မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ နဲ႔ ေရးတဲ႔ စာ
Khun Saing
မၾကာခင္က မိတ္အင္ျမန္မာ ( Made in Myamar ) တံဆိပ္ကပ္ထားတဲ႔ ကုတ္အဂၤာ်ီေတြကို ကုန္တုိက္တခုရဲ႕ အေရာင္းစင္ေတြေပၚမွာ အစီအရီ ေတြ႔လိုက္ရလုိ႔ ၀မ္းသာ-လွိဳက္လွဲ အားရစိတ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အဂၤာ်ီေတြကုိ လွည္႔ပတ္ၾကည္႔ေနမိပါတယ္။ ကုန္တုိက္နံမည္ က မာ႔ ခ္ အင္ စပင္ဆာ ( Merk & Spencer ) ။ အဂၤလန္မွာေကာ ဥေရာပမွာပါ နံမည္ၾကီး-ေစ်းၾကီးတဲ႔ - ကုန္တုိက္တခုေပါ႕။ ေစ်းၾကီးသလုိ ပစၥည္း အရည္အေသြးေတြလည္း ေကာင္းတယ္ဆုိတဲ႔ အမွတ္တံဆိပ္( Brand) ကိုထိမ္းသိမ္းထားသမုိ႔ိ႔ အဂၤလိပ္လူကုံတန္ ေတြ အသိအ မွတ္ျပဳ အားေပးတဲ႔ တံဆိပ္ -brand ဆုိေတာ႔ ဒီ ကုတ္အဂၤာ်ီေတြ ဒုိ႔ ျမန္မာျပည္က ခ်ဳပ္ေနႏိုင္ျပီ ဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ယူေက်နပ္တဲ႔စိတ္မ်ိဳး -ေပၚမိတာပါ။
.
တကယ္က ကြ်န္ေတာ္ ဒီကုိေရာက္ေနတဲ႔ ၉ႏွစ္ေလာက္အတြင္း ဗီယက္နမ္ ကေမၻာဒီးယား ထိုင္း ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ တရုတ္ စတဲ႔တုိင္းျပည္ေတြက ခ်ဳပ္တယ္-လုပ္တယ္ဆုိတဲ႔ အဂၤာ်ီေတြ အားကစားဘိနပ္ေတြ ခ်ည္း ဟုိဆိုင္ဒီဆုိင္ေတြမွာ ေတြ႔ေတြ႕ေနခဲ႔ရေတာ႔ စိတ္ထဲ မၾကည္လင္လွ ပါဘူး ။ၾကည္႔စမ္း။ ငါ႔အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြက ဥေရာပအထိ ေစ်းကြက္ ရေနၾကျပီ။ ထုိးေဖါက္ ေနၾကျပီ ။ ငါတုိ႔ ျမန္မာျပည္ ကေနာက္က်န္ေနခဲ႔တုန္း ။ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ သူမ်ားေတြလုိထုိးေဖါက္လာႏိုင္ မလဲ။တင္သြင္းလာမလဲ။ ဘယ္ေတာ႔ ႏိုင္ငံတကာေတာ တုိး မွာလဲ ဆုိတဲ႔အားမလုိအားမရ စိတ္နဲ႔ စိတ္မၾကည္မသာ ျဖစ္ရျခင္းမ်ိဳးပါ။ အခုလုိ မထင္မွတ္ပဲ ေတြ႔လုိက္ရေတာ႔ လွိဳက္ကနဲျဖစ္ ၀မ္းသာတဲ႔အတြင္းစိတ္က မဖုံးဖိႏိုင္ဘူး ။ သူ႔ေနာက္ဆက္တြဲအဓိပၸါယ္ေတြက အမ်ားၾကီးေလ ။ ငါတုိ႔တုိင္းျပည္မွာ ဒီနံမယ္ၾကီး ကုမၸဏီနဲ႔ စာခ်ဳပ္ရတဲ႔ စက္ရုံေတြ ရွိေနျပီ။ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြ ေရာက္ျပီ -လုပ္အား ေစ်းကြက္ရွာ ေနျပီ။ ေဖါက္သည္ယုံၾကည္မွဳ ( Customer confidence ) ရလာျပီ။ ဒါေၾကာင္႔သာဒီပစၥည္းေတြဒီကိုေရာက္လာတာ။ ငါတုိ႔ဆီကအလုပ္သမားေတြ သူမ်ားတုိင္းျပည္သြားလုပ္စရာမလုိ- အိုးအိမ္မကြာ-မိသားစုမေ၀း- အလုပ္လုပ္ေနရေနၾကေတာ႔မယ္ ဆုိတဲ႔ အသိ။ လွိဳင္သာယာစက္မွဳဇုံမွာ လား။ ေရႊျပည္သာစက္မွဳဇုံကလား။ ေအာင္ဆန္း အထည္ခ်ဳပ္ စက္ရုံေတြဆီကလား။ ဘယ္ကျဖစ္ျဖစ္ပါေလ။
ကြ်န္ေတာ္ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတုန္း စီးပြါးေရးပိတ္ဆုိ႔တဲ႔ ဒဏ္နဲ႔ စက္မွုဇုံ အသီးသီးမွာ စက္ရုံေတြမလည္ပတ္ႏိုင္ပဲ အလုပ္သမားေတြ ေထာင္ေသာင္း ခ်ီျပီး အလုပ္ျပဳတ္ၾက ။ ဒုကၡေရာက္ၾကတာေတြ႔ခဲ႔ရ ဖူးတယ္။ ခုေတာ႔ ျပန္အဆင္ေျပၾကျပီထင္ပါရဲ႕။
လူက သူမ်ားတုိင္းျပည္ေရာက္ေနေပမယ္႔ စိတ္က အခ်ိန္တုိင္း
ကိုယ္႔တုိင္းျပည္နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ စိတ္၀င္တစားျဖစ္မိတာ။ ( ငါတေယာက္ထဲေတာ႔
မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေလ ) ဘီဘီစီက လႊင္႔တဲ႔ Travel Show အစီအစဥ္ ကေန
ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ လိုက္ရိုက္ထားတဲ႔ ေရေျမေတာေတာင္ေတြ ျမစ္ေတြကန္ေတြ သဘာ၀
အလွအပေတြ-ေဒသအသီးသီးက ရုိးရာယဥ္ေက်းမွဳေတြကို ျမင္တဲ႔အခါ
ေက်နပ္ဂုဏ္ယူမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ျမန္မာျပည္ကပါ- လုိ႔မိတ္ဆက္ရ တဲ႔အခါမ်ိဳး
-ျမန္မာျပည္ ေရာက္ဖူးတဲ႔အဂၤလိပ္ေတြက သိတ္လွတဲ႔တုိင္းျပည္ပဲ
လုိ႔မွတ္ခ်က္ျပန္ေပး လုိက္ရင္ ပီတိျဖစ္ရ တယ္။
.
ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ႔ျမိဳ႕မွာ ကြ်န္ေတာ္သိသေလာက္ ထုိင္းကုန္စုံဆုိင္ ၃ဆုိင္ေလာက္ရွိတယ္။ထုိင္းစားေသာက္ဆုိင္ေတြလည္း ရွိတယ္။ လည္ပတ္ေနၾကပုံရတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း ထုိင္းေတြက ျမိဳ႕တုိင္းမွာ သူတုိ႔တိုင္းျပည္ကထြက္တဲ႔ ကုန္မ်ိဳးစုံ ဆုိင္ေတြ ဖြင္႔ႏိုင္ေအာင္ Peach ဆုိတဲ႔ နံမည္တခုနဲ႔ ၾကိဳးစားေစ်းကြက္ရွာေနတာလည္း သတိထားမိပါတယ္။ ကုိယ္က ျငဳပ္သီးစိမ္းၾကိဳက္တတ္-ငပိရည္ခ်ိဳ ငပိေထာင္းၾကိဳက္တတ္ေတာ႔-စားခ်င္ရင္ သူတုိ႔ဆိုင္ေတြ သြား၀ယ္ရင္းေတြ႔ေနတယ္။ လက္ သုံးလုံးေလာက္သာ အက်ယ္ရွိတဲ႔-ေလးေထာင္႔ အနက္ေရာင္ပလပ္စတစ္ဗူးျပားျပားပါးပါးေလးထဲ ျငဳပ္သီးစိမ္း ေလးငါး ဆယ္ေတာင္႔ ေလာက္ကို ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္စီ ထားျပီး ပလပ္စတစ္အၾကည္ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေလး ျပန္အုပ္။ Product of Thailand( ထုိင္းႏိုင္ငံထြက္ကုန္ ) စာတမ္းထုိး-ေရာင္းတာေလး ကို မခ်င္႔မရဲ ဖတ္ၾကည္႔ -ပိုက္ဆံ တေပါင္ခြဲေပး၀ယ္လာရတယ္။ မုိးေမွ်ာ္ျငဳပ္သီးစိမ္း ၁၀ေတာင္႔ ၁၂ေတာင္႔ေလာက္ကုိ ျမန္မာေငြ ၂၅၀၀ က်ပ္ ေလာက္ နဲ႔ ၀ယ္စားတဲ႔သေဘာေပါ႔။ ဒါ-၀ယ္စားရတုိင္း ထုိုင္းဒုကၡသည္စခန္းမွာ ႏိုင္က်ဥ္းမိသားတစု-ဘ၀ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ထုိင္းေတာင္ယာေတြဆီ ခုိးထြက္ျပီး တေန႔လုပ္ခ ဘတ္ ၁၀၀ေလာက္ရဖုိ႔ တေန႔ကုန္ျငဳပ္သီးစိမ္းခူးခဲ႔ရ တဲ႔အေၾကာင္းေျပာျပၾကတာေတြ ျပန္သတိရလာတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေျပာင္းဖူးခင္းေတြဆီ သြား ေျပာင္းခ်ိဳးရတာမ်ိဳးလည္းရွိတယ္။ စခန္းထဲကေနအရင္ ခုိးထြက္ျပီးမွ ထုိင္းေတာင္ယာေတြဆီေရာက္ေအာင္ တေန႔ခရီးေလာက္အထိ ေတာထဲ တုိး လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ႔အေၾကာင္း ။ ေတာင္ယာေတြဆီေရာက္တဲ႔အခါ ျဖစ္သလုိ အဲဒီမွာ ေန -အိပ္-စား။ တပတ္ဆယ္ရက္ေနျပီးမွ ။ တေန႔တေန႔ ျငဳပ္သီးစိမ္း ကီလုိ ၇၀-၈၀ရတဲ႔အထိ ေတာအဆင္႔ဆင္႔ တုိး ခူး- ထုိင္းေတာင္ယာအလုပ္ရွင္ဆီသြင္း ေငြရွာရပ္တည္တဲ႔အေၾကာင္း ဘ၀တူႏိုင္က်ဥ္းဒုကၡသည္ေတြ ျပန္ေျပာျပၾကတာေတြ။ နားထဲက မထြက္။ငါ၀ယ္စားေနတဲ႔ ျငဳပ္သီးစိမ္းေလးေတြ က ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြ ထုိင္းအလုပ္ရွင္ဆီမွာ ေတာတုိး ခူးဆြတ္ေပးရတဲ႔ ျငဳတ္သီးစိမ္းေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာဆုိတဲ႔အေတြးမ်ိဳး - မေတြးမိခ်င္ဘူး ။
.
ဆန္စားျပီးလူျဖစ္လာတာဆုိေတာ႔ ဂ်ံဳစားတဲ႔တုိင္းျပည္ေရာက္ေပမယ္႔ အသားညွပ္ေပါင္မုန္႔ကိုခံတြင္းမေတြ႔ဘူး။ ထမင္းမစားရရင္ ဗိုက္မ၀သလုိပဲ။ စိတ္အဆာမေျပဘူး။ ဒါနဲ႔ ဆန္ပဲ အဓိက-စားျဖစ္တယ္။ ေရာက္စ က ဟုိဆန္ဒီဆန္ စမ္းစားၾကည္႔တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အိႏိၵယ ဘာစမာတီဆန္ ဒါမွမဟုတ္ ထုိင္းက ေခါမလိဆန္ က ျမန္မာျပည္ကဆန္မ်ိဳးနဲ႔နီးစပ္တယ္။ ႏူးညံ႔တာ။ေမႊးတာ။ ဆန္လုံးေခ်ာတာ ။ဒါနဲ႔ ခုေတာ႔ သူတုိ႔ကုိပဲ စားျဖစ္ေနေတာ႔တယ္။ တက္စကို ဆုိတဲ႔ အေမရိကန္ စူပါကုန္တိုက္ၾကီးေတြဆီကတဆင္႔-၀ယ္စားရတာေပါ႔ဗ်ာ။ မၾကာခင္က ေရႊဘုိေပၚဆန္းက ျမန္မာျပည္ထြက္အျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာေစ်းကြက္မွာ မွတ္ပုံတင္ေတာ႔မယ္ဆုိတဲ႔ သတင္းတက္လာေတာ႔ အတုိင္းမသိ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။ ျမန္ျမန္ ေစ်းကြက္ရပါေစ။ မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔အရည္အေသြးေတြကို ေရရွည္ထိမ္းသိမ္း ႏိုင္ငံအႏွံ႕ေအာင္ျမင္ေအာင္စိုက္လုိ႔ ႏို္င္ငံတကာထုိးေဖါက္ႏိုင္ပါေစ။ပိုးသတ္ေဆးကင္း-ခဲသလဲ အမွိဳက္အက်ိဳးအေက်ေတြကင္းတဲ႔အရည္အေသြးမ်ိဳးေတြနဲ႔ေပါ႔။ ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္တာ အက်င္႔ပါေနလုိ႔- ျမန္မာ႔ေပၚဆန္း ကမာၻကိုလႊမ္းေစရမည္-ဆုိတဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ေထာင္ခ်င္လည္းေထာင္ၾကေပါ႔။ ဒါက လယ္သမားေတြဘ၀ကုိ ေျပာင္းလဲ ျမွင္႔တင္ေစမယ္႔ကိစၥ မို႔ အဓိပၸါယ္ရွိပါေသးတယ္။
.
ျမန္မာျပည္ဆုိတာ ကြ်န္းႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူး။အဂၤလန္ထက္ ေျမ ၅ဆ က်ယ္တယ္။ေႏြမုိးေဆာင္း သုံးရာသီ ရွိတယ္။သိမ္းျမစ္လုိ ၾကီးတဲ႔ က်ယ္တဲ႔ ျမစ္ေလးစင္းမက ပိုင္တယ္။ မုိင္တေထာင္ေက်ာ္တဲ႔ ပင္လယ္ ကမ္းေျခကို ပိုင္တယ္။ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြေတာေတာင္ေတြေျမျပန္႔ေတြ နဲ႔ တႏွစ္လုံးစိုက္ပ်ိဳးလုိ႔ရတဲ႔ေျမယာေတြ ရွိတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံ ဒုံးပ်ံ ေမာ္ေတာ္ကား- ကြန္ပ်ဴတာေတြ လုပ္တဲ႔နည္းပညာ ေငြေၾကးဓန မျပည္႔စုံေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုပ္ႏိုင္တာ ေတြလုပ္- ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားသားခ်က္ေတြနဲ႔ ထုိးေဖါက္ၾကရမွာပါ။ အလုပ္လုပ္ၾကရမွာပါ ဘုိးဘြားအေမြဆုိျပီး ျမစ္ေတြပိတ္ --ေတာေတြရွင္း -ေတာင္ေတြလွန္- သယံဇာတ ေတြ အကုန္တူး-အကုန္ခုတ္- တဆုံးႏွိဳက္ -ေရာင္းထုတ္ေနလုိ႔ေတာ႔ မျဖစ္ဘူး။ ေျမ ကို စနစ္တက် အသုံးခ်ႏိုင္တဲ႔တေန႔ -ေစ်းေရာင္းတတ္တဲ႔ေန႔- ေစ်းကြက္ ရွာႏိုင္တဲ႔တေန႔ ဆင္းရဲတြင္းက ရုန္းထြက္ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ေစ်းေရာင္းတတ္တဲ႔လူမ်ိဳး ၾကီးပြါး။ အခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္ေနတဲ႔လူမ်ိဳး-ဆင္းရဲမြဲေတဒုကၡေရာက္။ ဒါ -ကမာၻ႕နိယာမ- မဟုတ္လား။
.
သူမ်ားေတြက အုန္းေရ ကိုဗူးသြတ္ေရာင္းႏိုင္ရင္ ငါတုိ႔ ဘာလုိ႔ မေရာင္းႏိုင္ရမွာလဲ။ ျမန္မာျပည္က သရက္သီးေတြ ငွက္ေပ်ာသီးေတြက အခု ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဒီက ကုန္တုိက္ေတြမွာ ၀ယ္စားေနရတဲ႔ သရက္သီး ငွက္ေပ်ာသီးေတြထက္ အနံ႔ အရသာ အကုန္ယွဥ္ႏိုင္တယ္။ သာတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ဒီမွာ မဲဇလီဖူးေတြကို ပုလင္းသြတ္ျပီး ထုိင္းေတြေရာင္းေနျပီ။ ကန္စြန္းရြက္ ဆူးပုတ္ရြက္ စပါးလင္ ငွက္ေပ်ာဖက္ ဆုိတာ ေတြကအစ ဒီအထိေရာက္လာေနတယ္။ ေစ်းၾကီးမွၾကီး ။မွ်စ္ႏုႏု။ေျပာင္းဖူးႏုုႏုေလးေတြ ကိုလည္း ဗူးသြတ္ၾကေသးတယ္။ ေစ်းကြက္ရွိတယ္။ မွ်စ္ခ်ဥ္က တရုတ္ဆိုင္ေတြမွာ အထုတ္လိုက္၀ယ္လုိ႔ရတယ္။ ဖရဲသီး-နာနတ္သီး-ေျပာင္းဖူးေတြ လည္းေရာင္းေနၾကတာပဲ။
.
ခြန္ဆုိင္း ( ၂၅-၇-၂၀၁၆ )
.
ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ႔ျမိဳ႕မွာ ကြ်န္ေတာ္သိသေလာက္ ထုိင္းကုန္စုံဆုိင္ ၃ဆုိင္ေလာက္ရွိတယ္။ထုိင္းစားေသာက္ဆုိင္ေတြလည္း ရွိတယ္။ လည္ပတ္ေနၾကပုံရတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း ထုိင္းေတြက ျမိဳ႕တုိင္းမွာ သူတုိ႔တိုင္းျပည္ကထြက္တဲ႔ ကုန္မ်ိဳးစုံ ဆုိင္ေတြ ဖြင္႔ႏိုင္ေအာင္ Peach ဆုိတဲ႔ နံမည္တခုနဲ႔ ၾကိဳးစားေစ်းကြက္ရွာေနတာလည္း သတိထားမိပါတယ္။ ကုိယ္က ျငဳပ္သီးစိမ္းၾကိဳက္တတ္-ငပိရည္ခ်ိဳ ငပိေထာင္းၾကိဳက္တတ္ေတာ႔-စားခ်င္ရင္ သူတုိ႔ဆိုင္ေတြ သြား၀ယ္ရင္းေတြ႔ေနတယ္။ လက္ သုံးလုံးေလာက္သာ အက်ယ္ရွိတဲ႔-ေလးေထာင္႔ အနက္ေရာင္ပလပ္စတစ္ဗူးျပားျပားပါးပါးေလးထဲ ျငဳပ္သီးစိမ္း ေလးငါး ဆယ္ေတာင္႔ ေလာက္ကို ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္စီ ထားျပီး ပလပ္စတစ္အၾကည္ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေလး ျပန္အုပ္။ Product of Thailand( ထုိင္းႏိုင္ငံထြက္ကုန္ ) စာတမ္းထုိး-ေရာင္းတာေလး ကို မခ်င္႔မရဲ ဖတ္ၾကည္႔ -ပိုက္ဆံ တေပါင္ခြဲေပး၀ယ္လာရတယ္။ မုိးေမွ်ာ္ျငဳပ္သီးစိမ္း ၁၀ေတာင္႔ ၁၂ေတာင္႔ေလာက္ကုိ ျမန္မာေငြ ၂၅၀၀ က်ပ္ ေလာက္ နဲ႔ ၀ယ္စားတဲ႔သေဘာေပါ႔။ ဒါ-၀ယ္စားရတုိင္း ထုိုင္းဒုကၡသည္စခန္းမွာ ႏိုင္က်ဥ္းမိသားတစု-ဘ၀ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ထုိင္းေတာင္ယာေတြဆီ ခုိးထြက္ျပီး တေန႔လုပ္ခ ဘတ္ ၁၀၀ေလာက္ရဖုိ႔ တေန႔ကုန္ျငဳပ္သီးစိမ္းခူးခဲ႔ရ တဲ႔အေၾကာင္းေျပာျပၾကတာေတြ ျပန္သတိရလာတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေျပာင္းဖူးခင္းေတြဆီ သြား ေျပာင္းခ်ိဳးရတာမ်ိဳးလည္းရွိတယ္။ စခန္းထဲကေနအရင္ ခုိးထြက္ျပီးမွ ထုိင္းေတာင္ယာေတြဆီေရာက္ေအာင္ တေန႔ခရီးေလာက္အထိ ေတာထဲ တုိး လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ႔အေၾကာင္း ။ ေတာင္ယာေတြဆီေရာက္တဲ႔အခါ ျဖစ္သလုိ အဲဒီမွာ ေန -အိပ္-စား။ တပတ္ဆယ္ရက္ေနျပီးမွ ။ တေန႔တေန႔ ျငဳပ္သီးစိမ္း ကီလုိ ၇၀-၈၀ရတဲ႔အထိ ေတာအဆင္႔ဆင္႔ တုိး ခူး- ထုိင္းေတာင္ယာအလုပ္ရွင္ဆီသြင္း ေငြရွာရပ္တည္တဲ႔အေၾကာင္း ဘ၀တူႏိုင္က်ဥ္းဒုကၡသည္ေတြ ျပန္ေျပာျပၾကတာေတြ။ နားထဲက မထြက္။ငါ၀ယ္စားေနတဲ႔ ျငဳပ္သီးစိမ္းေလးေတြ က ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြ ထုိင္းအလုပ္ရွင္ဆီမွာ ေတာတုိး ခူးဆြတ္ေပးရတဲ႔ ျငဳတ္သီးစိမ္းေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာဆုိတဲ႔အေတြးမ်ိဳး - မေတြးမိခ်င္ဘူး ။
.
ဆန္စားျပီးလူျဖစ္လာတာဆုိေတာ႔ ဂ်ံဳစားတဲ႔တုိင္းျပည္ေရာက္ေပမယ္႔ အသားညွပ္ေပါင္မုန္႔ကိုခံတြင္းမေတြ႔ဘူး။ ထမင္းမစားရရင္ ဗိုက္မ၀သလုိပဲ။ စိတ္အဆာမေျပဘူး။ ဒါနဲ႔ ဆန္ပဲ အဓိက-စားျဖစ္တယ္။ ေရာက္စ က ဟုိဆန္ဒီဆန္ စမ္းစားၾကည္႔တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အိႏိၵယ ဘာစမာတီဆန္ ဒါမွမဟုတ္ ထုိင္းက ေခါမလိဆန္ က ျမန္မာျပည္ကဆန္မ်ိဳးနဲ႔နီးစပ္တယ္။ ႏူးညံ႔တာ။ေမႊးတာ။ ဆန္လုံးေခ်ာတာ ။ဒါနဲ႔ ခုေတာ႔ သူတုိ႔ကုိပဲ စားျဖစ္ေနေတာ႔တယ္။ တက္စကို ဆုိတဲ႔ အေမရိကန္ စူပါကုန္တိုက္ၾကီးေတြဆီကတဆင္႔-၀ယ္စားရတာေပါ႔ဗ်ာ။ မၾကာခင္က ေရႊဘုိေပၚဆန္းက ျမန္မာျပည္ထြက္အျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာေစ်းကြက္မွာ မွတ္ပုံတင္ေတာ႔မယ္ဆုိတဲ႔ သတင္းတက္လာေတာ႔ အတုိင္းမသိ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။ ျမန္ျမန္ ေစ်းကြက္ရပါေစ။ မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔အရည္အေသြးေတြကို ေရရွည္ထိမ္းသိမ္း ႏိုင္ငံအႏွံ႕ေအာင္ျမင္ေအာင္စိုက္လုိ႔ ႏို္င္ငံတကာထုိးေဖါက္ႏိုင္ပါေစ။ပိုးသတ္ေဆးကင္း-ခဲသလဲ အမွိဳက္အက်ိဳးအေက်ေတြကင္းတဲ႔အရည္အေသြးမ်ိဳးေတြနဲ႔ေပါ႔။ ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္တာ အက်င္႔ပါေနလုိ႔- ျမန္မာ႔ေပၚဆန္း ကမာၻကိုလႊမ္းေစရမည္-ဆုိတဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ေထာင္ခ်င္လည္းေထာင္ၾကေပါ႔။ ဒါက လယ္သမားေတြဘ၀ကုိ ေျပာင္းလဲ ျမွင္႔တင္ေစမယ္႔ကိစၥ မို႔ အဓိပၸါယ္ရွိပါေသးတယ္။
.
ျမန္မာျပည္ဆုိတာ ကြ်န္းႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူး။အဂၤလန္ထက္ ေျမ ၅ဆ က်ယ္တယ္။ေႏြမုိးေဆာင္း သုံးရာသီ ရွိတယ္။သိမ္းျမစ္လုိ ၾကီးတဲ႔ က်ယ္တဲ႔ ျမစ္ေလးစင္းမက ပိုင္တယ္။ မုိင္တေထာင္ေက်ာ္တဲ႔ ပင္လယ္ ကမ္းေျခကို ပိုင္တယ္။ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြေတာေတာင္ေတြေျမျပန္႔ေတြ နဲ႔ တႏွစ္လုံးစိုက္ပ်ိဳးလုိ႔ရတဲ႔ေျမယာေတြ ရွိတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံ ဒုံးပ်ံ ေမာ္ေတာ္ကား- ကြန္ပ်ဴတာေတြ လုပ္တဲ႔နည္းပညာ ေငြေၾကးဓန မျပည္႔စုံေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုပ္ႏိုင္တာ ေတြလုပ္- ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားသားခ်က္ေတြနဲ႔ ထုိးေဖါက္ၾကရမွာပါ။ အလုပ္လုပ္ၾကရမွာပါ ဘုိးဘြားအေမြဆုိျပီး ျမစ္ေတြပိတ္ --ေတာေတြရွင္း -ေတာင္ေတြလွန္- သယံဇာတ ေတြ အကုန္တူး-အကုန္ခုတ္- တဆုံးႏွိဳက္ -ေရာင္းထုတ္ေနလုိ႔ေတာ႔ မျဖစ္ဘူး။ ေျမ ကို စနစ္တက် အသုံးခ်ႏိုင္တဲ႔တေန႔ -ေစ်းေရာင္းတတ္တဲ႔ေန႔- ေစ်းကြက္ ရွာႏိုင္တဲ႔တေန႔ ဆင္းရဲတြင္းက ရုန္းထြက္ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ေစ်းေရာင္းတတ္တဲ႔လူမ်ိဳး ၾကီးပြါး။ အခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္ေနတဲ႔လူမ်ိဳး-ဆင္းရဲမြဲေတဒုကၡေရာက္။ ဒါ -ကမာၻ႕နိယာမ- မဟုတ္လား။
.
သူမ်ားေတြက အုန္းေရ ကိုဗူးသြတ္ေရာင္းႏိုင္ရင္ ငါတုိ႔ ဘာလုိ႔ မေရာင္းႏိုင္ရမွာလဲ။ ျမန္မာျပည္က သရက္သီးေတြ ငွက္ေပ်ာသီးေတြက အခု ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဒီက ကုန္တုိက္ေတြမွာ ၀ယ္စားေနရတဲ႔ သရက္သီး ငွက္ေပ်ာသီးေတြထက္ အနံ႔ အရသာ အကုန္ယွဥ္ႏိုင္တယ္။ သာတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ဒီမွာ မဲဇလီဖူးေတြကို ပုလင္းသြတ္ျပီး ထုိင္းေတြေရာင္းေနျပီ။ ကန္စြန္းရြက္ ဆူးပုတ္ရြက္ စပါးလင္ ငွက္ေပ်ာဖက္ ဆုိတာ ေတြကအစ ဒီအထိေရာက္လာေနတယ္။ ေစ်းၾကီးမွၾကီး ။မွ်စ္ႏုႏု။ေျပာင္းဖူးႏုုႏုေလးေတြ ကိုလည္း ဗူးသြတ္ၾကေသးတယ္။ ေစ်းကြက္ရွိတယ္။ မွ်စ္ခ်ဥ္က တရုတ္ဆိုင္ေတြမွာ အထုတ္လိုက္၀ယ္လုိ႔ရတယ္။ ဖရဲသီး-နာနတ္သီး-ေျပာင္းဖူးေတြ လည္းေရာင္းေနၾကတာပဲ။
.
ခြန္ဆုိင္း ( ၂၅-၇-၂၀၁၆ )
0 comments:
Post a Comment