Sunday, October 4, 2015

ဥကၠ႒ကို ဝန္းရံၾက

Tin Nyunt

ရပ္ကြက္ထဲ မနက္ေစာေစာစီးစီး ဆိုင္းသံဗံုသံေတြ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲေနတာေၾကာင့္ လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ အိပ္မရတဲ့ အဆံုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထြက္ခဲ့ေတာ့ လမ္းထိပ္က ဘုိးဘိုးႀကီး နတ္နန္းမွာ နတ္ကနားေပးေနတာ ေတြ႔လိုက္ရ တယ္။
ထူးျခားတာက နတ္ကနားေပးတဲ့ မ႑ပ္တစ္ခုလံုး အစိမ္းေရာင္ အဝတ္ေတြပတ္၊ နဖူးစီးကအစ အစိမ္းေရာင္။ ပိုၿပီး ထူးတာရွိေသးတယ္။ ေညာင္ပင္ေအာက္က ဘိုးဘိုးႀကီးကို ခ်ိတ္အစိမ္း၊ အကၤ်ီအျဖဴ၊ ပုဝါအစိမ္း ဆင္ေပး ထားတာပဲဗ်။ ဒီ့ထက္ပိုထူးတာ ရွိေသးတယ္။ ဥကၠ႒ကိုယ္တိုင္ အစိမ္းေတာင္ရွည္၊ အကၤ်ီအျဖဴ၊ ေခါင္းေပါင္း အစိမ္းနဲ႔ျဖစ္ေနသလို၊ သူ႔မိန္းမကလည္း အစိမ္းေရာင္ဝမ္းဆက္ မင္းသမီးဝတ္စံုနဲ႔ နတ္ကဖို႔ ျပင္ေနၾကတယ္။
နတ္ကနားပြဲတစ္ခုလံုး အစိမ္းေရာင္ေတြ လႊမ္းေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘုမသိ ဘမသိျဖစ္ေနတုန္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထဲကေန ငတာက “ ေက်ာင္းဆရာေရ .. လာဗ်” လို႔လွမ္းေခၚလိုက္တယ္။
“ေက်ာင္းဆရာ .. ဒီေန႔ေတာ့ ႀကိဳက္တာစား၊ ႀကိဳက္တာေသာက္ဗ်ာ။ က်ဳပ္ ဒကာခံမယ္”
“ထူးျခားလွခ်ည္လား ငတာ။ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္”
“ဥကၠ႒က သူ႔နတ္ပြဲကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ရြဲ႕ႀကီးတို႔လူမိုက္အဖြဲ႔ကို ေငြ တစ္ေသာင္းေပးထားတယ္။ က်ဳပ္ကိုလည္း ေခြးေတြ ထိန္းထားဖို႔ဆိုၿပီး ဒီဆိုင္မွာ ႀကိဳက္သေလာက္စား၊ က်သေလာက္ ရွင္းေပးမယ္ ေျပာထားသဗ်။ ေတာ္ၾကာ နတ္ကနားပြဲလာတဲ့ သူေတြကို ဒန္ေပါက္ေတြေဝဦးမွာ။ က်ဳပ္ေတာ့ ဒီေန႔ ေခြးဘုရားပြဲ တိုးေတာ့တာပဲ.. ဟီ .. ဟီ” လို႔ေျပာသဗ်။
“ကိုရင္တာ .. နင့္ပဲ ေမးရေတာ့မွာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ ဘိုးဘိုးႀကီးကို ဥကၠ႒ကသိမ္းပိုက္ၿပီး ထမီဝတ္ေပးထားတာလဲ”
“အဲဒါ ယၾတာဗ် ေက်ာင္းဆရာရ။ ခင္ဗ်ားတို႔တိုင္းျပည္ အစိုးရမင္းေတြေတာင္ ခ်ိတ္ထမီေတြ ဝတ္ေနတာ ဘိုးဘိုးႀကီးက ဘာမို႔လို႔လဲ။ တို႔ .. ဘိုးဘိုးႀကီးမ်ား အရင္က စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္။ ခုမွ အစိမ္းေရာင္ခ်ိတ္နဲ႔ ေျပာင္ ေျပာင္ေယာင္ေယာင္ရွိေတာ့တယ္”
“ငတာေရ .. လူေတြ ႐ူးပါ့ကြာ။ ငါေတာ့ နားမလည္ေတာ့ဘူး”
“ေဟ့ .. ေက်ာင္းဆရာ လူတိုင္းကို အ႐ူးနဲ႔ မႏႈိင္းနဲ႔ဗ်။ အ႐ူးသိကၡာက်တယ္။ အဲဒါ ႐ူးတာမဟုတ္ဘူး ေက်ာင္းဆရာရ .. ေပါတာ .. ေပါတာမွ ႐ိုး႐ိုးေပါတာ မဟုတ္ဘူး ေသာက္က်ိဳးနည္းေပါတာ။ အ႐ူးထက္ အဆင့္ ေက်ာ္ၿပီး ေပါတာလို႔ေခၚသဗ်”
အဲဒီလိုနဲ႔ ဥကၠ႒ရဲ႕ နတ္ပြဲကလည္း ဒန္ေပါက္လည္းေဝေနေတာ့ စည္ကားလွသေပါ့။ ေန႔လည္ခင္းက်ေတာ့ နတ္ေတြလည္းေမာၿပီး ေခတၱနားေနခ်ိန္မွာ
“ဒိန္း ..ဒိန္း .. ဒိန္း .. တပ္ .. တပ္ .. ဒိန္း” ဆိုၿပီး ဘင္သံေတြကို ေက်ာင္းေရွ႕ကလမ္းထဲမွာ မျပတ္ၾကားေနရ တယ္။
ဟ .. ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲလို႔ အျပင္ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ငတာဗ်ာ မ်က္လွည့္ဆရာ ကိုေပါ သူ႔ကိုအပ္ထားတဲ့ ဘင္ႀကီးကို ေရွ႕ဆံုးကထုၿပီး တဝုန္းဝုန္းခ်ီတက္လာပါေပါ့လား။ ထံုးစံအတိုင္း ေခြးခ်ဳပ္ႀကီးဆိုေတာ့ သူ႔ေနာက္ ေတာ္ပါးမွာ မျပတ္ ကပ္ပါလာတာက ေခြးေတြ။ ပိုၿပီးထူးျခားတာက သူ႔ေခြးေတြ တစ္ကိုယ္လံုး အစိမ္းေရာင္ တိုက္သုတ္ေဆးေတြ သုတ္ေပးထားတာပဲ။ ဘင္သံကတဒုန္းဒုန္း၊ ေခြးေတြက တအူအူ ရပ္ကြက္ထဲဆူလွေပါ့။
“ငတာ .. ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲကြာ”
“လမ္းထိပ္ကတိုက္သုတ္တဲ့ ေဆးေတြ ပိုေနလို႔ က်ဳပ္ကိုလာေပးတာနဲ႔ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ဥကၠ႒နဲ႔ ဆင္တူ သြားေအာင္၊ ဘိုးဘိုးႀကီးကိုလည္း ဝန္းရံရာေရာက္ေအာင္ က်ဳပ္အဖြဲ႔သားေတြကို အစိမ္းေရာင္ သုတ္ေပး လိုက္တာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဥကၠ႒ကို ဝန္းရံရမယ္။ ဘာတဲ့ .. ဥကၠ႒ကို ဝန္းရံၾက ဒိန္း … ဒိန္း … ဥကၠ႒ကို ဝန္းရံၾက … ဒိန္း တပ္ တပ္.. ဒိန္း တပ္တပ္ ...”
၄.၁၀.၂၀၁၅

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...