Wednesday, August 31, 2016

မေရးခ်င္ေတာ့တဲ့ ဒုိင္ယာရီ

Min Ko Naing

ဖားကန္႔မွ အထက္တန္းေက်ာင္းသူ မဂ်ာဆုိင္းအိမ္၊ ေက်ာင္းက
အိမ္အျပန္၊ လမ္းတြင္ ေသနတ္သံမ်ားၾကား လဲက်၊ အသက္ဆုံး
သြားရ။ ေနာက္ဘ၀မ်ားတုိင္ သူ႔စိတ္ထဲ ေက်ာင္းသြားလွ်င္
ေသနတ္မွန္ ေသတတ္သည္ဟုမ်ား စြဲမွတ္သြားေလမည္လား။

*-*-*-
ဗန္းေမာ္မန္၀ိန္းၾကီးလမ္းနံေဘး “စိန္႔ပက္ထရစ္”ဘုရားေက်ာင္း
နံေဘး၊ ဆမ္မုိင္အမည္ရွိ(၁၄)ႏွစ္အရြယ္ (၇)တန္းေက်ာင္းသားေလး။
ေရခဲေအာင္ခ်မ္းလြန္း၍ အေႏြးထည္လုိခ်င္၊ ေတာထဲမွာ သစ္ခြ
ရုိင္းတစ္မ်ဳိး တစ္ပိႆာ ခုႏွစ္ေသာင္းေပး၀ယ္သူရွိ။ အေႏြးထည္
၀ယ္ရန္ သစ္ခြခူးေရာင္းဖုိ႔ေတာထဲသြား အုန္းခနဲ႔ ေျမာက္တက္
သြားျပီးနားေတြ ကန္းကုန္။ သတိရလာေတာ့ ေျခတစ္ဖက္
မရွိေတာ့။
-*-*-*
ရွမ္း/ေျမာက္ေဒသ ဟုိက္ပါ-၀မ္ဟုိင္းက စစ္ေရွာင္စခန္းရွိ
ကေလးမ်ားထံပုိ႔ရန္ ကစားစရာအရုပ္မ်ား အလွဴခံ၊ ကေလး
မေလးတစ္ဦးက သူ႔ေမာင္ေလး ယူလာသည့္ ကစားစရာ
ေသနတ္ကုိ ေတြ႔ေသာ္ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ အိတ္ထဲျပန္
ထည့္ရင္း သူ႔ေမာင္ေလးကုိေျပာ“ တျခားအရုပ္ေတြပဲေပး၊
ေသနတ္ေတာ့မေပးပါနဲ႔ ေမာင္ေလးရယ္။ ”
*-*-*-
ဟုိက္ပါ-၀မ္ဟုိင္းမွ စစ္ေရွာင္ကေလးေတြ၊ လက္ေဆာင္
အရုပ္ေတြရသြားလုိ႔ ေပ်ာ္ေနၾက၊ သူတုိ႔အတြက္ အားေပး
တဲ့စာ၊ မိတ္ဖြဲ႕စာေတြေတြ႕လုိ႔ ၀မ္းသာေနၾက။ ဘယ္က
လာပုိ႔တာလဲေမး။ ရန္ကုန္ကလုိ႔ ေျဖေတာ့ -
“ရန္ကုန္မွာ စစ္မတုိက္ၾကဘူးလား”လုိ႔ ထပ္ေမး။
-*-*-*
ျပည္မ,ျမဳိ႕ၾကီးေပၚက ကေလးေတြက ေရးတဲ့စာထဲမွာ
“ စိတ္ဓာတ္မက်နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း၊ ငါတုိ႔အရုပ္ေလးေတြ
ဖက္အိပ္ျပီး အိပ္မက္ထဲမွာ မိသားစုနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ၊
အိမ္ကုိအျမန္ဆုံးျပန္ ေက်ာင္းတက္ႏုိင္ပါေစ ” တဲ့။
စစ္ေဘးေရွာင္စခန္းက ကေလးက ျပန္ေရး
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. ငါလည္း ေက်ာင္းတက္ခ်င္တယ္”
*-*-*-
“ သူငယ္ခ်င္းေရ အရမ္းခ်မ္းေနသလား ။ ငါ့အေႏြးထည္
ထည့္ေပးလုိက္တယ္။ မခ်မ္းပါႏွင့္ေတာ့ကြာ တကၠသုိလ္
ေရာက္ရင္ေတြ႕မယ္ေနာ္” ဘုန္းထြဋ္ေခါင္(ျပည့္လွ်ံျဖဳိး)
တတိယတန္း(H)၊ အထက(၁)ဒဂုံ
.
သူငယ္ခ်င္း ဘုန္းထြဋ္ေခါင္
“ မင္းေပးတဲ့လက္ေဆာင္ ငါရပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါ
တယ္ကြာ၊တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ ေတြ႕မယ္ေနာ္။ ”
- စုိင္းဆုိင္လီ
မူလြန္၊ ဟုိက္ပါေက်းရြာ။
-*-*-*
လုံးခင္းရွိ စစ္ေဘးေရွာင္စခန္းကေလးေတြ အစာစားေန။
ေျပာင္းၾကမ္းကုိ ဓားနဲ႔ျခစ္ ျပဳတ္ရည္က်ဲက်ဲ ကေလးတစ္ေယာက္က
ေသာက္ေနရင္း ေမာ့ၾကည့္။ သူ႔မ်က္လုံးေတြက အေရာင္
မေတာက္။
*-*-*-
ကေလးႏုိ႔တုိက္ေန တုိင္းရင္းသူတစ္ေယာက္ကုိေမး -
“ အိမ္မျပန္ခ်င္ဘူးလား။ ”
“ ျပန္ခ်င္တာေပါ့၊ သူတုိ႔ခဏခဏ ရန္ျဖစ္တယ္ေလ၊
ေၾကာက္စရာၾကီး။ ေသၾကတယ္၊ မီးေလာင္ကုန္တယ္ေလ၊
ရန္မျဖစ္ဖုိ႔ေျပာေပးလုိ႔ရမလား”တဲ့။
-*-*-*
ေတာ့ဆန္ေက်းရြာအုပ္စုအားလုံး ေက်ာက္မဲကုိ ထြက္ေျပး
လာၾက။ ညဘက္မီးေရာင္ျမင္ရင္ ပစ္မွာစုိးလုိ႔ ေထာ္လာဂ်ီကုိ
မီးမွိတ္ေမာင္းေတာ့ ေခ်ာက္ထဲထုိးက်ျပန္။ ေက်ာက္မဲက
ဘုရားရင္ျပင္ေပၚ စာက်က္ေနတဲ့ ကေလးေတြ ဆယ္တန္းက
ဘယ္မွာေျဖရမွန္းမသိ။
.
“ ေတာ့ဆန္”အထကမွ ဆရာ/ဆရာမေတြထြက္မေျပးဘဲ
တပည့္ေတြနဲ႔ အတူလုိက္လာ စစ္ေရွာင္ဇရပ္ေတြမွာပဲ စာသင္
ေပးေန။ ေက်ာက္မဲစာစစ္ဌာနစာရင္းထဲ သူတုိ႔ကုိ ထည့္ေပး
လုိ႔ရမလား။ မေရရာလွတဲ့ အေျခအေနမွာ ကေလးတစ္ေယာက္
လႊတ္ခနဲေမး။
“ စာေမးပြဲျပီးမွ စစ္တုိက္လုိ႔မရဘူးလား ”
*-*-*-
ဖားကန္႔မွာ ညေရာက္ေတာ့ တစ္ၿမဳိ႕လုံး အိမ္ေရွ႕လမ္းေတြေပၚ
ေရာက္ေနၾကတာေတြ႕ရ။ လူေတြသာမက ေခြးကေလး၊ ေၾကာင္
ကေလးေတြပါ ထြက္လာေနၾက။
“ အခုမွ တုိက္ပြဲရပ္သြားတာကုိး အရင္ရက္ေတြက အိမ္ထဲမွာပဲ
ပုန္းေနၾကတာေလ၊ အခုမွအသက္၀၀ ရွဴႏုိင္တာကုိး”ဟု
တစ္ေယာက္က ရွင္းျပ။
ကေလးေတြလည္း ခုမွ လမ္းေပၚေျပးလႊားကစားခြင့္ရ၍
ေပ်ာ္ေနၾကဟန္ ကေလးတစ္ေယာက္က ေဘာင္းဘီေလး
မ,တင္ရင္း ျငင္း..
“ ေဟ့ေအး... စစ္တုိက္တမ္းေတာ့ မကစားဘူးေကာင္ေရ့”။
- #မင္းကုိႏုိင္
[ ယေန႔ထုတ္ ေၾကးမုံသတင္းစာပါ ေဆာင္းပါးမွ ]

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...