လူႏွင့္ ေျမႀကီး
|
8:00 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
တိရိစၦာန္အမ်ားစုသည္ ေမြးေမြးခ်င္းမွာပင္ ေျမႀကီးေပၚ ေျခဖ၀ါးခ်နင္းခြင့္ရသည္။ လူသည္ တိရိစၦာန္လို မဟုတ္ဘဲ ေမြးဖြားၿပီး လအေတာ္ၾကာ မွ ေျမႀကီးေပၚ ေျခဖ၀ါးနင္းခြင့္ရသည္။ ေရွးေဟာင္းက်မ္းတခ်ိဳ႕တြင္ လူတို႔သည္ ေျမႀကီးကို တည္မွီျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္း ျပဆိုထား၏။ ေျမႀကီး ေပၚတြင္ ခုတ္ထြင္ထြန္ယက္ သည္။ မ်ိဳးေစ့ပ်ိဳးႀကဲသည္။ စိုက္ပ်ိဳးသည္။ ရိတ္သိမ္းခူးဆြတ္သည္။
ေျမႀကီးေပၚတြင္ အိမ္ယာထူေထာင္သည္။ အမိုးအကာဖြဲ႔သည္။ ေျမႀကီးထဲရွိ သယံဇာတမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္တူးဆြသည္။
ယဥ္ေက်းမႈတိုးျမွင့္လာေသာအခါ ေျမယာပိုင္ဆိုင္မႈသည္ လူတို႔၏ တန္ဖိုးအသြင္ေဆာင္လာသည္။ ကမၻာႏွင့္အ၀န္း နယ္ေျမသစ္ေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ လာသည္။ ရွာေဖြလာသည္။ နယ္ေျမပိုင္ဆိုင္လိုမႈေၾကာင့္ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံတို႔၏ အတိတ္သမိုင္းေၾကာင္းမ်ား၊ လူ႕မ်ိဳးဆက္မ်ား၊ ရတနာသိုက္မ်ား၊ သဘာ၀သယံဇာတမ်ား စသည္တို႔သည္ သိရခက္ေသာ ဤကမၻာေျမမဟီ၀ယ္ တည္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနၾကသည္။ ေျမႀကီးဆီမွ ရယူသလို ေျမႀကီးဆီသို႔ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရသည္မ်ားလည္း ရွိသည္။ လူတို႔၏ ၿမိဳ႕ေဟာင္းတခ်ိဳ႕ ေျမႀကီးထဲ နစ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ဘယ္ေလာက္ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေနပါေစ။ လူတို႔၏ ေနာက္ဆံုးခႏၶာ၀န္မ်ားသည္ ေျမႀကီးတြင္ လွဲခ်ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၾကရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေရွးယခင္ကပင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးႏိုင္ငံျဖစ္ရာ ေျမႀကီးႏွင့္ နီးစပ္ေသာ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည္။ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ႏြားေက်ာင္း၊ ေျမႀကီးေပၚတြင္ စပါးေလ့၊ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ေကာက္ရိုးပံု၊ ညအခါ လသာခ်ိန္မ်ားတြင္ ကေလးငယ္တို႔သည္ ေျမတလင္းျပင္သန္႔သန္႔မွာ ရိုးရာ ကစားနည္းမ်ားအလိုက္ ကစားခုန္စားၾကသည္။ ပံုျပင္ေျပာတမ္း၊ စကားထာဖြက္တမ္းမွသည္ တုပ္စည္းထိုးတမ္း၊ ေရႊစြန္ညိဳတမ္း၊ ဖန္ခုန္ တမ္းမ်ားထိ။ လူႀကီးမ်ားကလည္း အနီးရွိ ၀ါးကြပ္ပ်စ္မွာ လက္ဖက္စားရင္း ကြမ္း၀ါးရင္း စာေပဂီတ အႏုပညာရပ္မ်ား၊ တိုင္းေရးျပည္ရာ မ်ားေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေရဒီယိုနားေထာင္ၾကသည္။ ေန႔အခါမ်ားတြင္ေတာ့ အဆိုပါ ေျမမာမာေပၚတြင္ ကေလးမ်ားက ဂ်င္ေပါက္တမ္း၊ ဒိုးပစ္တမ္း၊ လူႀကီးမ်ားက ၀ိုင္းျခင္း၊ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္း စေသာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္။
စိမ္းျမေသာ စပါးခင္းမ်ား၊ ကၽြန္းသစ္ေတာမ်ား၊ ေစတီပုထိုးမ်ား၊ နန္းေတာ္ၿမိဳ႕ေဟာင္းမ်ား၊ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား၊ ေတာင္တန္းမ်ား စသည္တို႔သည္ ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ ထင္ရွားသည့္ အမွတ္အသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ေရႊ၊ ေက်ာက္စိမ္း၊ ပတၱျမား၊ ေရနံႏွင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ အစရွိသည့္ ေျမေအာက္သယံဇာတမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ႏိုင္ေသးသည္။ ေျမႀကီးသည္ သစ္ပင္တို႔ကို ရွင္သန္ေစသလို လူသားမ်ားကို နားခိုေစ သည္။ ေျမကို အမွီျပဳ၍ လူတို႔သည္ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားၾကသည္။ မ်ိဳးပြားရွင္သန္ၾကသည္။ ကမၻာေပၚတြင္ လူဦးေရက တိုးပြားေနေသာ္ လည္း ေျမက ဆပြားသြားသည္မဟုတ္။ သခ်ာၤနည္းအရဆိုလွ်င္ ကမၻာ့လူဦးေရသည္ ကိန္းရွင္။ ကမၻာ့ေျမႀကီးသည္ ကိန္းေသ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနရာတကာတြင္ ေျမေစ်းမ်ားက အဆမတန္ျမင့္တက္ေနသည္။
ေျမႀကီးကို ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံရာတြင္ ပံုစံမ်ိဳးစံုရွိသည္။ ေျမကြက္တစ္ကြက္ခ်င္းေရာင္းခ်ျခင္း၊ ေျမႀကီးေပၚတြင္ လံုးခ်င္းအိမ္ေဆာက္ကာေရာင္းခ်ျခင္း၊ ကံထရိုက္တိုက္ေဆာက္ကာ ေရာင္းခ်ျခင္း၊ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းေဆာက္ကာ ေရာင္းခ်ျခင္း၊ အိမ္ရာတည္ကာ ေရာင္းခ်ျခင္း၊ ၿမိဳ႔သစ္တည္ကာ ေရာင္းခ်ျခင္း စသျဖင့္။ ေရာင္းခ်မႈပံုစံမ်ားကို လိုက္၍ ၀န္ေဆာင္မႈမ်ားလည္း ကြာျခားသြားသည္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ ေရ၊ မီး၊ ေဆးေပးခန္း၊ ေစ်း၊ ေက်ာင္း အစရွိေသာ လူတို႔၏ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားေပၚ မူတည္၍ ေျမေစ်းသည္ ကြဲျပားသြားသည္။ ထို႔အျပင္ သယံ ဇာတစီမံကိန္း၊ လမ္းတံတားစီမံကိန္း၊ စက္မႈဇုန္စီမံကိန္းမ်ားေၾကာင့္လည္း ေျမႀကီးသည္ ရုတ္ျခည္းေစ်းႏႈန္းေျပာင္းလဲသြားတတ္၏။
ေျမႀကီးသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။ ေျမႀကီးသည္ ခင္တြယ္ဖြယ္ရာျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ေျမႀကီးသည္ လူ႕အတၱမ်ားအတြက္ ေလာဘေဇာ တိုက္ရာ ေနရာလည္း ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းကာလ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမ်က္ႏွာစာတြင္ အရုပ္ဆိုးေစေသာ အမႈမ်ားသည္ ေျမႀကီးကို အေျခခံသည္။ ေျမသိမ္း၊ ယာသိမ္းအမႈမ်ားက ဒုႏွင့္ေဒး။ မိေက်ာင္းကန္ႏွင့္ လက္ပံေတာင္းေတာင္အေရးတို႔သည္ မၿပီးျပတ္ေသး။ ရပ္ကြက္မ်ားထဲတြင္ လူမေနေသာ ေျမကြက္လြတ္မ်ားရွိေသာ္လည္း မျမင္ရေသာ ပိုင္ရွင္မ်ားက ေျမကြက္အတြဲလိုက္၀ယ္ကာ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံ ထားၾက၏။ ထိုကဲ့သို႔ လူမေနေသာ ေျမကြက္လြတ္မ်ားေၾကာင့္ ရပ္ကြက္သည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးသင့္သေလာက္ မဖြံ႔ၿဖိဳး။ လမ္းျပင္လို၍ မီးသြယ္လို၍ လိုအပ္ေသာ အလွဴေငြမ်ားေကာက္ခံရာတြင္ ေျမလြတ္ပိုင္ရွင္မ်ားက ဘယ္ေတာ့မွ မထည့္၀င္သျဖင့္ အမွန္တကယ္ေနထိုင္သူမ်ား နစ္နာရ သည္။
လူလည္းမေန ပိုင္ရွင္လည္း မေပၚေသာ ေျမကြက္လြတ္မ်ားက်ေတာ့ ရပ္ကြက္ရာအိမ္မွဴးက ခပ္တည္တည္က်ဴးေက်ာ္တဲထိုးကာ လခကို အိတ္ထဲထည့္သည္။ အခ်ိဳ႕ေျမကြက္ေရာင္းစားသည္။ ျပႆနာမျဖစ္ခင္ထိေတာ့ ေအးေဆးေနဦးမည္။ စစ္အစိုးရေခတ္မွ ခရိုနီတစ္ခ်ိဳ႕သည္ ယေန႔ထိတိုင္ အခ်က္အခ်ာက်ေသာေနရာမ်ားမွ ေျမကြက္အမ်ားအျပားကို ေစ်းေပါေပါျဖင့္ ငွားရမ္းထားၾကဆဲ။ စာေရးဆရာႀကီး လီယို ေတာ္လ္စတြိဳင္း၏ “လူတစ္ကုိယ္ ေျမမည္မွ်လိုသလဲ” အမည္ရွိ၀တၳဳထဲမွ ဇာတ္ေကာင္သည္ အလကားရေသာ ေျမေနာက္သို႔ ေလာဘေဇာ တိုက္လိုက္ရာမွ ေသဆံုးသြားရာ ခႏၶာျမွပ္ႏွံဖို႔ ေျမတစ္ေနရာစာသာ ပိုင္ဆိုင္သြားသည္။ လူ႔ငႏြားမ်ား ဆင္ျခင္ဖြယ္ရာပင္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲမ်ားေၾကာင့္ ျပည္ပရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈျမင့္တက္လာေနသည္။ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ မပီျပင္ေသး သည့္တိုင္ အေျခခံအေဆာက္အဦးမ်ားမျပည့္စံုေသးသည့္တိုင္ ျပည္ပရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈမ်ားက ေလ်ာ့က်မသြား။ ယခင္ကတည္းက က်ားေခ်ာင္း ေခ်ာင္းေနသလားေတာင္ ထင္ရသည္။ အေျပာင္းအလဲအရႈပ္အေထြးမ်ားၾကားတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္လည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား ၿမိဳ႕ျပအေဆာက္ အဦးမ်ား တစ္စစမ်ားျပားလာသည္။ ၿမိဳ႔တြင္းသာမက ၿမိဳ႔ျပင္ဆင္ေျခဖံုးမ်ားအထိ ေျမႀကီးတန္ဖိုးမ်ားက တရိပ္ရိပ္တက္ေနသည္။ ယခင္ လူငယ္ ေတြ ေဘာလံုးကစားခဲ့ေသာ ေျမကြက္လြတ္မ်ားသည္ ႀကီးမားခန္႔ထည္ေသာ စီးပြားေရးအေဆာက္အဦးႀကီးမ်ားအသြင္ ေျပာင္းသြားသည္။ အစိုးရမီဒီယာမ်ားကေတာ့ “ျမန္မာ့အားကစား ကမၻာကို လႊမ္းရမည္”ဟု ဟစ္ေၾကြးသီဆိုေနၿမဲ။
ေျမႀကီးေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ႀကီးပြားသည္။ ေျမႀကီးေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ ဘ၀ပ်က္သည္။ ေျမႀကီးေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ ေဆြမ်ိဳးျပတ္သည္။ ေျမႀကီးေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ ေအးခ်မ္းသည္။ ေျမႀကီးေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ရူးႏွမ္းသည္။ ဥပေဒေၾကာင္းအရ အိမ္ၿခံေျမယာအမႈအခင္းမ်ားသည္ ရႈပ္ေထြးသကဲ့သုိ႔ မလိွမ့္တပတ္ လုပ္ရန္လည္း အခြင့္သာသည္။ ဂရမ္အတု၊ စလစ္အတု၊ စာခ်ဳပ္အတု၊ ပိုင္ရွင္အတု၊ ၀ယ္သူအတု၊ ပြဲစားအတု၊ ေျမတိုင္းစာေရးအတုမ်ားသည္ ေျမအေရာင္းအ၀ယ္ေလာကတြင္ ေရာေထြးလည္ပတ္ေနသည္။ အိမ္ၿခံေျမပြဲစားအခ်ိဳ႕၏ မသမာေသာ ေစ်းကစားမႈမ်ားေၾကာင့္ ေျမႀကီးသည္ ေပါက္ေစ်းထက္ တန္ဖိုးမ်ားစြာ ေဖာင္းပြတိုးျမင့္သြားသည္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္။
အိမ္ၿခံေျမယာဥပေဒမ်ားသည္ သာမန္ျပည္သူမ်ားအတြက္ ရိုးရွင္းခိုင္မာၿပီး လြယ္ကူပ်ံႏွံ႕မႈရွိရန္ လိုအပ္သည္။ မီးေဘးသင့္၍ ဖ်က္သိမ္းစီမံခံ လိုက္ရေသာ လူထုအိမ္ယာမ်က္ရည္မ်ားအတြက္ ဆံုးရႈံးမႈႏွင့္ ညီမွ်သည့္ အစားထိုးမႈမ်ိဳးေပးသင့္သည္။ ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းစီမံကိန္းေၾကာင့္ ဖယ္ရွားခံလိုက္ရေသာ ျပည္သူ႕အိုးအိမ္စီးပြားမ်ားအတြက္ ကနဦးကတည္းက သေဘာထားေတာင္းခံခ်က္ယူသင့္သည္။ သတၱဳတူးေဖာ္စီမံ ကိန္းေၾကာင့္ သိမ္းပိုက္ခံလိုက္ရေသာ မိသားစုလယ္ယာစိတ္ဓာတ္မ်ားအတြက္ ပြင့္လင္းျမင္သာသည့္ ခ်ျပမႈမ်ိဳး ျပဳလုပ္ခဲ့သင့္သည္။ လူတို႔ သည္ ေလာဘႏွင့္ အာဏာစြဲကိုင္လ်က္ ေျမႀကီးကို တူးဖ်က္ၾကသည္။ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္စုတ္ေတြ ထိုးထည့္ၾကသည္။ ေတာင္ကို ၿဖိဳ၊ ျမစ္ကို ဖ်က္ၾကသည္။ လူတို႔သည္ ဤေျမကမၻာအား မထီမဲ့ျပင္ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား ျပင္ဆင္သင့္ေပၿပီ။ ဤေျမကမၻာအေပၚ အျမတ္ႀကီးစားမႈမ်ား ေလွ်ာ့ခ်သင့္ေပၿပီ။ လူသားအားလံုး တတ္ႏိုင္သမွ် ေျမႀကီးကို တန္ဖိုးထား ခ်စ္ျမတ္ၾကပါစို႔။ ေျမႀကီးလို ရိုးေျဖာင့္က်င့္ေဆာင္ၾကပါစို႔။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
မဇၩိမသတင္းစာ၊ ႏို၀င္ဘာ ၁ ရက္ ၂၀၁၄ စေနေန႕
0 comments:
Post a Comment