုပ္ေတြေပါ့ ဆရာ။ ဒါေတြနဲ႔ပဲ သူတို႔ကို စာၾကည့္တိုက္ဆီေရာက္ လာေအာင္၊ စာဖတ္၀ါသနာပါ လာေအာင္ လုပ္ရတာေပါ့ဆရာ။ အဲဒါငါးတန္းကေန ကိုးတန္းအထိ ေက်ာင္းသားေတြကို တစ္ေန႔တစ္တန္းငွားေပးတယ္ဆရာ။ ဆယ္တန္းကေတာ့ ႀကိဳက္တဲ့ေန႔လာငွား၊ အဲသလိုလုပ္ထားတာ ဆရာ။ ကေလးေတြက ငွားဖတ္ၾကတယ္ ဆရာ။ ကြၽန္ေတာ္ဆို ေန႔ခင္းေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္ေတာင္ ထမင္း မစားရဘူးဆရာ။ အတန္းလြတ္တဲ့အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ စားထားရ တယ္။ အဲဒါတခ်ဳိ႕ဆရာမေတြက ေက်ာင္းသားေတြလြယ္အိတ္ထဲ မွာ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြ႕လို႔ဆိုၿပီး စာအုပ္ကို သိမ္းၾကတယ္။ ကေလး ေတြက ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္က ငွားတာလို႔ ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္လာေပးၿပီး ေနာက္ကေလး ေတြကို ကာတြန္းစာအုပ္မငွားပါနဲ႔ လို႔ ေျပာတယ္ ဆရာ။ ကေလးေတြကိုလည္း ဘယ္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ ကာ တြန္းစာအုပ္ငွားမဖတ္ရဘူး။ ေနာင္လြယ္အိတ္ထဲမွာ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြ႕ရင္ ႐ိုက္မယ္လို႔ ေျပာတယ္ ဆရာ။ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ရ မလဲ။ နဂိုက စာဖတ္၀ါသနာပါတဲ့ ကေလးေတြေတာင္ ေက်ာင္းက ဆရာမေတြနဲ႔ ေတြ႕မွ ၀ါသနာပါ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္နဲ႔တူတယ္ ဆရာ’’။
အထက္တန္းျပဆရာေလး က စကားေတြကို မာရသြန္ေျပး သလို မနားတမ္းတရစပ္ေျပာခ် လိုက္သည္။ ထိုဆရာေလးက ေတာ့ ေျပာၿပီးဘယ္သို႔ရွိမည္မသိ။ နားေထာင္ရသူ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေတာ့ ေမာေတာက်ပ္တပ္ႀကီးျဖစ္ က်န္ေနခဲ့သည္။ ထိုဆရာေလး ေျပာသလိုပင္ တခ်ဳိ႕ဆရာ၊ ဆရာ မမ်ားက ကိုယ္တိုင္လည္း ျပ႒ာန္း စာအုပ္ကလြဲလွ်င္ ဘာစာအုပ္မွ ဟုတ္တိပတ္တိမဖတ္၊ ကာတြန္း တို႔၊ ႐ုပ္ျပတို႔ ဖတ္လွ်င္ လူပ်က္စီး သည္ဟူသည့္ အေတြးအေခၚ၊ အယူအစြဲေဟာင္းႀကီးေတြ၏ ႏြံထဲ မွာ နစ္ကြၽံေနဆဲ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ တစ္ေတြအေဟာင္းထဲ ႏြံနစ္ေန သည္က ကိစၥမရွိ။ သူတို႔မွာ အနာဂတ္မရွိေတာ့။ ပင္စင္နားနီးေနၾက ၿပီ။ အနာဂတ္ရွိသည့္ ကေလးေတြကိုပါ သူတို႔ႏွင့္အတူ အေဟာင္းႏြံ ထဲဆြဲဆြဲခ်ေနျခင္းက ျပႆနာျဖစ္ သည္။ ကေလးမ်ား၏ အနာဂတ္ သည္ ႏုိင္ငံ၏ အနာဂတ္ႏွင့္ တိုက္ ႐ိုက္အခ်ဳိးက်ေနသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၆ ဇန္န၀ါရီ ၁၅၊ ၁၆၊ ၁၇ ရက္မ်ားက က်င္းပ ခဲ့သည့္ ႏိုဗယ္ျမန္မာစာေပပြဲေတာ္ သို႔ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေပးပို႔ခဲ့သည့္ အမွာစကားတြင္ ‘‘စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာလည္း ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ဆိုတာ မရွိသ ေလာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ စာေပေလ့ လာ ဖတ္႐ႈခ်ိန္ဆိုတာလည္း ေက်ာင္းစာသင္ခ်ိန္ေတြထဲမွာ မရွိ ေတာ့ပါဘူး။ စာအုပ္စာေပေတြ လည္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ပတ္ ၀န္းက်င္မွာမရွိေတာ့ပါဘူး။ ပညာ ေရးစနစ္ကလည္း အလြတ္က်က္ ေျဖရတဲ့ စနစ္ျဖစ္ေလေတာ့ တ ျခားေသာ ေက်ာင္းျပင္ပအေတြး အေခၚ၊ အယူအဆနဲ႔ ဆင္ျခင္ႏိုင္ စြမ္းေတြကို ကန္႔သတ္ထားၿပီး စာ ေပဖတ္႐ႈတာေတြကို ကန္႔သတ္ ထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္’’ဟု ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထည့္သြင္းေျပာၾကား သြားခဲ့သည္။
ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာသကဲ့သို႔ပင္ ေက်ာင္းေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ စာၾကည့္တုိက္ ဆိုတာ ဆိုင္းဘုတ္သာရွိၿပီးေသာ့ ခတ္ထားသည္ကမ်ားသည္။ သက္ဆိုင္ရာစစ္ေဆးေရးမ်ားလာမွသာ တံခါးမ်ားခဏတစ္ျဖဳတ္ပြင့္ရရွာ သည္။ က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္ စာ ၾကည့္တိုက္၏ ေသာ့ခေလာက္ႏွင့္ ေသာ့တံသည္ အၿမဲအိုးစားကြဲ လ်က္ရွိ၏။ သည္ေတာ့ ေက်ာင္း စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုရွင္သန္ဖြံ႕ ၿဖိဳးလာဖို႔ဆိုလွ်င္ ထိုေက်ာင္း၏ အႀကီးအကဲျဖစ္သည့္ ေက်ာင္း အုပ္ႀကီးကိုယ္တိုင္က စိတ္၀င္စား မႈရွိရပါမည္။ ၿပီးလွ်င္ စာေပ၀ါသ နာပါ၍ စာၾကည့္တိုက္လုပ္ငန္း မ်ား၌ စိတ္၀င္တစားရွိေသာ ဆရာတစ္ေယာက္ အနည္းဆံုးရွိရပါမည္။ ထိုဆရာက ေက်ာင္းစာ ၾကည့္တိုက္မွဴးအျဖစ္ တာ၀န္ယူ ၿပီး က်န္ေသာဆရာ၊ ဆရာမမ်ား က စာၾကည့္တိုက္မွဴးဆရာကို ၀ိုင္း၀န္းကူညီၾကရပါမည္။ မိမိအတန္းမွ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ကိုလည္း စာၾကည့္တိုက္သို႔သြား ၍ စာေပဖတ္႐ႈေလ့လာၾကရန္ ႏိႈး ေဆာ္ေပးၾကရပါမည္။
ယခုမူ ငယ္ရြယ္တက္ႂကြ ေသာ စာၾကည့္တိုက္မွဴးဆရာ ေလးက ယခုႏွစ္မွ အသက္ျပန္၀င္ လာေသာ သူတို႔ေက်ာင္း၏ စာ ၾကည့္တိုက္ကို လက္ရွိစာအုပ္ေတြလည္း မေပ်ာက္ပ်က္ရေအာင္ အမ်ဳိးအစားအလိုက္ တိုက္ပိုင္အ မွတ္ေတြအသစ္ျပန္သြင္း၊ ခင္မင္ ရင္းႏွီးရာ မိတ္ေဆြေတြဆီက စာ အုပ္ေတြ အလွဴခံ၊ စာၾကည့္တိုက္ ရန္ပံုေငြႏွင့္ စာအုပ္အသစ္ေတြ ၀ယ္တန္၀ယ္ၿပီး ေက်ာင္းသား ေတြကို စာၾကည့္တုိက္ဘက္ေျခ ဦးလွည့္ခ်င္လာေအာင္ ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္ တခ်ဳိ႕ ေသာ ဆရာမမ်ား၏ လုပ္ရပ္က အကူအညီမျဖစ္သည့္အျပင္ အ ေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၆ ဇူလိုင္ ၂၁၊ ၂၂ ရက္ေန႔မ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့ သည့္ အေျခခံပညာက႑ပညာ ေရးျမႇင့္တင္မႈအေကာင္အထည္ ေဖာ္ေရးႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ‘‘အေျခခံ ပညာခိုင္မာေအာင္လုပ္ဖို႔ အင္မ တန္အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ဘယ္ သူမွ ျငင္းလို႔မရဘူး။ ကြၽန္မတို႔ ေက်ာင္းေတြဟာ အားကိုးေလး စားတန္ဖိုးထားထိုက္ေအာင္ရွိရဲ႕ လားဆိုတာ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ပါ၀င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုး စဥ္းစားရမယ့္ ကိစၥပါ’’ဟု ေျပာ ၾကားသြားသည္။ ထို႔အျပင္ အေျခ ခံပညာဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္ ဘ၀တစ္သက္တာလံုးသင္ယူရ မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင္ယူ သည့္ စိတ္ဓာတ္ေမြးျမဴၾကရန္ လည္း ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို တိုက္တြန္းခဲ့သည္။
ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ တာ ၀န္သည္ သင္႐ိုးကုန္ေအာင္သင္ ၾကားေပး႐ုံ၊ မွတ္စုထုတ္ေပး႐ုံ မဟုတ္ဘဲ ကေလးမ်ား၏ အနာ ဂတ္ဘ၀လွပသာယာလာေအာင္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္တတ္ေသာ လူ႕ အဖိုးတန္ေလးမ်ားျဖစ္ေအာင္ စိတ္ကိုပါသင္ႏုိင္ၾကရပါမည္။ သည့္အတြက္ ဆရာသည္ မိမိ ကိုယ္တိုင္ အေဟာင္းႏြံထဲမွ ႐ုန္း ထခဲ့ၾကဖို႔ လိုပါသည္။ မိမိကိုယ္ ကိုယ္အၿမဲျဖည့္ဆည္းလ်က္ တ ပည့္မ်ား အားကိုးအားထားျပဳ ထုိက္သည့္ ဆရာမြန္၊ ဆရာခြၽန္မ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနရပါမည္။
ပညာေရးသည္ ႀတိဂံတစ္ခု ဟု ဆိုပါလွ်င္ အေျခခံအနားသည္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ပါသည္။ ေဘး ႏွစ္ဖက္သည္ မိဘ၊ ဆရာဟူေသာ အနားမ်ားျဖစ္ပါသည္။ အေျခခံ အနားက အလ်ားတိုေနသည့္တိုင္ က်န္အနားႏွစ္ဖက္က အလ်ား ရွည္ၾကပါလွ်င္ ႀတိဂံ၏ ထိပ္ခြၽန္ ကေလးက မိုးသို႔ ရည္စူးတိမ္ၫြန္႔ ခူးေနေပလိမ့္မည္။
ႀတိဂံ၏ အနားသံုးဖက္တြင္ ဆရာဟူေသာ အနားတစ္ဖက္က အေရးပါဆံုးျဖစ္။။

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...